ΤΙΜΗ ΜΟΥ

 ''Λένε πως τον θάνατο, όπως και τον ήλιο, δεν μπορεί κανείς να τούς αντικρύσει κατάματα. Εντούτοις προσπάθησα!''

       6 Φεβρουάριου 1945 

     

77 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ  ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ του Robert Brasillac

[...]Βγαίνοντας  από το κελί του για το εκτελεστικό απόσπασμα, ο Μπραζιγιάκ, καθώς βαδίζει στους διαδρόμους της φυλακής ήρεμος και περήφανος , αποχαιρετά με δυνατή φωνή, που σπάει τη θλιβερή σιωπή, τους πολιτικούς κρατούμενους διανοούμενους φίλους του: <<Γειά σου, Μπερώ!>> <<Γειά σου, Λυσιέν Κομπέλ!>> Στρέφεται στους δικηγόρους του, πού είναι οι μοναδικοί που επιτρεπόταν να τον επισκεφθούν, και τούς λέει: <<Σήμερα είναι 6 Φεβρουαρίου, να με σκέφτεσται και να σκέφτεστε και εκείνους που πέθαναν την ίδια μέρα πριν από έντεκα χρόνια>>. Το <<Ζήτω η Γαλλία!>> που πρόλαβε να φωνάξει, προτού οι σφαίρες της γαλλικής δημοκρατίας τον σκοτώσουν, ήταν η ύστατη κραυγή του περήφανου ηττημένου.

[...]Σκότωσαν τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, Τόλμησαν να το κάνουν. Σκότωσαν έναν από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους της εποχής μας, από τους πιο ευφυείς, από αυτούς που τιμούσαν περισσότερο τα γαλλικά γράμματα και τη Γαλλία. Ο Στρατηγός ντε Γκώλ τον δολοφόνησε. Οι Εβραίοι απαίτησαν το αίμα αυτού του ανθρώπου.

  [...]''Σε έναν αιώνα τα ονόματά σας δικαστές, θα έχουν ξεχαστεί! Αλλά το όνομα του Μπραζιγιάκ ποτέ!''

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού