Παρίσι 6 Φεβρουαρίου 1945 φρούριο Μontrouge, ώρα 9.38 το πρωί.
Το ''Ζήτω η Γαλλία'' λες και το μεταφέρει η ριπή που το ακολουθεί, παντού.
Το σώμα του μεγάλου εθνικοσοσιαλιστή λογοτέχνη και συντάκτη της εφημερίδας
Είμαι Παντού,Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, κείτεται στο χώμα.
Έχει καταδικαστεί γιατι ''Τα άρθρα του ήταν πιο επικύνδυνα από ένα τάγμα της Βέρμαχτ''.
Πορεύτηκε περήφανος προς τον θάνατο και παρέμεινε πιστός. Μέχρι το τέλος.
Οί σφαίρες της γαλλικής δημοκρατίας δεν σκότωσαν ούτε το έργο ούτε το πνεύμα του. Είναι παντού.
Παρίσι, έντεκα χρόνια πριν από την δολοφονία του Μπραζιγιάκ: 6 Φεβρουαρίου 1934.
Χιλιάδες κόσμου από κάθε γωνιά της πόλης κατευθύνονται προς την Γαλλική Βουλή σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση με βασικά συνθήματα: ''Κάτω οι Εβραίοι!'', ''Κάτω οι Κλέφτες!'', ''Κάτω η Βουλή!''.
Θέλουν να καταλάβουν το κοινοβούλιο.
Δυστυχώς δεν έχουν οργανωθεί σωστά.
Και, επίσης, οι Εθνικιστές αρχηγοί απουσιάζουν, υπάρχει μόνο ο αγνός και επαναστατημένος κόσμος.
Η αστυνομία πυροβολεί. 22 νεκροί και ο Έλληνας Campo Costa μέλος της Action Francaise ανάμεσά τους ο Μπραζιγιάκ (που συμμετείχε) την χαρακτήρισε ''υπέροχη εξέγερση'' που γέννησε ''την ελπίδα για εθνική επανάσταση''.
Ο Λυσιέν Ρεμπατέ είπε ότι ''το όνομα των νεκρών έχει γραφτεί στην χρυσή βίβλο της επανάστασής μας''.
Και ότι οι νεκροί όπως και εκείνοι στο τραγούδι του Χόρστ Βέσσελ είναι ''οι σύντροφοί μας και το πνεύμα τους προχωρούν μαζί μας''.
Το χέρι που όπλισε αυτούς που σκότωσαν τον Μπραζιγιάκ και αυτούς που σκότωσαν τους μαχητές του 1934 ήταν το ίδιο, γιατί ο εχθρός ενάντια στον οποίο πολέμησαν ήταν ο ίδιος.
Είναι ο ίδιος ο Αιώνιος Εχθρός.
Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου