Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Εκπαίδευση για τον Αγώνα



Αδόλφου Χίτλερ

   Το κίνημα πρέπει κατ’ αρχήν πρέπει να εκπαιδεύσει τα μέλη του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντιμετωπίζουν τον αγώνα σαν μια άσκοπη επινόηση αλλά σαν τον ίδιο τον σκοπό τους. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβούνται την εχθρότητα των αντιπάλων τους, αλλά πρέπει να αισθάνονται ότι είναι η προϋπόθεση για τη δική τους ύπαρξη. Δεν χρειάζεται να αποφεύγουν το μίσος των εχθρών του εθνισμού και της κοσμοθεωρίας μας και τις εκδηλώσεις τους, αλλά πρέπει να τις επιθυμούν. Στις εκδηλώσεις αυτού του μίσους βρίσκονται τα ψέματα και οι συκοφαντίες.
    Όποιος δεν δέχτηκε επίθεση από τις εβραϊκές εφημερίδες, δεν συκοφαντήθηκε και δεν εξυβρίστηκε, δεν είναι ένας καλός Γερμανός και ούτε αληθινός Εθνικοσοσιαλιστής. Το καλύτερο κριτήριο της αξίας της συμπεριφοράς του, για την ειλικρίνεια της πίστης του και για τη δύναμη της θέλησής του είναι η εχθρότητα που εισπράττει από τον θανάσιμο εχθρό του λαού μας.
    Στους οπαδούς του κινήματος, και σε ευρύτερη έννοια σε ολόκληρο το λαό, πρέπει να τονίζουμε ξανά και ξανά ότι οι Εβραίοι και οι εφημερίδες τους πάντα ψεύδονται και ότι ακόμη και μια περιστασιακή αλήθεια προορίζεται μόνο για την κάλυψη μιας μεγαλύτερης απάτης και επομένως είναι και η ίδια ένα προμελετημένο ψεύδος. Οι Εβραίοι είναι οι μεγάλοι δάσκαλοι του ψεύδους, και το ψέμα και η εξαπάτηση είναι τα όπλα του στον αγώνα.
    Κάθε εβραϊκή συκοφαντία και κάθε εβραϊκό ψέμα είναι μια ουλή τιμής στο σώμα των μαχητών μας.
    Αυτός που βλασφημούν περισσότερο, είναι πιο κοντά σε μας, και αυτόν που μισούν θανάσιμα είναι ο καλύτερος φίλος μας.          
    Όποιος πάρει μια εβραϊκή εφημερίδα το πρωί και δεν βλέπει τον εαυτό του να συκοφαντείται από αυτήν, δεν χρησιμοποίησε ωφέλιμα την προηγούμενή του μέρα· γιατί εάν το είχε κάνει θα τον συκοφαντούσε, θα τον διέσυρε, θα τον εξύβριζε, θα τον κακολογούσε, θα τον δυσφημούσε. Και μόνο όσοι πολεμούν αποτελεσματικότατα αυτόν τον θανάσιμο εχθρό του έθνους μας και ολόκληρης της Αρίας ανθρωπότητας και του Αρίου πολιτισμού μπορούν να περιμένουν ότι θα δουν τις συκοφαντίες αυτής της φυλής και τον αγώνα αυτού του λαού να στρέφονται εναντίον τους.
    Όταν αυτές οι αρχές περάσουν στη σάρκα και το αίμα των οπαδών μας, το κίνημα θα γίνει ακλόνητο και ανίκητο.

Απόσπασμα από το βιβλίο ''Ο Αγών μου''



Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού



Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Τρόπος Ζωής του Εθνικοσοσιαλιστή




Του Dr. Walther Gross 
Υπευθύνου του Γραφείου Φυλετικής Πολιτικής του NSDAP 


Ο Εθνικοσοσιαλισμός σαν πολιτικό κίνημα θα έχει επιτύχει το στόχο του, όταν το Ράιχ σιγουρέψει τελικά τη θέση που του αρμόζει ανάμεσα στα άλλα έθνη. Ο Εθνικοσοσιαλισμός σαν Κοσμοθεωρία θα έχει μόνο ολοκληρώσει την ιστορική του αποστολή, όταν κυριαρχήσει ανάμεσα σε όλες τις τάξεις της Γερμανίας και έτσι ενώσει το έθνος με νέο χαρακτήρα. Η πολιτική υλοποίηση του Εθνικοσοσιαλισμού θα έχει επιτευχθεί σε ένα παντοδύναμο Ράιχ και μια νέα τάξη πραγμάτων σε ζωτικό χώρο. Η Εθνικοσοσιαλιστική Κοσμοθεωρία, όμως, πρέπει να υλοποιηθεί στη στάση και στον τρόπο ζωής του έθνους μας και των κατοίκων του.

Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία η ζωή θα είναι πολύ διαφορετική απ’ ότι παλαιότερα, ενώ πολλές αιώνιες αξίες του ιστορικού παρελθόντος μας θα παραμείνουν ενεργές και στο μέλλον. Σε κάποιους τομείς όμως, η επικρατούσα στάση της Γερμανικής ζωής θα πρέπει να είναι πολύ διαφορετική από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, λόγω της νέας θριαμβευτικής Κοσμοθεωρίας.

Η Εθνικοσοσιαλιστική Κοσμοθεωρία και η πρακτική επίδρασή της στο Γερμανικό τρόπο ζωής βασίζεται σε δύο υποστηρικτικούς στύλους: 
Απ’ τη μια πλευρά, δίνεται μια ευκαιρία στην προσωπικότητα να ξεδιπλωθεί και το άτομο λαμβάνει μια παιδεία σχεδόν τέλεια. Απ’ την άλλη πλευρά, το άτομο είναι έτοιμο να συνεισφέρει στην ευημερία της κοινότητας. Αυτοί είναι οι δύο πόλοι που ενεργοποιούν την παραγωγική δυναμική της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας.

Το να αναπτύσσει και να μοιράζεται τις ικανότητές του, κάνει το άτομο ευτυχισμένο και ευσυνείδητο, και αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το έθνος, για να λάβει τις ιδιοφυείς προσπάθειές του που είναι υψίστης αξίας για την κοινότητα. Μόνο αυτές οι προσπάθειες για την κοινότητα προσδίδουν νόημα και ύψιστη ευγένεια στην ατομική προσωπικότητα και την ανάπτυξή της. Σε νοσηρούς καιρούς, η προσωπικότητα και η κοινότητα υπήρξαν αντίθετες, αλλά για μας είναι μια πλήρης αρμονική χορδή στην οποία οι ατομικοί σκοποί της ζωής ακούγονται μαζί.

Για μια Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία το κλειδί είναι η ευτυχία και η χαρά της ζωής. Δε μιλάμε για μια επίπεδη ή επιπόλαια στάση που δε γνωρίζει τη ζωή ή προσπαθεί ν’ αποφύγει το βάθος, τη βαρύτητα και τον πόνο της ζωής. Είναι μάλλον η στάση και το πνεύμα ενός ισχυρού, υγιούς ανθρώπου, για τον οποίο η ίδια η ζωή είναι ευτυχία και ομορφιά, όπως ακριβώς ένα παιδί χωρίς υποχρεώσεις που αγαπά χαρούμενα την ύπαρξή του. Για τον ενήλικο και ώριμο άνθρωπο, που παλεύει με τα εμπόδια και τις δυσκολίες, οι δύσκολες και περίπλοκες περίοδοι στη ζωή σημαίνουν απλά μια ευκαιρία γι’ αυτόν ν’ αποδείξει τη δύναμή του και τον αφήνουν με μια εξυψωμένη ύπαρξη και μ’ ένα αίσθημα εσωτερικής ευτυχίας. Γι’ αυτό, ο Εθνικοσοσιαλιστικός τρόπος ζωής επιβεβαιώνει όλα όσα αυξάνουν την ευτυχία. Η προσέγγισή μας στη ζωή αποκλείει μόνο όλες τις καταστροφικές και ταπεινές επιρροές: την κακή μεταχείριση των σωματικών και νοητικών δυνάμεων, την μείωση των ατομικών ικανοτήτων μέσω μιας παράλογης κατανάλωσης διεγερτικών ναρκωτικών, την αμέλεια που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία του ατόμου, τα οποία δεν ανήκουν μόνο στο άτομο, αλλά στο έθνος επίσης. Οτιδήποτε γεννά δύναμη και ευτυχία είναι καλό και γι’ αυτό απαιτείται από το νέο Γερμανικό τρόπο ζωής, με τον ίδιο τρόπο που όλες οι καταστροφικές επιρροές, είτε επηρεάζουν το έθνος είτε το άτομο, αποκλείονται.

Η παραπάνω πρόταση ισχύει και για τις δύο πλευρές της ύπαρξής μας: για το σώμα και την ανάπτυξή του, καθώς και για το μυαλό και την ψυχή. Ένα εκπαιδευμένο και ελεγχόμενο σώμα έχει την ίδια ισχύ στα έξυπνα αθλήματα με ένα ώριμο πνεύμα και μια εξελιγμένη σκέψη σε μια ποικιλία από εμπειρίες σε πνευματικά ζητήματα και στον τομέα της τέχνης. Και οι δύο πλευρές είναι ενωμένες σε μια πλήρως αναπτυγμένη ανθρώπινη ύπαρξη και μόνο αυτός ο άνθρωπος είναι κατάλληλος να υπηρετήσει στο μέλλον το έθνος μας. Και στους δυο τομείς, σωματικό και πνευματικό, το άτομο είναι περιορισμένο στις δυνατότητές του και εκτεθειμένο σε συγκεκριμένες ξεχωριστές ικανότητες. Πολύ πριν ξυπνήσει η δική μας συνείδηση είμαστε ήδη καθορισμένοι σ’ αυτό το θέμα από τους αδυσώπητους νόμους της κληρονομικότητας. Σ’ αυτούς τους νόμους οφείλουμε όλες τις εναλλαγές και διαφορές μεταξύ των ατόμων, καθώς και τον άφθονο πλούτο ταλέντων και ικανοτήτων στην κοινότητα του έθνους μας. Γι’ αυτό το λόγο ο Εθνικοσοσιαλιστικός τρόπος ζωής δεν προσφέρει ένα παραισθητικό όραμα μια θλιβερής κοινωνικής ισότητας ή υποχρεωτικών κριτηρίων για όλους. Το Εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες δεν είναι μια ανόητη μόδα και ένας τυποποιημένος τύπος ανθρώπου. Αντίθετα, ο στόχος μας είναι η ποικιλία των ατομικών προσωπικοτήτων, όλων μορφωμένων και εκπαιδευμένων σύμφωνα με τα ταλέντα τους. Μόνο αυτή η ποικιλία εγγυάται την αρμονία που εξυψώνει το άτομο και δίνει στο έθνος ιστορική δύναμη και ομορφιά.

Μαζί με την ευτυχία, η ανδρεία είναι πρωταρχικής σημασίας για το νέο Γερμανό άνθρωπο. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δημιούργησε την ηρωική στάση που απεικονίζεται στη μεγάλη στρατιωτική παράδοση της Γερμανίας, το καθήκον και το ιδεώδες του Έθνους. Η ανδρεία αποδεικνύεται καλύτερα σε εποχές πολέμου. Σε καιρό ειρήνης πρέπει επίσης να οδηγούμαστε με γενναίο και ηρωικό τρόπο, απαίτηση που απευθύνεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες.

Στην καθημερινή ζωή υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να κάνουμε στον εαυτό μας μια δοκιμή: ποτέ να μην αποφεύγουμε τις δυσκολίες, να βαδίζουμε ευθεία ακόμη και αν υπάρχουν ευκολότεροι, ανήθικοι δρόμοι, να εκτιμάμε ένα στόχο υψηλότερα απ’ την οκνηρότητά μας, να απαιτούμε τα μέγιστα απ’ τον εαυτό μας και να αγνοούμε τη νωθρότητά μας, να υπακούμε στους μεγάλους νόμους του έθνους παρά να καλλιεργούμε το δικό μας εγωισμό, ν’ ακολουθούμε τη συνείδησή μας σε σοβαρές προσωπικές αποφάσεις και ν’ αναλαμβάνουμε την ευθύνη αντί να κρυβόμαστε πίσω από φτηνές δικαιολογίες και δειλή υποτακτικότητα. Όλα αυτά λέγονται ανδρεία και είναι απαιτούμενο μέρος του τρόπου ζωής του νέου Γερμανού που εκπαιδεύεται απ’ τον Εθνικοσοσιαλισμό. Το νοητικό θάρρος, ο αγώνας και η μάχη με τις νέες μεγάλες ιδέες ανήκουν εδώ επίσης. Τελικά, μόνο αυτές οι αρχές και οι πεποιθήσεις αξίζουν για το έθνος και το άτομο, αρχές που επιτεύχθηκαν με ειλικρινή προσπάθεια και όχι εκείνες που αποκτήθηκαν με αδρανή επανάληψη αυτών που ακούσαμε από άλλους.

Επίσης ανδρεία είναι να υποφέρεις από εσωτερικά και εξωτερικά τραύματα και πόνους χωρίς να καταβάλλεσαι. Η απογοήτευση και η απαισιοδοξία, η παραίτηση και η απελπισία βασικά δείχνουν αδυναμία και δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τη γενναία στάση της νέας γενιάς Γερμανών.

Πάνω απ’ τη ζωή κάποιου, πάνω απ’ τους αγώνες και τις νίκες του ατόμου και του έθνους, υψώνεται ένα αιώνιο μέλλον για τους Γερμανούς σ’ αυτό τον κόσμο. Θα σιγουρέψουμε το μέλλον μας με τη μέθοδο των νέων γενεών οι οποίες, παιδιά σήμερα, άνδρες αύριο, πρόγονοι μια νέας γενιάς μεθαύριο, μας συνδέουν δυνατά με το παρελθόν και το μέλλον. Ο Εθνικοσοσιαλισμός θεωρεί αυτούς τους δεσμούς και συνεπώς την οικογένεια και τα παιδιά απαραίτητα στοιχεία του Εθνικοσοσιαλιστικού τρόπου ζωής. Είναι μια ξεχωριστή ολοκλήρωση στη ζωή κάθε άνδρα να γίνει μέλος μια οικογένειας. Το να δώσει ζωή σε πολλά παιδιά και να τα αναθρέψει είναι ο ύψιστος σκοπός για μια γυναίκα. Η οικογένεια είναι απαραίτητη για οποιονδήποτε, εκτός κι αν θέλει να απαλλαχθεί από τις ισχυρότερες δυνάμεις της ανθρώπινης ζωής. Επιπλέον, η οικογένεια και τα παιδιά είναι η μόνη εγγύηση για την αιώνια ύπαρξη του έθνους και συνεπώς μια απαίτηση για την τωρινή γενιά από το εθνικό μας μέλλον. Το ανερχόμενο Γερμανικό Ράιχ, απέραντα ισχυρό και προστατευμένο από το ξίφος, τώρα και στις ερχόμενες δεκαετίες χρειάζεται οικογένειες με αμέτρητα παιδιά απ’ το καλύτερο Γερμανικό αίμα για να γεμίσουν τα κενά που ανοίγουμε και να εξασφαλίσουμε μόνιμα αυτό που η ανδρεία των τωρινών γενεών κερδίζει για μας.

Ο συνδυασμός της ιδιωτικής ζωής και της εθελοντικής κοινωνικής υπηρεσίας εκφράζεται τέλεια στις αισιόδοξες μεγάλες οικογένειες του Εθνικοσοσιαλισμού. Μέσα στην οικογένεια η πιο οικεία δύναμη της αγάπης και της δυνατής έντασης μεταξύ των φύλων οδηγεί στην τέλεια ολοκλήρωση στην ιδιωτική ζωή και σε μια σημαντική συνεισφορά στην ανάπτυξη ολόκληρου του έθνους. Είμαστε επίσης αντίθετοι στην άρνηση και στον αφύσικο ασκητισμό, όπως και στον εγωισμό εκείνων που δεν θέλουν να δώσουν τον εαυτό τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι οικογένειες και τα παιδιά μεγαλώνουν σαν το ακριβότερο αγαθό του έθνους, καθώς συνδυάζουν την ατομική ευτυχία με τα οφέλη και τα κέρδη της κοινότητας.

Μ’ αυτήν την στάση, η υπερηφάνεια για τη φυλή τους είναι ένα φυσικό ζήτημα και για τους άνδρες και για τις γυναίκες. Όσον αφορά τους αλλοδαπούς, η Γερμανική στάση θα δείξει σεβασμό, συντροφικότητα και συνεργασία μαζί με μια αδιάσειστη αυτοπεποίθηση και φυλετική υπερηφάνεια, η οποία βλέπει την αμαρτία απέναντι στο αίμα σαν θανάσιμη αμαρτία απέναντι στο έθνος.

Αυτή η στάση θέτει τον Εθνικοσοσιαλιστικό τρόπο ζωής σε κρίσιμο ιστορικό τεστ. Το πεπρωμένο θα αρνείται πάντα σε μερικούς από μας την ολοκλήρωση στη ζωή. Αυτοί που δεν θα τους δοθεί η ολοκλήρωση όμως, είναι ίσης αξίας και θα εργαστούν διπλά έτσι ώστε η απόδοσή τους να τους αποζημιώσει για ό,τι δεν τους χαρίστηκε σε άλλο τομέα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για αληθινή Εθνικοσοσιαλιστική στάση σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει η επιθυμία για οικογένεια και παιδιά συνδυασμένη με τη γνώση ότι ένα έθνος ευλογημένο με παιδιά σημαίνει ευτυχία και καθήκον. Γιατί μόνο μέσω των παιδιών συμμετέχουμε στην αιώνια Γερμανική ζωή και μόνο ο επιπόλαιος και δειλός άνθρωπος δεν νιώθει την ανάγκη για τέτοια συμμετοχή.

Όλοι όσοι έζησαν τη ζωή τους σε καλές και κακές στιγμές, σύμφωνα μ’ αυτές τις αρχές, θα αντιμετωπίσουν το θάνατο με ηρεμία. Δεν θα επιθυμήσουν ή αναζητήσουν με απερισκεψία το θάνατό τους, επειδή ακόμα και στις πιο σκοτεινές τους ώρες, η ζωή τους θα έχει νόημα και αξία. Δεν θα φοβούνται το τέλος και δεν θα προσπαθούν να το αποφύγουν αξιολύπητα, γιατί ο θάνατος είναι μέρος της ζωής, τόσο φυσικός και χωρίς ελπίδα διαφυγής όσο και η ζωή. Όπως όλοι οι παγκόσμιοι νόμοι της φύσης, ο θάνατος συγχωρεί μέσα στην ανηλεότητά του.

Τι έρχεται μετά το θάνατο, κανείς δεν γνωρίζει. Σ’ αυτό τον τομέα, το άτομο μπορεί ν’ ακολουθήσει τη γνώση του ή το ένστικτό του σε όσα θέλει να γνωρίζει και να πιστεύει. Όπως και να έχει, μια ευτυχισμένη και ανδρεία ζωή συμπεριλαμβάνει και έναν ανδρείο και γεμάτο σιγουριά θάνατο. Η ζωή είναι καλή και γεμάτη νόημα και οι μελλοντικές γενιές θα συνεχίσουν και θα ολοκληρώσουν την εργασία του ατόμου, που ο θάνατος πήρε από κοντά τους.



Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού





Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Μιγκέλ Σερράνο (1917-2009) -100 χρόνια από τη γέννησή του



από το βιβλίο του "Αδόλφος Χίτλερ, ο τελευταίος Αβατάρ" 
   

  «Γιατί» με ρωτούν «βάζεις σε κίνδυνο τη συγγραφική δουλειά μιας ολόκληρης ζωής; Μήπως, δεν γνωρίζεις ότι όλες οι εκδοτικές εταιρείες του κόσμου βρίσκονται στα χέρια Ιουδαίων; Και τώρα που τα βιβλία σου μεταφράζονται στα γερμανικά, στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες και διαβάζονται σε τόσες χώρες, εσύ γράφεις ανοιχτά υπέρ του Χίτλερ και του εσωτερισμού του; […] Θέτεις σε κίνδυνο όχι μόνο το έργο σου αλλά και την ίδια τη ζωή σου…» 

      Έτσι μου μίλησαν οι φίλοι, οι συγγενείς, ακόμα και οι εχθροί μου. Γιατί έτσι μιλούν σήμερα οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φωνή των καιρών μας. Μα εγώ δεν ανήκω σε αυτούς τους καιρούς, ούτε σε αυτόν τον κόσμο, ούτε σε αυτές τις ημέρες […] Δεν φοβάμαι να χάσω τα πάντα, ακόμα και τη ζωή μου[…] Διότι είμαι ένας από αυτούς που έχουν μιλήσει με τους Θεούς[…] Είμαι πιστός στις δόξες της νύχτας, στο φως μιας Χρυσής Εποχής, στους ήρωες, στους φίλους μου, στον θρύλο, στο όνειρο, στον μύθο[...]

    Έχω εντοπίσει τις οικογενειακές μου ρίζες πρώτα στη Χιλή και έπειτα στο βόρειο τμήμα της Ισπανίας, στην επαρχία Αστούριες της Γαλικίας, «εκεί όπου ούτε οι Μαυριτανοί, ούτε οι Ιουδαίοι έχουν πατήσει». Από εκεί προέρχομαι. Στο οικογενειακό μου δέντρο βλέπω μόνο Κέλτες και Βησιγότθους, και για την ακρίβεια περισσότερους Βησιγότθους παρά Κέλτες […]

    Το όνομά μου είναι Σερράνο. Αυτή η λέξη σημαίνει: οροσειρά, βουνό. Γεννήθηκα κοντά στα βουνά της πατρίδας μου και έχω αγαπήσει τις ψηλότερες κορφές[…]. Έτσι μεγάλωσα, λοιπόν, σαν ένας «αγνός τρελός», ανάμεσα στα άγρια δάση της πατρίδας μου στον νότο του κόσμου, στον Νότιο Πόλο[…]



 Μόνο σε έναν, στον Χίτλερ, συσσωρεύεται η ανώτερη δύναμη του Υπερβόρειου Αρχέτυπου, του Θεού […]

    Πέθαινα μαζί με κάθε έναν σύντροφο που πέθαινε! Αναζήτησα επίσης σε όλον τον κόσμο τους συντρόφους που επέζησαν και τους συνόδευσα μέχρι την τελευταία τους πνοή, όπως τον Έζρα Πάουντ, όπως τη Σάβιτρι Ντέβι.[…]

    Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο Μεγάλος Πόλεμος των Κόσμων. Όποιος βλέπει αυτόν τον πόλεμο σαν έναν ακόμη πόλεμο, ή τον συγκρίνει με τον Α΄ Παγκόσμιο, δεν έχει καταλάβει τίποτα. Όλοι οι πόλεμοι που είχαν λάβει χώρα μέχρι τότε ήταν απλώς μια προετοιμασία για αυτόν τον Μεγάλο Πόλεμο. Και οι πόλεμοι που θα ακολουθήσουν σε αυτόν τον πλανήτη δεν θα είναι παρά η συνέχειά του[…]

    Ο Μεγάλος Πόλεμος δεν έχει ακόμα τελειώσει· η τελευταία λέξη δεν έχει ακόμα ειπωθεί. Η Τελευταία Στρατιά θα είναι αυτή του Χίτλερ…





Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού




Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

Ενάντια στη δειλία και στο ψέμα



Σύντροφοι από τον Αργοσαρωνικό, τον Πειραιά και την Αθήνα προχώρησαν σε αφισοκόλληση και αναγραφή συνθημάτων στο Αγκίστρι την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου.

Τα συνθήματα ήταν:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ
SMASH CULTURAL MARXISM
Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η δράση για τη διάδοση του Εθνικοσοσιαλισμού συνεχίζεται.













 















              






Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού