Το μεγάλο ξύπνημα- CYRIEL VERSCHAEVE

Το μάτι του ιστοριογράφου έχει από καιρό πια ανακαλύψει μεγάλες κινήσεις στους κόλπους των λαών, κινήσεις που προδίνουν μια βαθειά ριζική  μεταλλαγή. Προ πάντων στον εσωτερικό κόσμο της Ευρώπης προετοιμάστηκε μια καινούργια μορφή του κόσμου.

Με την καταδάμαση των αποστάσεων και την υπερνίκηση των συνόρων χάθηκε στα μάτια των λαών το πρόβλημα του χώρου. Αισθάνονται τον εαυτό τους μικρό μπροστά στη γυμνή απεραντοσύνη του κόσμου, όπου οι νόμοι του μεγέθους και της μικρότητας αποχτούν ένα αμείλιχτο κύρος.

Έτσι χρειάστηκε να συγκεντρωθεί ολόκληρη η διασκορπισμένη ζωτική δύναμη, γιατί μονάχα οι μεγάλοι λαοί μπόρεσαν να διατηρήσουν τη ζωή τους μέσα στο γιγάντιο αυτό πλάτεμα.

Η ανησυχία και η δυστυχία γεννούν όνειρα. Είναι δυστύχημα ότι το μοναδικό όνειρο που στάθηκε ικανό να οραματισθεί ο περασμένος αιώνας ήταν τόσο υλιστικό όσο και οι προϋποθέσεις να διερευνηθούν οι ζωτικοί χώροι χάρις στην ταχύτητα της συγκοινωνίας: Η φαντασία του δεν μπόρεσε να συλλάβει τίποτε άλλο από το απλό και τριμμένο μέσο της κοινοκτημοσύνης της ύλης!

Ωστόσο, τα όνειρα δεν συγκρατούνται από φτιαχτά μέσα ή από την ύλη, αλλά πετούν ψηλά, φτάνοντας στον πιο μακρινό προορισμό τους. Να θέλομε να στηρίξομε πάνω στην ύλη μια νέα βιοτική ενότητα, αυτό είναι αντινομία και όχι όνειρο! Η ύλη είναι πεπερασμένη και κάποτε θα αποσυντεθεί. Το χρυσάφι είναι η θεοποίηση της ύλης! Για αυτό το χρυσάφι δεν έχειν θέση σε κανένα όνειρο μιας μεγάλης ενότητας. Το ξίφος χωρίζει από το χρυσό! Οι πλουτοκρατίες δεν μπορούν να αντλήσουν τη δύναμή τους παρά από τη φτώχεια των άλλων. Οι πολέμοι και οι συμφορές είναι γεννήματα του χρυσού και δεν θα εξαλειφθούν ποτέ όσο το χρυσάφι αποτελεί το θεμέλιο της ύπαρξής μας. Πρέπει να προκύψει μια νέα δύναμη αν ο κόσμος θέλει πραγματικά να γνωρίσει την απολύτρωση.

Οι ρίζες του ανθρώπου βρίσκονται στον εγκέφαλο και στην καρδιά. Πνεύμα και αίμα, δικαιοσύνη και αγάπη- αυτά πρέπει να αποτελέσουν την δύναμη που θα μας φέρει την ευτυχία. Η δύναμη αυτή σαν δείχτης του ύψους και του βάθους της φύσης πρέπει να μας υποδείξει το δρόμο προς το νόμο της τάξης, την αγνή φύση που λυτρώνει και ξυπνάει μέσα μας την αγάπη. Η φύση μας είναι αιώνια ενώ το χρυσάφι εξυπηρετεί τις ορέξεις μας που αδιάκοπα αλλάζουν και δημιουργεί το νοσηρό ρυθμό της αλληλοδιαδοχής της ηδονής και του πόνου. Η κυριαρχία του χρυσού οδηγεί στην κόπωση. <<Η ιστορία μας εκούρασε>>, έλεγα πριν από λίγα χρόνια, καθώς φαίνονταν  ότι ήσαν ατελείωτες οι ταλαντεύσεις του εκκρεμούς της μοίρας μας πάνω από το ζυγό του χρυσού!

Όσο η πλάστιγγα είναι ασταθής δεν μπορεί να υπάρξει μια τάξη διαρκείας. Η ανησυχία δεν μπορεί να ανεχθεί την ησυχία. Πραγματικοί και αιώνιοι φορείς της τάξης είναι ο παλμός του αίματος, το κύμα της ζωής. Δοξασμένος ο Κύριος που αυτό είναι σήμερα το όνειρο της Ευρώπης. Προς τα εκεί στράφηκε πάλι με όλη της τη δύναμη η Ευρώπη. Αυτή είναι η χαραυγή! Τα μάτια της βλέπουν το αίμα του τοκετού που είναι προάγγελος και πλήρωμα της ζωής. Μονάχα η ζωή κάνει τέλεια τη ζωή. Ο χρυσός είναι νεκρός, το αίμα ζει γιατί αναβλύζει από τη ζωή. Το αίμα του Θεού ρέει στις φλέβες της φύσης. Σε μια στιγμή υπερκόσμιας διαίσθησης, μέσα στις ομορφιές της ανοιξιάτικης νύχτας, ένοιωσε ο Μυσσέ τη ζωή του Θεού και οραματίστηκε το αίμα: <<Απόψε τρέχει στις φλέβες του Θεού το κρασί της νεότητας>> (Νύχτες). Το αίμα, δηλαδή η ζωτική βούληση του Θεού, ξεχύθηκε στη φύση σαν ζωή, το αίμα ήταν το πρώτο ρεύμα της δύναμης που προήλθε από την αιματηρή θυσία του Λυτρωτή.

Πρέπει να ξαναβρούμε το δρόμο προς το αίμα. Αυτό είναι ξεκίνημα. Κι΄όποιος θέλει να φτάσει στο τέρμα, πρέπει μια φορά να αρχίσει. Ο ίδιος ήλιος καίει το πρωί  και το μεσημέρι. Το αίμα είναι ο ήλιος της ζωής. Στους περασμένους ευτυχισμένους αιώνες, όπου η Ευρώπη δεν ήταν ακόμα χωρισμένη σε κράτη και ήταν κατοικημένη  από συγγενικούς λαούς που ζήτησαν και βρήκαν την αδελφοσύνη του αίματος- τότε μιλούσαν για ήλιο του Θεού. Και στους αθώους κόλπους των λαών τους διαμόρφωναν σιγά σιγά οι βασιλιάδες τα κράτη.

Στους ευτυχισμένους κείνους αιώνες της Ευρώπης των λαών, οι πολιτείες, αδιάφορα ποιας χώρας, ενώθηκαν ενστικτωδώς η μια με την άλλη με δεσμούς που προορίζονταν να διαιρέσουν τους ανθρώπους: το χρηματικό κέρδος και το εμπόριο. Μπροστά στο παράδειγμα  της Χάνζας, του φυσικού αυτού φαινομένου μιας ενωτικής τάσης,  ονειρεύτηκε και ο δικός μας Αρτεβέλδης να δημιουργήσει ένα κράτος απο πολιτείες μια ευρωπαϊκή ενότητα, γιατί ήξερε ότι θα προσκολληθούν σε αυτό και άλλες πόλεις. Η καρδιά τού λέγε ότι το ιδεώδες αυτό ήταν μια αφετηρία  για μια βιοτική τάξη. Το ιδεώδες είναι η φυσική βάση που εκδηλώνεται αχτινοβολώντας. Και αχτίνες είναι τα καλύτερα ενωτικά στοιχεία. Μονάχα όποιος εμποδίζει τα ιδεώδη να κλώσουν το νήμα της τάξης αναγκάζεται να καταφύγει σε πολέμους. Ο πόλεμος δεν δημιουργεί ενότητα, αλλά οδηγεί στη βία και στην ενότητα της υποδούλωσης. Αντίθετα, το ιδεώδες είναι η συνένωση  που πηγάζει απο το στενό προσέγγισμα των καρδιών. Η Φύση είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Οι πρωτόγονοι λαοί όταν θέλουν να σφραγίσουν μια συμμαχία αναμιγνύουν το αίμα τους.  Αυτή είναι η αρχέγονη, αφελής Φύση. Το όνειρο του Αρτεβέλδη ήταν μεγαλοφυές για αυτό και γεμάτο αφέλεια, όμοιο με την ανάμιξη του αίματος των αγρίων. Η μεγαλοφυία είναι μια συμπύκνωση της Φύσης.

Στην ίδια εποχή, μια άλλη μεγαλοφυΐα οραματίζονταν το ίδιο όραμα της ενότητας με βάση μια μονοιασμένη Ευρώπη που τον καιρό εκείνο ήταν ολόκληρος ο κόσμος. Ο Δάντης! Το όνειρό του ήταν πιο συνειδητό, όχι όμως βαθύτερο. Ένοιωθε ολοζώντανη την ιδέα του αυτή που ήταν γέννημα προσωπικού πάθους και ενδόμυχης αναγκαιότητας. Δεν ήταν όμως μονάχα προσωπικά στοιχεία που τού δίναν την επίγνωση της ιδέας του. Ο ανθρωπινότερος των ανθρώπων που ήταν- όπως είναι κάθε μεγαλόπνοος ποιητής- χρωστούσε στη δύναμη της διορατικότητας το βαθύ αυτό ανθρώπινο συναίσθημα. Ότι ζούσε στα σκοτάδια της τοτε- σινής ανθρωπότητας αυτός το ακτινοβολούσε φωτεινά.

Ο Δάντης είχε οραματιστεί μια ενωμένη, Ευρώπη, μια αυτοκρατορία που να αγκαλιάζει ολόκληρη την οικουμένη, δίνοντας τόπο ακόμα και στους  Σκύθες και τους Γαραμαντούς. Μια τέτοια συμπολιτεία ενσάρκωνε για αυτόν την εγγύηση της ειρήνης και της ελευθερίας. Είχε φαντασθεί έναν Αυτοκράτορα, αναγνωρισμένο και σεβαστό από όλους, που σαν δίκαιος κριτής κάθε διαφθοράς θα στέκονταν πάνω από άρχοντες και λαούς. Το κράτος του θα έπρεπε να πλαισιώνεται  από σύνορα κατακτητικά, αλλά να συγκρατιέται μονάχα από τη διάδοση της ίδιας ιδεολογίας και από το δεσμό του αίματος.  

Σκοπός του δεν ήταν η εξουσία, αλλά η σοφία, όχι η δόξα των όπλων, αλλά η δικαιοσύνη, όχι η υποδούλωση, αλλά η ελευθερία, με άλλα λόγια η πειθήνια υποταγή σε δίκαιους και σοφούς νόμους. Και ακόμα δεν ήταν η συνένωση των κρατών σε ένα μονάχα κράτος, αλλά η συμβίωση πολλών λαών που απο δική τους θέληση σμίγουν ο ένας με τον άλλο κάτω από μια ενιαία ηγεσία. Όχι το μεθύσι της κυριαρχίας αυτής και μόνον, αλλά η απολύτρωση εκείνων που βρίσκονται στα νύχια της πιασμένοι-τέλος και πρώτα  από όλα η Ειρήνη!

Πάνω κάτω με τούτα τα λόγια καθορίζει ο Παπίνι το όνειρο του πιο μεγάλου από τους Ιταλούς που υπήρξε ταυτόχρονα και ένας από τους πιο μεγάλους Ευρωπαίους και ανθρώπους. Ειρηνική αρμονία! Ειρήνη στην αρμονία, μια ειρήνη που ενώνει τα πάντα σε ένα σύνολο που το συνταιριάζει χωρίς καμία βία.

Νέοι λαοί της Ευρώπης, αυτό που οραματίζεσθε είναι το αιώνιο όραμα που βγαλμένο από τα πιο σκοτεινά βάθη της Φύσης στάθηκε πάντοτε πόθος και αναγκαιότητα. Το ίδιο όραμα οραματίστηκαν όλοι οι μεγάλοι άνδρες κάθε φορά που το επίπεδο της Ιστορίας γλίστρησε πολύ χαμηλά. – Αυτό ήταν το όνειρο του Μάρκου Αυρήλιου πάνω στο θρόνο που ήταν κάτι στον τότε κόσμο, αυτό ήταν το όνειρο του Δάντη σε μια εποχή που συναγωνίζονταν αμείλιχτα για την απόλυτη κυριαρχία δυο μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες σαν η υπερφυσική εξουσία με την βοηθητική χάρη, σαν φορεύς αίματος και πηγή αίματος, ήσαν απόλυτες συνδεδεμένες μεταξύ τους. Το ίδιο όνειρο ύμνησε ο Μπετόβεν στο αιώνα του που συγκλονίζονταν από επαναστατικές θύελλες: << Όλοι  οι άνθρωποι θα αδερφωθούν >>. Αυτό ήταν το όνειρο του πλήθους- και όχι εκείνων που οδηγούσαν το πλήθος- που ακολούθησε το Μαρξ και πίστεψε ότι οι άνθρωποι θα φτάσουν στην ποθητή ενότητα με βάση το χρυσό και το μοίρασμα του χρυσού. Τέλος, αυτό ήταν το όνειρο των λαών που γελάστηκαν και αποτυφλώθηκαν το 1918 από το ιδεαλιστικό όνομα της <<Κοινωνίας των Εθνών>>.

Σήμερα ο κόσμος πάλλεται από κηρύγματα αλήθειας και σαφήνειας. Ο απαίσιος χαλασμός αναδεύει ολόκληρη τη Φύση και στον αγέρα απλώνεται παρθενική αγνότητα και πρωινή δροσιά.

Νέοι της Ευρώπης που έχετε μέσα σας το σφρίγος της νεότητας και αντλείται από τη φύση σας στην πρωταρχική της εθνική δύναμη, σεις έχετε κληθεί να πραγματοποιήσετε το ευρωπαϊκό όραμα του Δάντη. Σε όποιο λαό και αν ανήκετε, αυτό δεν έχει σημασία. Η μια αρμονία σας καλεί όλους στην ευρωπαϊκή συμβίωση. Εξυπηρετείται το ίδιο ευρωπαϊκό ιδεώδες που διαμόρφωσε την Ευρώπη και χάρισε σε αυτή τη λύτρωση και τον πολιτισμό, ένα ιδεώδες που υπεράσπισε χθες η Ισπανία σε μια σταυροφορία τεσσάρων χρόνων και για το οποίο σήμερα η νεολαία όλων των χωρών ξεκίνησε σε μια νέα σταυροφορία εναντίον του μπολσεβικισμού, ορθώνοντας ένα προστατευτικό τείχος από πνεύμα και αίμα. Αυτό πρέπει να είναι το όνειρο της ζωή σας, η σταθερή σας θέληση. Αυτό θα σας κάνει εσάς τους ίδιους, τα κορμιά σας, την εργασία σας, το επάγγελμά σας, την οικογένειά σας όργανα της ευγενικής λύτρωσης που οι ερχόμενοι αιώνες περιμένουν  από εσάς.

Στις φλέβες της νεότητας τρέχει ελεύθερο αίμα. Αυτή μονάχα μπορεί να ονειρεύεται την Ομορφιά και να θυσιάζεται για το όνειρό της με χαρά, ακόμα και μπροστά στο θάνατο. Οι γέροι έχουν τη δύναμη μονάχα να ονειρεύονται: <<Αχ, να ήμουν νέος!>>, και να ευλογούν το όνειρό σας.

Να εκπληρωθεί όσο πιο αψεγάδιαστο! Γιατί το ρήμα του Θεού που κυριαρχεί σε όλους τους αιώνες λέει: <<Και θα υπάρχουν  πάντα φτωχοί ανάμεσά σας…>>

Να ευχηθούμε να κερδίσει πνευματικά τον πόλεμο αυτό η Ευρώπη και να αναβλύσουν πάλι οι πηγές της Φύσης στη σωστή τους κοίτη, όπως μας τις δώρισε ο Θεός και τους ξανάδωσε δύναμη ο Χριστός. Να ευχηθούμε να ιδή η Ευρώπη ότι οραματίστηκε ο Δάντης και  τραγούδησε ο Μπετόβεν. Να ευχηθούμε τέλος να μη ταράξει την αναγέννησή της το περασμένο κακό του Λονδίνου και του Παρισιού.

Δεν είναι καιρός που στο Παρίσι πέθανε ο γηραιός καρδινάλιος Μπωντριγιάρ. Την ώρα που ψυχορραγούσε και βρίσκονταν πια κοντά στο Θεό ευλόγησε την συμπόνοια των λαών εδώθε και εκείθε του Ρήνου. Έτσι είχεν ευλογήσει και τις μάζες των Γάλλων νέων που ξεκίνησαν για το ανατολικό μέτωπο αφού έφευγαν για μια ευγενική σταυροφορία: Να διασώσουν τον παλιό χριστιανικό πολιτισμό της Ευρώπης.

Σύριελ Βερσαίβε- Φλαμανδός ποιητής και λογοτέχνης

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού

ΤΟ ΓΚΑΓΚΣΤΕΡΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟΥ

Ο Reichsleiter Rosenberg ομίλησε την 17 Απριλίου 1943 ενώπιον μεγάλης συγκεντρώσεως του NSDAP. Εις Hagen της Westfalen περί της σημερινής Παγκοσμίου συγκρούσεως και των αιτιών, άτινα οδήγησαν εις τον δεύτερον τούτον Παγκόσμιον Πόλεμον. Ο Reichsleiter Rosenberg εκαυτηρίασε εις τον λόγο του αυτόν την Πολεμική Δημοκοπίαν του Διεθνούς Ιουδαϊσμού εις όλας τας χώρας. Ο Ιουδαϊσμός είναι εκείνος ο οποίος εξαπέλυσε τον πρώτον Παγκόσμιον Πόλεμον, και εκείνος ο οποίος εσκηνοθέτησε τον παρόντα Πόλεμον εναντίον της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και εσυνωμότησε γενικώς εναντίον της αφυπνισθήσεις Ευρώπης.

Εν συνεχεία ο Reichsleiter Rosenberg βιβλίον τι, το οποίον εξεδόθει το 1918 εις την Αγγλίαν παρά των Αρχηγών Ιουδαίων υπό τον τίτλο: << Οι Ιουδαίοι μεταξύ των διευθυντών της Αντάντ>>. Το βιβλίον τούτο περιέχει βιογραφίας 16 Ιουδαίων Ιθυνουσών Προσωπικοτήτων εις τας χώρας της Αντάντ. Εις την εισαγωγήν αναφέρεται ότι οι Ιουδαίοι ήλπιζον ότι αι από κοινού προσπάθειαι των Ιουδαίων εκπροσώπων των Δυνάμεων της Αντάντ είναι το Σύμβολον μιας μεγαλυτέρας Ενιαίας Δυνάμεως ήτις θα εγενάτο μετά τον Πόλεμον. Αυτό δεν θα εγένετο με τον Σκοπό της Εξοντώσεως και της Καταστροφής, ως επί του παρόντος είναι αναπότρεπτον, αλλά προς δημιουργίαν ενός καλλίτερου και ευτυχέστερου Κόσμου, εις τον οποίον θα βασιλεύει το Ιουδαϊκόν Ιδεώδες του Δικαιώματος και της Δικαιοσύνης. Τα Ιουδαϊκά Ιδεώδη αυτά ήσαν τα Ιδεώδη της Ιουδαϊκής Εκμεταλλευτικής Πολιτικής εις Νέαν Υόρκη και Λονδίνον, και οι Άνδρες οι οποίοι αναφέρονται ενταύθα ως εμφορούμενοι εκ των <<Ιδεωδών>> τούτων, μεταξύ άλλων είναι και οι κάτωθι: Alfred Mond, ο βασιλεύς του Νικελίου εις Αγγλίαν, ο ανώτερος δικαστικός Brandelis, ο οποίος συμφώνως προς το άνω βιβλίον υπήρξεν εις των πλέον έμπιστον Συμβούλων του Προέδρου Wilson και πάντοτε ηρωτάτο όσες φορές επρόκειτο περί Διεθνούς Καταστάσεως ζητημάτων. Σπουδαιότερος είναι ο Bernard Baruch, περί του οποίου το άνω βιβλίον αναγράφει, ότι το Γραφείον του δεν ήτο μόνον Πρακτορείον Παραγωγής, αλλά και Μεσιτικόν Γραφείον των Αγορών των Συμμάχων και έλεγχε μετά μεγάλης επιδράσεως την προμήθειαν του Κόσμου δια των σπουδαιότατων υλικών. Περαιτέρω αναγράφεται ότι ο Κύριος Baruch  διατήρησε πράγματι πλήρες το δικαίωμα της επιβλέψεως όλων των Βιομηχανιών των Ηνωμένων Πολιτειών.  

Έτσι υπήρξεν η Ιουδαϊκή Οικονομική Βιομηχανική Κυριαρχία επι των Ηνωμένων Πολιτειών και είναι το Σύμβολο δια την σημερινή συνέχεια της Κυριαρχίας ταύτης καθόσον αυτός ο ίδιος ο Baruch έχει εξαιρετικήν επιρροή επι του σημερινού Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και ευρίσκεται και πάλιν επι κεφαλής της Ιουδαϊκής Δημοκοπίας του Πολέμου εναντίον της Ευρώπης.

Εκ της Δύσεως λοιπόν ενεργεί, εκ της Αγγλίας και εκ της Αμερικής ο Κεφαλαιοκράτης Ιουδαϊσμός, και ο Ιουδαϊσμός αυτός είναι ο πραγματικός Διοικητής των Εμπρηστών αυτών που καταστρέφουν δια των βομβαρδιστικών αεροπλάνων τα τόσα πολύτιμα μνημεία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού εν Γερμανία. Αφ΄ετέρου δε ο επαναστατικός Ιουδαϊσμός είναι άνευ ΄΄δημοκρατικών αναστολών΄΄ο εμφορούμενος παρ΄ολων των χαμερπεστάτων εγκληματικών ενστίκτων και εκείνος που διευθύνει μετά των Πλουτοκρατικών Ιουδαίων την εναντίον της Γερμανίας επιδρομήν.

Εάν όλη η Ευρώπη ίσταται φρίττουσα  πρό παρά των Ιουδαίων Λουτρού του Αίματος εις το Δάσος του Κatyn, τότε πρέπει να γίνει αντιληπτόν ότι εδώ εκδηλώνεται το Μίσος και η άνευ ορίων εγκληματικότης, άτινα προυπήρχον αλλά παρημποδήζοντο να εκδηλωθούν λόγω της Ευρωπαϊκής επιδράσεως.

Οι Κεφαλαιοκράται Ιουδαίοι αυτοί οι ιδίοι εξουσιασταί εις την Αμερικήν και εις την Αγγλίαν, κατάγονται από αυτόν τον αιμοδιψή Ιουδαϊκόν Γκέτον της Ανατολής και έχουν εκμανεί δια του ιδίου Μίσους εναντίον της Γερμανίας ενεργούντες εκ της Δύσεως όπως οι μπολσεβίκοι Ιουδαίοι εξ Ανατολών. Και ακόμη αυτή η φονική ενέργεια του Katyn έχει ακριβώς προλεχθεί προφητικώς παρ΄Ιουδαίων συγγραφέων. Ο Ιουδαίος Samuel Roth εδημοσίευσεν βιβλίον τι υπό τον τίτλον ¨Τώρα και πάντοτε¨ εις το οποίον αναγράφει διάλογον μετά του Ιουδαίου Αρχηγού Israel Zangwill. Εις το τέλος του διαλόγου αναγράφεται ότι η πορεία των Ιουδαίων εναντίον της Δύσεως θα είναι σύγχρονος με την πορεία των Ιουδαίων εναντίον της Ανατολής ήτοι εναντίον της Παλαιστίνης, Περσίας, Ινδιών και Κίνας. Οι Ιουδαίοι αυτοί θα ζωντανέψουν ολόκληρον την Ανατολήν και εξ αυτής της αναζωογονήσεως θα γεννηθεί εις εξαιρετικά τρομερός Άνθρωπος τόσον όσο δεν έχει ιδεί η Γη ως τώρα. Θα γίνει ο Αρχηγός της εκδικητικής επιχειρήσεως ήτις θα γίνει από Kalkutta μέχρις Constantinople.

Θα δηλητηριάσει τους Λαούς της Ευρώπης. Εις Ρωσσίαν θα παραμείνουν εν Ζωή μόνον τα βρέφη και οι αναλφάβητοι. Την Πολωνία και την Ουκρανία θα την ερημώσει φρικωδώς ο Εκδικητής, και όλαι αι γυναίκαι εις τας Χώρας ταύτας θα ατιμασθούν προτού φονευθούν, ως αντίποινα δι΄εκείνα που έχουν γίνει εναντίον ενός ανίσχυρου Λαού. Εις τον λιμένα του Danzig θα εκβράζεται σάπιο αίμα. Το Βέλγιον και η Γερμανία θα γίνει ένα τέτοιον σφαγείον ώστε θα είναι επάναγκες να ανεγείρει η Ολλανδία νέα και υψηλότερα προχώματα. Την Γαλλία θα την σαρώσει όπως μια πυρκαϊά ένα χωράφι από στάρι.

Εδώ εκδηλώνεται μια φορά τιμίως η Ιουδαϊκή ψυχή και εκείνο το οποίο ενεργούν σήμερον οι Ιουδαίοι δολοφόνοι και οι υποτακτικοί τους εις Ανατολάς είναι η προσπάθεια της εκτελέσεως αυτής της τρομεράς Προφητείας δι΄όλην την Ευρώπη.

Έναντι τούτων των αψευδών αυθορμήτων ομολογήσεων, ετόνισε ο Reichsleiter Rosenberg, έχει όλα τα αιτιολογικά ολόκληρος ο εξευγενισμένος Κόσμος να απομακρύνει τα παράσιτα και τους δολοφόνους τούτους από τον Πολιτισμόν του και από την Ζωήν του εν γένει.

Είναι χαμερπέστατον το να συνδέονται  οι εκ της Ευρώπης κάποτε μεταναστεύσαντες Λαοί μετά του αποβράσματος τούτου της Χρηματιστηριακής Απάτης και της ριζικής του Πολιτισμού Καταστροφείς, το να σχηματίζουν μετ΄αυτού ένα δολοφονικόν και γκαγκστερικόν σύστημα προς εξόντωσίν  των Χωρίων και των Πόλεων των Ευρωπαϊκών Λαών.

Εναντίον της Εγκληματικότητας ταύτης εκύρηξε τον Αγώνα   ο Reichsleiter Rosenberg υπέρ της κοινωνικής Δικαιοσύνης και υπερ της οποίας έχει τιμίως ενεργήσει η Εθνικοσοσιαλιστική Κίνησις. Και θα πραγματοποιηθεί εις νέαν Πάλη εναντίον όλων των αντιπάλων του παλαιού άξιου πάσης εκτιμήσεως ευρωπαϊκού τμήματος της Γης.

Πηγή: (Διεθνής Ανταπόκρισις -1 Μαϊου 1943)      

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού

                     

20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025 ΣΤΟ 136 ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΧΙΤΛΕΡΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

           Γέμισε την καρδιά απ΄αυτό όσο μεγάλο κι αν είναι.

Και όταν πλημυρίσεις από το μακάριο αίσθημα,

Ονόμασέ το όπως θέλεις

Πές το ευτυχία, καρδιά, αγάπη, θεό

Δεν έχω όνομα για αυτό.

Όλα είναι αίσθημα!

20 Απριλίου 1889, στο Μπραουνάου αμ Ιν η ημέρα πού είχε ορίσει η θεία πρόνοια, γεννιέται ο Αδόλφος Χίτλερ, ενσαρκωτής αυτής της θείας αποστολής έρχεται να αναζωπυρώσει και να ανακαινίσει στις Καρδιές των θνητών το αίσθημα του Θείου!  

Σε ένα κόσμο που είχε χάσει τον προσανατολισμό του, ήρθε να δείξει την οδό.

Σε ένα κόσμο παρακμής και ψεύτικων αξιών, ήρθε να διακηρύξει σπουδαίες, αιώνιες αλήθειες.

Σε ένα κόσμο που είχε καταντήσει κυνικός και υλιστικός, ήρθε να φέρει μια νέα γέννηση φεγγοβόλου ιδεαλισμού.

Σε ένα κόσμο που στεκόταν στο χείλος της αβύσσου ήρθε να προσφέρει ελπίδα και σωτηρία σε μια ολόκληρη φυλή. 

Ήρθε να μας χαρίσει τη φωτιά που φώτιζε τη νύχτα και αποκάλυπτε τα μυστήρια, που επίμονα ήθελαν να κρατήσουν την σιωπή τους, δείχνοντας έτσι στον άνθρωπο το δρόμο που έπρεπε να χαράξει για να καταστεί κυρίαρχος πάνω στα άλλα ζωντανά πλάσματα τούτης της γης. 

Νύχτα θα ΄πεφτε και παγωνιά πάνω στη γη, και η ψυχή θα ΄λιωνε απ΄τον πόνο, αν δεν έστελναν από καρό σε καιρό οι καλοί θεοί τέτοιους νέους, για να σκορπίσουν δροσιά  στων ανθρώπων τη μαραμένη ζωή.

Μόνο εκείνοι που ονειρεύονται θα μπορέσουν να αντέξουν την δόξα από αυτόν τον άλλο κόσμο!  

ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού 

   

Η ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΔΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

 Άρθρον του καθηγητού: ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΟΜΑΡ ΖΑΝΟΝ 

Εάν οι υγιείς και επικοδομητικαί  δυνάμεις της Νέας  Ευρώπης δεν είχαν αναλάβει την αξιοθαύμαστον σταυροφορίαν, η οποία κλονίζει σήμερον και συντρίβει κατά ξηράν, θάλασσαν και αέρα την ρωσοαγγλοαμερικανικήν συμμαχίαν, το βλέμμα που θα επλανάτο επι της Ευρώπης, θα συνήντα ένα θέαμα τραγικής πραγματικότητας. Αιώνες ενός λαμπρού πολιτισμού και άφθαστα εις ωραιότητα διμουργήματα εφ όλων των πεδίων της ζωής- όλα αυτά θα εξαλείφοντο υπό του κτηνώδους χειμάρρου των μοσχοβίτικων ορδών, αι οποίαι θα εξερρίζωναν τα πάντα.

Οι Εβραίοι διανοούμενοι θα τας συνεκρότουν και θα τας εξερέθιζαν, πιστεύοντες, ότι επιτέλους επήλθεν η στιγμή της πραγματοποιήσεως του φρικιαστικού των ονείρου, το οποίον τόσο σαφώς και αδιαφιλονεικήτως έχει αποκαλυφθεί εκ της διδασκαλίας που περιλαμβάνεται εις τα διαβόητα <<Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών>>. Παρά τας όχθας του πόδου, του Έβρου, του Σικουάνα, του Ρήνου και του Δουνάβεως, θα είχον σήμερον κατασκηνώσει αι μογγολικαί αυταί ορδαί και θα έπαιζον τον αυθέντην ενω-ω πόσον φρικώδης ιδέα! -εκατομμύρια ευρωπαϊκών οικογενειών θα εβάδιζον εις ατέρμονας φάλαγγας, προς την απωτάτην  Ανατολήν, εις την εξορίαν των σιβηρικών στρατοπέδων του όλεθρου. Η Ευρώπη, το υπέροχον τούτον οικοδόμημα, το οποίον από εκατονταετίας ανήγειρον το πνεύμα και η πίστης ολόκληρων γενεών δημιουργικών ανθρώπων, δεν θα ήτο πλέον σήμερον, ειμή ένα χάος νεκροταφείων, ερειπωμένων πόλεων, εκατομμυρίων λιμοκτονούντων ανθρώπων... και υπεράνω όλων θα εκυμάτιζεν η ερυθρά σημαία των Σοβιέτ, ως απεχθής ειρωνεία μιας τραγικής και ανάξιας μοίρας, το σύμβολον αυτό της καταστροφής του παρόντος και του μέλλοντος.

Ανελογίσθησαν άραγε ποτέ σοβαρώς όλα αυτά ορισμένοι  από τους αμφιταλαντευόμενους φίλους μας, η μάλλον ορισμένοι από τους θανάσιμους εχθρούς της νέας αυτής Ευρώπης, όπως την θέλομεν ημείς; Εσκέφθησαν ποτέ με διαύγειαν, ότι όταν θα επήρχετο η συμφορά αυτή, τότε αναμφιβόλως ολόκληρος ο κόσμος (και τονίζω την λέξιν ολόκληρος) όχι μόνον θα εσφάδαζεν  υπό την τυραννίαν των κομμουνιστών ηγετών ως τοιούτων, αλλά προ παντός  θα εκυριαρχείτο  υπό μερικών χιλιάδων Εβραίων διανοούμενων, οι οποίοι, απηλλαγμένοι πλέον από κάθε εμπόδιον, θα προέβαιναν συστηματικώς εις την πραγματοποίησιν των σχεδίων των και την εξουθένωσιν όλων των πολιτισμένων λαών δια να λάμψει ο αιμοσταγής αστήρ των υπεράνων των συντριμμάτων της αφανισμένης ανθρωπότητος. Αυτή και ουδεμία άλλη θα ήτο η τραγική πραγματικότης του παρόντος εάν η φάλαγξ του Φασισμού εις την Ιταλίαν, ο Εθνικοσοσιαλισμός εις την Γερμανίαν, η αναγεννητική κίνησης του Φράνκο εις την Ισπανίαν και αι άλλαι παρόμοιαι εκδηλώσεις πίστεως επι το μέλλον εις την Ρουμανίαν, την Ουγγαρίαν, την Σλοβακίαν, την Φιλανδίαν, την Βουλγαρίαν, την Κροατίαν και άλλας χώρας δεν εξεγείροντο ως θυελλώδης άνεμος εναντίον του απαίσιου εχθρού.

Οφείλωμεν να ομολογήσωμεν, ότι εις τας προαναφερθείσας χώρας τα πάντα δεν είναι τέλεια, είτε διότι το τέλειον δεν δύναται να υπάρξη εντός του πλαισίου των επιγείων δυνατοτήτων είτε διότι κάθε επαναστατική κίνησις έχει ανάγκην ορισμένου χρόνου μέχρις ότου εγκατασταθή και στερεωθή και μέχρις ότου απαλλαγή από τα αναπόφευκτα παράσιτα, τα οποία παντού και εις όλας τας εποχάς προσκολλώνται συνήθως τάχιστα επι του οχήματος του νικητού, ωθούμενα από λόγους καθαράς ιδιοτέλειας. Και λέγομεν τούτο, διότι υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι, οι οποίοι συχνάκις αφήνονται να παρασυρθούν εις κρίσεις πολύ λεπτομερειακάς δια να ενσπείρουν  δυσφορίαν εις τας τάξις μας. Οι άνθρωποι αυτοί φθάνουν κατά το πλείστον εις τμηματικά συμπεράσματα, παραβλέποντες ότι αποτελεί το κύριον κίνητρον του αυξανόμενου αγώνος: Το μέλλον δηλαδή της Ευρώπης και μιαν καλλιτέραν Αύριον δια όλους, μιαν Αύριον, ως την εφαντάσθησαν οι θυσιασθέντες δια ημάς και οι σοφότεροι των προδρόμων μας, ως την εδημιούργησαν, πνευματικά αφοσιώσαντες την ζωήν των, οι αγωνισταί της <<απελευθερωτικής σταυροφορίας>>. 

Όταν το Νοέμβριο του 1918 η Ευρώπη κατέθεσε δια πρώτη φορά τα όπλα,  αφού προηγουμένως είχε κρατήσει άσβεστον την πυρκαϊάν, ρίπτουσα εις τον βωμόν του τετραετούς πολέμου των δώδεκα εκατομμυρίων ανθρώπων, τότε πολλοί επίστευσαν εις την εκείθεν του ωκεανού ερχομένην φωνήν. Η φωνή εκείνη είχε ενσαρκωθεί εις το πρόσωπο του Ουίλσων, ο οποίος με τα διαβόητα 14 σημεία του εθεωρήθη προς στιγμήν ως ο νέος Μεσσίας. Και όλοι επίστευσαν, ότι επιτέλους θα εγίνετο πραγματικότης το όνειρον της αιώνιας ειρήνης. 

Η μεταπολεμική εποχή όμως κατέδειξον , ότι η ειρήνη των Βερσαλλιών δεν υπήρξε τίποτε άλλο, ειμή ένα διάλειμμα, κατά το οποίον προετοιμάζετο η καταστροφή της Ευρώπης, τη βοήθεια μιας νέας τακτικής. Από της μίας πλευράς ο εβραϊσμός και ο κομμουνισμός και από της άλλης η Αλβιών και η Αμερική, προέβησαν αιφνιδίως εις επίθεσιν εναντίον των υγιών δυνάμεων της Ευρώπης και προσεπάθησαν να κατασυντρίψουν αυτάς, να τας θρυμματίσουν  και να τας εξαφανίσουν. Μόλις δε σήμερον είμεθα εις θέσιν να αντιληφθώμεν σαφώς ποιον τρομακτικόν κίνδυνον υδηνήθημεν να διαφύγωμεν, χάρις εις εκείνους, οι οποίοι δεν εδίστασαν να αντιμετωπίσουν με γαλήνιον πνεύμα, ετι δε περισσότερον με γενναίαν καρδιάν την πραγματικότητα. Αν είχον επιδείξει ενδοιασμούς ή εάν είχον κλονισθεί εις τας πεποιθήσεις των, τότε ασφαλώς η καταστροφή θα είχε επισυμβή, μη δυναμένη ουδέποτε πλέον να επανορθωθή.

 Επί πόσο χρόνον θα διαρκέση ακόμα ο τρομερός και καταστρεπτικός αυτός πόλεμος; Ο κύβος ερρίφθη και θα ήτο μωρία να πιστεύσωμεν, ότι όλα αυτά συνέβησαν δια την επίτευξιν  μιάς συμβιβαστικής λύσεως. Ο πόλεμος θα συνεχισθεί μέχρι της ολοκληρωτικής καταστροφής των αποσυνθετικών δυνάμεων των εβραιομοσχοβιτικών ανατροπέων, μέχρι της στιγμής, καθ΄ην οι νικηταί θα είναι εις θέσιν να διαλαλήσουν εις τους λαούς της Παλαιάς, αλλά πάντοτε νέας ηπείρου μας: 

Τώρα ανατέλλει η νέα ημέρα που θα αποτολμήση να βαδίση τον δρόμον, ο οποίος φέρει εις το μέλλον. Τώρα λάμπουν εις το νέον στερέωμα του πολιτισμού οι αστέρες της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της υγιούς και χαρούμενης εργασίας, της ομορφιάς και της εντιμότητος! Επί τέλους, αι ακτίνες του ηλίου της ελευθερίας θερμαίνουν τας γεννεάς των ανθρώπων, οι οποίαι έχουν πλέον εξιλασθή μετά τόσην αγωνιώδη προσμονήν, τόσον πένθος και τόσας θυσίας!

Ευτυχείς εκείνοι, οι οποίοι κατά την ημέραν που πλησιάζει, θα αισθάνονται την υπερηφάνειαν, ότι και αυτοί συνέβαλαν εις την μεγάλη κοινήν υπόθεσιν. Ευτυχείς οι αγνοί που υδυνήθησαν να διατηρήσουν εις τας καρδίας των ακλόνητον την ελπίδα και αμίαντον την πίστιν. Ευτυχείς οι σταυροφόροι της νέας εποχής που θα χαρίσει εις τον κόσμον την καλήν ειρήνην της ξένοιαστης και αδελφικής εργασίας όλων! 

Πηγή: Εφημερίδα Βραδυνή -9 Μαρτίου 1943 -(πολιτικαί συζητήσεις)

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού

  

      

Ο Ηρωικός Αγώνας της Ουκρανίας συνεχίζεται

Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μια εισβολή που για τον Πούτιν θα επέφερε τα επιθυμητά γι’ αυτόν αποτελέσματα σε τρεις ημέρες, μια εισβολή με κεντρικό επιχείρημα την αποναζιστικοποίηση, επιχείρημα που έκτοτε επαναλαμβάνεται συνεχώς. Τρία χρόνια μετά, και αντίθετα σε κάθε λογική και σε κάθε πρόβλεψη, η Ρωσία δεν πέτυχε τον στόχο της, γιατί προσέκρουσε στην ηρωική αντίσταση του ουκρανικού λαού και στρατού. Οι Ουκρανοί δεν συνθηκολόγησαν. Έτσι, η Ρωσία καταφεύγει τώρα σε μια δοκιμασμένη συνταγή: στη συμμαχία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ...

 

Για την επέτειο αυτή αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις, καταλληλότερη είναι μια συγκλονιστική ανάρτηση του Denys Prokopenko στο Χ, η οποία ακολουθεί:

Θέλουν να μας πείσουν ότι η χώρα μας δεν μας ανήκει. Ότι το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο και ότι τα πάντα έχουν ήδη κριθεί για εμάς. Ότι κάποιος θα καταλήξει σε συμφωνία και καθετί θα επιστρέψει στην κανονικότητα. Προσπαθούν να κάμψουν τους Ουκρανούς, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι είμαστε όλοι καταδικασμένοι και ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να πολεμούμε.

Θυμήσου: Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και πριν από τρία χρόνια. Αλλά τότε, η Ουκρανία άντεξε ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, σε κάθε εκτίμηση και σε κάθε προσπάθεια να μας πείσουν να συνθηκολογήσουμε. Αντεπιτεθήκαμε με μια αποφασιστικότητα που εξέπληξε τόσο τους εχθρούς όσο και τους συμμάχους μας. Αυτό ήταν επίτευγμα των πολεμιστών μας, οι οποίοι σταμάτησαν τις εχθρικές φάλαγγες, συχνά χωρίς να έχουν επαρκή εκπαίδευση, αλλά γνωρίζοντας γιατί πολεμούσαν και τι διακυβευόταν. Αυτό ήταν επίτευγμα χιλιάδων Ουκρανών που πήραν τα όπλα για πρώτη φορά στις 24 Φεβρουαρίου 2022.

Η επιβίωση του κράτους μας δεν ήταν το αποτέλεσμα διεθνών συμφωνιών, αλλά το αποκορύφωμα των τιτάνιων καθημερινών προσπαθειών χιλιάδων μαχητών στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Ενώ βρισκόμασταν υπό πολιορκία από τις ρωσικές δυνάμεις στη Μαριούπολη, αδιαφορούσαμε πλήρως γι’ αυτούς που θεωρούσαν την Ουκρανία καταδικασμένη να ηττηθεί και περίμεναν να παραδώσουμε τα εδάφη μας και την ανεξαρτησία μας. Καθένας από εμάς εκτελούσε το καθήκον του αποφασιστικά και με αλτρουισμό, ενάντια στον σκεπτικισμό των αναλυτών και τις προσπάθειες να σπείρουν απελπισία στις τάξεις των Ουκρανών. Κατά τις σφοδρές μάχες εναντίον των υπέρτερων δυνάμεων του εχθρού, γνωρίζαμε ότι η μοίρα της χώρας μας δεν κρινόταν σε απομακρυσμένα γραφεία ανώτατης διοίκησης αλλά ακριβώς εκεί –στο πεδίο της μάχης. Και αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο.

Τρία χρόνια αργότερα, το ίδιο πιστεύουμε.  Κοιτάζοντας πίσω στο δύσκολο ταξίδι που κάναμε, συνειδητοποιούμε ότι είναι πολλά αυτά για τα οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι και ξέρουμε ακριβώς για ποιον και για τι πολεμάμε.

Αυτά τα τρία χρόνια, η Ουκρανία παρέμεινε ανεξάρτητη χάρη στον στρατό της, ο οποίος ενισχύθηκε από την αμέριστη υποστήριξη των εθελοντών και των πολιτών που τον στηρίζουν οικονομικά. Ως εκ τούτου, σήμερα, η τύχη της χώρας μας εξακολουθεί να εξαρτάται από εκείνους που με τις προσπάθειές τους κρατούν την πρώτη γραμμή του μετώπου.

Το θάρρος των Ουκρανών στρατιωτών προκαλεί τη ζήλια των  στρατηγών σε θέσεις γραφείου σε κάθε στρατό στον κόσμο. Η γενναιότητα και ο αλτρουισμός της αντίστασης της Ουκρανίας τιμάται από εκατομμύρια ανθρώπους. Ένα νέο στρατιωτικό δόγμα, μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα και ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία γράφονται στα χαρακώματα – εκεί όπου οι Ουκρανοί στρατιώτες φέρνουν την ειρήνη πιο κοντά με κάθε επιτυχές χτύπημα στους εχθρικούς στόχους.

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού

6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1945- 80 Χρόνια από τη δολοφονία του Robert Brasillac

Ημέρα μνήμης του γενναίου Μάρτυρα και Ποιητή της Ευρωπαϊκής ιδέας!

Οι θεοί μόνον δια μέσου των ποιητών είναι δυνατόν να διαπαιδαγωγήσουν τους θνητούς. Οι θνητοί δεν είναι δυνατόν να <<ενωτισθούν>> τα <<μηνύματα>> και τις <<διδαχές >> των θεών, χωρίς την <<διαμεσολάβηση>> των ποιητών.

[...]Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1945, φρούριο Montrouge, ώρα 9.38 το πρωί. Το "Ζήτω η Γαλλία" λες και το μεταφέρει η ριπή που το ακολουθεί, παντού. Το σώμα του μεγάλου εθνικοσοσιαλιστή λογοτέχνη και συντάκτη της εφημερίδας Είμαι παντού, Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, κείτεται στο χώμα. Είχε καταδικαστεί γιατί "τα άρθρα του ήταν πιο επικίνδυνα από ένα τάγμα της Βέρμαχτ". Πορεύτηκε περήφανος προς τον θάνατο και παρέμεινε πιστός. Μέχρι το τέλος. Οι σφαίρες της γαλλικής δημοκρατίας δεν σκότωσαν ούτε το έργο ούτε το πνεύμα του. Είναι παντού!

[...]''Σε έναν αιώνα τα ονόματά σας δικαστές, θα έχουν ξεχαστεί! Αλλά το όνομα του Μπραζιγιάκ ποτέ!''

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού

30 Ιανουαρίου 1933-

(Εκ της προκηρύξεως του Fuhrer επι τη δεκαετία της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως κατά την 30ην Ιανουαρίου 1943)

[…] Παν ότι όμως, επεβλήθη από του 1919 μέχρι του 1933 εις τον Γερμανικόν Λαόν αδίκως και καταπιεστικώς, δια οικονομικής λεηλασίας και πολιτικής διαιρέσεως, δεν αφορά  την Εθνικοσοσιαλιστικήν αλλά πέρα ως πέρα  την Δημοκρατικό- Μαρξιστικήν Γερμανίαν…

[…] Μετά σκληράς επιμονής επροσπαθούσε ο Διεθνής Ιουδαϊσμός να λεηλατήσει κατά πρώτον οικονομικώς το έθνος δια να το καταστήσει ούτω ώριμον κατόπιν τόσον οικονομικώς όσον και ψυχολογικώς δια τον Ιουδαϊκόν Μπολσεβικισμόν…

[…] Ενώ αφ΄ενός οι Ιουδαίοι αρχηγοί των κομμάτων και οι οικονομικαί Ύαιναι κατέστρεφον τας βάσεις της πολιτικής και οικονομικής ζωής ολοένα και περισσότερον, εκήρυτον οι ίδιοι Ιουδαίοι δημοκόποι το επάναγκες της Μπολσεβικικής Επαναστάσεως αφ΄ετέρου. Ήτο συγχρόνως φανερόν, ότι, εάν κατόρθωσαν εις διάστημα δεκατεσσάρων ετών Μαρξισμός, η Δημοκρατία και ο Κοινοβουλευτισμός να κατερειπώσουν την Γερμανίαν, θα ήτο αρκετό ένα έτος εις τον Μπολσεβικισμόν δια να καταστρέψει πλήρως το κράτος. Ούτω ευρίσκετο ο Γερμανικός Λαός, εσωτερικώς διχασμένος και αποσυντεθειμένος οικονομικώς καταχρεωμένος και κατασυντριμμένος, προ της τελευταίας χρεωκοπίας…

[…] Αυτή λοιπόν ήτο η κληρονομία, ήτις μου παρεδόθη υπευθύνως την 30 Ιανουαρίου 1933…

[…] Παρακάλεσα τότε τον Γερμανικόν Λαόν, όπως μου χορηγήσει προθεσμία τεσσάρων ετών, δια να επανορθώσω ότι είχε καταστραφεί και κατασυντριβεί εις το δεκατετραετές της καταπτώσεως διάστημα…

[…] Ηργάσθην, υποβοηθούμενος παρά των Συναγωνιστών μου, ακαταπαύστως έτος προς έτος δια την επανόρθωσιν του Γερμανικού κράτους τόσον εσωτερικώς όσον και εξωτερικώς. Προ της παρ΄εμού αιτηθείσης προθεσμίας, ευρίσκετο ήδη και ο τελευταίος άνεργος εις εργασίαν.

Η Ιουδαϊκή επίθεσις εναντίον της ιδιοκτησίας των Γερμανών χωρικών είχε αποκρουσθεί, η διατήρησις των Μετοχίων συντελέσθη, τα επαγγέλματα και λοιπή οικονομία ήρχισαν εκ νέου να ακμάζουν, τα οικονομικά του Κράτους της Χώρας και εν γένει ετακτοποιήθησαν, κατορθώθη να επανέλθη η συγκοινωνία οι δρόμοι και οι σιδηρόδρομοι εβελτιώθησαν, νέαι διώρυγες κατασκευάσθησαν, οι κρατικοί αυτοκινητόδρομοι ήρχισαν. Μετά της εξυγιάνσεως της οικονομικής ζωής συνεβάδιζεν η εξέλιξης της εκπολιτιστικής, της αρχιτεκτονικής, του Θεάτρου, της Μουσικής, του Κινηματογράφου, του Ραδιοφώνου, άτινα προοδεύσαν τόσον όσον ουδέποτε πρότερον. Εν ταυτώ ευρίσκετο μια προσταγή: Ολοένα και περισσότερον να συμμετάσχη ο Λαός όχι μόνον εις τα υλικά, αλλά και εις τα εκπολιτιστικά αγαθά και τας δημιουργίας του Έθνους. Τον Λαόν αφεώρων αι βάσεις της νέας Αγωγής. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η καταγωγή, η θέσις ή το επάγγελμα των γονέων έπρεπε να καταστώσει δυναταί καθενός ικανού παιδιού του Λαού μας δια δαπανών της κοινότητος αι σπουδαί και ούτω η κοινωνική άνοδος αυτού…   

[…] Οι ενδιαφερόμενοι δια την οικονομικήν και μπολσεβικικήν του Λαού λεηλασίαν ήρχισαν να μισούν την Γερμανία τόσο περισσότερον, όσον αυτή ήρχισε να γίνεται πρότυπον ειρηνικής επιλύσεως ευρισκομένων αντιθέσεων, κοινωνικών προβλημάτων ή οικονομικών δυσχερειών. Ιδιαιτέρως ο Διεθνής Ιουδαϊσμός ηύξησε την εναντίον της νέας Γερμανίας δημοκοπίαν του, ήτις δεν συνεκατένευσεν ούτε να υποκήψη εις τα διεθνή χρηματιστηριακά συμφέροντα αλλά ούτε και από τας μπολσεβικικάς απειλάς να φοβηθεί. Με όλη αυτήν την εχθρότητα κατορθώθη από έτος εις έτος να επιτυγχάνονται ολοένα και μεγαλύτεροι πρόοδοι..

[…] Κατά το αυτό όμως χρονικόν διάστημα και προ δέκα ετών ενωρίτερον προέβαινεν ο μπολσεβικισμός ως συστηματικόν εξοπλισμόν δια την εναντίον της Ευρώπης επιδρομήν πράγματι γιγαντιαίας εκτάσεως. <<Τι θα ήτο ο Γερμανικός Λαός και η Ευρώπη, εάν την 22 Ιουνίου 1941 δεν εκρατούσε κατά το τελευταίον λεπτόν η νέα Γερμανική στρατιωτική δύναμις την ασπίδα της προ της Ηπείρου!! Ποιος θέλει να πιστεύση, ότι θα έσωζον τον κόσμο αι γελοίαι εγγυήσεις ή επίσης αι άνευ σημασίας χάρτιναι δηλώσεις των αγγλοσαξόνων Διπλωματιών, από την επιδρομήν μιας Δυνάμεως ήτις, όπως σήμερον οι αμερικανοί ανταποκριταί ησύχως εκφράζονται, από είκοσι ετών μόνον έναν Σκοπόν είχε, όπως κάποτε κατά την εποχήν της μεταναστεύσεως των Λαών ή της επιδρομής των Μογγόλων, να επιτεθεί εναντίον της Ευρώπης, να καταστρέψει τον Πολιτισμόν της, προ πάντων δε να εξανδραποδίση τους ανθρώπους της δια να επιτύχει δούλους εργάτας δια τας Σιβηρικάς Τούνδρας.>>

[...] Ποιόν κράτος εκτός της Γερμανίας θα ήδύνατο να αντιταχθεί  εις αυτόν τον κίνδυνον; … 

[…] Η νικά η Γερμανία, η Γερμανική Στρατιωτική Δύναμις και αι μεθ΄ημών Σύμμαχοι χώραι και μετ΄αυτών η Ευρώπη, ή εφορμά εξ Ανατολών το έσωασιατικόν -μπολσεβικικόν κύμα εντός της περισσότερον όλων Πολιτισμένης Ηπείρου, ακριβώς ομοίως καταστρεπτικώς και εξολεθρευτικώς, ως τούτο έχει ήδη γίνει εις Ρωσσίαν. Μόνον φαντασιόπληκτοι μακράν του κόσμου ευρισκόμενοι δύναται να πιστεύωσι σοβαρώς εις τας Ιουδαϊκάς Ψευδολογίας το ότι θα ήδύνατο να αναχαιτίσει μιαν τοιαύτην καταστροφή Λαών κάποια Βρετανική, ή Αμερικανική χάρτινος δήλωσις…

[…] Πρό του μεγέθους αυτής της γιγαντιαίας Πάλης ωχριούν πάσαι αι προηγηθείσαι, καθόσον εάν θα επιτύγχανε η εφόρμησις αυτή η εσωασιατική εναντίον της Ευρώπης, θα αποσυνετίθετο ο σημερινός Κόσμος, όπως απεσυνθέτη ο παλαιός κατά την επιδρομή των Ούνων. Μια χιλιάδων ετών ανθρώπινος εργασία θα είχε γίνει εις μάτην, επί της ανθούσης Ηπείρου της Γης θα επήρχετο Χάος, αντί του Πολιτισμού της θα ενεκαθίστατο η Βαρβαρότης…

Η συνομωσία της Διεθνούς Κεφαλαιοκρατίας και του Μπολσεβικισμού δεν είναι παράλογος τις εκδήλωσις, αλλά φυσικόν δεδομένον, καθόσον η εις αμφοτέρους Δρώσα Δύναμις είναι ο λαός εκείνος, ο οποίος δια του από αιώνων Μίσους του ολοένα και εκ νέου κατασπαράξει την Ανθρωπότητα, την αποσυνθέτει εσωτερικώς, την λεηλατεί οικονομικώς και την καταστρέφει πολιτικώς…

[...] Ο Διεθνής Ιουδαϊσμός είναι ο <<μύκης της αποσυνθέσεως των Λαών και των Κρατών και σήμερον ακριβώς ως και εις την Αρχαιότητα και θα παραμείνει επι τοσούτον, (επικίνδυνος) εφόσον δεν ευρίσκουν την Δύναμιν οι Λαοί να απαλλαγούν από αυτόν τον νοσηρό παράγοντα…

[...] Έναντι της επιγνώσεως, ότι εις αυτόν τον Πόλεμον δεν θα υπάρξουν Νικηταί και ηττημένοι, παρά μόνον παραμείναντες εις την ζωήν και καταστραφέντες, θα εξακολουθήση τον Αγώνα το Εθνικοσοσιαλιστικόν Κράτος μετά του φανατισμού εκείνου, τον οποίον από της πρώτης στιγμής είχεν η Κίνησις, όταν αυτή ήρχισεν να κατακτά την εν Γερμανία Εξουσίαν…

[...] Κατά τον παρελθόντα ήδη χειμώνα ηλλαλάζουν επίσης οι εις τας Κεφαλαιοκρατικάς Χώρας ιουδαίοι αρχηγοί δια την παρ΄αυτών άφευκτον θεωρουμένην διάλυσιν της Γερμανικής Στρατιωτικής Δυνάμεως. Διαφορετικά όμως ήρθε…      

Δύναται κατά τον Χειμώναν αυτόν να ελπίζουν πάλι το ίδιο, αλλά θα ίδουν, ότι η Ισχύς της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας είναι κάτι πολύ ισχυροτέρα της επιθυμίας των. Όσον περισσότερο διαρκεί ο Πόλεμος, τόσον περισσότερο η ιδέα αυτή θα συγκεντρώνει τον Λαόν, θα τον εμψυχώνει δια της Πίστεως της και ούτω θα αυξάνει τας αποδόσεις του…

Η Ιδέα αυτή θα εξακολουθεί τον Πόλεμο τούτον, έως ότου έλθει σαφές αποτέλεσμα μια νέα 30 Ιανουαρίου, ήτοι: η αναμφίβολος Νίκη…

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού