Καλή Χρονιά στους Εθνικοσοσιαλιστές και στις Εθνικοσοσιαλίστριες !!!

''Για τον Άνθρωπο που θα έρθει!'' 

Οι Θεοί το γνωρίζουν αυτό, το ελπίζουν, το θέλουν. Για αυτό βοηθούν, επαναλαμβάνοντας έτσι την αιώνια ιστορία.

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

Του Ιουλίου Έβολα 

Πολύ λίγοι υποψιάζονται ότι οι διακοπές (δηλαδή, οι ιερές ημέρες των Χριστιανών) του σήμερα, του αιώνα των ουρανοξυστών, του ραδιοφώνου, των μεγάλων κινημάτων των μαζών, εορτάζονται και συνεχίζουν... μία μακρινή παράδοση που μας φέρνει πίσω, στην εποχή εκείνη στην οποία άρχισε, σχεδόν στην αυγή της ανθρωπότητας, η ανοδική κίνηση του πρώτου Άριου πολιτισμού∙ μία παράδοση στην οποία, επιπλέον, εκφράζεται η σπουδαία φωνή εκείνων των ανθρώπων, κι όχι μία ιδιαίτερη πεποίθηση.

Ένα γεγονός άγνωστο στους περισσότερους πρέπει — πρώτα απ' όλα — να υπενθυμίσουμε, δηλαδή το ότι, αρχικά, οι ημερομηνίες των Χριστουγέννων και της έναρξης του νέου έτους συνέπιπταν, και αυτή η ημερομηνία δεν είχε επιλεχθεί αυθαίρετα, αλλά σχετιζόταν με ένα συγκεκριμένο κοσμικό γεγονός, ήτοι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο συμβαίνει στην πραγματικότητα στις 25 Δεκεμβρίου, η οποία είναι η ημερομηνία των Χριστουγέννων — όπως έγινε γνωστή αργότερα — αλλά στις απαρχές της είχε μία κατ’ ουσίαν Ηλιακή σημασία. Αυτό φαίνεται επίσης στην αρχαία Ρώμη: η ημερομηνία των Χριστουγέννων στην αρχαία Ρώμη ήταν εκείνη της ανατολής του Ήλιου, του ακατανίκητου Θεού, “Natalis solis invicti”. Ως τέτοια, ως ημέρα του Νέου Ήλιου — dies solis novi — στην εποχή της Αυτοκρατορίας έφερε την έναρξη του Νέου Έτους, του νέου κύκλου. Αλλά αυτή η “Ηλιακή Γέννηση” της Ρώμης στην αυτοκρατορική περίοδο, με τη σειρά της αναφερόταν σε μία, κατά κάποιον τρόπο, ακόμα πιο μακρινή παράδοση, Νορδικής-Άριας προέλευσης. Με την επαναφορά, ο Ήλιος — η ηλιακή θεότητα, που ήδη απαριθμείτο μεταξύ των “dii indigetes”, δηλαδή μεταξύ των θεοτήτων ρωμαϊκής προέλευσης — πέρασε σε ακόμη πιο μακρινούς κύκλους πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, η ηλιακή θρησκεία της αυτοκρατορικής περιόδου, σε μεγάλο βαθμό είχε την έννοια της αποκατάστασης και σχεδόν μιας αναγέννησης, μιας - δυστυχώς επηρεασμένης από ποικίλους παράγοντες αποσύνθεσης - πολύ παλαιάς Άριας κληρονομιάς.

ΙΟΥΛΙΟΣ ΕΒΟΛΑ

Aναφορικά με την ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου

 Ο Ιούλιος Καίσαρας, στη μεταρρύθμιση του ημερολογίου του 46 π.Χ., έθεσε πράγματι ως ημερομηνία για το Χειμερινό Ηλιοστάσιο την 25η Δεκεμβρίου. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, το σφάλμα στο μήκος του Ιουλιανού ημερολογίου μετακίνησε σταδιακά προς τα πίσω την ημερομηνία αυτή. Όταν ο Πάπας Γρηγόριος μεταρρύθμισε το Ιουλιανό ημερολόγιο, ξεκίνησε με ένα μεταγενέστερο έτος, ανταποκρινόμενος σε μια εισήγηση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, και όχι με το αρχικό έτος 46 π.Χ. Έτσι, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο μετακινήθηκε προς τα πίσω, περίπου στις 21 Δεκεμβρίου, αντί του αρχικού που ήταν στις 25 Δεκεμβρίου.

Συνεπώς, ο Ιούλιος Έβολα ήταν σωστός στον ισχυρισμό του, ότι η ημερομηνία των Χριστουγέννων ορίστηκε να συμπίπτει με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο.

Πηγή:

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

Η ανάσταση του Μεγάλου Μύθου!

Όταν οι καρδιές λυγίζουν και οι ψυχές των ανθρώπων βρίσκονται σε απόγνωση, οι σπουδαίοι γκρεμιστές της δυστυχίας και της αμφιβολίας, του όνειδους και της μιζέριας, της πνευματικής σκλαβιάς και της σωματικής κατάπτωσης, τους γνέφουν από το λυκόφως του παρελθόντος και τείνουν τα άχρονα χέρια τους στους λιπόψυχους θνητούς.  Αλίμονο στον λαό που ντροπιάζεται, αρνούμενος να τα γραπώσει!   

Θα έρθει η ώρα που ο άνθρωπος θα υποκλιθεί ξανά μπροστά σε ένα ανώτερο θεό!

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

''Το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος της νέας εκκλησίας''

GEORGE LINCOLN ROCKWELL:

Μόνο μια παγκόσμια επανάσταση μπορεί να καταπολεμήσει την παγκόσμια εβραϊκή συνωμοσία. Κάθε επανάσταση όμως πρέπει να προετοιμάζεται με ακρίβεια και με βάση τούς σιδερένιους νόμους που κυβερνούν την συμπεριφορά των μαζών. Μια παγκόσμια επανάσταση ενάντια στην τεράστια δύναμη του παγκόσμιου εβραϊσμού πρέπει να σχεδιαστεί και να εκτελεστεί με μία μεγαλοφυΐα και μια αποφασιστηκότητα που δεν θα έχουν προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία.

Ο θεμελιωδέστερος νόμος μιας τέτοιου μεγέθους κοινωνικής αναταραχής δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτό που έλεγαν οι πρώτοι χριστιανοί: ''Το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος της νέας εκκλησίας''. Ίσως να ακούγεται σκληρό και βάρβαρο, αλλά δεν παύει να είναι αληθινό ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο σκοπός, τόσο περισσότερο αίμα και δάκρυα πρέπει να χυθούν για να πραγματοποιηθεί.

Τα δυνατά κινήματα απαιτούν πάντοτε πολλούς ανθρώπους που θα γίνουν ολοκαύτωμα από το πάθος τους και την αφοσίωσή τους στον σκοπό. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν θα αυτοθυσιάζονταν ποτέ ούτε για το εμπορικό ισοζύγιο, ούτε για την παγκόσμια ειρήνη, ούτε για τίποτε άλλο από αυτά στα οποία μας παρακινούν να είμαστε πιστοί.

Μόνο η επίκληση στα πιο αρχέγονα συναισθήματα της συλλογικής ψυχής μπορεί να βγάλει τις μάζες από το λήθαργό τους και να τις φέρει στο ψυχικό εκείνο παραλήρημα που γεννά τις επαναστάσεις. Τίποτα δεν επηρεάζει τα αρχέγονα συναισθήματα των μαζών όσο ο ηρωισμός, και μόνο ο πιο απόλυτος ηρωισμός μπορεί να βγάλει τον λευκό άνθρωπο από τον λήθαργό του και να τον απαλλάξει από τον παραλύοντα φόβο του για τους Εβραίους.

Και δεν υπάρχει κανένα άλλο σύμβολο παρά η Σβάστικα και κανένα άλλο όνομα παρά αυτό του Αδόλφου Χίτλερ, οι λευκοί όλου του κόσμου δεν είχαν τίποτα, απολύτως τίποτα που να τούς ενώνει σε κοινό σκοπό. Δεν είχαν κοινούς ήρωες και μάρτυρες, άγια μνημεία, ονόματα και σύμβολα.

Όμως τώρα αφότου εκατομμύρια νέων Γερμανών Άριων ανδρών έδωσαν πρόθυμα τις πολύτιμες ζωές τους στον πρώτο πραγματικό αγώνα της ιστορίας προς όφελος της Άριας φυλής, έχουμε πια τα αιματοβαμμένα σύμβολα και μάρτυρες, δηλαδή το θεμελιωδέστερο συστατικό μιας επανάστασης!!!

Εκατομμύρια άλλοι νέοι άνδρες που πολεμούσαν αν και Άριοι, για το σκοπό του διαβολικού καπιταλιστή και μπολσεβίκου Εβραίου θα έχουν χάσει τις εξίσου πολύτιμες ζωές τους για το τίποτα, αν δεν κατανοήσουμε ότι ποτέ ξανά δεν θα πρέπει να χυθεί Άριο αίμα προς όφελος των Εβραίων και των Νέγρων. 

Όμως όσο απίστευτο και αν φαντάζει τελικά, οι τυχεροί κληρονόμοι όλοι αυτοί της αυτοθυσίας και του ηρωισμού, αυτοί που θα έπρεπε να αδράξουν τα πολύτιμα αιματοβαμμένα λάβαρα, απορρίπτουν αυτήν την κληρονομιά επειδή ''δεν είναι πρακτική''

''Δεν μπορούμε ποτέ να κερδίσουμε κηρύσσοντας ανοιχτά τον ναζισμό και κρατώντας την σβάστικα'' μας πληροφορούν οι αξιοπρεπείς αυτοί κύριοι. ''Οι Εβραίοι έχουν διδάξει στο λαό να τα μισεί αυτά τα πράγματα.'' Και προσθέτουν ''άμα εξυμνούμε τον Χίτλερ πολύ ανοιχτά θα μας βάλουν φυλακή ή θα μας σκοτώσουν!!!''

Σαν να μην είχαν μπει όλοι ανεξαιρέτως οι επαναστάτες φυλακή (ακόμα και οι Εβραίοι που πυροδότησαν την Ρωσική επανάσταση) και σαν να μην είχαν βρει τον θάνατο πολλοί από αυτούς... Δηλαδή εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές θα φανούμε πιο δειλοί από μια συμμορία Εβραίων; Οι διωγμοί και οι ταλαιπωρίες που αυτοί οι χλιαροί χαρακτήρες θέλουν να αποφύγουν είναι προϋπόθεση ''εκ των ων ουκ άνευ'' για τη νίκη μας. 

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

ΠΩΣ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ''ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ''

Του Παν. Μαρίνη

Όταν ένα κράτος χάνει τον πόλεμο υπογράφει μίαν συνθηκολόγησιν και η ζωή του λαού συνεχίζεται!

Αυτό εγίνετο εξ απαρχής κόσμου έως το 1939. Τότε η Αγγλία επέβαλε στις συμμαχικές της κυβερνήσεις να μην υπογράψουν συνθηκολόγησιν και να μην συνεχίσουν να διοικούν την χώραν τους αλλά να σχηματίσουν "εξόριστες κυβερνήσεις" με έδραν την Αγγλικήν επικράτειαν! Εν τω μεταξύ τί θα εγίνετο η χώρα και ο λαός; Δεν έπρεπε να συνεχισθή η διοίκησις και η ομαλή κοινωνική ζωή της χώρας; Τί έπρεπε να γίνη; Να μεταβληθή η χώρα σε ζούγκλα; Ο λαός να κάνη χαρακίρι; Διατί τάχα το εσκέφθη αυτό η Αγγλία; Αυτή είχε κατακτήσει μυριάδες κράτη και μετά την κατάκτησιν η ζωή κυλούσε πολύ κανονικά υπό την εποπτείαν του Αγγλου Αρμοστού. Επομένως διατί εγεννήθη στους Αγγλους αυτή η ιδέα, η οποία μάλιστα εφηρμόσθη με μεγάλην σκληρότητα π.χ. ο Βασιλεύς του Βελγίου που ηρνήθη να εγκαταλείψη τον λαόν του διά να ζήση σε ένα ανάκτορον στην Αγγλίαν, μετά τον πόλεμον εθεωρήθη "εγκληματίας πολέμου" και ηναγκάσθη να παραιτηθή! Περίεργη, ακατανόητη ιδέα, προϊόν φρενικής διαταραχής; Τί έγινε στα κράτη της Ευρώπης που οι Βασιλείς και οι Κυβερνήσεις εγκατέλειψαν τους λαούς τους κι έφυγαν για να ζήσουν υπό την ασφάλειαν της αγγλικής επικρατείας, όπως συνέβη στην Ελλάδα; Σε ωρισμένα κράτη εσχηματίσθησαν εθνικές κυβερνήσεις από εντόπιες προσωπικότητες που εξησφάλισαν την απαραίτητον ομαλότητα της ζωής, μεταπολεμικώς οι κυβερνήσεις αυτές ωνομάσθησαν «κατοχικές κυβερνήσεις δοσιλόγων» και τα μέλη των κατεδικάσθησαν εις θάνατον διότι ήσαν «συνεργάτες του εχθρού» και δεν άφησαν την κοινωνίαν να διαλυθή! Εις άλλα κράτη, ως π.χ. στην Πολωνίαν, το κράτος και οι υπηρεσίες του εδιοικήθησαν κατευθείαν από Γερμανόν Αρμοστήν και Γερμανούς δημοσίους λειτουργούς! Βεβαίως, όλοι αντιλαμβανόμεθα το πλεονέκτημα διά την χώραν και τον λαόν να έχει κυβέρνησιν εντοπίων και όχι Γερμανών· εμείς το καταλαβαίνομε, όμως το αντίθετον επίστευε η Αγγλία και οι "εξόριστες κυβερνήσεις"! Συγχρόνως η Αγγλία και οι "εξόριστες κυβερνήσεις" εφεύρον την καινοφανή έννοιαν της «Εθνικής Αντίστασης», η οποία σημαίνει ότι θα δημιουργούνται αυτοβούλως «αντιστασιακές οργανώσεις» που θα προκαλούν βλάβην στο κατακτητήν και πολλαπλασίαν βλάβην στον πληθυσμόν! Η βλάβη που θα υφίστατο ο πληθυσμός δεν ενδιέφερε διόλου, ούτε την Αγγλίαν, ούτε τις "εξόριστες κυβερνήσεις"! Από όλες τις τότε "εξόριστες κυβερνήσεις" η πλέον απαράδεκτος, ψυχρά και αναίσθητος έναντι των δεινών του λαού, υπήρξε η ελληνική Κυβέρνησις του Καΐρου και βεβαίως ο βασιλεύς Γεώργιος που την είχε υπό το στέμμα του! Χάρις στην στυγεράν, αδιάφορον και τω όντι εθνοπροδοτικήν αυτήν Κυβέρνησιν επείνασε και κατερρακώθη ο ελληνικός λαός!

Η ''εξόριστη κυβέρνηση'' στην Αίγυπτο 

ΠΑΡΕΝΘΕΣΙΣ: Η ΠΕΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Η πείνα της Κατοχής ωφείλετο σε τρία αίτια:

Α) Το μέγα έγκλημα του αυστραλιανού σίτου. Ο Κορυζής είχε αγοράσει, προβλέποντας το κακό, πληρώνοντας μάλιστα προκαταβολικώς και μετρητοίς σιτάρι από την Αυστραλία, 200.000 τόννους ετησίως επί τετραετίαν. Πράγματι, η πρώτη παρτίδα έφθασε στην Αλεξάνδρειαν και εκεί παρεκρατήθη από τους Αγγλους με την σύμφωνον γνώμην της Κυβερνήσεως του Καΐρου, η οποία είπε: "Να πεινάση ο λαός να διώξη τους Γερμανούς!" Πολύ πρωτότυπη ιδέα στην παγκόσμιον στρατηγικήν σκέψιν, στίφη πειναλέων εκδιώκουν τακτικούς στρατούς!

Β) Ο εγκληματικός Αγγλικός ναυτικός αποκλεισμός που δεν επέτρεπε την άφιξη εμπορικών πλοίων από την Τουρκίαν. Μόλις έληξε ήρκεσαν 2-3 αφίξεις του "Κουρτουλού" γιά να γεμίση η Αθήνα τρόφιμα. Ο αποκλεισμός ετέλη φυσικά υπό την έγκρισιν της Κυβερνήσεως του Καΐρου, με την ιδίαν συλλογιστικήν: "Να πεινάση ο λαός να διώξη τους Γερμανούς!"

Γ) Η εγκληματική σαδιστική στάσις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που απηγόρευσε στους αγρότες να πωλήσουν προϊόντα τους στις πόλεις. Ελάμβανε αυτό ό,τι ήθελε και δεν άφηνε καν το υπόλοιπο να πωληθή, "γιά να πεινάσουν οι πόλεις, να γίνουν κομμουνιστικές"! Αυτή η τακτική ήτο γνωστή, τόσον στους Αγγλους συνδέσμους που τροφοδοτούσαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με άφθονον οπλισμόν και με άπειρους τενεκέδες με χρυσές λίρες, όσον και στην Κυβέρνησιν του Καΐρου. Ομως ουδείς εκ των δύο αντέδρασε! Συμφωνούσαν όλοι ότι το άριστον ήτο να πεινάση ο λαός και να σκάση! 

Τίνι τρόπω εδημιουργήθη η «Εθνική Αντίσταση»;; Η Αγγλία ήλθε εις επαφήν με τα Κομμουνιστικά κόμματα των διαφόρων υπό κατοχήν χωρών και Αγγλοι σύνδεσμοι ωργάνωσαν «αντιστασιακές οργανώσεις» τροφοδοτώντας αυτές όπως είπαμε με άφθονον οπλισμόν και με άπειρους τενεκέδες με χρυσές λίρες! Τοιουτοτρόπως οι οργανώσεις αυτές επανδρώθησαν από σκληρούς Κομμουνιστές και από τα περιτρίμματα της κοινωνίας, ποινικούς, περιθωριακούς, ανωμάλους τύπους και κατσαπλιάδες! Ούτως εν Ελλάδι οι Αγγλοι ήλθον εις συμφωνίαν με το ΚΚΕ οπότε ιδρύθη το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ! 

Τούτο προέβαινε σε διάφορες πράξεις με σκοπόν να προκαλεί την οργήν των Γερμανών και συγχρόνως να προετοιμάζεται διά το αύριον, ούτως π.χ. εδημιουργήθησαν οι διαβόητοι Κατάλογοι της ΟΠΛΑ, οι οποίοι περιελάμβανον τους εξέχοντες πολίτες κάθε πόλεως ή χωρίου, ιατρούς, δικηγόρους, εμπόρους κλπ, οι οποίοι δεν ήσαν ΚΚΕδες και διά τούτο έπρεπε να δολοφονηθούν ώστε ολόκληρος η πολιτεία να παραμείνη ακέφαλος ώστε την στιγμήν της καταλήψεως της εξουσίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να είναι αδύνατον να προβληθή οιαδήποτε αντίστασις! Η μέθοδος αυτή αποκεφαλισμού της κοινωνίας εφηρμόσθη επιτυχώς υπό της ΕΣΣΔ όταν κατέλαβε τις τρείς χώρες της Βαλτικής (Λιθουανία, Εσθονία, Λεττονία) οπότε συνέλαβε και έστειλε στα Γκούλαγκ όλους όσοι είχαν πτυχίον πανεπιστημίου! Τοιουτοτρόπως εβασίλευσε εν Ελλάδι η ανομία, το έγκλημα, η τρομοκρατία και η σαδιστική δολοφονία των «αντιδραστικών πολιτών», τουτέστιν όποιων δεν ήθελαν να εγγραφούν στο ΕΑΜ και να συμμετάσχουν στις αισχρουργίες τού κάθε σαδιστή π.χ. ο δήμιος των Αθηνών Στέφανος Λιόλιος έμεινε στην ιστορίαν του εγκλήματος χάρις στο "στομωμένο τσεκούρι" που χρησιμοποιούσε, ώστε να πρέπει να καταφερθούν πολλά κτυπήματα διά να καρατομηθή το θύμα οπότε αυτό θα ζούσε πολλή ώρα πόνου και αγωνίας! Μάλιστα, κατα την δολοφονίαν της γνωστής ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη το τσεκούρι "δεν έκανε δουλεία" οπότε η θανάτωσίς της τελικώς επετεύχθη διά στραγγαλισμού! Βεβαίως, τα αντίποινα κατά του πληθυσμού ήσαν δεδομένα, όμως αυτά τα ήθελαν όλοι, ώστε ο πληθυσμός «να μισήση τους Γερμανούς»! Ομιλώντας από το ραδιόφωνον του BBC η Κυβέρνησις του Καΐρου υπέθαλπε την «Εθνική Αντίσταση»! «Κι ένα καρφί να βγάλετε από μία εγκατάσταση του εχθρού κάνετε κάτι ωφέλιμον» έλεγαν οι τρισάθλιοι! Πολύ πρωτότυπη ιδέα στην παγκόσμιον στρατηγικήν σκέψιν και αυτή! Οτι τακτικοί στρατοί θα καμφούν από μίαν δολιοφθοράν ή από τους κατσαπλιάδες που δολοφονούσαν δύο Γερμανούς πάνω σε μία μοτοσυκλέττα στον δρόμο! Τόσον αφελής ήτο η Αγγλία και η Κυβέρνησις του Καΐρου;

Φυσικά όχι! Ουδείς ήτο αφελής, όλοι ήσαν πονηροί και δόλιοι και η εξήγησις περί της χρησιμότητος της «Εθνικής Αντίστασης» απλή! Πρώτον, διατί η Αγγλία επέλεξε να ιδρύση «αντιστασιακές οργανώσεις» από τα Κομμουνιστικά κόμματα που είχον και μικράν απήχησιν στο κοινόν και ήσαν λίαν ολιγομελή και όχι από τα μεγάλα κυβερνητικά κόμματα; Διότι το σχέδιον αλλαγής της όψεως της Ευρώπης, χάριν του οποίου εγένετο ο πόλεμος προέβλεπε να εγκατασταθούν παντού κομμουνιστικά καθεστώτα.

Πρακτικοί λόγοι κατόπιν ωδήγησαν στην αναθεώρησιν του σχεδίου ώστε να γίνη κομμουνιστική μόνον η Ανατολική Ευρώπη. Δεύτερον, πώς θα επετυγχάνετο τούτο; Εφόσον θα παρέμενε εις τον τόπον η εθνική του κυβέρνησις, αυτή θα διέθετε ικανόν αριθμόν ενόπλων ανδρών, αστυνομίας, καραμπινιερίας και λοιπών ώστε όταν θα αποχωρούσαν οι Γερμανοί θα συνέχιζε απροσκόπτως να υπάρχη, οπότε θα ήτο αδύνατος η αντικατάστασίς της και μάλιστα από μίαν αντιδημοφιλή κομμουνιστικήν κυβέρνησιν! Όθεν η λύσις ήτο να παύση υφισταμένη η εθνική κυβέρνησις, να καταστή "εξόριστος", τουτέστιν ανίσχυρος! Οι λεγόμενες «δοσιλογικές κυβερνήσεις» ήσαν ένα μέγα εμπόδιον στην σχεδιαζομένην αλλαγήν καθεστώτος καθώς διέθεταν και αυτές τις αναλόγους ενόπλους δυνάμεις, οπότε ο καταφθάνων εις την χώραν "Συμμαχικός στρατός" ώφειλε να τίς εξοντώση πάραυτα! Τα κράτη στα οποία η διοίκησις ησκείτο απευθείας από την Γερμανίαν η κατάστασις ήτο ιδανική διότι μόλις θα απεχώρουν οι Γερμανοί, οι ένοπλοι της «Εθνικής Αντίστασης» θα κατελάμβανον ανενόχλητοι την εξουσίαν ή θα εγκαθιστούσε την κυβέρνησιν της αρεσκείας του ο καταφθάνων "Συμμαχικός στρατός" αντιστάσεως μή ούσης! 

Ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωσις της Πολωνίας. Εκεί κατωρθώθη να μην σχηματισθή κυβέρνησις από εντοπίους αλλά να διακυβερνηθή η χώρα κατευθείαν από την Γερμανίαν οπότε το πράγμα ήτο απλό: ο εισερχόμενος Σοβιετικός στρατός θα εγκαθιστούσε την κομμουνιστικήν κυβέρνησιν της αρεσκείας του. Ομως υπήρχε ένα σοβαρόν εμπόδιον! Η εξόριστος κυβέρνησις στο Λονδίνον υπό τον εθνικόν ήρωα στρατηγόν Σικόρσκυ ήτο ισχυρά και έχαιρε της αγάπης του πολωνικού λαού και συνάμα ήτο ατίθασος! Οταν ο Τσώρτσιλ είπε εις τον Σικόρσκυ ότι το κομμάτι της Πολωνίας, τουτέστιν άνω του ημίσεως αυτής, που είχε καταβροχθίσει η ΕΣΣΔ δεν επρόκειτο να τής επιστραφή, αυτός αντέδρασε λέγων: «Πώς είναι δυνατόν ο πρώτος νικητής του πολέμου να εξέλθη αυτού κολοβωμένος;». Σωστή απάντησις δοθέντος μάλιστα ότι η Αγγλία και η Γαλλία εκήρυξαν τον πόλεμον στην Γερμανίαν διότι είχον υπογράψει το «Σύμφωνον εγγυήσεως της εδαφικής ακεραιότητος της Πολωνίας»! Τότε ενοχλημένος ο Τσώρτσιλ «εβούλιαξε στο Γιβραλτάρ τον Σικόρσκυ, την οικογένειάν του και τους επιτελείς του», όπως εχαρακτήρισε το γνωστόν "πεποιημένον" αεροπορικόν ατύχημα ο Στάλιν ομιλών με τον Μίλοβαν Τζίλας!

Πλέον ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωσις της Ιταλίας. Εκεί δεν υπήρξε "κατακτητής", όμως αυτό δεν ημπόδισε τους Αγγλους από τού να ιδρύσουν «Εθνική Αντίσταση»! Οι Ιταλοί «Αντιστασιακοί» διέφερον από τους άλλους· καθώς δεν υπήρχε "κατακτητής" αυτοί ήσαν Αντιφασίστες, εχθροί της κυβερνήσεως της χώρας τους! Αυτοί έκαναν «αντίσταση» διότι επίστευαν ότι οι Ιταλοί (δηλαδή αυτοί οι ίδιοι) είναι πολύ κακοί άνθρωποι, οπότε δεν τους ταιριάζει το παγκόσμιον Impero, αντιθέτως, επίστευον ότι το παγκόσμιον Impero ταιριάζει στους Ρούζβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν που είναι πολύ καλοί άνθρωποι! Κι όταν ενεφανίσθη ο κατακτητής με την απόβασιν των Αγγλοαμερικανών στην Σικελίαν, οι «Αντιστασιακοί» δεν ήσαν "κατά του κατακτητή", ήσαν υπέρ του κατακτητή, εγένεντο δοσίλογοι και δουλικοί συνεργάτες του Αϊζενχάουερ! 

Ιταλίδες βιάστηκαν μαζικά από γαλλικά αποικιακά στρατεύματα της Αφρικής το 1944.  Η Ιταλική αφίσα γράφει: Προστάτεψέ την! Θα μπορούσε να είναι η μητέρα σου, η γυναίκα σου, η αδερφή σου, η κόρη σου!  

''Απελευθέρωση'' της πόλης Μπολόνια. Μια Ιταλίδα πενθεί ανάμεσα στα ερείπια, που προκάλεσαν οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί, με ένα φέρετρο που περιμένει τον νεκρό σύζυγο της.

  

Ποιοί ήσαν αυτοί οι Ιταλοί «Αντιστασιακοί»; Ησαν σκληροί Κομμουνιστές, Μαφιόζοι και άλλοι ποινικοί και περιθωριακοί! Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: όταν κατελήφθη η Σικελία, ο Αϊζενχάουερ, βάσει ενός καταλόγου που τού είχε δώσει ο φίλος του Λάκης Λουτσιάνο, έβγαζε τους Μαφιόζους από τις φυλακές και τους διόριζε δημάρχους! Διεμαρτύροντο κάτι αφελείς εντόπιοι· «αυτοί είναι Μαφιόζοι» έλεγαν! «Οχι, ήταν φυλακή διότι ήταν Αντιφασίστες» απαντούσε ο Αϊζενχάουερ! 

Λάκι Λουτσιάνο

Ένα άλλο ενσταντανέ από την "Αντιστασιακή" Ιταλία: Οταν συνελήφθη ο Μουσσολίνι από τους «Αντιφασίστες» το ζήτημα ανέλαβε ο Αγγλος σύνδεσμος "Κάπταιν Τζών" καθώς ετέλουν γενικώς υπό τας διαταγάς του καθώς αυτός δεν ήτο κατακτητής! Ο "Κάπταιν Τζών" εξήγησε ότι πρέπει να τον δολοφονήσουν «διότι δεν συμφέρει σε κανέναν να παραπεμφθή σε δίκη», προσέθεσε δε ότι «πρέπει να δολοφονήσουν και την κοπέλα [την Κλαρέττα Πετάτσι] διότι ξέρει πολλά»! Ο αφελής Ιταλός Αντιφασίστας είπε: «Εμείς εδώ στην Ιταλία δεν σκοτώνουμε τα κορίτσια!», οπότε ο "Κάπταιν Τζών" ατάραχος του απήντησε: «Κανένα πρόβλημα, θα την σκοτώσω εγώ!» και έβγαλε το πιστόλι του και την πυροβόλησε! Στην Μεταπολεμικήν Ιταλίαν αυτοί οι «Αντιστασιακοί» οι υπέρ του κατακτητή τιμώνται υπεράγαν και το να ήσουν τέτοιος άθλιος δοσίλογος αποτελεί πρώτης τάξεως διαβατήριον διά να γίνης Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως ο Σάντρο Περτίνι και προσφάτως ο Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο! 

Στην Ελλάδα, όπου κατά το αρχικόν σχέδιον θα εγκαθίστατο επίσης κομμουνιστική κυβέρνησις, η κατάστασις ήτο επίσης πολύπλοκος διότι οι «δοσιλογικές κυβερνήσεις» που είχον σχηματισθή διέθετον την αγάπην του λαού, ήσαν ομολογουμένως επιτυχείς στο δυσχερές έργον των, και συγχρόνως διέθετον ικανάς ενόπλους δυνάμεις, τουτέστιν την Χωροφυλακήν και την Αστυνομίαν πόλεων, ενώ είχον επιπλέον ιδρύσει προς προστασίαν του πληθυσμού και έτερον σώμα, τα γνωστά Τάγματα Ασφαλείας. Συμφώνως προς το σχέδιον η Αγγλία δεν εδέχθη η "εξόριστος κυβέρνησις" να είναι η ιδία, αυτή η υπάρχουσα εις τας Αθήνας, αλλά επέμεινε να σχηματισθή νέα, χωρίς τα στελέχη της 4ης Αυγούστου, ασθενής και ανίσχυρος κυβέρνησις από στελέχη "δημοκρατικά", "βενιζελικά", "κεντρώα" και από "ρόζ αξιωματικούς" ώστε να είναι πλήρως χειραγωγήσιμος και να δεχθή ότι εν τοις πράγμασι η επομένη κυβέρνησις θα ήτο αυτή του ΚΚΕ. Ούτως εσχηματίσθη η Κυβέρνησις του Καΐρου της οποίας η αδυναμία ήτο καταφανής καθώς δεν ηδυνήθη καν να αποτρέψη την κομμουνιστικήν ανταρσίαν των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που είχον σχηματισθή στην Αίγυπτον! Όπως είπαμε, η κυβέρνησις αυτή αδιαφορούσε πλήρως διά το καλόν του λαού και της Ελλάδος και τον μόνον μέλημα των δημοκρατικών της αστέρων, ως ο Γ. Παπανδρέου, ο Σ. Βενιζέλος, ο Π. Κανελλόπουλος, ήτο το πώς θα διατηρούν την θλιβεράν και σκιώδη εξουσίαν τους! Αρα η κυβέρνησις αυτή δεν αποτελούσε εμπόδιον στα Αγγλικά σχέδια όπως αποτελούσε η Κυβέρνησις Σικόρσκυ· καλό αυτό! Το σχέδιον ήτο μόλις αποχωρήσουν οι Γερμανοί να κατεβή από τα βουνά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ και να στρογγυλοκαθήση στην εξουσία! Ομως, διά να συμβή αυτό έπρεπε να υπερνικηθούν τα εμπόδια που ενεφανίσθησαν, δηλαδή η Χωροφυλακή, η Αστυνομία πόλεων και τα Τάγματα Ασφαλείας και επιπλέον οι αδοκήτως σχηματισθείσες αυτοβούλως χωρίς την επίνευσιν και την βοήθειαν των Αγγλων μη-κομμουνιστικές «αντιστασιακές οργανώσεις» ως ο ΕΔΕΣ, το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, η Οργάνωσις Χ του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή. Αυτές οι «αντιστασιακές οργανώσεις» συνεκέντρωσαν την συσσωρευμένην οργήν του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, καθώς κινδύνευε από αυτές να χάση την εξουσίαν και ούτως με την σύμφωνον γνώμην των Άγγλων το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αφιερώθη από του Οκτωβρίου του 1943 εις την εξόντωσιν αυτών των οργανώσεων! Επί ένα έτος λυσσομανούσε η επίθεσις εναντίον του ΕΔΕΣ! Η μεγαλυτέρα επιχείρησις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήτο η συγκέντρωσις στρατού 6.000 ανδρών υπό τον επιλεγόμενον Αρη Βελουχιώτη εναντίον των 600 μαχητών, των περισσοτέρων μονίμων και εφέδρων αξιωματικών, τού υπό την ηγεσίαν του Συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρρού «5/42 Συντάγματος Ευζώνων». Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι υπερδιακόσιοι άνδρες του 5/42 και ο ίδιος ο Δημ. Ψαρρός και άπαντες οικτρώς εθανατώθησαν! 

Σήμερον οι Κομμουνιστές θεωρούν την εξόντωσιν του 5/42 ένα από τα λαμπρά επιτεύγματά τους καθώς, ως λέγουν, «ήταν γεμάτο από φιλοβασιλικά, αντικομμουνιστικά στοιχεία»! Γνωστές επίσης οι μάχες ιδίως στην Αθήνα, ως η γνωστή «Μάχη του Θησείου», του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εναντίον της Οργανώσεως Χ, η οποία ητο ιδιαιτέρως αντιπαθής στους Αγγλους επειδή ως γνωστόν ο Γ. Γρίβας ήτο Κύπριος! Οι νεκροί των συγκρούσεων μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ και λοιπών ως και των φόνων αμάχων υπό του ΕΛΑΣ, όπως στον Μελιγαλά, υπολογίζονται εις άνω των δέκα χιλιάδων! 

Ποιό ήτο το νόημα της «Εθνικής Αντίστασης»; Ότι ο οιοσδήποτε βουλόμενος ήτο δυνατόν να λάβη ένα όπλον και αδιαφορών διά τας συνεπείας να προκαλεί βλάβην στον "κατακτητήν"! Εδώ η Αγγλία και η Κυβέρνησις του Καΐρου διόρισαν αρχηγέτην της «Εθνικής Αντίστασης» το ΚΚΕ, το οποίον ηργάσθη παντί σθένει διά να έλθη η Μικρασιατική καταστροφή και η πρώτη αντιστασιακή πράξις του ήτο να συνεργασθή με τους Τίτο, Δημητρώφ διά να δημιουργηθή η "Ανεξάρτητη Μακεδονία"!

Ούτως σε κάθε μικρή κοινωνία εξωπλίσθησαν κατά κύριον λόγον τα κακοποιά στοιχεία αλλά και εδόθη η ευκαιρία εις όλους να εμφανίσουν ό,τι χειρότερον είχε η ψυχή τους π.χ. στο χωριό μας, παιδιά του χωριού με κουκούλες (φυσικά γνωρίζεις τα παιδιά του χωριού ακόμη και με κουκούλες) μπήκαν στο απομονωμένο σπίτι της γιαγιάς μου (μιά γυναίκα μόνη της με παιδιά) κι έψαχναν μανιωδώς με τις ξιφολόγχες στον αχυρώνα «να βρούν τις κρυμμένες λίρες»! Εναν δυστυχή κάτοικο του χωριού που τον δολοφόνησαν, λένε ότι τούς πλήρωσε η γυναίκα του που ήθελε να τον ξεφορτωθή! Μία κυρία στα Ιωάννινα μού είπε ότι μία ημέρα μία ομάδα Αντιστασιακών που περνούσε από εκεί μπήκε στο σπίτι της γιά να καταλύσουν εκεί το βράδυ. Περίφοβη αυτή, διότι ο λαός τούς ΕΛΑΣίτες εφοβείτο που τούς αποκαλούσε "κατσαπλιάδες" κι όχι τους Ιταλούς φυσικά, τους εφιλοξένησε όπως μπορούσε βγάζοντας τα ολίγα τρόφιμα που είχε. Την πρωΐα τους έφτιαξε πρωϊνό και εκεί τής έπιασε συζήτησι ένας νέος άνδρας ο οποίος τής συστήθηκε ως "δικηγόρος από την Αθήνα" και έβγαλε από την τσέπη του ένα κονσερβοκούτι κι έλεγε με ηδονή μανιακού: «Ξέρεις πόσους λαιμούς έχω κόψει με αυτό!» Ούτως ή άλλως η σαδιστική συμπεριφορά ήτο ίδιον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ όπου τα στελέχη του παραδειγματίζοντο από την ηγέτη, τον επιλεγόμενον Αρη Βελουχιώτη, ο οποίος εφόνευε όποιον δεν του άρεσε προκαλώντας του τομές με την μάχαιρα και ρίχνοντας χονδρό αλάτι! 

Ο Βελουχιώτης με την αγγλική σημαία σε περίοπτη θέση

Στον Πτελεό Μαγνησίας μού είπαν την ιστορίαν όπου εισήλθον στο χωριό οι ΕΛΑΣίτες και μάζεψαν τους κατοίκους στην πλατεία και φώναζαν όποιος νέος και νέα θέλει να βγή να καταταγή στον ΕΛΑΣ! Όλοι εγνώριζαν τί σημαίνει η λέξις "θέλει" κι έτσι όλοι βγήκαν έξω και παρουσιάσθησαν, όλοι εκτός από μία κοπέλλα 18 ετών! Εναντίον της τα στελέχη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έβγαλαν όλον τον βόρβορον της ψυχής τους: Την εκούρεψαν και την διεπόμπευσαν κτυπώντας την με τους υποκοπάνους των όπλων τους ενώ διέτασσαν τους κατοίκους του χωριού να την πτύουν και να την κτυπούν και αυτοί και έτσι την πέταξαν ημιθανή σε ένα χαντάκι στην άκρη του χωριού! Η κοπέλλα αυτή ευτυχώς έζησε! Στον Κισσό του Πηλίου κατέβηκαν την νύκτα από το βουνό κι ανάγκασαν έναν ανθρωπάκο να κτυπήση στο σπίτι του γιατρού ότι τάχα η γυναίκα του ήτο άρρωστη. Ο γιατρός βγήκε από το σπίτι του και τον δολοφόνησαν «επειδή ήταν δεξιός»! Πλήθος όλες αυτές οι ιστορίες τρόμου και βεβαίως υπάρχουν βιβλία γεμάτα από αυτές! Τοιουτοτρόπως το κύριον κατόρθωμα της «Εθνικής Αντίστασης» υπήρξε ο διχασμός του λαού, διχασμός που ζεί έως της σήμερον, διχασμός μεταξύ των ΚΚΕδων και των συνοδοιπόρων τους αφ' ενός και του υπολοίπου λαού αφ' ετέρου! Ηθικόν επιμύθιον: Προκειμένου να προκαλέσης κάποια βλάβη στον "κατακτητή" έχεις κάθε δικαίωμα να προβαίνεις εις οιανδήποτε αισχρουργίαν γουστάρεις και να διχάζης τον λαόν!

Ενα άλλο μέγα κατόρθωμα ήτο ότι σκοπίμως εξοργίζοντες του Γερμανούς διά να προβούν εις αντίποινα έπραξαν ώστε πολλά χωριά εκάησαν και πολλοί άμαχοι εφονεύθησαν! Στην Βόρειον Εύβοια μου έδειξαν ένα χωριό (λησμονώ το όνομα, είναι δίπλα στην Στροφυλιά) και μού είπαν ότι οι Γερμανοί έβγαλαν έξω τους κατοίκους και το έκαψαν. Γιατί; ερώτησα: «Διότι ΕΛΑΣίτες έστησαν ενέδρα και δολοφόνησαν δύο Γερμανούς που περνούσαν πάνω σε μία μοτοσυκλέττα!» Στα Καλάβρυτα οι ΕΛΑΣίτες επέδραμον από το βουνό αιφνιδίως και συνέλαβον την ολιγομελή Γερμανικήν φρουράν. Τους αιχμαλώτους τους εθανάτωσαν και μετά τα πτώματα τα εκρέμασαν ανάποδα αφού πρώτα έκοψαν τα γεννητικά όργανα και τα έβαλαν μέσα στο στόμα των τεθνεώτων! Φαίνεται ότι αυτός είναι ο Ελληνικός τρόπος μεταχειρίσεως των νεκρών! Φυσικά επηκολούθησαν τα αντίποινα! Προσοχή!! διά να μην προλάβουν να φύγουν οι κάτοικοι στα βουνά κι έτσι γλυτώσουν τα αντίποινα οι ΕΛΑΣίτες σκοπίμως απελευθέρωσαν έναν των αιχμαλώτων ώστε να ειδοποιηθούν πάραυτα οι Γερμανοί! Στις εορτές μνήμης που γίνονται ετησίως, στους λόγους που εκφωνούνται ουδέποτε αναφέρονται σε αυτά τα γεγονότα που προεκάλεσαν τα αντίποινα. Διατί;; Δεν πρέπει οι νέοι να μαθαίνουν τον ορθόν Ελληνικόν τρόπον μεταχειρίσεως των νεκρών;; Ηθικόν επιμύθιον: Αξίζει να δολοφονήσης δύο Γερμανούς κι ας γίνεις αίτιος να φονευθούν στα αντίποινα εκατόν Ελληνες, δεν έγινε και τίποτε, "παράπλευρες απώλειες" είναι!! 

Πού κατέληξε αυτή η λοιμική; αυτή η αρρώστεια και πληγή που την ονομάζουν «Εθνική Αντίσταση»;; Κατέληξε στον πενταετή Συμμοριτοπόλεμον ή "Εμφύλιον" όπως τον λέγουν οι ΚΚΕδες και οι άλλοι αριστεροί· εσείς όπως σας αρέσει πείτε τον! Όπως κι αν τον ονομάσετε διόλου δεν αλλάζει η ουσία του, ότι επί μίαν πενταετίαν η Ελλάς ρήμαξε, χωριά και κωμοπόλεις εκάησαν, περιοχές ολόκληρες εκκενώθησαν από τους κατοίκους των, όπως διαβάζομε: «Η χώρα θα ρημάξει κυριολεκτικά, θα αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία της καθώς ερημώνονται εκτεταμένες, ορεινές κυρίως, ζώνες με εκατοντάδες χιλιάδες Ανταρτοπλήκτους να φεύγουν»· ο αριθμός των προσφύγων αυτών υπολογίζεται περί τις επτακόσιες χιλιάδες! Επίσης εφονεύθησαν χιλιάδες, μόνον εις το πεδίον της μάχης οι νεκροί έφθασαν τις πενήντα χιλιάδες (και από τις δύο πλευρές) ενώ οι τραυματίες (μόνον του Στρατού μας) τίς τριάντα χιλιάδες! Επιπλέον χιλιάδες παιδιά έφυγαν διά τις χώρες του Παραπετάσματος με το μεγαλύτερον ανοσιούργημα της παγκοσμίου ιστορίας, το επικατάρατον Παιδομάζωμα! Βεβαίως, ο "Εμφύλιος" ήτο η εποχή που οι αισχρουργίες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έφθασαν στο αποκορύφωμά τους καθώς τότε δεν υπήρχον Γερμανοί, αλλά υπήρχον οι μοναρχοφασίστες, οι "εχθροί του λαού", ούτως π.χ. στην Κεφαλληνία οι Αντάρτες έστησαν ενέδρα σε ένα αυτοκίνητον το οποίον μετέφερε 48 νέους 18 ετών επιστράτους του Στρατού και τους εφόνευσαν όλους! Οι άνθρωποι αυτοί, που μόνον άνθρωποι δεν ήσαν, εφόνευσαν τους νέους της γειτονιάς τους, γνωστούς τους και πιθανώς φίλους τους! 

Στην Ελλάδα επερίσσευσε η χολή, το μίσος, η κακουργία! Την εποχήν 1945-1950 όπου και οι πλέον κατεστραμμένες χώρες της Ευρώπης, ως η Γερμανία και η Πολωνία, ανεσυγκροτήθησαν, ανοικοδομήθησαν και εδημιούργησαν την οικονομίαν τους, η Ελλάς που διόλου δεν είχε υποστή ζημίες από την κατοχήν, τότε συστηματικώς κατεστρέφετο! Λόγου συμπεσόντος, ερώτησις που απάντησιν δεν έχει λάβει: οι Γερμανοί διόλου δεν έθιξαν την Αθήνα, όμως μετά την αποχώρησίν των το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ συστηματικώς ανετίναξε πολλά οικοδομικά τετράγωνα, τετράγωνα κοινά, οικιστικά ή εμπορικά! Γιά ποιό λόγο τάχα;; Λοιπόν, ο "Εμφύλιος" όπως αρέσει να λέγεται σήμερον, παρότι μόνον εμφύλιος δεν ήτο, καθώς η μία μερίς απετελείτο από εξωμότες, πράκτορες της 3ης Διεθνούς, που ήθελαν να οδηγήσουν την Ελλάδα σιδηροδέσμια στο μαντρί που μετά ωνομάσθη από τον Τσώρτσιλ "Σιδηρούν Παραπέτασμα", ο "Εμφύλιος" λέγω, ήτο ο σημαντικώτερος και δηλητηριωδέστερος καρπός της κακοήθους «Εθνικής Αντίστασης» μας, που σήμερον την ενδοξοποιούμε διά να ενδοξοποιήσωμε μέσω αυτής τον Κομμουνισμόν, το ΚΚΕ, την Αριστεράν και τους συνοδοιπόρους τής Κεντροαριστεράς! Θλίψις και ντροπή για το κατάντημα τού συγχρόνου Έλληνα!

RV

Σημείωση RV: Προς επίρρωσιν των όσων αναφέρει ο Παν. Μαρίνης παραθέτουμε προπαγανδιστικό φύλλο των Βρετανών υπέρ του μπολσεβικισμού. Ημερομηνία, Μάρτιος του 1943. 

Διαβάζουμε:  

Ο μπολσεβικισμός θα μας απελευθερώσει!!! Πλησιάζει η ώρα της αναστάσεως! Ο σύντροφος Στάλιν εγγυάται την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών! Χάρις στον μπολσεβικισμό η υπόδουλη Ευρώπη θα γνωρίσει την ελευθερία! Ο Γκαίμπελς μπορούσε να προπαγανδίζει εναντίον του, διότι πριν τον πόλεμο, ο κόσμος δεν γνώριζε τι είναι ο μπολσεβικισμός! Επειδή λοιπόν και οι Έλληνες δεν γνώριζαν τι εστί μπολσεβικισμός φρόντισαν οι σύμμαχοί μας Άγγλοι να μας τον επιβάλουν και να μας λυτρώσουν από την άγνοια...  

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

8,9 Νοεμβρίου 1923: Το Πραξικόπημα του Χίτλερ

Από το βιβλίο του Heinz A. Heinz ''ΧΙΤΛΕΡ'', εκδόσεις Θούλη, Αθήνα 2017 - Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το κεφάλαιο "Und Ihr habt doch gesiegt" ("Και όμως νικήσατε"). Αφηγείται ο Γιόζεφ Μπέρχτολντ, Γκρούπεν-φύρερ (Gruppen-führer)  των SA και εκδότης της εφημερίδας Völkischer Beobachter, ο οποίος έλαβε μέρος στο Πραξικόπημα

*οι φωτογραφίες είναι αυθεντικές από το βράδυ της 8ης και το πρωί της 9ης Νοεμβρίου

   «Ο Αδόλφος Χίτλερ επέλεξε την ημέρα της μεγάλης συγκέντρωσης του φον Καρ για την προσπάθειά του. Κατά τις 11 το πρωί της 8ης Νοεμβρίου, έλαβα τη διαταγή να είμαι έτοιμος για την Εθνική Επανάσταση.

  »Οι άνδρες μου έδωσαν έναν τελευταίο όρκο να υπηρετήσουν μέχρι θανάτου, εφόσον χρειαστεί, και πήραμε τις τελευταίες οδηγίες από τον διοικητή Γκαίρινγκ. Όλη μέρα ασχολήθηκα με τις ετοιμασίες και κατά τις έξι το απόγευμα συγκέντρωσα τα Τάγματα, έτοιμα για μια άμεση επέμβαση στο Τόρμπροϊ, απέναντι από το Στέρνεκερ-μπρόι. [...]

    »Ξεκινήσαμε την πορεία και πήραμε θέση κοντά στο μέρος όπου θα γινόταν η μεγάλη συγκέντρωση του Καρ. Είχε ήδη μαζευτεί υπερβολικά πολύς κόσμος που στριμωχνόταν· μια ομάδα αστυνομικών δίπλα μας δεν μπορούσε να βρει χώρο να σταθεί μέσα στην μπυραρία, και γι’ αυτό καθόταν απ’ έξω.

    »Κοίταξα το ρολόι μου. Ήταν η ώρα! Κραυγάζοντας τις διαταγές μου στους άνδρες μου, όρμησα εμπρός με το πιστόλι μου προτεταμένο. 

  »“Φύγετε από τη μέση ─εσείς εκεί!” φώναξα στους αστυνομικούς, που ασυναίσθητα οπισθοχώρησαν έκπληκτοι και απροετοίμαστοι, ενώ εμείς ορμήσαμε προς την είσοδο. Διέταξα τους άνδρες μου να καλύψουν όλα τα παράθυρα και τις εξόδους, ενώ εγώ με τους υπόλοιπους προχώρησα γρήγορα μέσα στην μπυραρία. 

    »Ο Χίτλερ ήταν ήδη εκεί. Μόλις μας είδε, μπήκε αμέσως επικεφαλής και μας οδήγησε γρήγορα και ήρεμα στον κεντρικό διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο βήμα. Το ακροατήριο αριθμούσε αρκετές χιλιάδες κόσμο. [...]

    »Η ξαφνική μας εμφάνιση εκεί μέσα προκάλεσε σύγχυση. Ο φον Καρ έμεινε άφωνος. Ο κόσμος άρχισε να φωνάζει, απαιτώντας να μάθει τι συνέβαινε. Γυναίκες λιποθυμούσαν· ο πανικός ήταν φανερός παντού. Εν τω μεταξύ, εμείς είχαμε ανέβει στο βήμα και ο Χίτλερ έκανε μια προσπάθεια να μιλήσει. Όμως, η ένταση ήταν τόσο μεγάλη, που δεν μπορούσε ούτε να ακουστεί ούτε να γίνει κατανοητός. Τράβηξε, λοιπόν, το πιστόλι του και ένας εκκωφαντικός θόρυβος ακούστηκε. Το είχε στρέψει προς το ταβάνι και είχε πυροβολήσει. Αμέσως, επικράτησε σιωπή και τότε ακούστηκε η φωνή του να ανακοινώνει το τέλος τού Κόκκινου Καθεστώτος.

   »Ευθύς, κατέβηκε από το βήμα, για να μιλήσει επειγόντως με τον Δρ. φον Καρ. Αυτός μαζί με τον φον Λόσσοφ και τον Σάισσερ εξαφανίστηκαν σε ένα δωμάτιο πίσω, μαζί με τον Χίτλερ.

   »Κανένας μέσα στην μπυραρία δεν ήξερε τι προμήνυε όλο αυτό...

 »Έτσι, ο διοικητής Γκαίρινγκ ανέλαβε δράση. Ζήτησε την προσοχή του πλήθους, προχώρησε μπροστά και σύντομα κατάφερε να ηρεμήσει τη συνάθροιση.

    »“Αυτή είναι μια εντελώς καινούργια αρχή,” φώναξε “εμείς θα ξαναχτίσουμε το Κράτος. Ο φον Καρ δεν θα πάθει κανένα κακό. Όλοι τον σεβόμαστε. Δεν πολεμάμε τον στρατό ούτε την αστυνομία, αυτοί είναι με το μέρος μας· πολεμάμε μόνο το εβραϊκό καθεστώς στο Βερολίνο”.

    »Η ανακοίνωσή του αυτή προκάλεσε θύελλα χειροκροτημάτων, που ξέσπασαν ξανά, όταν ο ομιλητής κατάφερε να προσθέσει:

    “Αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το βήμα, γιατί είμαστε σίγουροι ότι οι επικεφαλής μας εδώ στη Βαυαρία θα μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από το Βερολίνο και τους Εβραίους. Η νέα κυβέρνηση θα σχηματιστεί από τους Χίτλερ, Λούντεντορφ, Πένερ και φον Καρ!” 

»[...]Τα Τάγματα Εφόδου στρατοπέδευσαν εκείνη τη νύχτα στον κήπο της Μπεργκερμπρόι. Είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους και με τις διμοιρίες της Bund Oberland και του Φράικορπς Ρόσμπαχ με αποτέλεσμα όλο το μέρος να μοιάζει με στρατόπεδο.

»Το πρωί της 9ης Νοεμβρίου, έλαβα τη διαταγή να καταλάβω τα Κεντρικά Γραφεία της Αστυνομίας. Η Reichskriegsflagge είχε καταλάβει, ήδη, το Αρχηγείο του Στρατού του Μονάχου. Όταν οι άνδρες μου και εγώ φτάσαμε, βρήκαμε τους αστυνομικούς οπλισμένους και έτοιμους να αντισταθούν, οπότε, για να αποφύγω την άμεση σύγκρουση, κατευθύνθηκα στο Rathaus (Δημαρχείο). Γνώριζα ότι εκεί μια συνεδρίαση βρισκόταν σε εξέλιξη. Άνοιξα με βία την πόρτα και, οπλίζοντας το πιστόλι μου, πληροφόρησα τους συγκεντρωμένους Συμβούλους, σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, ότι συλλαμβάνονται. Φοβισμένοι και ξαφνιασμένοι πετάχτηκαν όρθιοι. Τους μαζέψαμε και τους οδηγήσαμε έξω από την αίθουσα και το κτίριο, στη μεγάλη σκάλα. 

    Σε αυτό το σημείο, ανέλαβαν δράση οι υπόλοιποι άνδρες μου. Κάθε Σύμβουλος, συνοδευόμενος από δύο στρατιώτες, έμπαινε μέσα σε ένα φορτηγό. Εν τω μεταξύ, πλήθος κόσμου που είχε μαζευτεί στην πλατεία Μαρίενπλατς, υποδεχόταν τους συμβούλους με γιουχαΐσματα και βρισιές. Για την ακρίβεια, εμείς, τα Τάγματα Εφόδου, ήμασταν εκείνοι που έπρεπε να τους υπερασπιστούμε από την επίθεση του πλήθους. Διαφορετικά, θα είχαμε πραγματικές απώλειες. Ήταν πολύ δύσκολο να τους φορτώσουμε στα φορτηγά με ασφάλεια. Κι έτσι, πήγαμε στην Μπεργκερμπρόι και τους κλειδώσαμε όλους στο πίσω δωμάτιο, εκεί απ’ όπου ο Λούντεντορφ είχε αφήσει να φύγουν ο φον Καρ και οι σύντροφοί του εκείνη τη νύχτα.

 »Παρ’ όλο που ο Επίτροπος φον Καρ, ο φον Λόσσοφ, και ο Σάισσερ τον είχαν προδώσει, ο Χίτλερ δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να καταλήξει η όλη κατάσταση σε σύγκρουση.

  »Αποφάσισε να συγκεντρώσει τους οπαδούς του από τις απομακρυσμένες περιοχές και να κάνει πορεία στο κέντρο της πόλης. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η Κυβέρνηση θα κατέφευγε σε ένοπλη αντίσταση, όταν θα έβλεπε τη διάθεση του κόσμου.

    »Η πορεία ξεκίνησε λίγο μετά τις έντεκα. Μπροστά πήγαιναν δύο άνδρες με λάβαρα και πίσω από αυτούς, περπατώντας δίπλα δίπλα αλλά σε χαλαρή διάταξη, ακολουθούσαν ο Χίτλερ, ο Λούντεντορφ, ο Γκαίρινγκ και μερικοί άλλοι. Δώδεκα σειρές από τα Stosstrupp Hitler ακολουθούσαν, με αρχηγό εμένα τον ίδιο. Στη συνέχεια, ακολουθούσαν τα SA, οι ενωμένες οργανώσεις και εκατοντάδες πολίτες, εργάτες και φοιτητές –όλοι φορώντας περιβραχιόνια με τον αγκυλωτό σταυρό– με την πρόθεση η συγκέντρωση να είναι μαζική. Καλέσαμε τους κατοίκους του Μονάχου να βγουν στον δρόμο. Να μη χρησιμοποιηθούν όπλα. Τα πάντα έπρεπε να τεθούν στη δοκιμασία της κοινής γνώμης.

  »Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όλες οι γέφυρες και τα δημόσια κτίρια είχαν καταληφθεί από τον τακτικό στρατό, που είχε κινητοποιηθεί κατά τη διάρκεια της νύχτας μετά την ξαφνική λιποταξία τού Καρ. Παρ’ όλα αυτά, όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά. Χιλιάδες στόματα τραγουδούσαν πατριωτικά τραγούδια. Στη γέφυρα Λούντβιχς-μπρύκε στον ποταμό Ίζαρ, στο κέντρο της πόλης, συναντήσαμε αυτό που θα μπορούσε να είναι το πρώτο μας σημείο ελέγχου.

    »Υπήρχε αστυνομικός κλοιός στην αρχή της γέφυρας, από τη μια άκρη στην άλλη. Οι αστυνομικοί ήταν οπλισμένοι και φορούσαν κράνη. Βρισκόμασταν σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτούς, όταν σήκωσαν τα όπλα τους. Ο Ούλριχ Γκραφ, ο σωματοφύλακας του Χίτλερ, φώναξε “Μην πυροβολείτε· ο Λούντεντορφ είναι μαζί μας”, οπότε κατέβασαν τα όπλα και εγώ όρμησα μπροστά μαζί με καμιά δεκαριά από τους άνδρες μου, και αμέσως τους αφόπλισα. Τους μεταφέραμε πάραυτα στην μπυραρία Μπεργκερμπρόι. Εγώ ο ίδιος τους συνόδευσα. Αφού τους αφήσαμε με ασφάλεια υπό επιτήρηση, έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, για να πάρω πάλι θέση στην πορεία, η οποία είχε στο μεταξύ περάσει την πλατεία Μαρίενπλατς και είχε προχωρήσει έως τη Φελντχερνχάλε στην πλατεία Οντεόνσπλατς. Κόβοντας δρόμο, διέσχισα τρέχοντας την οδό Μαξιμίλιαν-στράσσε με κατεύθυνση την πλατεία Μαξ-Γιόζεφπλατς, και έφτασα ακριβώς τη στιγμή που η κεφαλή της πορείας είχε μόλις ξεπροβάλει ανάμεσα στη Φελντχερνχάλε και το Ρεζιντέντς. 

    »Ξαφνικά, όλα έδειχναν να επιβραδύνουν.

   »Αυτοί που βρίσκονταν στην κεφαλή της πορείας είχαν αρχίσει να τραγουδάνε Oh Deutschland hoch in Ehren (Ω τιμημένη Γερμανία) και το πλήθος τούς συνόδευε με λαχτάρα, όταν ακούστηκε ο απαίσιος θόρυβος από ένα πολυβόλο! Το επόμενο δευτερόλεπτο επικράτησαν ο τρόμος, η αγωνία και η σύγχυση. Η πορεία διασπάστηκε και το πλήθος διασκορπίστηκε πανικόβλητο.

    “Τι στο καλό συνέβη;” ρώτησα.

    »Φαίνεται ότι μόλις η κεφαλή της πορείας έφτασε στην πλατεία, η αστυνομία έκλεισε τον δρόμο. Ένα τεθωρακισμένο όχημα είχε πάρει θέση πίσω τους. Σε όλη την περιοχή κοντά στη Φελντχερνχάλε είχαν πάρει θέση αστυνομικοί με αυτόματα όπλα. Όπως και προηγουμένως, κάποιος όρμησε μπροστά, φωνάζοντας: “Μην πυροβολείτε, ο Λούντεντορφ και ο Χίτλερ είναι μαζί μας!” Η απάντηση ήταν ένας καταιγισμός πυρών από τα σκαλιά της Φελντχερνχάλε. Ο σημαιοφόρος έπεσε βαριά πληγωμένος· ο διπλανός τού Χίτλερ χτυπήθηκε θανάσιμα, και καθώς έπεφτε νεκρός στο έδαφος, τον παρέσυρε, με αποτέλεσμα ο Αρχηγός να τραυματιστεί σοβαρά στον ώμο. Παντού άνθρωποι έπεφταν στο έδαφος, σφαδάζοντας από τους πόνους, νεκροί ή ετοιμοθάνατοι, ενώ τα όπλα συνέχιζαν να σκορπίζουν τον θάνατο και να δολοφονούν μέσα στον χαμό που επικρατούσε. Ήταν μια τρέλα, μια σφαγή.

 »Ο Γκαίρινγκ και ο Γκραφ έπεσαν βαριά πληγωμένοι, δεκατέσσερεις νεκροί ποδοπατήθηκαν από το πλήθος που σκόνταφτε επάνω τους και έπεφτε κάτω· αίμα κυλούσε παντού πάνω στο γκρίζο πεζοδρόμιο. [...]

Το Πραξικόπημα του Μονάχου, ελαιογραφία του Schmitt, H. (fl.1940) 

 »Ζαλισμένοι και σοκαρισμένοι οι τραυματίες, ένας ένας σέρνονταν και με δυσκολία κατάφερναν να απομακρυνθούν. Κάποιος άρπαξε τη σημαία από το χέρι τού πεσμένου σημαιοφόρου. Ο οδηγός τού Χίτλερ κατάφερε με κάποιον τρόπο να τον βρει και με τα φρένα να στριγγλίζουν, έστριψε το αυτοκίνητο απότομα και το ακινητοποίησε δίπλα στον πεσμένο Αρχηγό. Ο Χίτλερ σύρθηκε με δυσκολία και κατάφερε να σταθεί αρχικά στα γόνατα, και στη συνέχεια σηκώθηκε, και με το ένα χέρι να κρέμεται, ετοιμαζόταν να μπει στο αυτοκίνητο, όταν σκόνταψε πάνω σε κάτι στον δρόμο. Ήταν το σώμα ενός αγοριού, ματωμένο και αναίσθητο.

    »Ο Χίτλερ το άρπαξε, όσο πιο καλά μπορούσε, με το καλό του χέρι, και το τράβηξε προς το αυτοκίνητο. Την ώρα, όμως, που το έσπρωχνε μέσα και ο οδηγός άνοιγε την πόρτα για να μπουν, ένας αστυνομικός όρμησε με το όπλο του σηκωμένο. Ο Χίτλερ μπήκε μπροστά στο παιδί, καλύπτοντάς το με το ίδιο του το σώμα. Στο παρά πέντε, κατάφερε να μπει στο αυτοκίνητο, που έφυγε με μεγάλη ταχύτητα σαν τρελό, ενώ το καταδίωκε ένα μεγάλο πρασινοκίτρινο τεθωρακισμένο όχημα. Απομακρύνθηκαν αρκετά, διώκτης και διωκόμενος, μέσα από τους ανάστατους δρόμους. Σε μια στιγμή, από αυτές που σου κόβουν την ανάσα, το αυτοκίνητο του Χίτλερ σχεδόν εκτοξεύτηκε, καθώς έστριψε απότομα σε μια στροφή, στην προσπάθειά του να διαφύγει, ενώ το άλλο συνέχισε ευθεία μπροστά. Έτσι, ο Φύρερ βρήκε την ευκαιρία να αφήσει το λαβωμένο παιδί στο νοσοκομείο, προτού ξεκινήσει για τα περίχωρα της πόλης και την ύπαιθρο. Βέβαια, ήταν αδύνατον να προσπαθήσει να φτάσει στα σύνορα. Αργά το απόγευμα, αναγκάστηκε να αφήσει το αυτοκίνητο και να συνεχίσει με τα πόδια. 

Το Βιβλίο ΧΙΤΛΕΡ μπορείτε να το βρείτε εδώ

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

Η στάση του ελληνικού κράτους και των λακέδων του απέναντι στη δολοφονία Κατσίφα

    Κηδεύτηκε σήμερα ο  Κωνσταντίνος Κατσίφας, μετά από μία πρωτοφανή περιπέτεια με τη μη παράδοση της σορού του στους δικούς του από τους αλβανούς. Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε η βαρβαρότητα αυτού του συνονθυλεύματος που θέλει να παρουσιάζεται ότι έχει εθνική οντότητα. Πέρα από τις τεράστιες εθνοφυλετικές διαφορές μας, τα όντα αυτά είναι χιλιάδες χρόνια πίσω.

    Εντύπωση, όμως, προκαλεί η στάση του ελληνικού κράτους και των πολιτικών των δημοκρατικών κομμάτων, και των πάσης φύσεως φερεφώνων τους. Έδειξαν μια κάποια ευαισθησία, το ίδιο και οι εφημερίδες και τα ειδησεογραφικά σάιτ, ελεγχόμενες και ελεγχόμενα απολύτως. Σε πολλές περιπτώσεις έδειξαν και μεγάλο πατριωτισμό και συγκίνηση, φθάνοντας μέχρι του σημείου, όπως στην περίπτωση του Ιερώνυμου για παράδειγμα, να χαρακτηρίσουν ήρωα τον νεαρό Βορειοηπειρώτη, και να εκδηλώσουν περηφάνια γι’ αυτόν.

     Όμως, ο προδότης δεν γίνεται πατριώτης. Η σκοπιμότητα της στάσης αυτής είναι δεδομένη: έχοντας κατατρομάξει από τη γενική κατακραυγή και τον λαϊκό ξεσηκωμό για τη Μακεδονία, από τα αναπάντεχα αντανακλαστικά των Ελλήνων για τα εθνικά ζητήματα, προσπάθησαν να παραστήσουν τους πατριώτες και να δείξουν ότι συμμερίζονται τον πόνο των Ελλήνων γι’ αυτή την άγρια δολοφονία, ότι επιθυμούν δικαίωση. Και όλα αυτά ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ για να ελέγξουν τις οργισμένες αντιδράσεις των Ελλήνων στη Βόρειο Ήπειρο και στην ας πούμε ελεύθερη Ελλάδα, να αποτρέψουν δυσάρεστες για το προδοτικό κράτος εξελίξεις, όπως βίαιες αντιπαραθέσεις με αλβανούς ή ενέργειες που θα το ανάγκαζαν να πάρει θέση απέναντι στους σκλαβωμένους Βορειοηπειρώτες και να υποχρεωθεί να τους προστατεύσει. Και φυσικά, επειδή οι προδότες έχουν τη φρούδα ελπίδα ότι η προδοσία τους για τη Μακεδονία  θα ξεχαστεί, και δεν θέλουν να τραβήξουν πάλι την προσοχή επάνω τους ως προδότες.

    Άσχετα από τις πολιτικές θέσεις της οικογενείας του –κάποια μέλη της οποίας, κυρίως εξ αγχιστείας, θα έπρεπε να ντρέπονται– ο Κατσίφας ήταν ένας Έλληνας που δεν άντεχε να είναι σκλάβος. Ένας Έλληνας που προτίμησε τον θάνατο από την υποδούλωση. Σε μία  από τις τελευταίες του αναρτήσεις έγραψε: Ελλάδα ή Θάνατος. Για να διαπιστώσει λίγες ημέρες αργότερα, ότι δυστυχώς βρισκόταν πολύ πιο κοντά στον Θάνατο απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Δεν ξέρουμε αν μετά την κηδεία του Κατσίφα, η θυσία του θα ξεχαστεί. Το πιθανότερο είναι πως όχι, τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Όσο η Βόρειος Ήπειρος παραμένει σκλαβωμένη, όλα είναι πιθανά. Όσο το κράτος είναι προδοτικό (και ως προς αυτό οι Βορειοηπειρώτες δεν θα πρέπει να έχουν αυταπάτες) και όσο υπάρχουν μη ελεγχόμενοι από το σύστημα και από τα κόμματα Έλληνες, σίγουρα θα βρεθούν αυτοί που θα πάρουν την απόφαση μόνοι τους, και «θα τρέξουν μιαν αυγή» και –το σημαντικότερο– ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΤΑΓΗ. 

Πηγή:

Eθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού