Εάν δεν μπορείς να μισείς τον διάβολο, δεν μπορείς να αγαπάς τον Θεό. Όποιος αγαπά τον λαό του, πρέπει να μισεί τον καταστροφέα του λαού του, να τον μισεί βαθιά!
Έρχεται μια επανάστασις και δεν θα είναι ως αυτές του παρελθόντος, θα γεννηθεί από τα άτομα και από την κουλτούρα και ως τελευταία πράξι της θα αλλάξει όλη την πολιτική δομήν! Αυτή η επανάστασις δεν θα απαιτεί βίαν δια να επιτύχει και δεν είναι δυνατόν να εμποδισθή επιτυχώς δια της βίας! Αυτή είναι η επανάσταση της νέας γενιάς! - Cultural Marxism!
Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός αποτελεί το δηλητηριωδέστερον άνθος της ιντελιγκέντσιας που κατατρώγει τα σπλάχνα του Δυτικού Πολιτισμού. Η πρώτη περίοδος του Μεγάλου πολέμου (1914-1918) ήταν δια τούς Κοσμοεξουσιαστές μια μεγάλη έκπληξη: Ούτε επαναστάτησαν οι εργάτες στην Δυτική Ευρώπη, ούτε συγκινήθηκαν με το εγκαθιδρυθέν στην Ρωσία καθεστώς των Μπολσεβίκων! Οπότε έπρεπε να αλλάξει η τακτική τους! Εσκέφθησαν την πολιτική διάλυση των εθνών της Ευρώπης και έτσι δημιουργήθηκε ο Πολιτιστικός Μαρξισμός.
Την Εποχή του Μεσοπολέμου, στα 1920, ιδρύεται η ΄΄Σχολή της Φρανκφούρτης’’ του Πολιτιστικού Μαρξισμού, αποτελούμενη αποκλειστικώς από Εβραίους διανοούμενους. Η Σχολή της Φρανκφούρτης έθεσε ως στόχο την εύρεση τρόπων εφαρμογής του Μαρξισμού στην κουλτούρα ώστε να κατανικήσει την καπιταλιστική εξουσία, εξοντώνοντας την ‘’ ηγεμονική κουλτούρα’’. Διά να συμβεί αυτό όρισαν ότι πρέπει να κρημνισθεί η παραδοσιακή ηθική και τα παραδοσιακά οικογενειακά σχήματα και να αρχίσει ένας αγώνας κατακτήσεως των σχολείων, των πανεπιστημίων, των ΜΜΕ και των κοινωνικών καθιδρυμάτων εν γένει.
Όπως έλεγε ο Willi Munzenberg, που ήταν συγχρόνως ο θεωρητικός του ΚΚ Γερμανίας, να οργανώσουμε τούς διανοούμενους και να τούς χρησιμοποιήσουμε ώστε να προκαλέσουν την σήψη του Δυτικού Πολιτισμού, να τον κάνουμε δύσομον, βρωμερό. Μόνον τότε, αφού οι διανοούμενοι θα έχουν διαφθείρει όλες τις αξίες κι έχουν κάνει τον βίον αβίωτον, τότε θα δυνηθώμεν να επιβάλουμε την δικτατορία του Προλεταριάτου.
Φεύγοντας από την Γερμανία οι επιστήμονες της ‘’Σχολής Φρανκφούρτης’’, μετά την επικράτηση του Αδόλφου Χίτλερ, κατέφυγαν στις HΠΑ όπου χάρις στο εκτεταμένο εβραϊκόν δίκτυον ελέγχου των αμερικανικών πανεπιστημίων αμέσως διορίσθηκαν εις καίριας ακαδημαικάς θέσεις και από αυτές ταχέως προώθησαν την ατζέντα της σχολής τους.
(Herbert Marcuse, 19 Ιουλίου 1898 – 29 Ιουλίου 1979) ήταν μαρξιστής, εβραϊκής καταγωγής, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, και μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης, εκύρηξε το Great Refusal, την απόρριψη όλων των θεμελιωδών αξιών του Δυτικού Πολιτισμού, την σεξουαλική ελευθερία και την αξία των Νέγρικών κινημάτων. Υποστήριξε ότι το νέο προλεταριάτο που θα φέρει την Κομμουνιστική επανάσταση θα είναι οι γυναίκες οι φοιτητές του πανεπιστημίου, οι νέγροι, οι περιθωριακοί, οι αντικοινωνικοί, οι LGBT και ο τρίτος κόσμος.
Ο Ορισμός του Πολιτιστικού Μαρξισμού: Πρόκειται δια έναν κλάδο του Μαρξισμού που εγέννησε την Πολιτική ορθότητα, την Πολυπολιτισμικότητα και τον Αντιρατσισμό. Ενώ ο παραδοσιακός Μαρξισμός εστιάζεται στην οικονομία, ο Πολιτιστικός Μαρξισμός εστιάζεται στην κουλτούρα και δογματίζει ότι ολόκληρος η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα της κουλτούρας και όχι κληρονομική όποτε είναι διαπλάσμος. Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές σαφώς παραλόγως αρνούνται την βιολογική πραγματικότητα του Φύλου και της Φυλής και πιστεύουν ότι αυτά είναι πολιτιστικές κατασκευές, παρόλα αυτά οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές υποστηρίζουν την φυλετικώς εδραζομένην πολιτικήν της ταυτότητος, των μη-Λευκών! Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές μονίμως υποστηρίζουν την βάση της Φυλής affirmative action, την Πολυπολιτισμική Πολιτεία έναντι της εθνικής τοιαύτης, την ανωτερότητα των μη Δυτικών Θρησκειών έναντι των Δυτικών Θρησκειών, την λογοκρισία της γνώμης και των τρόπων εκφράσεως ακόμη, την εκπαίδευση υπέρ της διαφορετικότητας, τα σεμινάρια Αντι- Δυτικής εκπαιδεύσεως, τις ανώμαλες σεξουαλικές εκφράσεις και τους ανώμαλους χαρακτήρες γενικώς, τον anti- male feminism, την παρεκτόπισιν των Λευκών πληθυσμών και την μαζική μετανάστευση εκ του τρίτου κόσμου στις Δυτικές χώρες.
Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός πάντοτε εσυνόδευε τον κλασικό Μαρξισμό, αλλά επειδή κυριαρχούσε η οικονομική θεωρία παρέμεινε εις το περιθώριο. Τώρα που ο οικονομικός Μαρξισμός απεβίωσε ο Πολιτιστικός Μαρξισμός κάλυψε το κενό! Ο τρόπος άλλαξε, αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Η δημιουργία μιας κοινωνίας ριζικού ισοπεδωτισμού επιβαλλομένης δια της κρατικής ισχύος!
ΟΙ ΕΝΔΕΚΑ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ
Η Σχολή της Φρανκφούρτης έθεσε τους έντεκα αντικειμενικούς στόχους που θα προκαλέσουν την κατακρήμνισιν του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού ως εξείς: 1) Δημιουργία των αδικημάτων του Ρατσισμού. 2) Συνεχείς αλλαγές εις όλα τα πεδία ώστε να παραχθεί σύγχυσις ( η ψυχολογική εικόνα της ασταθούς πολιτείας). 3) Διδασκαλία της σεξουαλικότητος και της ομοφυλοφιλίας στα παιδιά. 4) Υπονόμευσις του κύρους του σχολείου και της αυθεντίας των διδασκάλων. 5) Κολοσσιαίου μεγέθους μετανάστευσις που θα καταστρέψει την ευρωπαϊκήν ταυτότητα. 6) Προώθησις του αλκοολισμού και των άλλων εξαρτήσεων. 7) Εξευτελισμός του Χριστιανισμού και κένωσις των εκκλησιών. 8) Αφερέγγυον νομικόν σύστημα προκατειλημμένον εναντίον του θύματος. 9) Εξάρτησις από το κράτος και από το κρατικόν σύστημα κοιωνικών ασφαλίσεων. 10) Έλεγχος και η φίμωσις των ΜΜΕ. 11) Ενθάρρυνσις της διαλύσεως του θεσμού της οικογενείας. Κατάργησις των διαφορών στην εκπαίδευσιν μεταξύ αρρένων και θηλέων- μικτόν σχολείον. Διακήρυξις των γυναικών ως ''θυμάτων'' και των ανδρών ως ''τάξεως καταπιεστών''.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
