Στον Εθνικοσοσιαλισμό πιστεύω ότι υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις και συνεπώς δύο τύποι κοινωνικής συμβίωσης. Από τη μία έχουμε τον υλιστικό τρόπο διαβίωσης όπου τα άτομα επιδιώκουν την ευτυχία μέσω της απόκτησης υλικών αγαθών και πλούτου. Από την άλλη υπάρχει ο δρόμος προς την αρίστευση, του ιδεαλισμού -ή της ευγένειας- με τα άτομα να επιδιώκουν ιδεαλιστικούς σκοπούς πέρα από τις βασικές υλικές ανάγκες. Ο Εθνικοσοσιαλισμός πιστεύει ότι ο υλιστικός τρόπος ζωής είναι παρηκμασμένος -σπατάλη χρόνου, σπατάλη του εξελικτικού δυναμικού του ανθρώπου.
Επιπλέον, ο Εθνικοσοσιαλισμός πιστεύει ότι η ζωή ενός ατόμου είναι καλύτερη, πιο πλήρης, όταν ο ιδεαλιστικός σκοπός ο οποίος επιδιώκεται είναι σε συμφωνία με τη θέληση της Φύσης. Αυτό πηγάζει από την θεώρηση του εθνικοσοσιαλισμού ότι εμείς, ως ανθρώπινα όντα, είμαστε μέρος της Φύσης και υπαγόμαστε στους νόμους της Φύσης. Όλες οι άλλες φιλοσοφίες, πολιτικές θεωρίες και θρησκείες εκτιμούν ότι εμείς, ως ανθρώπινα όντα, είμαστε κάπως πιο πάνω, διαφορετικοί ή και διαχωρισμένοι από τη Φύση και τους νόμους της.
Ένας από τους θεμελιώδεις στόχους του Εθνικοσοσιαλισμού είναι να συνεχίσει τη δουλειά της Φύσης δημιουργώντας άτομα καλύτερα, πιο εξελιγμένα δημιουργώντας έτσι καλύτερη, πιο εξελιγμένη και πιο πολιτισμένη κοινωνία για τα άτομα που ζουν μέσα σε αυτήν. Ο Εθνικοσοσιαλισμός πιστεύει ότι καλύτερα άτομα μπορούν να γίνουν μόνο όταν βάλουν ως στόχους υψηλά ιδανικά -από άτομα δηλαδή που θέλουν να αυτοβελτιωθούν με την προσωπική τους δράση η οποία εκπορεύεται από τη θέλησή τους. Αυτά τα άτομα προασπίζονται την κοινωνία να προασπίζονται και αποτελούν θεματοφύλακες αυτών των αξιών οι οποίες δημιουργούν την προσωπική καταξίωση του ατόμου και βοηθούν την προσωπική αλλαγή.
Σύμφωνα με τον εθνικοσοσιαλισμό, αυτές οι αξίες είναι η Τιμή, η Αφοσίωση και το Καθήκον αυτές μόνον οι αξίες δημιουργούν τον σωστό τύπο του ιδεαλιστή, αυτού δηλαδή του οποίου οι σκοποί και οι επιδιώξεις είναι αγνές. Ένα πολιτισμένο άτομο είναι ένα πιο εξελιγμένο άτομο -κάποιο δηλαδή με ανώτερη, ευγενέστερη προσωπικότητα. Επιπλέον, είναι καθήκον του κάθε ευγενούς ανθρώπου να δρα σε συμφωνία με τα έργα, τη θέληση της Φύσης .
Σύμφωνα με τον Εθνικοσοσιαλισμό, η Φυλή είναι ο τρόπος με τον οποίο η Φύση δουλεύει. Για τον εθνικοσοσιαλισμό, η Φυλή είναι εκδήλωση της Φύσης, αφού οι δεσμοί μεταξύ Φυλής και Φύσης είναι άρρηκτοι. Οι διαφορετικές Φυλές οι οποίες υπάρχουν στο ανθρώπινο είδος είναι έκφραση της διαρκούσης εξέλιξης -της φύσης που έδρασε στο ανθρώπινο είδος αιώνες για να δημιουργήσει την ποικιλομορφία και την διαφορετικότητα. Συνεπώς η Φυλή είναι έκφραση της ανθρώπινης φύσης -της ανθρώπινης ταυτότητας. Σύμφωνα με αυτό, ο Εθνικοσοσιαλισμός επιθυμεί τη διατήρηση και την εξέλιξη της Φυλής με τρόπο ευγενή όμως. Οι άλλες φιλοσοφίες, πολιτικές και θρησκευτικές θεωρίες επιθυμούν την καταστροφή της Φυλής δημιουργώντας πολυφυλετικές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να τονιστεί στον Εθνικοσοσιαλισμό -αφού βασίζεται πάνω στη τιμή- είναι ότι κάθε άνθρωπος , ανεξαρτήτως φυλής ή πολιτισμού, πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον δέοντα σεβασμό. Πράττοντας το αντίθετο είναι σε ευθεία αντίθεση με την ηθική του Εθνικοσοσιαλισμού ο οποίος βασίζεται στην έννοια της Τιμής.
Οι θεμελιώδεις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού –η βάση της ηθικής του εθνικοσοσιαλισμού- είναι οι τρεις αξίες: της Τιμής, της Αφοσίωσης και του Καθήκοντος.
Ο εθνικοσοσιαλιστής μάχεται για την προστασία αυτών των αξιών :
Ο εθνικοσοσιαλιστής είναι αυτός του οποίου η ζωή διέπεται από αυτές τις θεμελιώδεις αρχές.
Συνεπώς, ο γνήσιος εθνικοσοσιαλιστής αγωνίζεται για την τιμή του, είναι αφοσιωμένος σε αυτά που ορκίστηκε να προστατεύει και αυτός ο οποίος εκπληρώνει στο έπακρο το εθνικοσοσιαλιστικό του καθήκον. O ρόλος αυτών των αξιών είναι να εκπολιτίζουν, διότι αυτές οι αξίες είναι εκείνες που κάνουν το άτομο να έχει πολιτισμό και ευγένεια. Αυτές οι αξίες εκπέμπουν το πνεύμα της ευγένειας και του πολιτισμού.
Συν επαγωγικά, οι αξίες αυτές μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στην αυτοβελτίωσή του. Μια εσωτερική, προσωπική επανάσταση μπορεί να επιτευχθεί μέσω του θριάμβου της ατομικής θέλησης και με οδηγό αυτές ακριβώς τις αξίες.
Η Τιμή :
Η Τιμή βασικά είναι το φυσικό ένστικτο μιας ευγένειας η οποία οικοδομείται συνειδητά και αυτό επιτυγχάνεται μέσω ενός κώδικα Τιμής. Κάποια πράγματα είναι δικαία και κάποια άδικα. Ένα άτομο με ευγένεια -κάποιος με εγγενή αίσθηση του δικαίου- γνωρίζει και ξεχωρίζει μεταξύ δικαίου και αδίκου. Η τιμή καθορίζει την προσωπική συμπεριφορά και τα υψηλά επίπεδα της προσωπικής συμπεριφοράς τα οποία απαιτεί η έννοια της Τιμής καθορίζονται μέσω αυτού του κώδικα. Το πιο σημαντικό από όλα, ένα άτομο με Τιμή πρέπει να είναι προετοιμασμένο να πεθάνει -ακόμη και από τα δικά του χέρια- παρά να ατιμαστεί. Εάν κάποιος δεν είναι προετοιμασμένος να το κάνει αυτό, ή αν δεν το κάνει για την Τιμή του, δεν ζει με έντιμο τρόπο. Η Τιμή είναι ένας σκληρός τρόπος για να ζει κανείς, και αυτοί οι οποίοι είναι έντιμοι έχουν ισχυρό χαρακτήρα και αγνότητα στους σκοπούς τους. Είναι καλύτερα, πιο ευγενή, πιο πολιτισμένα, πιο εξελιγμένα άτομα εξαιτίας αυτού.
Η αφοσίωση :
H αφοσίωση, όπως η τιμή, είναι απλό να την κατανοήσει κανείς και εύκολη στο να την εφαρμόσει. Η αφοσίωση είναι του να είσαι αληθής σε ένα άτομο στο οποίο ορκίστηκες να είσαι αφοσιωμένος. Η αληθινή αφοσίωση σημαίνει να παίρνεις όρκο για την αφοσίωση, όρκο πίστης, σε ένα συγκεκριμένο άτομο και ποτέ να μην αίρεις τον όρκο αυτό. Ένας όρκος αφοσίωσης μπορεί να σπάσει με δύο τρόπους : (α) με τον θάνατο του ατόμου στο οποίο ορκίστηκες να είσαι αφοσιωμένος , (β) με αμοιβαία συμφωνία μεταξύ του εαυτού σου και του ατόμου που ορκίστηκες να είσαι αφοσιωμένος.
Έτσι, η αληθής αφοσίωση, όπως η τιμή, θέτει υψηλά πρότυπα για ένα άτομο, και απαιτεί πειθαρχία. Στη βάση της, η αφοσίωση σημαίνει συντροφικότητα -η αληθής αφοσίωση σημαίνει να είσαι σύντροφος με το άτομο στο οποίο ορκίστηκες αφοσίωση και φυσικά ποτέ να μην απογοητεύεις τους συντρόφους σου. Η αληθής αφοσίωση σημαίνει να βοηθάς και να συνδράμεις τους συντρόφους σου ακόμη και όταν σου είναι προσωπικά δύσκολο να το κάνεις -ή ακόμα και όταν αυτό μπορεί να σημαίνει τον θάνατό σου. Η αληθής αφοσίωση συχνά σημαίνει να θέτεις τον εαυτό σου -τις δικές σου απόψεις για παράδειγμα- σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το άτομο στο οποίο ορκίστηκες να είσαι αφοσιωμένος.
Το καθήκον :
Το καθήκον είναι η υποχρέωση ενός ατόμου να κάνει αυτό που είναι αναγκαίο και έντιμο. Συνεπώς, υπάρχει καθήκον να είσαι αφοσιωμένος σε εκείνους που ορκίστηκες αφοσίωση. Υπάρχει καθήκον να ζεις με έντιμο τρόπο. Για έναν εθνικοσοσιαλιστή, υπάρχει το καθήκον να προωθεί τον εθνικοσοσιαλισμό, το καθήκον να προσπαθεί να δρα σε συμφωνία με τη θέληση της Φύσης διατηρώντας, υπερασπίζοντας και εξελίσσοντας τη Φυλή στην οποία ανήκει, και τέλος το καθήκον να αγωνίζεται για προσωπική διάκριση (αρίστευση). Η παράβλεψη του καθήκοντος κάποιου είναι μια ατιμωτική πράξη και δείγμα αδυναμίας χαρακτήρα.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου