Σάββατο 23 Μαρτίου 2024

Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ




ΜΑΘΗΜΑ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ, ΔΙΔΑΚΤΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ  Κ. ΣΙΤΣΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ 

 Σαν ξαπλώθηκε στον ευρωπαϊκό κόσμο την άνοιξη του 1821 η είδηση, πως η σκλάβα Ελλάδα, η ίδια η Ελλάδα με την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα, σήκωσε την σημαία της ελευθερίας, ένα αγέρι συγκινήσεως τάραξε τις ψυχές όλων εκείνων, που είχανε αφήσει το πνεύμα τους να πλανηθεί στις χρυσές και φωτεινές εποχές των λαών.

Τούς συνεπήρε το όνειρο πως αν η κοιτίδα αυτή του παγκόσμιου πολιτισμού σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς, θα ξαναφυτρώσουν πάνω στα χώματά της τα ξωτικά λουλούδια των αρχαίων ναών, στην άσπιλη πεντελική τους μαρμαρένια λευκότητα και οι Περικλήδες θα δίνουν συμπόσια σε σοφούς και ποιητές.

Το άγριο φινάλε της γαλλικής επαναστατικής μελωδίας που ανεστάτωσε και άλλαξε τη μορφή της Ευρώπης, αντηχούσε ακόμη στ΄ αυτιά των θερμόαιμων και των ανήσυχων.

Η εποχή του ρομαντισμού δημιούργησε σε χιλιάδες αντίτυπα τον Δόν Κιχώτη, που μαζί με τον Σάντζο Πάνσα, τον ρεαλιστή κερδοσκόπο, πήρε ως ιππότης της ελευθερίας τον δρόμο για την Νότιο Αμερική και για την Ελλάδα.

Δεν πρέπει να παραξενευόμαστε εμείς οι σημερινοί, όταν σε συγγράμματα φιλελλήνων βλέπομε κάποτε την κωμική τραγικότητα της τότε ελληνικής ζωής. Είναι αποτέλεσμα της φανταστικής παραστάσεως του δονκιχωτισμού και της μη εκπληρώσεως των πολλών τυχοδιωκτικών ονείρων. Οι σωροί που τότε κατέκλυσαν την Ελλάδα, ήσαν ένα ποικίλο και πολυσύνθετο μίγμα.

Ενθουσιώντες και κερδοσκόποι, τίμιοι και χωρίς συναίσθηση τιμής, απόστολοι και κατεργάρηδες, ιδεολόγοι και ηθικοί κιβδηλοποιοί. Αν η ελευθερία έμενε στα χέρια αυτά των καλών και των κακών, η Ελλάδα θα ήτανε ακόμα δούλη.

Τιμούμε εκείνους, που έχυσαν το αίμα τους στα χώματά μας, μα δεν διστάζουμε να πούμε, πως η δική μας ελευθερία βλάστησε κυρίως από ελληνικό αίμα.

<<Καμία αληθινή ελευθερία δεν μπορεί να έλθη εκ των έξω.>>

Είναι σοφή αυτή η ρήτρα και μόνο τα αιματοβαμμένα κοτρώνια των βουνών μας ξέρουν εύγλωττα να την διηγηθούν. Γράψαμε  μνημειώδη άρθρα για τον Άγγλο Μπάιρον και για τον Ισπανό Ντάνια, για τον Γάλλο Μινιάκ και για τον Γερμανό Μάγιερ, αποκαλύψαμε ανδριάντες, ψάλαμε ύμνους και τραγούδια, μα ποιός θυμήθηκε το παλληκάρι του Κατσαντώνη, που προσέφερε τη ζωή του στους Αλβανούς για να σώσει τον αρχηγό του, ξέροντας πως είναι αυτός περισσότερο αναγκαίος για την μεγάλη υπόθεση της Ελευθερίας; Ο Μπουκεβίλ, ο τότε πρόξενος της Γαλλίας στην αυλή του Αλή Πασά, τον αναφέρει με δύο λόγια, κι εμείς τον αγνοούμε. Έπειτα άρχισε ο χείμαρρος των συγγραμμάτων, που δημοσίευαν οι φιλέλληνες, ευνοϊκών και μη. Συνήθως κι αυτό από την εσωτερική διάθεση του καθενός και από την προσωπική επιτυχία στην περιπέτεια αυτή, που για αυτούς είχε καταντήσει ζήτημα κοσμικό, ενώ για τον Έλληνα ήτανε ζήτημα ζωής ή θανάτου.

Σε εμάς τους κατοπινούς παρουσιάζεται ένα πρόβλημα: Να εξετάσουμε την εποχή εκείνη σε όλες τις γωνιές της από τη δική μας ψυχή, να προσπαθήσουμε να τη δούμε με τη δική μας λαϊκή προοπτική. Κάθε λαός έχει μόνο ο ίδιος το δικαίωμα και την αποστολή από την ίδια του ψυχοσύνθεση ξεκινώντας, με το δικό του ψυχικό τηλεσκόπιο, να δει την ιστορία του σαν ζωντανό υπάρχον δημιούργημα, σαν γεφύρι συνδετικό των γενεών. Οι ξένοι ιστοριογράφοι  μπορούν να μας δώσουν χρονολογίες και γεγονότα, όχι όμως και τη μεταφυσική οντότητα, που χρειάζεται κάθε ιστορία για να ενθουσιάσει και να σπρώξει το λαό της σε ανάλογες μεγάλες πράξεις. 

Όποιος θέλει να μάθει την ιστορία της Ελλάδος, ας προσέξει την πένα και την ψυχή αυτών, αν δεν θέλει να βασιστεί μονάχα στη δική μας.

ΣΙΤΣΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ  

 

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

           


Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!


Die ernste Stunde hat geschlagrn!

Η ώρα η επίσημη, η σοβαρή έχει σημάνει

ή καρδιά μου κλίνει: έχει επιλεγεί ο δρόμος ήδη.

Φέγγει το νέφος, τα νέα ανατέλλουν τ άστρα

και των Εσπερίδων μου χαμογελά το φώς, ιδέστε!

Τα δάκρυα της Αγάπης, τα σιωπηλά, έχουν, πλέον, στεγνώσει,

που έχω  για σένα χύσει  αδελφικό μου γένος.

Για σένα θυσιάζομαι! Για των προγόνων την τιμή!

Για τη σωτηρία που υποφώσκει. Η θυσία δίκαιη είναι!

Friedrich Hoelderlin






Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού 



Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024

6 Φεβρουαρίου 1945 - 79 Χρόνια από την δολοφονία του Robert Brasillac




 Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1945, φρούριο Montrouge, ώρα 9.38 το πρωί. Το "Ζήτω η Γαλλία" λες και το μεταφέρει η ριπή που το ακολουθεί, παντού. Το σώμα του μεγάλου εθνικοσοσιαλιστή λογοτέχνη και συντάκτη της εφημερίδας Είμαι παντού, Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, κείτεται στο χώμα. Είχε καταδικαστεί γιατί "τα άρθρα του ήταν πιο επικίνδυνα από ένα τάγμα της Βέρμαχτ". Πορεύτηκε περήφανος προς τον θάνατο και παρέμεινε πιστός. Μέχρι το τέλος. Οι σφαίρες της γαλλικής δημοκρατίας δεν σκότωσαν ούτε το έργο ούτε το πνεύμα του. Είναι παντού!





Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού




Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024

30 Ιανουαρίου 1933- 91 χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας

 


[...] Ας έλθη, ότι θέλει: με τον Χίτλερ και πίσω από τον Χίτλερ θα μείνουμε κάποτε ένα λαμπρό παράδειγμα γερμανικής πειθαρχίας, γερμανικής αντοχής και γερμανικής πίστεως γραμμένο μέσα στο βιβλίο της ιστορίας.

Η παλιά λεγεώνα του Χίτλερ, που δεν εκλονίσθη ποτέ!   



30 Ιανουαρίου 1933 

Είναι σαν όνειρο σχεδόν! Η Βιχελμστράσσε μας ανήκει. (δρόμος του Βερολίνου όπου βρισκόταν το μέγαρο του προέδρου του Ράιχ) Ο Φύρερ εργάζεται ήδη στην καγκελαρία του Κράτους. Στεκόμεθα στο παράθυρο και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων περνούν στην λάμψη των φώτων, των δάδων που κρατούν, μπροστά στον γηραιόν πρόεδρο του Ράιχ και τον νέο καγκελάριο του Ράιχ και αναφωνούν και εξωτερικεύουν το ευχαριστώ των και την χαράν των.

Το μεσημέρι καθήμεθα όλοι στο Καιζερχόφ και περιμέναμε. Ο Φύρερ ήτο με τον πρόεδρο του Ράιχ. Μια απερίγραπτη αναμονή μας έπαιρνε σχεδόν την αναπνοή. Έξω έστεκαν τα πλήθη μεταξύ του Καιζερχόφ και της καγκελαρίας του Ράιχ σιωπώντες και περιμένοντες. Τι γίνεται μέσα;

Οι δικοί μας είναι γεμάτοι από διάφορα συναισθήματα. Αμφιβολία, Ελπίς, Ευτυχία και αποθάρρυνσης. Πολλές φορές απατηθήκαμεν για να μπορέσουμε να πιστέψουμε τελείως στο θαύμα. Ο επιτελάρχης Ρέμ στέκει διαρκώς στο παράθυρο και παρακολουθεί την έξοδο της καγκελαρίας. Από εδώ θα εξέλθει Ο Φύρερ. Θα μπορέσουμε να δούμε στο πρόσωπό του αν πέτυχε. Κουραστική η ώρα της αναμονής! Τέλος φτάνει ένα αυτοκίνητο στη γωνία της εισόδου. Τα πλήθη φωνάζουν και χαιρετούν. Φαίνεται να διαισθάνονται, ότι πρόκειται περι της μεγάλης αλλαγής η ότι πραγματοποιήθηκε ήδη. 

Ο Φύρερ έρχεται! 

Μερικά λεπτά αργότερα είναι στο δωμάτιο που ευρισκόμεθα! Σιωπά και εμείς όλοι σιωπούμε. Όμως τα μάτια του είναι υγρά! Ναι, έγινε!

Ο Φύρερ έγινε καγκελάριος. Έθεσε τον όρκο του ενώπιον του προέδρου του Ράιχ. Η μεγάλη απόφασις έγινε. Η Γερμανία στέκει προ της ιστορικής στροφής της.

Όλοι είμεθα βουβοί από συγκίνηση. Καθένας μας σφίγγει το χέρι του Φύρερ και είναι σαν να ξανακλείσθηκε εδώ πάλι ο παλαιός μας δεσμός της πίστεως. 

Θαυμάσιο! Πόσο είναι απλός Ο Φύρερ στο μεγαλείο του και πόσο μέγας στην απλότητά του. 

Εδώ αλαλάζουν τα πλήθη προ του Καιζερχόφ. Η αναγόρευσις του Χίτλερ είναι σχεδόν ήδη γνωστή. Οι χίλιοι γίνονται δέκα χιλιάδες. Ένα απέραντο ανθρώπινο κύμα χύνεται στη Βιχελμστράσσε.

Αρχίζουμε αμέσως την εργασία. Η βουλή διαλύεται. χρειάσθηκε πολύς κόπος έως που να πείσωμεν τους συναδέλφους μας εις την βουλή. Σε τέσσερεις εβδομάδες θα γίνουν οι νέες εκλογές. η κυβέρνηση θα αποτανθή ήδη σήμερον με μια ανακοίνωση προς τον Γερμανικό λαόν.

Πηγαίνω στο γραφείο της περιοχής και αναγγέλλω εκεί σε μια εορτάσιμο ησυχία την κατάσταση των πραγμάτων. Όλοι είναι συγκινημένοι και κατάβαθα ταραγμένοι. Εις την αίθουσαν αυτή εις την οποία κάποτε έπρεπε να υποστούμε κάποια δοκιμή νεύρων, κυριαρχεί τελεία σιωπή όπως σε εκκλησία.

Τώρα ο αγώνας για την αρχή ευρίσκεται οπίσω μας. Τώρα πρέπει να εργασθούμε πάλι για να κρατήσωμεν την αρχήν.

Στο Καιζερχόφ  συνομιλεί ήδη ο Φύρερ με τον νέο υπουργό του Ράιχ φον Μπλόμπεργκ. Η εργασία της Κυβερνήσεως αρχίζει. Το υπόλοιπον της ημέρας περνά σαν σε όνειρο. Τα πάντα μου φαίνονται σαν παραμύθι. Αργά πλακώνει το βράδυ την πρωτεύουσα.

Στις επτά φαίνεται το Βερολίνο σαν ένας σωρός ξαφνιασμένων μυρμήγκων. Και κατόπιν αρχίζει η λαμπαδηφορία. Ατελείωτη απέραντη από τις επτά η ώρα  ως την μία μετά τα μεσάνυχτα βαδίζουν τα πλήθη πρό της καγκελαρίας. Άνδρες ταγμάτων εφόδου και ασφαλείας, νεολαία του Χίτλερ, λαός, άνδρες, γυναίκες, πατέρες που σηκώνουν τα παιδιά των στα χέρια και σηκώνουν προς το παράθυρο του Φύρερ. Ένας απερίγραπτος αλαλαγμός. Μερικά μέτρα από την καγκελαρία  στέκει στο παράθυρο του ο πρόεδρος του Ράιχ, μια υψηλή ηρωική μορφή μεγαλοπρεπής και ζωσμένη με μυστικιστική γοητεία. Με το μπαστούνι του χτυπά κάπου, κάπου τον ρυθμό του στρατιωτικού μάρς. Εκατό χιλιάδες και εκατό χιλιάδες περνούν  με αιώνιο όμοιο βήμα κάτω από τα παράθυρα.

Είναι το ξεκίνημα του Έθνους!

Η Γερμανία ξύπνησε

Σε μια αυθόρμητη έκρηξη τάσσεται ο λαός προς την επανάσταση του Γερμανού.

Είναι απερίγραπτον, τι συμβαίνει μέσα στην καρδιά μας. Θα ήθελα να γελώ και να κλαίω.

Εξακολουθούν να έρχονται νέα πλήθη και να αλαλάζουν και να φωνάζουν. Προ της καγκελαρίας του Ράιχ πάνω στην πλατεία  Βίλχελμ κάθονται εκατοντάδες νέοι πάνω στα δέντρα και επαναλαμβάνουν εν χορώ την χαράν των προς τον Φύρερ.

Ο λαός του τον χαιρετά

Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μεταδίδουν για πρώτη φορά μια διαδήλωση του γερμανικού λαού. Ομιλούμε για πρώτη φορά σε όλους τους γερμανικούς πομπούς. Μπορώ συγχρόνως μόνον να πω, ότι είμεθα αμέτρητα ευτυχείς και ότι θέλουμε να εργασθούμε.

Όταν αργά μετά τα μεσάνυχτα άρχισε να τελειώνει η παρέλασις στέκουν ακόμα δέκα χιλιάδες άνθρωποι προ της καγκελαρίας και τραγουδούν το τραγούδι του Χόρστ Βέρσελ. Ομιλώ σύντομα στα πλήθη και τελειώνω με ένα ζήτω για τον Χίντεμπουργκ και τον Φύρερ. Σε ένα τρελό ενθουσιασμό περνά  η νύχτα του μεγάλου θαύματος. Επί τέλους αδειάζει η πλατεία. Κλείνομε τα παράθυρα και είμεθα περικυκλωμένοι από μια απέραντο σιωπή. Ο Φύρερ βάζει τα χέρια του στους ωμούς μου, χωρίς να πει λέξη.

Κατά τις τρείς μετά τα μεσάνυχτα έρχομαι σπίτι.

Ο αρχηγός τάγματος Χαν από το Σαρλότενμπουργκ μου φέρει την φοβερά είδησιν, ότι οι κομμουνισταί δολοφόνοι σκότωσαν τον σύντροφόν μας Χάνε Μαικόβσκι ο οποίος παρέλασε προ μερικών ωρών μπροστά στον Φύρερ. Στο πλευρό του έπεσε και ο αστύνομος ασφαλείας Τσάουριτζ.

Μια στάλα πίκρα πέφτει μέσα στο αφρισμένο ποτήρι της χαράς. Τώρα όμως όλα θα φτιάξουν. Σε δύο ως τρείς μήνες θα αποκατασταθεί η ησυχία και η τάξις εις την Γερμανία.

Το νέο Ράιχ ξύπνησε. Εγκαινιάσθηκε με αίμα. Μια εργασία δεκατεσσάρων ετών στεφανώθηκε από νίκη. Είμεθα στο σκοπό. Η γερμανική επανάστασις αρχίζει!  


Πηγή: Goebbels Joseph Paul- Από το Καϊζερχόφ εις την Καγγελαρίαν του Ράϊχ-Μια Ιστορική Περιγραφή σε Φύλλα Ημερολογίου (Από 1 Ιανουαρίου 1932-1 Μαϊου 1933) Νέα Γενεά 1935. 


Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού




       

 

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023

ΩΔΗ Σ΄ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΥΓΓΡΟ

Με τα χέρια βουτηγμένα σε ρώσικο αίμα
ο μικρός Σαντόρ ανεβαίνει
Όλόϊσια στον Παράδεισο.
Έτσι βρώμικος έτσι κουρελιάρης
Με το κασκέτο κόσκινο άπ τίς σφαίρες
Του εκτελεστικού αποσπάσματος
Ο μικρός Σαντόρ ανεβαίνει
Όλόϊσια στον Παράδεισο.
Δεν έζησε παρά δώδεκα χρόνους
Κι΄ ό δωδέκατος ήταν ο σφραγισμένος
Με το μαρτύριο και τη δόξα.
Ώ μέρες μεγάλες μέρες μ΄ατελείωτη
Την κάθε στιγμή
Σαν σφεντόνιζε τα μπουκάλια με τη βενζίνη
Στα ρώσικα τάνκς.
Είδε ένα Ρώσο να βγαίνει
Σαν τρελός έξω από το άρμα που φλεγόταν
Τα ρούχα του είχαν πάρει φωτιά
Κάηκε μπροστά τους σαν λαμπάδα.
'Έπειτα κυνήγησε στούς υπόνομους
Τούς φοβισμένους χαφιέδες που φεύγανε
Έχωσε τα χέρια τους μέσα στη σάρκα τους
Όλα τα παιδιά χώσαν τα χέρια τους
Μέσα στη σάρκα τους
Τα χέρια τους γέμισαν αίμα
Έπειτα σκέπασαν με τον βόρβορο τους χαφιέδες
Τους θάψανε για πάντα κάτω από τον βόρβορο.
Με τα χέρια τώρα βουτηγμένα στο αίμα
Αίμα και λάσπη της Ουγγαρίας
Της Ουγγαρίας που είναι πια μόνο
Μιά ψυχή χωρίς σάρκα
Μιά ψυχή τρελή μανιασμένη
Που την έχουν γδύσει απ΄την σάρκα
Ο μικρός Σαντόρ ανεβαίνει
Όλόϊσια στον Παράδεισο.
Αλλά τα χέρια του λάμπουν πιο πολύ
Κι΄ από τα χέρια του Εσταυρωμένου
Τρυπημένα με τα καρφιά
Σπαθίζουν τα χέρια του
Με κόκκινες ανταύγειες το Άπειρο.
Κι΄ο Θεός σκύβει να τα ασπαστεί.
Ίσως όμως και να μην έγινε έτσι
Ίσως να μην υπάρχουν
Ούτε ο Θεός ούτε ο Παράδεισος
Κι΄ ή ψυχή του Σαντόρ νάπεσε χάμω
Σαν ψόφια πεταλούδα μές τη λάσπη
Όταν οι Ρώσοι τον στήσανε στον τοίχο.
Αλλά θάθελα να υπάρχει ο Θεός
Να υπάρχει ο Παράδεισος
Μονάχα γιατί ήτανε τόσα λίγα τα χρόνια
Που έζησε ο Μικρός Σαντόρ
Τόσα λίγα δώδεκα χρόνια
Για μιάν άγια μορφή σαν τη δική του
Όταν εμείς ζούμε ακόμη.
Εμείς που τα χέρια μας έμειναν άσπρα
Χωρίς να βαφτούν μές το αίμα
Χωρίς να αγιάσουν τα χέρια μας.

ΦΑΙΔΡΟΣ ΜΠΑΡΛΑΣ

 

Eθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού



Παρασκευή 18 Αυγούστου 2023

ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ


36  ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΕΣ





 

Στέλνουμε το μήνυμα στους προσωρινούς και «εύθραυστους» νικητές που δεν μπορούν να δουν παρά μέχρι τον θάνατο, ότι είμαστε εδώ, οι δικοί μας ορίζοντες δεν έχουν όρια, δεν ξεχνούμε, τιμούμε τον Ρούντολφ Ες και ότι:

Σκοτώσατε  τον Άνθρωπο, όχι την Ιδέα



Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού




Πέμπτη 17 Αυγούστου 2023

RUDOLF HESS: ΣΚΟΤΩΣΑΤΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΟΧΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ

 


Τριάντα έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνο το απόγευμα της 17ης Αυγούστου 1987, όταν ο Ρούντολφ Ες, "ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο", βρέθηκε νεκρός, στα  93 του χρόνια, μετά από   46 χρόνια εγκλεισμού, εκ των οποίων τα 40 στη φυλακή Σπαντάου στο Βερολίνο, όπου και πέθανε.  Η επίσημη εκδοχή, ότι αυτοκτόνησε, στην ουσία έχει διαψευστεί, και παραμένει επίσημη, μόνο και μόνο για να μην πυροδοτήσει συζητήσεις, διαμαρτυρίες και κατηγορίες. Αυτό που μένει να αποδειχθεί είναι οι ειδικότερες συνθήκες της δολοφονίας του και ο βαθμός και η έκταση της εμπλοκής και συμμετοχής των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.



Όπως και να 'ναι, παραμένει γεγονός ότι ο Ρούντολφ Ες βίωσε στο έπακρο το μίσος και την αδικία των "νικητών" του Β΄Ππ και των υποκινητών τους.  Στο πρόσωπό του έβλεπαν τον στενό συνεργάτη του Χίτλερ, έβλεπαν τον απόστολο της ειρήνης μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών. Αυτή την ειρήνη, όμως, οι εμπλακείσες στον πόλεμο εξωευρωπαϊκές δυνάμεις την πολεμούσαν.

Δεν υπέκυψε, παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος, ένα φως ελπίδας για τους σημερινούς Εθνικοσοσιαλιστές.


ΑΘΑΝΑΤΟΣ


Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού