Ο Ηρωικός Αγώνας της Ουκρανίας συνεχίζεται

Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μια εισβολή που για τον Πούτιν θα επέφερε τα επιθυμητά γι’ αυτόν αποτελέσματα σε τρεις ημέρες, μια εισβολή με κεντρικό επιχείρημα την αποναζιστικοποίηση, επιχείρημα που έκτοτε επαναλαμβάνεται συνεχώς. Τρία χρόνια μετά, και αντίθετα σε κάθε λογική και σε κάθε πρόβλεψη, η Ρωσία δεν πέτυχε τον στόχο της, γιατί προσέκρουσε στην ηρωική αντίσταση του ουκρανικού λαού και στρατού. Οι Ουκρανοί δεν συνθηκολόγησαν. Έτσι, η Ρωσία καταφεύγει τώρα σε μια δοκιμασμένη συνταγή: στη συμμαχία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ...

 

Για την επέτειο αυτή αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις, καταλληλότερη είναι μια συγκλονιστική ανάρτηση του Denys Prokopenko στο Χ, η οποία ακολουθεί:

Θέλουν να μας πείσουν ότι η χώρα μας δεν μας ανήκει. Ότι το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο και ότι τα πάντα έχουν ήδη κριθεί για εμάς. Ότι κάποιος θα καταλήξει σε συμφωνία και καθετί θα επιστρέψει στην κανονικότητα. Προσπαθούν να κάμψουν τους Ουκρανούς, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι είμαστε όλοι καταδικασμένοι και ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να πολεμούμε.

Θυμήσου: Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και πριν από τρία χρόνια. Αλλά τότε, η Ουκρανία άντεξε ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, σε κάθε εκτίμηση και σε κάθε προσπάθεια να μας πείσουν να συνθηκολογήσουμε. Αντεπιτεθήκαμε με μια αποφασιστικότητα που εξέπληξε τόσο τους εχθρούς όσο και τους συμμάχους μας. Αυτό ήταν επίτευγμα των πολεμιστών μας, οι οποίοι σταμάτησαν τις εχθρικές φάλαγγες, συχνά χωρίς να έχουν επαρκή εκπαίδευση, αλλά γνωρίζοντας γιατί πολεμούσαν και τι διακυβευόταν. Αυτό ήταν επίτευγμα χιλιάδων Ουκρανών που πήραν τα όπλα για πρώτη φορά στις 24 Φεβρουαρίου 2022.

Η επιβίωση του κράτους μας δεν ήταν το αποτέλεσμα διεθνών συμφωνιών, αλλά το αποκορύφωμα των τιτάνιων καθημερινών προσπαθειών χιλιάδων μαχητών στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Ενώ βρισκόμασταν υπό πολιορκία από τις ρωσικές δυνάμεις στη Μαριούπολη, αδιαφορούσαμε πλήρως γι’ αυτούς που θεωρούσαν την Ουκρανία καταδικασμένη να ηττηθεί και περίμεναν να παραδώσουμε τα εδάφη μας και την ανεξαρτησία μας. Καθένας από εμάς εκτελούσε το καθήκον του αποφασιστικά και με αλτρουισμό, ενάντια στον σκεπτικισμό των αναλυτών και τις προσπάθειες να σπείρουν απελπισία στις τάξεις των Ουκρανών. Κατά τις σφοδρές μάχες εναντίον των υπέρτερων δυνάμεων του εχθρού, γνωρίζαμε ότι η μοίρα της χώρας μας δεν κρινόταν σε απομακρυσμένα γραφεία ανώτατης διοίκησης αλλά ακριβώς εκεί –στο πεδίο της μάχης. Και αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο.

Τρία χρόνια αργότερα, το ίδιο πιστεύουμε.  Κοιτάζοντας πίσω στο δύσκολο ταξίδι που κάναμε, συνειδητοποιούμε ότι είναι πολλά αυτά για τα οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι και ξέρουμε ακριβώς για ποιον και για τι πολεμάμε.

Αυτά τα τρία χρόνια, η Ουκρανία παρέμεινε ανεξάρτητη χάρη στον στρατό της, ο οποίος ενισχύθηκε από την αμέριστη υποστήριξη των εθελοντών και των πολιτών που τον στηρίζουν οικονομικά. Ως εκ τούτου, σήμερα, η τύχη της χώρας μας εξακολουθεί να εξαρτάται από εκείνους που με τις προσπάθειές τους κρατούν την πρώτη γραμμή του μετώπου.

Το θάρρος των Ουκρανών στρατιωτών προκαλεί τη ζήλια των  στρατηγών σε θέσεις γραφείου σε κάθε στρατό στον κόσμο. Η γενναιότητα και ο αλτρουισμός της αντίστασης της Ουκρανίας τιμάται από εκατομμύρια ανθρώπους. Ένα νέο στρατιωτικό δόγμα, μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα και ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία γράφονται στα χαρακώματα – εκεί όπου οι Ουκρανοί στρατιώτες φέρνουν την ειρήνη πιο κοντά με κάθε επιτυχές χτύπημα στους εχθρικούς στόχους.

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού

6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1945- 80 Χρόνια από τη δολοφονία του Robert Brasillac

Ημέρα μνήμης του γενναίου Μάρτυρα και Ποιητή της Ευρωπαϊκής ιδέας!

Οι θεοί μόνον δια μέσου των ποιητών είναι δυνατόν να διαπαιδαγωγήσουν τους θνητούς. Οι θνητοί δεν είναι δυνατόν να <<ενωτισθούν>> τα <<μηνύματα>> και τις <<διδαχές >> των θεών, χωρίς την <<διαμεσολάβηση>> των ποιητών.

[...]Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1945, φρούριο Montrouge, ώρα 9.38 το πρωί. Το "Ζήτω η Γαλλία" λες και το μεταφέρει η ριπή που το ακολουθεί, παντού. Το σώμα του μεγάλου εθνικοσοσιαλιστή λογοτέχνη και συντάκτη της εφημερίδας Είμαι παντού, Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, κείτεται στο χώμα. Είχε καταδικαστεί γιατί "τα άρθρα του ήταν πιο επικίνδυνα από ένα τάγμα της Βέρμαχτ". Πορεύτηκε περήφανος προς τον θάνατο και παρέμεινε πιστός. Μέχρι το τέλος. Οι σφαίρες της γαλλικής δημοκρατίας δεν σκότωσαν ούτε το έργο ούτε το πνεύμα του. Είναι παντού!

[...]''Σε έναν αιώνα τα ονόματά σας δικαστές, θα έχουν ξεχαστεί! Αλλά το όνομα του Μπραζιγιάκ ποτέ!''

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού

30 Ιανουαρίου 1933-

(Εκ της προκηρύξεως του Fuhrer επι τη δεκαετία της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως κατά την 30ην Ιανουαρίου 1943)

[…] Παν ότι όμως, επεβλήθη από του 1919 μέχρι του 1933 εις τον Γερμανικόν Λαόν αδίκως και καταπιεστικώς, δια οικονομικής λεηλασίας και πολιτικής διαιρέσεως, δεν αφορά  την Εθνικοσοσιαλιστικήν αλλά πέρα ως πέρα  την Δημοκρατικό- Μαρξιστικήν Γερμανίαν…

[…] Μετά σκληράς επιμονής επροσπαθούσε ο Διεθνής Ιουδαϊσμός να λεηλατήσει κατά πρώτον οικονομικώς το έθνος δια να το καταστήσει ούτω ώριμον κατόπιν τόσον οικονομικώς όσον και ψυχολογικώς δια τον Ιουδαϊκόν Μπολσεβικισμόν…

[…] Ενώ αφ΄ενός οι Ιουδαίοι αρχηγοί των κομμάτων και οι οικονομικαί Ύαιναι κατέστρεφον τας βάσεις της πολιτικής και οικονομικής ζωής ολοένα και περισσότερον, εκήρυτον οι ίδιοι Ιουδαίοι δημοκόποι το επάναγκες της Μπολσεβικικής Επαναστάσεως αφ΄ετέρου. Ήτο συγχρόνως φανερόν, ότι, εάν κατόρθωσαν εις διάστημα δεκατεσσάρων ετών Μαρξισμός, η Δημοκρατία και ο Κοινοβουλευτισμός να κατερειπώσουν την Γερμανίαν, θα ήτο αρκετό ένα έτος εις τον Μπολσεβικισμόν δια να καταστρέψει πλήρως το κράτος. Ούτω ευρίσκετο ο Γερμανικός Λαός, εσωτερικώς διχασμένος και αποσυντεθειμένος οικονομικώς καταχρεωμένος και κατασυντριμμένος, προ της τελευταίας χρεωκοπίας…

[…] Αυτή λοιπόν ήτο η κληρονομία, ήτις μου παρεδόθη υπευθύνως την 30 Ιανουαρίου 1933…

[…] Παρακάλεσα τότε τον Γερμανικόν Λαόν, όπως μου χορηγήσει προθεσμία τεσσάρων ετών, δια να επανορθώσω ότι είχε καταστραφεί και κατασυντριβεί εις το δεκατετραετές της καταπτώσεως διάστημα…

[…] Ηργάσθην, υποβοηθούμενος παρά των Συναγωνιστών μου, ακαταπαύστως έτος προς έτος δια την επανόρθωσιν του Γερμανικού κράτους τόσον εσωτερικώς όσον και εξωτερικώς. Προ της παρ΄εμού αιτηθείσης προθεσμίας, ευρίσκετο ήδη και ο τελευταίος άνεργος εις εργασίαν.

Η Ιουδαϊκή επίθεσις εναντίον της ιδιοκτησίας των Γερμανών χωρικών είχε αποκρουσθεί, η διατήρησις των Μετοχίων συντελέσθη, τα επαγγέλματα και λοιπή οικονομία ήρχισαν εκ νέου να ακμάζουν, τα οικονομικά του Κράτους της Χώρας και εν γένει ετακτοποιήθησαν, κατορθώθη να επανέλθη η συγκοινωνία οι δρόμοι και οι σιδηρόδρομοι εβελτιώθησαν, νέαι διώρυγες κατασκευάσθησαν, οι κρατικοί αυτοκινητόδρομοι ήρχισαν. Μετά της εξυγιάνσεως της οικονομικής ζωής συνεβάδιζεν η εξέλιξης της εκπολιτιστικής, της αρχιτεκτονικής, του Θεάτρου, της Μουσικής, του Κινηματογράφου, του Ραδιοφώνου, άτινα προοδεύσαν τόσον όσον ουδέποτε πρότερον. Εν ταυτώ ευρίσκετο μια προσταγή: Ολοένα και περισσότερον να συμμετάσχη ο Λαός όχι μόνον εις τα υλικά, αλλά και εις τα εκπολιτιστικά αγαθά και τας δημιουργίας του Έθνους. Τον Λαόν αφεώρων αι βάσεις της νέας Αγωγής. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η καταγωγή, η θέσις ή το επάγγελμα των γονέων έπρεπε να καταστώσει δυναταί καθενός ικανού παιδιού του Λαού μας δια δαπανών της κοινότητος αι σπουδαί και ούτω η κοινωνική άνοδος αυτού…   

[…] Οι ενδιαφερόμενοι δια την οικονομικήν και μπολσεβικικήν του Λαού λεηλασίαν ήρχισαν να μισούν την Γερμανία τόσο περισσότερον, όσον αυτή ήρχισε να γίνεται πρότυπον ειρηνικής επιλύσεως ευρισκομένων αντιθέσεων, κοινωνικών προβλημάτων ή οικονομικών δυσχερειών. Ιδιαιτέρως ο Διεθνής Ιουδαϊσμός ηύξησε την εναντίον της νέας Γερμανίας δημοκοπίαν του, ήτις δεν συνεκατένευσεν ούτε να υποκήψη εις τα διεθνή χρηματιστηριακά συμφέροντα αλλά ούτε και από τας μπολσεβικικάς απειλάς να φοβηθεί. Με όλη αυτήν την εχθρότητα κατορθώθη από έτος εις έτος να επιτυγχάνονται ολοένα και μεγαλύτεροι πρόοδοι..

[…] Κατά το αυτό όμως χρονικόν διάστημα και προ δέκα ετών ενωρίτερον προέβαινεν ο μπολσεβικισμός ως συστηματικόν εξοπλισμόν δια την εναντίον της Ευρώπης επιδρομήν πράγματι γιγαντιαίας εκτάσεως. <<Τι θα ήτο ο Γερμανικός Λαός και η Ευρώπη, εάν την 22 Ιουνίου 1941 δεν εκρατούσε κατά το τελευταίον λεπτόν η νέα Γερμανική στρατιωτική δύναμις την ασπίδα της προ της Ηπείρου!! Ποιος θέλει να πιστεύση, ότι θα έσωζον τον κόσμο αι γελοίαι εγγυήσεις ή επίσης αι άνευ σημασίας χάρτιναι δηλώσεις των αγγλοσαξόνων Διπλωματιών, από την επιδρομήν μιας Δυνάμεως ήτις, όπως σήμερον οι αμερικανοί ανταποκριταί ησύχως εκφράζονται, από είκοσι ετών μόνον έναν Σκοπόν είχε, όπως κάποτε κατά την εποχήν της μεταναστεύσεως των Λαών ή της επιδρομής των Μογγόλων, να επιτεθεί εναντίον της Ευρώπης, να καταστρέψει τον Πολιτισμόν της, προ πάντων δε να εξανδραποδίση τους ανθρώπους της δια να επιτύχει δούλους εργάτας δια τας Σιβηρικάς Τούνδρας.>>

[...] Ποιόν κράτος εκτός της Γερμανίας θα ήδύνατο να αντιταχθεί  εις αυτόν τον κίνδυνον; … 

[…] Η νικά η Γερμανία, η Γερμανική Στρατιωτική Δύναμις και αι μεθ΄ημών Σύμμαχοι χώραι και μετ΄αυτών η Ευρώπη, ή εφορμά εξ Ανατολών το έσωασιατικόν -μπολσεβικικόν κύμα εντός της περισσότερον όλων Πολιτισμένης Ηπείρου, ακριβώς ομοίως καταστρεπτικώς και εξολεθρευτικώς, ως τούτο έχει ήδη γίνει εις Ρωσσίαν. Μόνον φαντασιόπληκτοι μακράν του κόσμου ευρισκόμενοι δύναται να πιστεύωσι σοβαρώς εις τας Ιουδαϊκάς Ψευδολογίας το ότι θα ήδύνατο να αναχαιτίσει μιαν τοιαύτην καταστροφή Λαών κάποια Βρετανική, ή Αμερικανική χάρτινος δήλωσις…

[…] Πρό του μεγέθους αυτής της γιγαντιαίας Πάλης ωχριούν πάσαι αι προηγηθείσαι, καθόσον εάν θα επιτύγχανε η εφόρμησις αυτή η εσωασιατική εναντίον της Ευρώπης, θα αποσυνετίθετο ο σημερινός Κόσμος, όπως απεσυνθέτη ο παλαιός κατά την επιδρομή των Ούνων. Μια χιλιάδων ετών ανθρώπινος εργασία θα είχε γίνει εις μάτην, επί της ανθούσης Ηπείρου της Γης θα επήρχετο Χάος, αντί του Πολιτισμού της θα ενεκαθίστατο η Βαρβαρότης…

Η συνομωσία της Διεθνούς Κεφαλαιοκρατίας και του Μπολσεβικισμού δεν είναι παράλογος τις εκδήλωσις, αλλά φυσικόν δεδομένον, καθόσον η εις αμφοτέρους Δρώσα Δύναμις είναι ο λαός εκείνος, ο οποίος δια του από αιώνων Μίσους του ολοένα και εκ νέου κατασπαράξει την Ανθρωπότητα, την αποσυνθέτει εσωτερικώς, την λεηλατεί οικονομικώς και την καταστρέφει πολιτικώς…

[...] Ο Διεθνής Ιουδαϊσμός είναι ο <<μύκης της αποσυνθέσεως των Λαών και των Κρατών και σήμερον ακριβώς ως και εις την Αρχαιότητα και θα παραμείνει επι τοσούτον, (επικίνδυνος) εφόσον δεν ευρίσκουν την Δύναμιν οι Λαοί να απαλλαγούν από αυτόν τον νοσηρό παράγοντα…

[...] Έναντι της επιγνώσεως, ότι εις αυτόν τον Πόλεμον δεν θα υπάρξουν Νικηταί και ηττημένοι, παρά μόνον παραμείναντες εις την ζωήν και καταστραφέντες, θα εξακολουθήση τον Αγώνα το Εθνικοσοσιαλιστικόν Κράτος μετά του φανατισμού εκείνου, τον οποίον από της πρώτης στιγμής είχεν η Κίνησις, όταν αυτή ήρχισεν να κατακτά την εν Γερμανία Εξουσίαν…

[...] Κατά τον παρελθόντα ήδη χειμώνα ηλλαλάζουν επίσης οι εις τας Κεφαλαιοκρατικάς Χώρας ιουδαίοι αρχηγοί δια την παρ΄αυτών άφευκτον θεωρουμένην διάλυσιν της Γερμανικής Στρατιωτικής Δυνάμεως. Διαφορετικά όμως ήρθε…      

Δύναται κατά τον Χειμώναν αυτόν να ελπίζουν πάλι το ίδιο, αλλά θα ίδουν, ότι η Ισχύς της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας είναι κάτι πολύ ισχυροτέρα της επιθυμίας των. Όσον περισσότερο διαρκεί ο Πόλεμος, τόσον περισσότερο η ιδέα αυτή θα συγκεντρώνει τον Λαόν, θα τον εμψυχώνει δια της Πίστεως της και ούτω θα αυξάνει τας αποδόσεις του…

Η Ιδέα αυτή θα εξακολουθεί τον Πόλεμο τούτον, έως ότου έλθει σαφές αποτέλεσμα μια νέα 30 Ιανουαρίου, ήτοι: η αναμφίβολος Νίκη…

Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού