ΑΓΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΣΧΥΝ
Υπήρξαν πολλοί πάπαι που κατέβαλαν φανερά προσπάθειες προς απόκτησιν της παγκοσμίου κυριαρχίας και άλλοι,πάπες εκήρυσσαν το αντίθετο, ήταν ισχυρότεροι όλων των αυτοκρατόρων και των βασιλέων.
Υπήρξαν ανδρείαι και ευγενείς μορφές της χριστιανικής ζωής.
Οι ιππότες της Μάλτας, οι Ιωαννίτες και οι Γερμανοί ιππότες είναι παραδείγματα.
Οι χριστιανοί αυτοί αγωνίζονταν πράγματι για ιδεώδη, κρατούντες την υπόσχεσίν των περί της αδιαφορίας των δια τα υλικά αγαθά μέχρι τέλους.
Η κοσμική κυριαρχία της χριστιανικής εκκλησίας δεν παρημποδίσθει από την περί ισχύος απαίτησιν κοσμικών πριγκίπων.
'Επρόκειτο περί εσώτερου λόγου, ο οποίος τόσο εις την θεωρία του χριστιανισμού, όσο και μεταξύ των ιερωμένων είχε κάτι το αληθώς θρησκευτικόν.
Υπήρξαν ανδρείαι και ευγενείς μορφές της χριστιανικής ζωής.
Οι ιππότες της Μάλτας, οι Ιωαννίτες και οι Γερμανοί ιππότες είναι παραδείγματα.
Οι χριστιανοί αυτοί αγωνίζονταν πράγματι για ιδεώδη, κρατούντες την υπόσχεσίν των περί της αδιαφορίας των δια τα υλικά αγαθά μέχρι τέλους.
Η κοσμική κυριαρχία της χριστιανικής εκκλησίας δεν παρημποδίσθει από την περί ισχύος απαίτησιν κοσμικών πριγκίπων.
'Επρόκειτο περί εσώτερου λόγου, ο οποίος τόσο εις την θεωρία του χριστιανισμού, όσο και μεταξύ των ιερωμένων είχε κάτι το αληθώς θρησκευτικόν.
1. Οι αγώνες των πρώτων αποστόλων αναμεταξύ των και των πρώτων κοινοτήτων, ως και οι διενέξεις κατά τις πρώτες συνελεύσεις είχαν ένα και μόνο σκοπό:
την άμετάβλητον παράδοσιν των Ευαγγελίων ως των κηρυγμάτων της σωτηρίας.
την άμετάβλητον παράδοσιν των Ευαγγελίων ως των κηρυγμάτων της σωτηρίας.
Υπήρξαν το θεμέλιο της θρησκευτικής πίστεως και η κεντρική γραμμή της ζωής.
''Τα του Καίσαρος τω Καίσαρ και τα του Θεού τω Θεώ!!!''
''Τα του Καίσαρος τω Καίσαρ και τα του Θεού τω Θεώ!!!''
Εις τον λόγο αυτόν περιέχεται η παραίτησις από την εγκόσμιον δύναμιν.
2. Οι μωαμεθανοί και οι Κινέζοι δεν γνωρίζουν κατ' αρχάς κανένα ιδιαίτερο σώμα θρησκευτικών αντιπροσώπων.
Εις την Ευρώπη όμως είτε λόγω ιδιαιτέρων αναγκών, είτε από λόγους καταγωγής, εσχηματίσθη τοιούτον σώμα.
Εις τας προταστεντικάς χώρας ο Ιερεύς είναι εντολοδόχος της κοινότητας, ενώ εις την καθολική εκκλησία ο εντολοδόχος του πάπα.
Η απαγόρευσις του γάμου απομακρύνει τον Ιερέα από την κοσμική ζωή και στρέφει την προσοχή του προς την εσωτερική υποστασίν του, που είναι εστραμένη προς την καλλιέργεια του θρησκευτικού αισθήματος.
3. Εκτός των ευρωπαϊκών και των έξω της ηπείρου μας θρησκευτικών δογμάτων υπάρχει μια ανωτέρα αντίληψις περί θρησκείας, που αποβλέπει εις την απ' ευθείας επικοινωνία με τον θεό.
ΝΟΗΣΙΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ
Κατά την διαμόρφωση του Ευρωπαίου η νόησης έχει θέση παράλληλη ως προς την ψυχή.
Το εσώτερο, το κεντρικό γεγονός μιας θρησκείας λαμβάνει χώρο με την συμμετοχή μόνο της ψυχής.
Η ηθική όμως διδασκαλία μιας θρησκείας, ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς έναντι των συνανθρώπων μας χρειάζεται την βοήθεια της νοήσεως, του λογικού.
Η εκκλησία θέτει ως δόγμα ότι ο θεός αποκαλύπτεται μόνο εις την ψυχή του ανθρώπου, απορρίπτοντας την ικανότητα του νου να επεξεργάζεται το υλικό που του παρέχουν οι αισθήσεις και να διαμορφώνει τις έννοιες και τους συλλογισμούς.
Η Ευρώπη δεν μπορούσε φυσικά, μαζί της δε και η ανθρωπότης να σταματήσουν εις το σημείο αυτό.Το δόγμα ετέθη υπό εξέταση. Τούτο δε υπήρξε το σπέρμα δια τους ερχομένους εσωτερικούς αγώνας, δια παρεξηγήσεις, μαγείας και υποκρισίας.
Οπωσδήποτε κατά τον μεσαίωνα κατεβλήθη προσπάθεια συγκροτήσεως γήινου κράτους του θεού με αποκλεισμό της φιλοσοφίας.
Η κοσμική δύναμις υπήρχε συγκεντρωμένη εις χείρας του πάπα, δεν ήτο όμως απεριόριστος.
Αυτός ο ίδιος ο πάπας , η ψυχή του και η συνείδησίς του ετελούν υπό τον έλεγχο της εκκλησίας.
Το έργο της εκκλησίας γίνεται περισσότερο κατανοητό μέσα από το στόμα του Απόστολου Παύλου. ''Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα, όλοι είστε ένας.
Εις το σημείο αυτό ο αυτοκράτωρ ητο ίσος προς τον τελευταίο δούλο.
Είχε όμως την γήινη κληρονομία στα χέρια του, την οποία μοίραζε άφ ενός εις την εκκλησία και άφ ετέρου εις τους ανθρώπους του.''Ο πτωχός έμενε πτωχός.''
Εν τούτοις ο Χριστός απέθανε επί του σταυρού δια να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από την κατάρα του προπατορικού αμαρτήματος.
Και μ' όλα ταύτα οι πατέρες της εκκλησίας ενέμεναν εις το προπατορικό αμάρτημα της παλαιάς διαθήκης, σύμφωνα με το οποίον ο άνθρωπος με τον ιδρώτα του προσώπου του θα κερδίζει το επιούσιον άρτον, διότι ο Αδάμ και η Εύα εργάσθηκαν εναντίον της θελήσεως του θεού.
Η λογική είχε καταστεί όργανο εις τα χέρια του διαβόλου, επειδή ήταν δύσκολο να καταστραφεί, είχε τεθεί υπό αποκλεισμό.
Θα ήταν εσφαλμένο και άδικο, εάν θέλαμε να αμφισβητήσουμε τα μεγάλα εκπολιτιστικά έργα του μεσαίωνα.
Προς βορράν της Ευρώπης, εις την Γερμανία, εμπνεόμενη από τον θερμόν νότον η αρχιτεκτονική και η γλυπτική, εσημείωσαν θαυμασίαν εξέλιξη.
Οι ρωμανικοί καθεδρικοί ναοί του Άαχεν και του Μπάμπεργκ, ως και άλλα έργα, αποτελούν το προς τούτο παράδειγμα.
Υπό την καθοδήγηση των μοναχών ανθεί και πάλι η γεωργία.
Από την Ισπανία ήλθε η τέχνη της επεξεργασίας του ελεφαντοστού- κόκαλο από ελεφαντόδοντο, ως υλικό για την κατασκευή κομψοτεχνημάτων, η βιβλιοδεσία - η διαδικασία και η τεχνική συρραφής τυπωμένων φύλλων ή τευχών ώστε να αποτελέσουν ένα σώμα βιβλίο, και η μινιατούρα- ζωγραφιά της οποίας οι μορφές και τα αντικείμενα έχουν πολύ μικρές διαστάσεις.
Από τα αφρικανικά εν Ισπανία κτίσματα ανεπήδησεν η ιδέα του γοτθικού ρυθμού, ώστε εν συνδυασμό με τον βορρά βρήκε την θαυμάσια τελειοποιησίν του.
Η εξελιγμένη τέχνη των μηχανικών, που ήταν αναγκαία δια την οικοδόμηση των γοτθικών καθεδρικών ναών, χρειάσθηκε προσπάθειας αιώνων δια να φτάσει εις την τελειότητά της.
Το αίσθημα δια την αρχιτεκτονική του ξύλου, το οποίον προμηθεύονται οι άνθρωποι από τα δάση του βορά, ήταν απαραίτητο δια την τελειοποίηση του γοτθικού ρυθμού. Και πάλι συναντάμε τους χωρικούς ως φορείς του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Χωρίς ξυλουργό και λιθουργό ή μαρμαρά δεν θα υπήρχε γοτθικός ρυθμός.
ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ
Το μεσαιωνικόν κράτος του θεού δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια περί ιδρύσεως ενός καθολικού κράτους, τα σημαντικότερα δε μέσα προς επιτεύξιν του σκοπού αυτού ήσαν η κοινή πίστις και η κοινή γλώσσα, η λατινική.
Το ωραιότερο άνθος της εποχής εκείνης είναι το ερωτικό ποίημα και η ερωτική επιστολή.
Το μεγάλο ηρωικό έπος, που από των ημερών του ομήρου έχει περιπέσει εις αφάνεια, εζούσε και πάλι εις την ποίηση των Νιμπελούνγκεν.
Ο Δάντης-Αλιγκιέρι (1265-1321) ο πρώτος σημαντικός δημιουργός στην ιταλική ποίηση, ενώ το περίφημο έργο του, η θεία κωμωδία εκτιμάται έως σήμερα ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ο Φραντσέσκο-Πετράρκα (1304-1374)Ιταλός λόγιος, ποιητής βάσει των έργων του Πετράρκα και σε μικρότερο βαθμό του Δάντη ο Πιέτρο-Μπέμπο τον 16ο αιώνα δημιούργησε το μοντέλο για την σύγχρονη Ιταλική γλώσσα.
Ο Πετράρκα-Φραντζέσκο έγινε γνωστός για την ανάπτυξη των σονέτων του σε τέτοιο βαθμό τελειότητας, ώστε παρέμειναν αξεπέραστα μέχρι σήμερα και η χρήση τους επεκτάθηκε και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Κατά την αναγέννηση αποτέλεσαν αντικείμενο θαυμασμού, αλλά και μίμησης σε όλη την Ευρώπη.
Ο άγιος Φραγκίσκος εκήρυσσεν εις τα ψάρια και τα πουλιά, εόρταζε Χριστούγεννα εις το δάσος, η δε αγάπη του προς την φύσιν επηρέασε τούς ζωγράφους ώστε αντί του χρυσού φόντου των πινάκων των να ζωγραφίσουν εις τας εικόνας των τα βουνά και τα δάση της πατρίδος πίσω από τις φιγούρες των αγίων.
Ακόμη το πνεύμα είναι δεσμευμένον, εάν όμως ρίξουμε ένα βλέμμα προς το παρελθόν θα συλλάβουμε την ευρωπαϊκή γη από την σημύδα της Ουψάλας μέχρι των ακανθωδών θάμνων και των ελαιώνων της Κρήτης, (από την βόρεια Ευρώπη μέχρι την μεσόγειο) με υπερηφάνειαν δεν θα μπορέσουμε να θέσωμεν το ερώτημα περί του που υπάρχει ένας δεύτερος τέτοιος πλούτος και πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε τον κόσμο αυτό.
Τα γεγονότα της ζωής εζητούσαν πάντοτε την βοήθεια της νοήσεως, την πνευματική και κοσμική δικαιοσύνη.
Όλα ζητούσαν να υπαχθούν εις την τέχνη του υπολογισμού, της γραφής και των βοηθητικών μέσων της λογικής.
Ούτε με την έγκριση της εκκλησίας και με την βοήθεια των πνευματικών διδασκάλων της ιδρύθησαν οι ανώταται σχολαί και τα πανεπιστήμια της Μπολώνιας, των Παρισίων και της Πράγας.
Από τα πανεπιστήμια αυτά διεσκορπίσθη εις ολόκληρο την Ευρώπη ο σπόρος της γνώσεως.
Από την Αραβία ήλθον οι διδάσκαλοι των μαθηματικών και έφεραν εις τον νεαρό Ευρωπαίο και πάλι την λησμονηθείσα διδασκαλία των Ελλήνων και Ρωμαίων καλλιτεχνών των αριθμών.
Ότι στο παρελθόν εδιδάσκετο φευγαλέα στις μικρές και σκοτεινές αίθουσες με την δια όρκου συμφωνημένη σιωπή, διδάσκεται τώρα μεγαλοφώνως, ελευθέρως και σαφώς εις τις φωτεινές και μεγάλες αίθουσες των πανεπιστημίων.
Όπως κατά την ημέρα του Πάσχα εκυλίσθη ο λίθος του τάφου, έτσι και η απονεκρωμένη αρχαιότης εόρταζε την ανάσταση της.
Η Αναγέννησις άρχιζε και εμείς οι άνθρωποι του 20ου αιώνος, φωτιζόμεθα ακόμη από την εποχή εκείνην.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Το ωραιότερο άνθος της εποχής εκείνης είναι το ερωτικό ποίημα και η ερωτική επιστολή.
Το μεγάλο ηρωικό έπος, που από των ημερών του ομήρου έχει περιπέσει εις αφάνεια, εζούσε και πάλι εις την ποίηση των Νιμπελούνγκεν.
Ο Δάντης-Αλιγκιέρι (1265-1321) ο πρώτος σημαντικός δημιουργός στην ιταλική ποίηση, ενώ το περίφημο έργο του, η θεία κωμωδία εκτιμάται έως σήμερα ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ο Φραντσέσκο-Πετράρκα (1304-1374)Ιταλός λόγιος, ποιητής βάσει των έργων του Πετράρκα και σε μικρότερο βαθμό του Δάντη ο Πιέτρο-Μπέμπο τον 16ο αιώνα δημιούργησε το μοντέλο για την σύγχρονη Ιταλική γλώσσα.
Ο Πετράρκα-Φραντζέσκο έγινε γνωστός για την ανάπτυξη των σονέτων του σε τέτοιο βαθμό τελειότητας, ώστε παρέμειναν αξεπέραστα μέχρι σήμερα και η χρήση τους επεκτάθηκε και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Κατά την αναγέννηση αποτέλεσαν αντικείμενο θαυμασμού, αλλά και μίμησης σε όλη την Ευρώπη.
Ο άγιος Φραγκίσκος εκήρυσσεν εις τα ψάρια και τα πουλιά, εόρταζε Χριστούγεννα εις το δάσος, η δε αγάπη του προς την φύσιν επηρέασε τούς ζωγράφους ώστε αντί του χρυσού φόντου των πινάκων των να ζωγραφίσουν εις τας εικόνας των τα βουνά και τα δάση της πατρίδος πίσω από τις φιγούρες των αγίων.
Ακόμη το πνεύμα είναι δεσμευμένον, εάν όμως ρίξουμε ένα βλέμμα προς το παρελθόν θα συλλάβουμε την ευρωπαϊκή γη από την σημύδα της Ουψάλας μέχρι των ακανθωδών θάμνων και των ελαιώνων της Κρήτης, (από την βόρεια Ευρώπη μέχρι την μεσόγειο) με υπερηφάνειαν δεν θα μπορέσουμε να θέσωμεν το ερώτημα περί του που υπάρχει ένας δεύτερος τέτοιος πλούτος και πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε τον κόσμο αυτό.
Τα γεγονότα της ζωής εζητούσαν πάντοτε την βοήθεια της νοήσεως, την πνευματική και κοσμική δικαιοσύνη.
Όλα ζητούσαν να υπαχθούν εις την τέχνη του υπολογισμού, της γραφής και των βοηθητικών μέσων της λογικής.
Ούτε με την έγκριση της εκκλησίας και με την βοήθεια των πνευματικών διδασκάλων της ιδρύθησαν οι ανώταται σχολαί και τα πανεπιστήμια της Μπολώνιας, των Παρισίων και της Πράγας.
Από τα πανεπιστήμια αυτά διεσκορπίσθη εις ολόκληρο την Ευρώπη ο σπόρος της γνώσεως.
Από την Αραβία ήλθον οι διδάσκαλοι των μαθηματικών και έφεραν εις τον νεαρό Ευρωπαίο και πάλι την λησμονηθείσα διδασκαλία των Ελλήνων και Ρωμαίων καλλιτεχνών των αριθμών.
Ότι στο παρελθόν εδιδάσκετο φευγαλέα στις μικρές και σκοτεινές αίθουσες με την δια όρκου συμφωνημένη σιωπή, διδάσκεται τώρα μεγαλοφώνως, ελευθέρως και σαφώς εις τις φωτεινές και μεγάλες αίθουσες των πανεπιστημίων.
Όπως κατά την ημέρα του Πάσχα εκυλίσθη ο λίθος του τάφου, έτσι και η απονεκρωμένη αρχαιότης εόρταζε την ανάσταση της.
Η Αναγέννησις άρχιζε και εμείς οι άνθρωποι του 20ου αιώνος, φωτιζόμεθα ακόμη από την εποχή εκείνην.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου