[...]Πάνω στη γη και γύρω της συμβαίνει ένα σκοτείνιασμα του κόσμου, τα πιο ουσιαστικά συμβάντα του εν λόγω σκοτεινιάσματος είναι: η φυγή των Θεών, η καταστροφή της γης, η μαζοποιήση του ανθρώπου, η προβολή των μετριοτήτων. Τι σημαίνει Κόσμος, όταν μιλάμε για το σκοτείνιασμα του κόσμου; Κόσμος είναι, πάντοτε ο Πνευματικός κόσμος, το ζώο δεν έχει κόσμο ούτε πνευματικό περιβάλλον. Το σκοτείνιασμα του κόσμου κλείνει μέσα του μια αποδυνάμωση του πνεύματος, τη διάλυσή του, τον μαρασμό του, τον παραμερισμό του και την παρανόησή του.
[...]Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό ως μια προσωπική ενότητα. Έξ αρχής όμως οι δαιμονικές δυνάμεις, θρυμματίζουν, κομματιάζουν την ενότητα αυτή, την ψυχική αρμονία της υπάρξεως του ανθρώπου. Συνέπεια αυτού είναι πώς ο άνθρωπος γίνεται τότε ένα πλήθος, μια μάζα, γίνεται το θέλημά του. Γι' αυτό και παρά το φαινομενικό πλήθος γύρω του, μεταπίπτει στην απομόνωση και στη μοναξιά. Με αυτή την έννοια ο άνθρωπος ζει μέσα στον σκοτεινό εκείνον εσωτερικό τόπο όπου η κόλαση του είναι η απελπιστική μοναξιά του. Με τον τρόπο αυτό αρχίζει να ενεργεί το μυστήριο της ανομίας. Η ζωή συνθλίβεται και οδηγείται στον αφανισμό. Οι πνευματικές αναζητήσεις περιφρονούνται και ποδοπατούνται. Και το αυτεξούσιο λαμβάνει μορφή μιάς ανεξέλεκτης ελευθερίας, η οποία χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τον αποπροσανατολισμό και την εξαχρείωση. Ωστόσο, το μυστήριο της ανομίας διαδέχεται η αποκατάσταση του αρχαίου κάλλους- Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΦΥΡΕΡ. Ο υιός του ανθρώπου ήλθε στον κόσμο και αποκατέστησε στον ευατό Του την αρμονία και την ενότητα του ανθρώπου, ως εικόνος του Θεού στο αρχαίο κάλλος της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου