Και ο χρόνος κυλά

Και είμαστε σίγουροι για την Δύναμή μας. Και είμαστε ευγνώμονες στους αθάνατους Θεούς που μας έκαναν Ελεύθερους. Γαλήνιοι, ακόμα και στην κόλαση, και αγαπώντας μόνο Εκείνους. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε αλλά τα πάντα να προσφέρουμε. Γιατί ποτέ δεν ξεχνούμε ποτέ δεν συγχωρούμε. 

Νόμισαν ότι είχαν γίνει οι αφέντες της μοίρας μας. Εδώ λοιπόν εγειρόμαστε κι εδώ λοιπόν στεκόμαστε και δίνουμε στον κόσμο να καταλάβει ότι δεν θα πρέπει να πολεμήσουμε για τίποτε άλλο παρά για το ίδιο, παλαιό όνειρο. Για την τιμή και την ισχύ, και γι’ αυτό που ξέρουμε ότι είναι σωστό. Για την χαρά της διεκδίκησης των προνομίων της γέννησής μας.

Αυτό που θέλουν σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είναι ένας “ασφαλής” κόσμος – ένας κόσμος στον οποίο ο καθένας μπορεί να κυνηγήσει, ἐν ειρήνη, τις ασήμαντες τέρψεις του. Αυτό που εμείς θέλουμε, είναι ένας κατ’ εξοχήν όμορφος κόσμος.

Ο πόλεμος είναι η αποκήρυξη της ανθρωποκεντρικής, ἰσονομιακής πίστης.

Στην Κάλι-Γιούγκα, τα χρήματα δίνουν στον άνθρωπο δικαιώματα διαφορετικά από αυτά που εγείρονται από τις αρετές και ικανότητες που είναι κληρονομημένες στο αίμα του και που συνεπώς ενυπάρχουν στην ύπαρξη του.

Ο άνθρωπος στον σύγχρονο κόσμο νιώθει λιγότερο φυλακισμένος από τα δυστυχισμένα ζώα του ζωολογικού κήπου, κάτι που δείχνει ὄτι τα ζώα είναι υγιέστερα διότι έχουν επίγνωση της αιχμαλωσίας τους.

Είμαι ὑπέρ ενός πολυ-φυλετικού κόσμου στον οποίον κάθε φυλή διατηρεί τον εαυτό της, σε αρμονία με τις άλλες φυλές. Όπως σε έναν κήπο, ὄπου υπάρχουν παρτέρια ρόδων και παρτέρια με γαρίφαλα και ίριδες και διάφορα άλλα άνθη. Δεν αναμειγνύονται. Παραμένουν ξέχωροι, και κάθε ἔνα έχει την ομορφιά του… Είμαι ενάντια στην αποικιοκρατία λόγω του ὄτι αυτή μολύνει τόσο τον αφέντη ὄσο και τον σκλάβο. Μολύνει τον αφέντη ακόμη περισσότερο.

Οι προνομιούχοι – οι σοφοί – είναι εκείνοι οι λίγοι που, ἔχοντας πλήρη επίγνωση της αυξανόμενης αναξιότητας της σημερινής ανθρωπότητας και της Πολυ-εγκωμιασμένης “προόδου”, γνωρίζουν πόσα λίγα επρόκειτο να χαθούν στην επερχόμενη συντριβή, και την αποζητούν με χαρμόσυνη προσδοκία.

Την επόμενη φορά, δεν θα είναι ούτε γίγαντες, ούτε ημίθεοι, μα αξιολύπητοι νάνοι αυτοί που θα υποβληθούν σε μια αναπόφευκτη καταστροφή: δισεκατομμύρια ἠλίθιων, άσχημων νάνων που θα εξαφανιστούν μπροστά από τον Εκδικητή σαν μια μυρμηγκοφωλιά, κατεστραμμένη από τη λάβα.

Λατρεύω την απρόσωπη Φύση, που δεν είναι ούτε “καλή”, ούτε “κακή” και που δεν γνωρίζει ούτε αγάπη, ούτε μίσος. Λατρεύω τη Ζωή· τον Ήλιο, τον Συντηρητή της ζωής. Πιστεύω στον Νόμο της αιώνιας πάλης, που είναι ο νόμος της ζωής, και στο καθήκον των καλύτερων δειγμάτων της φυλής μας – της φυσικής ελίτ της ανθρωπότητας – να κυβερνήσουν τη γη και να αναδυθεί από τους ίδιους μια κάστα ὑπερανθρώπων, ἔνας λαός, “όμοιος με τους Θεούς”.

Τίποτα δεν είναι δωρεάν· το δεινοπάθημα, είναι η τιμή. Αυτά που συ ονειρεύτηκες, εμείς θα δημιουργήσουμε.

Savitri Devi

Eθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού