Άρθρον του καθηγητού: ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΟΜΑΡ ΖΑΝΟΝ
Εάν οι υγιείς και επικοδομητικαί δυνάμεις της Νέας Ευρώπης δεν είχαν αναλάβει την αξιοθαύμαστον σταυροφορίαν, η οποία κλονίζει σήμερον και συντρίβει κατά ξηράν, θάλασσαν και αέρα την ρωσοαγγλοαμερικανικήν συμμαχίαν, το βλέμμα που θα επλανάτο επι της Ευρώπης, θα συνήντα ένα θέαμα τραγικής πραγματικότητας. Αιώνες ενός λαμπρού πολιτισμού και άφθαστα εις ωραιότητα διμουργήματα εφ όλων των πεδίων της ζωής- όλα αυτά θα εξαλείφοντο υπό του κτηνώδους χειμάρρου των μοσχοβίτικων ορδών, αι οποίαι θα εξερρίζωναν τα πάντα.
Οι Εβραίοι διανοούμενοι θα τας συνεκρότουν και θα τας εξερέθιζαν, πιστεύοντες, ότι επιτέλους επήλθεν η στιγμή της πραγματοποιήσεως του φρικιαστικού των ονείρου, το οποίον τόσο σαφώς και αδιαφιλονεικήτως έχει αποκαλυφθεί εκ της διδασκαλίας που περιλαμβάνεται εις τα διαβόητα <<Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών>>. Παρά τας όχθας του πόδου, του Έβρου, του Σικουάνα, του Ρήνου και του Δουνάβεως, θα είχον σήμερον κατασκηνώσει αι μογγολικαί αυταί ορδαί και θα έπαιζον τον αυθέντην ενω-ω πόσον φρικώδης ιδέα! -εκατομμύρια ευρωπαϊκών οικογενειών θα εβάδιζον εις ατέρμονας φάλαγγας, προς την απωτάτην Ανατολήν, εις την εξορίαν των σιβηρικών στρατοπέδων του όλεθρου. Η Ευρώπη, το υπέροχον τούτον οικοδόμημα, το οποίον από εκατονταετίας ανήγειρον το πνεύμα και η πίστης ολόκληρων γενεών δημιουργικών ανθρώπων, δεν θα ήτο πλέον σήμερον, ειμή ένα χάος νεκροταφείων, ερειπωμένων πόλεων, εκατομμυρίων λιμοκτονούντων ανθρώπων... και υπεράνω όλων θα εκυμάτιζεν η ερυθρά σημαία των Σοβιέτ, ως απεχθής ειρωνεία μιας τραγικής και ανάξιας μοίρας, το σύμβολον αυτό της καταστροφής του παρόντος και του μέλλοντος.
Ανελογίσθησαν άραγε ποτέ σοβαρώς όλα αυτά ορισμένοι από τους αμφιταλαντευόμενους φίλους μας, η μάλλον ορισμένοι από τους θανάσιμους εχθρούς της νέας αυτής Ευρώπης, όπως την θέλομεν ημείς; Εσκέφθησαν ποτέ με διαύγειαν, ότι όταν θα επήρχετο η συμφορά αυτή, τότε αναμφιβόλως ολόκληρος ο κόσμος (και τονίζω την λέξιν ολόκληρος) όχι μόνον θα εσφάδαζεν υπό την τυραννίαν των κομμουνιστών ηγετών ως τοιούτων, αλλά προ παντός θα εκυριαρχείτο υπό μερικών χιλιάδων Εβραίων διανοούμενων, οι οποίοι, απηλλαγμένοι πλέον από κάθε εμπόδιον, θα προέβαιναν συστηματικώς εις την πραγματοποίησιν των σχεδίων των και την εξουθένωσιν όλων των πολιτισμένων λαών δια να λάμψει ο αιμοσταγής αστήρ των υπεράνων των συντριμμάτων της αφανισμένης ανθρωπότητος. Αυτή και ουδεμία άλλη θα ήτο η τραγική πραγματικότης του παρόντος εάν η φάλαγξ του Φασισμού εις την Ιταλίαν, ο Εθνικοσοσιαλισμός εις την Γερμανίαν, η αναγεννητική κίνησης του Φράνκο εις την Ισπανίαν και αι άλλαι παρόμοιαι εκδηλώσεις πίστεως επι το μέλλον εις την Ρουμανίαν, την Ουγγαρίαν, την Σλοβακίαν, την Φιλανδίαν, την Βουλγαρίαν, την Κροατίαν και άλλας χώρας δεν εξεγείροντο ως θυελλώδης άνεμος εναντίον του απαίσιου εχθρού.
Οφείλωμεν να ομολογήσωμεν, ότι εις τας προαναφερθείσας χώρας τα πάντα δεν είναι τέλεια, είτε διότι το τέλειον δεν δύναται να υπάρξη εντός του πλαισίου των επιγείων δυνατοτήτων είτε διότι κάθε επαναστατική κίνησις έχει ανάγκην ορισμένου χρόνου μέχρις ότου εγκατασταθή και στερεωθή και μέχρις ότου απαλλαγή από τα αναπόφευκτα παράσιτα, τα οποία παντού και εις όλας τας εποχάς προσκολλώνται συνήθως τάχιστα επι του οχήματος του νικητού, ωθούμενα από λόγους καθαράς ιδιοτέλειας. Και λέγομεν τούτο, διότι υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι, οι οποίοι συχνάκις αφήνονται να παρασυρθούν εις κρίσεις πολύ λεπτομερειακάς δια να ενσπείρουν δυσφορίαν εις τας τάξις μας. Οι άνθρωποι αυτοί φθάνουν κατά το πλείστον εις τμηματικά συμπεράσματα, παραβλέποντες ότι αποτελεί το κύριον κίνητρον του αυξανόμενου αγώνος: Το μέλλον δηλαδή της Ευρώπης και μιαν καλλιτέραν Αύριον δια όλους, μιαν Αύριον, ως την εφαντάσθησαν οι θυσιασθέντες δια ημάς και οι σοφότεροι των προδρόμων μας, ως την εδημιούργησαν, πνευματικά αφοσιώσαντες την ζωήν των, οι αγωνισταί της <<απελευθερωτικής σταυροφορίας>>.
Όταν το Νοέμβριο του 1918 η Ευρώπη κατέθεσε δια πρώτη φορά τα όπλα, αφού προηγουμένως είχε κρατήσει άσβεστον την πυρκαϊάν, ρίπτουσα εις τον βωμόν του τετραετούς πολέμου των δώδεκα εκατομμυρίων ανθρώπων, τότε πολλοί επίστευσαν εις την εκείθεν του ωκεανού ερχομένην φωνήν. Η φωνή εκείνη είχε ενσαρκωθεί εις το πρόσωπο του Ουίλσων, ο οποίος με τα διαβόητα 14 σημεία του εθεωρήθη προς στιγμήν ως ο νέος Μεσσίας. Και όλοι επίστευσαν, ότι επιτέλους θα εγίνετο πραγματικότης το όνειρον της αιώνιας ειρήνης.
Η μεταπολεμική εποχή όμως κατέδειξον , ότι η ειρήνη των Βερσαλλιών δεν υπήρξε τίποτε άλλο, ειμή ένα διάλειμμα, κατά το οποίον προετοιμάζετο η καταστροφή της Ευρώπης, τη βοήθεια μιας νέας τακτικής. Από της μίας πλευράς ο εβραϊσμός και ο κομμουνισμός και από της άλλης η Αλβιών και η Αμερική, προέβησαν αιφνιδίως εις επίθεσιν εναντίον των υγιών δυνάμεων της Ευρώπης και προσεπάθησαν να κατασυντρίψουν αυτάς, να τας θρυμματίσουν και να τας εξαφανίσουν. Μόλις δε σήμερον είμεθα εις θέσιν να αντιληφθώμεν σαφώς ποιον τρομακτικόν κίνδυνον υδηνήθημεν να διαφύγωμεν, χάρις εις εκείνους, οι οποίοι δεν εδίστασαν να αντιμετωπίσουν με γαλήνιον πνεύμα, ετι δε περισσότερον με γενναίαν καρδιάν την πραγματικότητα. Αν είχον επιδείξει ενδοιασμούς ή εάν είχον κλονισθεί εις τας πεποιθήσεις των, τότε ασφαλώς η καταστροφή θα είχε επισυμβή, μη δυναμένη ουδέποτε πλέον να επανορθωθή.
Επί πόσο χρόνον θα διαρκέση ακόμα ο τρομερός και καταστρεπτικός αυτός πόλεμος; Ο κύβος ερρίφθη και θα ήτο μωρία να πιστεύσωμεν, ότι όλα αυτά συνέβησαν δια την επίτευξιν μιάς συμβιβαστικής λύσεως. Ο πόλεμος θα συνεχισθεί μέχρι της ολοκληρωτικής καταστροφής των αποσυνθετικών δυνάμεων των εβραιομοσχοβιτικών ανατροπέων, μέχρι της στιγμής, καθ΄ην οι νικηταί θα είναι εις θέσιν να διαλαλήσουν εις τους λαούς της Παλαιάς, αλλά πάντοτε νέας ηπείρου μας:
Τώρα ανατέλλει η νέα ημέρα που θα αποτολμήση να βαδίση τον δρόμον, ο οποίος φέρει εις το μέλλον. Τώρα λάμπουν εις το νέον στερέωμα του πολιτισμού οι αστέρες της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της υγιούς και χαρούμενης εργασίας, της ομορφιάς και της εντιμότητος! Επί τέλους, αι ακτίνες του ηλίου της ελευθερίας θερμαίνουν τας γεννεάς των ανθρώπων, οι οποίαι έχουν πλέον εξιλασθή μετά τόσην αγωνιώδη προσμονήν, τόσον πένθος και τόσας θυσίας!
Ευτυχείς εκείνοι, οι οποίοι κατά την ημέραν που πλησιάζει, θα αισθάνονται την υπερηφάνειαν, ότι και αυτοί συνέβαλαν εις την μεγάλη κοινήν υπόθεσιν. Ευτυχείς οι αγνοί που υδυνήθησαν να διατηρήσουν εις τας καρδίας των ακλόνητον την ελπίδα και αμίαντον την πίστιν. Ευτυχείς οι σταυροφόροι της νέας εποχής που θα χαρίσει εις τον κόσμον την καλήν ειρήνην της ξένοιαστης και αδελφικής εργασίας όλων!
Πηγή: Εφημερίδα Βραδυνή -9 Μαρτίου 1943 -(πολιτικαί συζητήσεις)
Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού
