Στις 30 Απριλίου 1945, ώρα Γερμανίας 15.30, το μπούνκερ γίνεται ο ομφαλός της γης. Ένας κύκλος κλείνει και το κλείσιμο αυτό επισφραγίζεται 8 ημέρες αργότερα. Ο ουρανός σκοτεινιάζει, η ελπίδα χάνεται, ο δυτικός πολιτισμός πλήττεται καίρια. Και από τότε ζούμε υπό αυτές τις συνθήκες και ζούμε την έκβαση του Β΄Ππ, που δεν ήταν, όμως, παρά μία μόνο φάση του Μεγάλου Πολέμου.
Όμως, ο Αδόλφος Χίτλερ δεν εγκατέλειψε τον Κόσμο πραγματικά, αλλά προστάτευσε την Αποστολή Του και τον Αγώνα Του. Κανείς, έκτοτε, δεν ένιωσε ούτε νιώθει ότι απεσύρθη στ’ αλήθεια και ότι έπαψε να υπάρχει, παρά τις συνεχείς συκοφαντίες, την ασταμάτητη προπαγάνδα εναντίον Του. Καθημερινά, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, εξώφυλλα σε περιοδικά, άρθρα, αναρτήσεις, στη συντριπτική πλειονότητά τους συκοφαντικά, μαρτυρούν, παρά το αρνητικό, ψευδές, υβριστικό και συχνά γελοίο περιεχόμενό τους, πόσο απίστευτα λείπει από τον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο. Αυτόν τον κόσμο που ολοένα προσπερνά τις λέξεις, αδιαφορεί για την προπαγάνδα και στέκεται μπροστά στην Ιερή Εικόνα έμπλεως νοσταλγίας. Κι ενώ ΚΑΝΕΙΣ ποτέ δεν πολεμήθηκε τόσο εν ζωή όσο και μετά τον θάνατό του, ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε, παρά τον αδυσώπητο αυτό πόλεμο, τόσους πιστούς μετά.
Κι αν τα πρώτα λεπτά και τον πρώτο καιρό μετά τον εκούσιο θάνατό Του, οι σύντροφοι και οι πιστοί Του ένιωθαν μόνοι, καθώς ο χρόνος περνούσε το συναίσθημα αυτό εξασθενούσε. Υπήρχε η αίσθηση ότι υπάρχει. «Είναι κοντά και δύσκολο να τον συλλάβεις, ο Θεός» έγραψε κάποτε ο Hölderlin. Και το 1968, ο (εθνικοσοσιαλιστής) Heidegger το ερμήνευσε (προβαίνοντας σαφώς σε κάτι περισσότερο από ερμηνεία του στίχου) «Ο Θεός είναι υπερβολικά κοντά, για να είναι εύκολο να τον συλλάβεις…». Και μίλησε ακόμη για «την έλευση που διαρκεί επί μακρόν χρόνον», χωρίς να ονομάσει, γιατί, όπως εξήγησε, «το όνομα είναι ακόμα σκοτεινό»…
Πιο απλά, εμείς θα λέγαμε, θα παραφράζαμε, σήμερα, 30 Απριλίου, 74 χρόνια μετά: Είναι κοντά… κι ας είναι δύσκολο να τον συλλάβεις, ο Θεός.
Αλλά παραμένει γεγονός όλα αυτά τα χρόνια, ότι όσο κάποιοι γεννιούνται με προπατορικά αμαρτήματα, υπάρχουν και κάποιοι που γεννιούνται με μία χρυσή κληρονομιά, γενιές καθαρές που, όταν αρχίζουν να έχουν συνείδηση του εαυτού τους, στέκονται όρθιες και φωνάζουν στους Ουρανούς δυνατά, για να ακουστεί ως τα πέρατα του Χρόνου, την ιαχή τους: Heil Hitler!
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
