''Εις σκληρούς αγώνας εναντίον των ανθρωπίνων μαζών και των μηχανών, αί οποία προορίζονται να υποτάξουν την Ευρώπη εις τον μπολσεβικισμόν, αντιμέτωποι εις τας πρωτοφανείς αντιξοότητας των καιρών, οι νικηταί του Νάρβικ, της Δουγκέρκης και της Κρήτης μεταμορφώθησαν εντελώς μέσα εις τας θύελλας της Ανατολής.
Από τα χείλη των εβγήκε το τραγούδι της καρτερίας , το στόμα των όμως έδωσε μορφή εις την ηπειρωτικήν ιδέαν.
Στρατίωται, που έλαβαν μέρος εις χιλιάδας πρωτοφανών μαχών, έγιναν ήδη οι επαναστάται του μέλλοντος.''
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΙ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ
Το βράδυ της 21ης Ιουνίου 1941 ευρισκόμεθα έτοιμοι εις τα ανατολικά τμήματα του Ράιχ.
Ένα τμήμα(γρεναδιέρων)Μεραρχία των Waffen- SS εβάδιζεν προ ολίγου δια να καταλάβει την θέσιν του.
Την ημέρα αυτή είχε κάνει ήδη αρκετά μακράν πορεία.
Τώρα ηκούοντο ήχοι αρμόνικας που έπαιζε ένα μαρς της εποχής Φρειδερίκου του Μεγάλου.
Οι φαντάροι συγκέντρωσαν όλας των τας δυνάμεις, προχώρησαν με βήμα ταχύ και παρέλασαν ενώπιον του ανωτέρου των.
'Έπειτα έπληροφορήθηκαν τους λόγους του Φύρερ, τους οποίους έμαθε ο κόσμος ολόκληρος την πρωίαν της 22ας Ιουνίου.
Δεν επανηγύριζαν δια το γεγονός.
Εσιωπούσαν, όπως σιωπά κανείς, όταν ευρίσκεται ενώπιον μεγάλων γεγονότων.
Κανείς δεν εκφράζονταν και όμως ο καθένας φαίνεται να κατέχεται από την σκέψη:
Ο στρατιώτης βρίσκεται ενώπιον κάποιου νέου γεγονότος, ενώπιον του ασύλληπτου και του γιγαντιαίου.
Ακόμη, ενώπιον ενός μεγάλου γεγονότος, μεγαλυτέρου από όσα έως τώρα είχαν εξελιχθεί κατά τον πόλεμο αυτόν.
Αυτό όμως φαίνεται να ελησμονείτο ταχέως.
Μετά τας πρώτας θυελλώδεις επιθέσεις, αί επιχειρήσεις μεταφέρονται εις άγνωστους τόπους, όταν τα θωρακισμένα άρματα κατόρθωναν συχνά να διανύουν ημερησίως 150 και 200 χιλιόμετρα και όταν οι φαντάροι εβάδιζαν συχνά χωρίς διακοπή εξήντα με εβδομήντα χιλιόμετρα.
Η συντριβή του εχθρού έδινε την εντύπωση ότι ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της Πολωνίας και της Γαλλίας.
Οι μεγάλες και δυνατές μάχες φαίνεται ότι μας οδηγούν ταχύτερα προς την τελική νίκη από ότι μπορούσαμε να φανταστούμε.
Όπως και προς δυτικά, έτσι και την φορά αυτή επερνούσαμε τις εβδομάδες σε κατάσταση ευφορίας και ενθουσιασμού και νομίζαμε ότι πλησιάζαμε προς το τέρμα, που θα μας επανέδιδε την άνεση της αστικής μας ζωής.
Όποιος κατά τας εβδομάδος εκείνας επανέρχονταν για λίγες ημέρες εις στην πατρίδα, εθεωρείτο και επανηγυρίζετο ως ήρωας - ακριβώς όπως άλλοτε επροφέραμεν εις τα χείλη μας τα ονόματα ''Φλάνδρα και Σόμ.''
Και ο στρατιώτης απεδέχετο με ευχαρίστηση όλα αυτά, διότι αισθάνεται ενισχυόμενο το ήδη υψηλό του ηθικό με του είδους αυτή την υποδοχή που του έκανε η πατρίδα.
Αυτό του έδινε χαρά και νέα ορμητικότητα δια την εκτέλεση της περαιτέρω αποστολής του.
Ήταν τα συναισθήματα της νίκης, που αναζωπύρωναν μέσα μας την φλόγα την οποία εχρησιμοποιούσαμε και πάλι δια τους αγώνες μας.
Δεν εννοούσαμε όμως ακόμα τίποτα από την εσωτερική μεταμόρφωση, που επήλθε άλλοτε μέσα εις τα χαρακώματα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.
Πέραν αυτού, δεν εννοούσαμε τίποτε από την ανάγκη μιας πραγματικής εσωτερικής σκληρότητας και καρτερίας.
Βεβαίως , μας έλειπαν μερικά πράγματα, τα οποία κατά τις πρώτες εκστρατείες του πολέμου θεωρούσαμε ακόμη ως αυτονόητα.
Και οι αποστάσεις προς την πατρίδα έγιναν μεγαλύτερες.
Πάντα όμως ότι ήταν για εμάς σπουδαίο αφορούσε την επίτευξη του τελικού μας σκοπού, αυτό ήταν μπροστά μας !!!
ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ
Μέσα εις την καρδιά του πρώτου αυτού ''ανατολικού χειμώνος'' ο Γερμανός στρατιώτης κατάλαβε καθαρά ότι κάποια ανωτέρα δύναμις επέβαλε εις την επανάστασιν και τους φορείς της την δοκιμασία του πυρός, θέλοντας να πεισθεί εάν οι άνδρες αυτοί είναι πιστοί εις τας ιδέας των και κατά τας στιγμές των μεγαλυτέρων θυσιών και στερήσεων.
Η μεγάλη όμως αυτή δοκιμασία έγινε ακόμα σκληρότερη δια πρώτη φορά, όταν εις το μέσο του αγώνος ο εχθρός άρχισε να αποκαλύπτει την αληθή του φυσιογνωμία, καθ΄όσον ο Ευρωπαίος στρατιώτης βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος και των στοιχείων της φύσεως.
Εμείς οι στρατιώται δεν μάθαμε τίποτε άλλο κατά τις πρώτες τέσσερις εκστρατείες του πολέμου τούτου από το 1939 μέχρι το 1940 παρά να εκτιμούμε την γενναιότητα και την εντιμότητα εις τον αγώνα και ανάμεσα εις τας τάξεις του εχθρού.
Εις την αντίληψη μας αυτή ενυπήρχε κάτι που είχαμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας και το οποίο μας εφαίνετο ως αυτονόητο.
Είμεθα πεπεισμένοι ότι όποιος μετέχει του πεδίου της μάχης, διακατέχεται από ιερά σοβαρότητα.
Σοβαρότητα που εξευγένιζε τον αγώνα.
Οσονδήποτε σκληρός και αν υπήρξε ο αγών κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η θεμελιώδεις αυτή αρχή ουδέποτε εθίγη.
Εαν φέρουμε προς σύγκρινσιν τις σκληρότερες μάχες του 1917 και 1918, θα ίδωμεν ότι η εντιμότης της συμπεριφοράς έμεινε ακέραια.
Ασφαλώς υπήρξαν και τότε περιπτώσεις, που εξαιρούντο του κανόνος αυτού.
Οι περιπτώσεις όμως αυτές δεν ετραυμάτιζαν την θεμελιώδη αρχή της εντίμου συμπεριφοράς.
Ακόμη και στις δύο περιπτώσεις, η σκέψις για τον άνθρωπο ως ευγενέστατη ύπαρξη, είναι κάτι το αυτονόητο.
Μια έκφρασις της αρχής αυτής ήταν το γεγονός ότι ο τάφος του πεσόντος αντιπάλου εστολίζετο με τον σταυρόν, επίσης προσεφέρετο εις αυτόν ως τραυματία το χέρι ή ολίγο νερό από το παγούρι του αντιπάλου του.
Άνισος ήτο την εποχή εκείνη ο αγώνας μόνον εφόσον ο αντίπαλος κατείχε την υπεροχή του υλικού.
Ακριβώς όμως δια τούτο δεν είχε κατέλθει εις χαμηλά επίπεδα.
Ακριβώς δε εις το ευρωπαϊκών προς ανατολάς μέτωπον, εις τινά τμήματα του οποίου ευρέθησαν συχνά αντιμέτωποι στρατοί κατά τον πρώτο ακόμη παγκόσμιο πόλεμο, ετέθη υπό δοκιμασία η στερεότης των πολεμικών αυτών αρχών.
Κατά τους χειμερινούς ιδίως ο αγώνας του 1941-42, ο άγραφος αυτός νόμος μεταξύ των εχθρικών μετώπων μετεβλήθη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς εγκαταλείψαμε τις αρχές του Ιπποτισμού.
Αιφνιδίως όμως οι αρχές αυτές περιωρίσθησαν μόνο εις το δικό μας στρατόπεδο, ως και το στρατόπεδο των συμμάχων μας, διότι οι μπολσεβίκοι εφάρμοσαν αγωνιστικάς αρχάς, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα προς εκείνας που πρεσβεύουν οι ευρωπαϊκοί λαοί.
Άνισος ήτο την εποχή εκείνη ο αγώνας μόνον εφόσον ο αντίπαλος κατείχε την υπεροχή του υλικού.
Ακριβώς όμως δια τούτο δεν είχε κατέλθει εις χαμηλά επίπεδα.
Ακριβώς δε εις το ευρωπαϊκών προς ανατολάς μέτωπον, εις τινά τμήματα του οποίου ευρέθησαν συχνά αντιμέτωποι στρατοί κατά τον πρώτο ακόμη παγκόσμιο πόλεμο, ετέθη υπό δοκιμασία η στερεότης των πολεμικών αυτών αρχών.
Κατά τους χειμερινούς ιδίως ο αγώνας του 1941-42, ο άγραφος αυτός νόμος μεταξύ των εχθρικών μετώπων μετεβλήθη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς εγκαταλείψαμε τις αρχές του Ιπποτισμού.
Αιφνιδίως όμως οι αρχές αυτές περιωρίσθησαν μόνο εις το δικό μας στρατόπεδο, ως και το στρατόπεδο των συμμάχων μας, διότι οι μπολσεβίκοι εφάρμοσαν αγωνιστικάς αρχάς, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα προς εκείνας που πρεσβεύουν οι ευρωπαϊκοί λαοί.
Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ 1943
Ο στρατιώτης αυτός αγωνίζεται από διετίας αδιακόπως εις το απέραντον πεδίον των μαχών του ανατολικού μετώπου που εκτείνεται από του Βορείου Ακρωτηρίου μέχρι της Μαύρης Θαλάσσης.
''Ο αγών του θα κρίνει το μέλλον της Ευρώπης''
''Ο αγών του θα κρίνει το μέλλον της Ευρώπης''
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΟΣ
Αυτό το θαρραλέον πνεύμα έστάθη αντιμέτωπον του πνεύματος της ενέδρας κατά τον πρώτο εκείνο χειμώνα.
Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερο θάρρος ή κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, μεγαλύτερο μάλιστα από κάθε άλλη στιγμή της Ιστορίας, προκειμένου να κατέλθη κανείς εις τον προτοφανή αυτόν αγώνα, που απεκαλύφθει ότι είναι τόσο (αδυσώπητος) ανυποχώρητος- αμείλικτος.
Ίσως, το θάρρος αυτό να απαιτεί την εσχάτην υπερνίκησιν και αυτών τούτων των φυσικών δυνάμεων του ατόμου, εφόσον το τελευταίο αυτό αναγκάζεται να εισέλθει εις το βασίλειο του υποκόσμου, χωρίς να γνωρίζει εάν δεν θα παρασυρθεί και το ίδιον εις την δίνη εις της καταστροφής.
Τόσο σκληρός και χωρίς οίκτο κατέστη ο αγώνας αυτός των Ευρωπαίων στρατιωτών, ώστε πίσω του αφήνει την ευγενεστέρα λάμψη μέσα στην Ιστορία των πολέμων και των μαχών.
ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΟΠΩΣ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ
Ακόμη μια φορά η Μοίρα ζητεί την απόδειξη της πίστεως επί την προσωπικότητα.
Αυτό ακριβώς το πράγμα εξεπροσώπησε το Στάλινγκραντ.
Μέσα εις την φωτιά της μάχης, με όλας της τας ψυχολογικάς και πνευματικάς της επιδράσεις επί του ευρωπαϊκού μετώπου, επρόκειτο να αποδειχθεί αν η επαναστατική πίστις των ημερών μας ήταν αθάνατος.
'Ο τρόπος με τον οποίο η 6η στρατιά- συγκροτημένη από Γερμανούς , Ρουμάνους, Ιταλούς και Κροάτες- εθυσιάσθη, έδωσε την απόδειξη αυτή της αθανασίας !!!
Υπερνίκησε τον θάνατο εις τον αγώνα της ύλης εναντίον της προσωπικότητας.
Μας εφάνη ως πραγματική ανάτασις μιας δρακός εμψυχωμένων ανδρών, που, όπως ο Προμηθεύς, περιφρόνησε τον θάνατο δια να παραλάβουν από τον ουρανό την δάδα και να στήσουν αιώνιον μνημείον, αφιερωμένο εις την προσωπικότητα.
Τούτο συνέβη υπό τας δυσχερεστέρας περιστάσεις που μπορούν να δημιουργηθούν δια έναν στρατιώτη: εις μια απέλπιδα στιγμήν, με πλήρη συνείδηση και αξιοπρέπεια, εβάδιζαν προς τον θάνατον!!!
Αυτή όμως η έκβασις των μαχών δεν οδηγεί άραγε εις την αντίληψιν, ότι η ύλη εξήλθε νικήτρια της προσωπικότητας;
Είχε, λοιπόν, δίκαιον ο Στάλιν όταν τον Νοέμβριο του 1941 εξεφράζετο έτσι:
''Ο σημερινός πόλεμος είναι πόλεμος των κινητήρων. Και θα τον κερδίσει εκείνος, που έχει την απόλυτον υπεροχήν εις την παραγωγή των μηχανών''; Όχι!!!
Διότι το Στάλινγκραντ δεν υπήρξε παρά μόνον ένα οχυρόν εις τον δρόμο προς εξασφάλισιν μιας οιασδήποτε επιτυχίας υπό των μπολσεβίκων.
Την πραγματική όμως νίκη την αρπάξαμε εμείς μέσα από τα χέρια τους την στιγμή που η χειμερινή μάχη είχε φθάσει εις το κορύφωμα της.
Και τούτο έγινε μεταξύ Ντόνετς και Δνιέπρ.
Εδώ η μάζα υπεχρεώθη να συνθηκολογήση προ του πνεύματος.
Διότι κατά την αποφασιστικήν στιγμή έλειψεν από αυτή ο κατάλληλος οδηγός, που εμπνέει τους στρατιώτες.
Και εδώ ακριβώς χρειάζεται η προσωπικότης, την οποία εξαφάνισε ο μπολσεβικισμός.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Εδώ αναφαίνεται ένα όπλο που υπερέχει κατά πολύ εκείνων του αντιπάλου.
Είναι η δύναμη της καρδιάς.
Έναντι του όπλου αυτού, ο μπολσεβικισμός δεν δύναται να αντιπαρατάξη έστω και κάτι το παρόμοιον.
Διότι ενώ από τον υλικό κόσμο μέσα εις τον οποίο ζει λείπει το πνεύμα, το όπλο των Γερμανών ζει ακόμη και μετά τον θάνατον ως ακατάβλητος δύναμις.
Ο εις το ανατολικό μέτωπο αγώνας με την αριθμητική του ανισότητα μεταξύ των δυο αντιπάλων, απέδειξε ότι τα στρατεύματα δεν διοικούνται με το περίστροφον του κομισάριου αλλά μόνο με την ορμή της καρδιάς, η οποία εξαπολύει δυνάμεις, που παίζουν αποφασιστικό ρόλο εις την μάχη και γενικότερα εις τον πόλεμο.
Είναι πολύ φυσικό ότι ο αγωνιστικός αυτός τρόπος εξωτερίκευσε και την νέα πνευματική στάση της Ευρώπης.
'Όταν ο στρατιώτης του ανατολικού μετώπου ανά πάσα στιγμή αντιμετωπίζει τον θάνατο και σιωπά συνάπτει μετά αυτού συμμαχία, όταν θυσιάζει άνευ όρων την ύπαρξη του και το μέλλον του δια ένα υψηλό σκοπό, όταν ακόμα το εξαιρετικόν μεταβάλλεται δια αυτόν εις κοινόν καθημερινόν πράγμα- όλα αυτά είναι γεγονότα που ανατρέπουν άνευ οίκτου την γαλήνη και την ασφάλεια του αστού.
'Έτσι διαμορφώνεται εις το μέτωπο η νέα Ευρώπη.
Μια νέα ανέκφραστος προσωπικότης μεταβάλλεται εις φορέα επαναστατικών αρχών.
Ζωή, θάνατος και μεταμόρφωσις τοποθετούν την ύπαρξιν ενώπιον εντελώς νέου πρίσματος.
Ουδείς από τους άνδρες του μεταμορφωθέντος αυτού στρατού έχει την αξίωση να θεωρείται ήρωας.
Έκαστος εξ αυτών γνωρίζει ότι ένας λαός δεν συγκροτείται μόνον από ήρωας, αλλά ότι την κυρίαν του δύναμιν την αποτελούν οι άνδρες εκείνοι που εκπληρώνουν το καθήκον τους και βαδίζουν προς τα εμπρός και αγωνίζονται, έστω και αν βλέπουν ενώπιον των τον θάνατο και την φρίκην.
Αυτοί είναι οι στρατιώτες που εισέρχονται εις το τρίτον έτος του προς ανατολάς πολέμου.
Είναι πρόσωπα με συνείδησιν, που κατά την νεανική τους ηλικία έμαθαν καλά όλα τα μυστικά της ανθρώπινης υπάρξεως.
Είναι άνθρωποι που έχουν εμβαθύνει εις τα σύγχρονα προβλήματα.
Η εσωτερική αυτή αποκάλυψις αφαιρεί την έφεσιν προς τον αγώνα και δημιουργεί το ασυγκράτητο πάθος.
Αντί αυτών, τοποθετεί την ασφάλεια και την αποφασιστικότητα, την απόλυτον αφοσίωσιν και την ακλόνητον πίστιν εις ανωτέρα μοίρα.
Εις την αντίθεση αυτή ανθρώπου και ύλης εις τον μεταμορφωθέντα στρατό η μοίρα ενεπιστεύθη τον σχηματισμό νέων κρατικών και υπερλαικών κοινωνιών.
Όλα αυτά απαιτούν την απόλυτο εσωτερική δύναμη του στρατιώτου.
Από γενικής απόψεως βεβαίως, πρόκειται ενίοτε περί των τελευταίων δυνάμεων, που δύναται να διατεθούν.
Εις ένα όμως ξεκίνημα, όπως αυτό που κάνει η ήπειρος μας, διατίθενται την στιγμή αυτή και οι τελευταίαι δυνάμεις, έφ όσον πρόκειται πράγματι περί ενός αποφασιστικού και καρποφόρου αγώνος.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΧΥΝ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ Η ΙΔΕΑ
Κατά τον αγώνα αυτό είναι πλέον η αποφασιστικής σημασίας το γεγονός ότι η δια του πολέμου εναντίον των Σοβιέτ σχηματισθείσα νέα προσωπικότης ασκεί την επίδραση της εις ένα τοπίο, ο οποίος από είκοσι και πλέον ετών έπαυσε να αισθάνεται τους παλμούς της καρδίας.
Φόβος, τυφλή υπακοή, αιματηρά διαταγή, βαθεία αδιαφορία, ψυχική και υλική αθλιότης επεκράτησαν πέρα ως πέρα.
Κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε την δύναμιν να δώσει μορφή εις την χώρα αυτή, όχι διότι έπταιε ο άνθρωπος, αλλά διότι η υφή της χώρας αυτής ήταν τοιαύτη.
Τοιουτοτρόπως, η χώρα αυτή της απεραντωσύνης και της ανυπαρξίας ανέμενε την αναγέννησιν της ψυχής της δια της ισχύος μιας ιδέας, της οποίας τα όρια υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της βίας.
Διότι τα όρια της βίας καθορίζονται από το ξίφος, ενώ η δύναμις της ιδέας καθορίζεται μέσα εις τας καρδίας των πασχόντων ανθρώπων.
Ο τελευταίος συνταγματικός χάρτης του Στάλιν ομιλεί και περί του άθικτου της προσωπικότητος.
Ο Ευρωπαίος όμως στρατιώτης αντελήφθη κατά τον αγώνα ότι απέναντί του ευρίσκεται μόνον μια άμορφος, μηχανική μάζα, η οποία με την ασυνείδητον προσφορά της ζωής της αποτελεί απλώς ένα μέσο προς σκοπόν.
Έναντι του ''σοσιαλισμού'' αυτός ο οποίος εξαποστέλλει τους ανθρώπους ως αγέλη προς τον θάνατο μόνον δια υλικά συμφέροντα, υπάρχει ο σοσιαλισμός του ευρωπαϊκού ανατολικού μετώπου, όπου επαναδίδει εις τους ανθρώπους την ευλογία της ψυχικής και υλικής των υπάρξεως, που προσφέρει υπηρεσίαν εις μιαν μεγάλη ιδέα.
Παρ΄ότι ο αγώνας αυτός είναι απάνθρωπος σκληρός και χωρίς οίκτο, μέσα εις την μεγάλη αντίθεση της εποχής μας, που έφερε εις την επιφάνειαν την σύγκρουσις μεταξύ ανθρώπου και μηχανής, εν τούτοις επέδρασεν ως κάθαρσις, αν και ευρίσκεται ακόμη εις το στάδιον της διεξαγωγής του.
Ως κάθαρσις και ως εξιλέωσις - όχι μόνον επί του στρατού της ανατολής, αλλά και εις ολόκληρον την Ευρώπη.
Και αυτό είναι που ενδιαφέρει τον εσωτερικώς μεταμορφωθέντα στρατιώτην.
Η ευγνωμοσύνη δια τας πράξεις του και τις θυσίες του ενυπάρχει εις τούτο:
Αι αντανακλάσεις του στρατιωτικού και πνευματικού αγώνος δεν πρέπει να εξασθενίσουν εις τα μετόπισθεν, αλλά να επιδράσουν βαθύτατα.
Τούτο αφορά όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Έναντι του μηχανοποιημένου κόσμου των μπολσεβίκων και των Αμερικανών συμμάχων των πρέπει να αντιταχθεί η ενσυνείδητος αξία της προσωπικότητος και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, όπως απεδείχθη τούτο εις κάθε μάχη του ανατολικού μετώπου.
Εαν η πεποίθησις αυτή γίνει κτήμα όλων, τότε η νίκη του μετώπου θα μεταβληθεί και εις την νίκη της ηπείρου.
Εαν οι μεγάλαι μάχαι δεν εύρισκαν καμία απήχησιν εις το πνεύμα των μετόπισθεν, η επανάστασις του ανατολικού μετώπου θα απεδεικνύετο μάταια.
Και το μέτωπον αυτό που προστατεύει την Ευρώπη από την καταστροφή, απευθύνει έκκλησιν προς τα μετόπισθεν:
Συντηρήσατε το ιερόν πυρ, που παρέδωσαν στα χέρια μας ως ιερά παρακαταθήκη οι αγγέλοι μιας νέας εποχής, ίνα κατά τον τρόπο αυτόν αποφύγει ο άνθρωπος να πέσει εις χείρας των δαιμόνων, οι οποίοι προ διετίας τον ανάγκασαν να λάβει τα όπλα εναντίον της σκοτεινής ανατολής.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΟΠΩΣ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ
Ακόμη μια φορά η Μοίρα ζητεί την απόδειξη της πίστεως επί την προσωπικότητα.
Αυτό ακριβώς το πράγμα εξεπροσώπησε το Στάλινγκραντ.
Μέσα εις την φωτιά της μάχης, με όλας της τας ψυχολογικάς και πνευματικάς της επιδράσεις επί του ευρωπαϊκού μετώπου, επρόκειτο να αποδειχθεί αν η επαναστατική πίστις των ημερών μας ήταν αθάνατος.
'Ο τρόπος με τον οποίο η 6η στρατιά- συγκροτημένη από Γερμανούς , Ρουμάνους, Ιταλούς και Κροάτες- εθυσιάσθη, έδωσε την απόδειξη αυτή της αθανασίας !!!
Υπερνίκησε τον θάνατο εις τον αγώνα της ύλης εναντίον της προσωπικότητας.
Μας εφάνη ως πραγματική ανάτασις μιας δρακός εμψυχωμένων ανδρών, που, όπως ο Προμηθεύς, περιφρόνησε τον θάνατο δια να παραλάβουν από τον ουρανό την δάδα και να στήσουν αιώνιον μνημείον, αφιερωμένο εις την προσωπικότητα.
Τούτο συνέβη υπό τας δυσχερεστέρας περιστάσεις που μπορούν να δημιουργηθούν δια έναν στρατιώτη: εις μια απέλπιδα στιγμήν, με πλήρη συνείδηση και αξιοπρέπεια, εβάδιζαν προς τον θάνατον!!!
Αυτή όμως η έκβασις των μαχών δεν οδηγεί άραγε εις την αντίληψιν, ότι η ύλη εξήλθε νικήτρια της προσωπικότητας;
Είχε, λοιπόν, δίκαιον ο Στάλιν όταν τον Νοέμβριο του 1941 εξεφράζετο έτσι:
''Ο σημερινός πόλεμος είναι πόλεμος των κινητήρων. Και θα τον κερδίσει εκείνος, που έχει την απόλυτον υπεροχήν εις την παραγωγή των μηχανών''; Όχι!!!
Διότι το Στάλινγκραντ δεν υπήρξε παρά μόνον ένα οχυρόν εις τον δρόμο προς εξασφάλισιν μιας οιασδήποτε επιτυχίας υπό των μπολσεβίκων.
Την πραγματική όμως νίκη την αρπάξαμε εμείς μέσα από τα χέρια τους την στιγμή που η χειμερινή μάχη είχε φθάσει εις το κορύφωμα της.
Και τούτο έγινε μεταξύ Ντόνετς και Δνιέπρ.
Εδώ η μάζα υπεχρεώθη να συνθηκολογήση προ του πνεύματος.
Διότι κατά την αποφασιστικήν στιγμή έλειψεν από αυτή ο κατάλληλος οδηγός, που εμπνέει τους στρατιώτες.
Και εδώ ακριβώς χρειάζεται η προσωπικότης, την οποία εξαφάνισε ο μπολσεβικισμός.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Εδώ αναφαίνεται ένα όπλο που υπερέχει κατά πολύ εκείνων του αντιπάλου.
Είναι η δύναμη της καρδιάς.
Έναντι του όπλου αυτού, ο μπολσεβικισμός δεν δύναται να αντιπαρατάξη έστω και κάτι το παρόμοιον.
Διότι ενώ από τον υλικό κόσμο μέσα εις τον οποίο ζει λείπει το πνεύμα, το όπλο των Γερμανών ζει ακόμη και μετά τον θάνατον ως ακατάβλητος δύναμις.
Ο εις το ανατολικό μέτωπο αγώνας με την αριθμητική του ανισότητα μεταξύ των δυο αντιπάλων, απέδειξε ότι τα στρατεύματα δεν διοικούνται με το περίστροφον του κομισάριου αλλά μόνο με την ορμή της καρδιάς, η οποία εξαπολύει δυνάμεις, που παίζουν αποφασιστικό ρόλο εις την μάχη και γενικότερα εις τον πόλεμο.
Είναι πολύ φυσικό ότι ο αγωνιστικός αυτός τρόπος εξωτερίκευσε και την νέα πνευματική στάση της Ευρώπης.
'Όταν ο στρατιώτης του ανατολικού μετώπου ανά πάσα στιγμή αντιμετωπίζει τον θάνατο και σιωπά συνάπτει μετά αυτού συμμαχία, όταν θυσιάζει άνευ όρων την ύπαρξη του και το μέλλον του δια ένα υψηλό σκοπό, όταν ακόμα το εξαιρετικόν μεταβάλλεται δια αυτόν εις κοινόν καθημερινόν πράγμα- όλα αυτά είναι γεγονότα που ανατρέπουν άνευ οίκτου την γαλήνη και την ασφάλεια του αστού.
'Έτσι διαμορφώνεται εις το μέτωπο η νέα Ευρώπη.
Μια νέα ανέκφραστος προσωπικότης μεταβάλλεται εις φορέα επαναστατικών αρχών.
Ζωή, θάνατος και μεταμόρφωσις τοποθετούν την ύπαρξιν ενώπιον εντελώς νέου πρίσματος.
Ουδείς από τους άνδρες του μεταμορφωθέντος αυτού στρατού έχει την αξίωση να θεωρείται ήρωας.
Έκαστος εξ αυτών γνωρίζει ότι ένας λαός δεν συγκροτείται μόνον από ήρωας, αλλά ότι την κυρίαν του δύναμιν την αποτελούν οι άνδρες εκείνοι που εκπληρώνουν το καθήκον τους και βαδίζουν προς τα εμπρός και αγωνίζονται, έστω και αν βλέπουν ενώπιον των τον θάνατο και την φρίκην.
Αυτοί είναι οι στρατιώτες που εισέρχονται εις το τρίτον έτος του προς ανατολάς πολέμου.
Είναι πρόσωπα με συνείδησιν, που κατά την νεανική τους ηλικία έμαθαν καλά όλα τα μυστικά της ανθρώπινης υπάρξεως.
Είναι άνθρωποι που έχουν εμβαθύνει εις τα σύγχρονα προβλήματα.
Η εσωτερική αυτή αποκάλυψις αφαιρεί την έφεσιν προς τον αγώνα και δημιουργεί το ασυγκράτητο πάθος.
Αντί αυτών, τοποθετεί την ασφάλεια και την αποφασιστικότητα, την απόλυτον αφοσίωσιν και την ακλόνητον πίστιν εις ανωτέρα μοίρα.
Εις την αντίθεση αυτή ανθρώπου και ύλης εις τον μεταμορφωθέντα στρατό η μοίρα ενεπιστεύθη τον σχηματισμό νέων κρατικών και υπερλαικών κοινωνιών.
Όλα αυτά απαιτούν την απόλυτο εσωτερική δύναμη του στρατιώτου.
Από γενικής απόψεως βεβαίως, πρόκειται ενίοτε περί των τελευταίων δυνάμεων, που δύναται να διατεθούν.
Εις ένα όμως ξεκίνημα, όπως αυτό που κάνει η ήπειρος μας, διατίθενται την στιγμή αυτή και οι τελευταίαι δυνάμεις, έφ όσον πρόκειται πράγματι περί ενός αποφασιστικού και καρποφόρου αγώνος.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΧΥΝ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ Η ΙΔΕΑ
Κατά τον αγώνα αυτό είναι πλέον η αποφασιστικής σημασίας το γεγονός ότι η δια του πολέμου εναντίον των Σοβιέτ σχηματισθείσα νέα προσωπικότης ασκεί την επίδραση της εις ένα τοπίο, ο οποίος από είκοσι και πλέον ετών έπαυσε να αισθάνεται τους παλμούς της καρδίας.
Φόβος, τυφλή υπακοή, αιματηρά διαταγή, βαθεία αδιαφορία, ψυχική και υλική αθλιότης επεκράτησαν πέρα ως πέρα.
Κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε την δύναμιν να δώσει μορφή εις την χώρα αυτή, όχι διότι έπταιε ο άνθρωπος, αλλά διότι η υφή της χώρας αυτής ήταν τοιαύτη.
Τοιουτοτρόπως, η χώρα αυτή της απεραντωσύνης και της ανυπαρξίας ανέμενε την αναγέννησιν της ψυχής της δια της ισχύος μιας ιδέας, της οποίας τα όρια υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της βίας.
Διότι τα όρια της βίας καθορίζονται από το ξίφος, ενώ η δύναμις της ιδέας καθορίζεται μέσα εις τας καρδίας των πασχόντων ανθρώπων.
Ο τελευταίος συνταγματικός χάρτης του Στάλιν ομιλεί και περί του άθικτου της προσωπικότητος.
Ο Ευρωπαίος όμως στρατιώτης αντελήφθη κατά τον αγώνα ότι απέναντί του ευρίσκεται μόνον μια άμορφος, μηχανική μάζα, η οποία με την ασυνείδητον προσφορά της ζωής της αποτελεί απλώς ένα μέσο προς σκοπόν.
Έναντι του ''σοσιαλισμού'' αυτός ο οποίος εξαποστέλλει τους ανθρώπους ως αγέλη προς τον θάνατο μόνον δια υλικά συμφέροντα, υπάρχει ο σοσιαλισμός του ευρωπαϊκού ανατολικού μετώπου, όπου επαναδίδει εις τους ανθρώπους την ευλογία της ψυχικής και υλικής των υπάρξεως, που προσφέρει υπηρεσίαν εις μιαν μεγάλη ιδέα.
Παρ΄ότι ο αγώνας αυτός είναι απάνθρωπος σκληρός και χωρίς οίκτο, μέσα εις την μεγάλη αντίθεση της εποχής μας, που έφερε εις την επιφάνειαν την σύγκρουσις μεταξύ ανθρώπου και μηχανής, εν τούτοις επέδρασεν ως κάθαρσις, αν και ευρίσκεται ακόμη εις το στάδιον της διεξαγωγής του.
Ως κάθαρσις και ως εξιλέωσις - όχι μόνον επί του στρατού της ανατολής, αλλά και εις ολόκληρον την Ευρώπη.
Και αυτό είναι που ενδιαφέρει τον εσωτερικώς μεταμορφωθέντα στρατιώτην.
Η ευγνωμοσύνη δια τας πράξεις του και τις θυσίες του ενυπάρχει εις τούτο:
Αι αντανακλάσεις του στρατιωτικού και πνευματικού αγώνος δεν πρέπει να εξασθενίσουν εις τα μετόπισθεν, αλλά να επιδράσουν βαθύτατα.
Τούτο αφορά όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Έναντι του μηχανοποιημένου κόσμου των μπολσεβίκων και των Αμερικανών συμμάχων των πρέπει να αντιταχθεί η ενσυνείδητος αξία της προσωπικότητος και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, όπως απεδείχθη τούτο εις κάθε μάχη του ανατολικού μετώπου.
Εαν η πεποίθησις αυτή γίνει κτήμα όλων, τότε η νίκη του μετώπου θα μεταβληθεί και εις την νίκη της ηπείρου.
Εαν οι μεγάλαι μάχαι δεν εύρισκαν καμία απήχησιν εις το πνεύμα των μετόπισθεν, η επανάστασις του ανατολικού μετώπου θα απεδεικνύετο μάταια.
Και το μέτωπον αυτό που προστατεύει την Ευρώπη από την καταστροφή, απευθύνει έκκλησιν προς τα μετόπισθεν:
Συντηρήσατε το ιερόν πυρ, που παρέδωσαν στα χέρια μας ως ιερά παρακαταθήκη οι αγγέλοι μιας νέας εποχής, ίνα κατά τον τρόπο αυτόν αποφύγει ο άνθρωπος να πέσει εις χείρας των δαιμόνων, οι οποίοι προ διετίας τον ανάγκασαν να λάβει τα όπλα εναντίον της σκοτεινής ανατολής.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου