«Μιμητικότητα» του Dr. Joseph Göbbels

Το παρόν είναι το κύριο άρθρο της εφημερίδας Das Reich, της 20ης Ιουλίου 1941. 
Δημοσιεύθηκε λίγο μετά την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. 

Αποτελεί μία από τις πιο σφοδρές επιθέσεις του Joseph Goebbels στους Εβραίους δυνάστες της Ευρώπης και  του πλανήτη.

.......................................................................

''Οι Εβραίοι είναι οι καλύτεροι στο να προσαρμόζονται στο περιβάλλον όπου βρίσκονται, χωρίς αυτό να επηρεάζει επ’ ουδενί τη φύση τους. Είναι μίμοι.
Έχουν ένα φυσικό ένστικτο που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, και ο πόθος τους για αυτοσυντήρηση, συχνά τους παρέχει τους κατάλληλους τρόπους και τα μέσα ώστε να ξεπεράσουν τον κίνδυνο χωρίς να ρισκάρουν τη ζωή τους ή χωρίς να χρειαστεί να καταβάλουν προσπάθεια.

Είναι δύσκολο να διακρίνουμε τις πονηρές και ύπουλες μεθόδους τους. Πρέπει κανείς να είναι έμπειρος μαθητής των Εβραίων προκειμένου να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. Η αντίδρασή τους όταν αποκαλυφθούν είναι απλή και πρωτόγονη. Επιδεικνύει μια ύπουλη αναισχυντία η οποία είναι επιτυχής, διότι συνήθως ο κόσμος δεν πιστεύει ότι θα μπορούσε ποτέ κανείς να είναι τόσο αδιάντροπος.

Ο Schopenauer είχε πει κάποτε ότι ο Εβραίος είναι ο αφέντης του ψέματος. Είναι τόσο γνώμονας της διαστρέβλωσης της αλήθειας που μπορεί να πείσει τον αθώο αντίπαλό του για το ακριβώς αντίθετο της αλήθειας ακόμη και για το πιο απλό ζήτημα στον κόσμο. Και το κάνει αυτό με τέτοια εκπληκτική αναίδεια, που ο ακροατής γίνεται αβέβαιος, και σε τούτο το σημείο ο Εβραίος έχει πλέον νικήσει.

Οι Εβραίοι το αποκαλούν αυτό chutzpah. Το “chutzpah” είναι μια τυπική Εβραϊκή έκφραση που δεν μπορεί αλήθεια να μεταφραστεί σε καμιά άλλη γλώσσα, εφόσον το “chutzpah” είναι μια θεωρία αντιληπτή μόνο μεταξύ των Εβραίων. Στις άλλες γλώσσες δεν έχει υπάρξει η αναγκαιότητα δημιουργίας τέτοιας λέξης, εφόσον δεν είναι γνωστό αυτό το φαινόμενο. Βασικά, σημαίνει απεριόριστη, αυθάδη και απίστευτη αναίδεια και αναισχυντία.

Για όσο διατηρούσαμε την απατηλή ευχαρίστηση ότι θα έπρεπε να ανεχθούμε τους Εβραίους, είχαμε παραπάνω από αρκετά παραδείγματα του τυπικού Εβραϊκού χαρακτηριστικού που αποκαλούν chutzpah. Οι δειλοί έγιναν ήρωες και οι τίμιοι, οι παραγωγικοί και οι ανδρείοι άνδρες έγιναν ποταποί ηλίθιοι ή ανόητοι. Οι χονδροί και ιδρωμένοι χρηματιστές παρουσιάστηκαν ως κομμουνιστές μεσσίες του κόσμου, και οι τίμιοι στρατιώτες χαρακτηρίσθηκαν ως κτήνη. 

Οι κανονικές οικογένειες απαξιώθηκαν ως στάνες, ενώ οι ομαδικοί γάμοι εξυμνήθηκαν ως την ανώτερη ανθρώπινη ανακάλυψη. 

Το ποιο αηδές σκουπίδι που θα μπορούσε να δημιουργήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος παρουσιάστηκε ως ύψιστη τέχνη, ενώ η πραγματική τέχνη γελοιοποιήθηκε ως κακογουστιά. Ο δολοφόνος δεν κρίθηκε ένοχος, αλλά αντιθέτως, το θύμα του.

Ήταν ένα σύστημα δημόσιας εξαπάτησης που, όταν εφαρμοστεί για αρκετό καιρό, χωλαίνει σε έναν λαό εξίσου πολιτισμικά και πνευματικά και με τον καιρό καταπνίγει κάθε άμυνα. Πριν τον Εθνικοσοσιαλισμό, η Γερμανία διέτρεχε άμεσα αυτόν τον δολοφονικό κίνδυνο. 

Αν ο λαός μας δεν είχε βρει τα λογικά του, έστω και την τελευταία στιγμή, η πατρίδα μας θα ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τον Μπολσεβικισμό, την πιο σατανική μόλυνση που μπορούν να εξαπολύσουν οι Εβραίοι σε έναν λαό.

 Ο Μπολσεβικισμός είναι επίσης μια έκφραση του Εβραϊκού chutzpah. Οι φιλαγωγικοί αρχηγοί των εβραϊκών κομμάτων και οι πονηροί Εβραίοι καπιταλιστές κατάφεραν το πιο αναίσχυντο πραξικόπημα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Κινητοποίησαν το λεγόμενο προλεταριάτο στην πάλη των τάξεων εκμεταλλευόμενοι ανηλεώς πραγματικά ή φανταστικά προβλήματα. 

Ο σκοπός τους ήταν η ολοκληρωτική εβραϊκή κυριαρχία. Η πιο απύθμενη πλουτοκρατία χρησιμοποίησε το σοσιαλισμό προκειμένου να εγκαθιδρύσει την πιο απύθμενη οικονομική δικτατορία.

Μια παγκόσμια επανάσταση επρόκειτο να εξαπλώσει αυτό το πείραμα από τη Σοβιετική Ένωση σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο. Το αποτέλεσμα θα ήταν η παγκόσμια εβραϊκή κυριαρχία. 

Η Εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση ήταν το τελειωτικό χτύπημα σε τούτη την προσπάθεια!!!

Εφόσον ο διεθνής Εβραϊσμός συνειδητοποίησε ότι η αναταραχή δεν ήταν πλέον αρκετή για την κατάληψη των διάφορων Ευρωπαϊκών εθνών, αποφάσισαν να περιμένουν για έναν πόλεμο.

Ήθελαν να διαρκέσει όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε κατά το τέλος του να εισάγουν τον Μπολσεβίκικο τρόμο και να τον επιβάλλουν στην αδύναμη, αποστραγγισμένη και ανίκανη να αντισταθεί Ευρώπη. 

Αυτός ήταν ο σκοπός των Μπολσεβίκων στη Μόσχα απ’ την αρχή του πολέμου.

Ήθελαν να συμμετάσχουν όταν θα ήταν βέβαιη η εύκολη και ασφαλής νίκη, ενώ ταυτοχρόνως κρατούσαν σε καταστολή τις ικανές Γερμανικές δυνάμεις για να αποτρέψουν την καθοριστική νίκη της Γερμανίας στη Δύση.

Μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τις κραυγές οργής στο Κρεμλίνο καθώς συνειδητοποίησαν ένα κυριακάτικο πρωινό ότι ο λόγος του Φύρερ είχε κόψει τον ιστό των ψεμάτων και των δολοπλοκιών τους.

Μέχρι τότε, οι Εβραίοι Μπολσεβίκοι ηγέτες είχαν ευφυώς μείνει στα παρασκήνια, πιθανώς πιστεύοντας λανθασμένα ότι θα μπορούσαν να μας ξεγελάσουν.

Ο Litwinovκαι ο Kaganowitsch δεν είχαν εμφανιστεί δημοσίως σχεδόν καθόλου. 

Ακόμη και παρασκηνιακά, όμως, συνέχιζαν το ποταπό έργο τους. Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι οι Εβραίοι Μπολσεβίκοι στη Μόσχα και οι Εβραίοι πλουτοκράτες στο Λονδίνο και στην Washington ήταν μεταξύ τους εχθροί. Μυστικά, ωστόσο, σχεδίαζαν την καταστροφή μας. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα βρήκαν μεταξύ τους όταν αποκαλύφθηκε το σατανικό τους παιχνίδι. 

Οι ανυποψίαστοι λαοί εις αμφοτέρων των πλευρών, οι οποίοι σίγουρα εξεπλάγησαν ενόψει τέτοιου θεάματος ηρέμησαν με τακτικά μέτρα. 

Για παράδειγμα, στη Μόσχα, Οι Εβραίοι κατάργησαν την Ομοσπονδία των Αθεϊστών, παρόλο που το ανήκειν στην εν λόγω Ομοσπονδία ήταν ζήτημα τιμής μόλις μερικές μέρες πριν για τους μεγαλόσχημους Σοβιετικούς.

Η θρησκευτική ελευθερία ήταν πλέον εγγυημένη σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση. 

Ψευδείς ειδήσεις διαδόθηκαν στον παγκόσμιο τύπο ανακοινώνοντας ότι οι προσευχές επιτρέπονταν ξανά στις εκκλησίες, μεταξύ άλλων απατών. 

Οι Άγγλοι δεν μπορούσαν να μεταδίδουν τη Διεθνή από το ράδιο κάθε βράδυ, εφόσον σύμφωνα με τον ενδιαφέροντα διαχωρισμό του κυρίου Eden, οι Μπολσεβίκοι δεν ήταν σύμμαχοι, αλλά απλώς συναγωνιστές. Η Διεθνής θα ήταν λίγο δυνατότερη για τον Βρετανικό επί του παρόντος, αλλά απαιτούσε σκληρή προσπάθεια το να παρουσιάσουν τον Stalin ως μια μεγάλη πολιτική προσωπικότητα και έναν θαυμάσιο σοσιαλιστή αναμορφωτή, ο οποίος μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Winston Churchill. Έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να βρουν άλλες ομοιότητες επίσης μεταξύ και των μεγαλειώδη δημοκρατιών στη Μόσχα και στο Λονδίνο. 

Αξιοσημειώτως, δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα πάνω σ’ αυτό. Φαντάζουν διαφορετικές μόνο σε όσους δεν ξέρουν και πολλά. Στους ειδήμονες, είναι τόσο όμοιες όσο δύο φασόλια μέσα σε έναν λοβό. 

Οι ίδιοι Εβραίοι εργάζονται, είτε εμφανώς, είτε παρασκηνιακά. Όταν προσεύχονται στη Μόσχα και τραγουδούν τον ύμνο της Διεθνούς στη Μόσχα, κάνουν ότι έκαναν πάντα οι Εβραίοι. Εξασκούν τον μιμητισμό. Προσαρμόζονται στις συνθήκες γύρω τους, αργά, βήμα-βήμα, ώστε να μην ενοχλήσουν ή ξυπνήσουν τους άλλους. Είναι εκνευρισμένοι μαζί μας, διότι τους αποκαλύψαμε. Ξέρουν ότι αναγνωρίζουμε αυτό που είναι. Ο Εβραίος είναι ασφαλής μόνο όταν μπορεί να παραμείνει κρυμμένος. Χάνει την ισορροπία του όταν καταλάβει ότι κάποιος τον αντιλαμβάνεται.

Ο πεπειραμένος εμπειρογνώμονας στους Εβραίους διακρίνει στις προσβολές και στις κατηγορίες τα γνωστά ξεσπάσματα μίσους της Παλαιάς Διαθήκης. Έχουν βρεθεί τόσες φορές στο δρόμο μας, που έχουν χάσει κάθε ίχνος πρωτοτυπίας. Για εμάς έχουν μόνο ψυχολογικό ενδιαφέρον. 

Περιμένουμε ήρεμα μέχρι η εβραϊκή οργή να φτάσει στην επιτομή της. Τότε θα αρχίσουν να καταρρέουν. Τότε θα φαφλατίζουν ανοησίες, και ξαφνικά θα προδοθούν.

Το υλικό που αναμεταδίδεται στους Ραδιοφωνικούς σταθμούς της Μόσχας και του Λονδίνου και τα άρθρα που δημοσιεύονται στα Μπολσεβικικά και στα πλουτοκρατικά όργανα είναι απλώς απερίγραπτα.

Το Λονδίνο πάντα δίνει προτεραιότητα στη Μόσχα, γεγονός το οποίο της επιτρέπει να επιδεικνύει καλούς τρόπους και να ταιριάζει με το τοπίο. Οι Εβραίοι της Μόσχας σκαρφίζονται ψεύδη και θηριωδίες, οι Εβραίοι του Λονδίνου τους μνημονεύουν και τους εντάσσουν σε ιστορίες εύπεπτες στους ανυποψίαστους αστούς. 
Αυτό το κάνουν μόνο από επαγγελματική υποχρέωση, φυσικά. Τα φοβερά εγκλήματα στο Lembert, που τρομοκράτησαν ολόκληρο τον πλανήτη δεν διεπράχθησαν, φυσικά, από τους Μπολσεβίκους, αλλά αντιθέτως ήταν απλώς μια εφεύρεση του Υπουργείου Προπαγάνδας. 

Είναι κάπως άσχετο το ότι τα Γερμανικά επίκαιρα διέθεσαν τις αποδείξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Προφανώς εμείς καταπιέζουμε τις τέχνες και τις επιστήμες, ενώ ο Μπολσεβικισμός είναι το πραγματικό κέντρο των εικαστικών, του πολιτισμού και της ανθρωπότητας. 

Οι Εβραίοι μιλούν σαν να ήταν πράγματι πολύ δυνατοί, αλλά σύντομα πρέπει να πάρουν τις σκηνές τους και να τρέξουν σαν λαγοί μακριά από τους προσεγγίζοντες Γερμανούς στρατιώτες.

Όποιος τρώει από τους Εβραίους, θα πεθάνει! Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οποιοσδήποτε έχει τους Εβραίους στο πλευρό του, έχει ήδη χάσει. 
Είναι ο καλύτερος πυλώνας της ερχόμενης ήττας. Φέρουν τον καρπό της καταστροφής.

Έλπιζαν ότι αυτός ο πόλεμος θα ήταν το τελευταίο απελπισμένο χτύπημα εναντίον της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της αφυπνισμένης Ευρώπης. Θα καταρρεύσουν.

Ήδη σήμερα αρχίζουν να γίνονται αντιληπτές οι κραυγές των απελπισμένων και αποπλανημένων λαών σε ολόκληρο τον κόσμο. 

“Οι Εβραίοι είναι οι ένοχοι!!!  Οι Εβραίοι είναι οι ένοχοι!!!”

Το δικαστήριο που θα εκφωνήσει την απόφαση για εκείνους θα είναι φοβερό!!!

Δεν χρειάζεται να πράξουμε τίποτα οι ίδιοι. Θα συμβεί, διότι πρέπει να συμβεί. Όπως ακριβώς η γροθιά της αφυπνισμένης Γερμανίας έχει χτυπήσει αυτή τη φυλετική βρωμιά, η γροθιά της αφυπνισμένης Ευρώπης θα ακολουθήσει στα σίγουρα. 

Και τότε η μιμητικότητα δεν θα βοηθήσει τους Εβραίους. 
Θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους κατηγόρους τους. Το δικαστήριο των εθνών θα κρίνει τους τυράννους των. Χωρίς οίκτο ή συγχώρεση, το χτύπημα θα βρει το στόχο του.

Ο παγκόσμιος εχθρός θα πέσει, και η Ευρώπη θα αποκτήσει ειρήνη."