…Τίποτε δεν είναι πιο αυτονόητο από το ότι η κρίση την οποία διερχόμαστε σήμερα, είναι αναγκαστικά και κρίση της Ατομικιστικής Φιλοσοφίας. Και όπως η ίδια η ζωή δημιουργεί νέους προσανατολισμούς, απομακρύνεται από τη θεοποίηση του ατόμου και ωθείται προς την Κοινότητα, το ίδιο πρέπει να συμβεί και στον πνευματικό βίο γενικότερα και στη Φιλοσοφία ειδικότερα, εάν βέβαια αυτή θέλει να συνεχίσει να υπάρχει και στη νέα ζωή…
…Εννοιολογικά, ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από το ότι ζει σε Κοινότητα με τους άλλους, και η ζωή του εκτυλίσσεται μόνο μέσα στους κόλπους της Κοινότητος…
…Τα πραγματικά δεδομένα που βρίσκουμε στον κόσμο δεν είναι άτομα-άνθρωποι, αλλά φυλές, λαοί, έθνη. Ο άνθρωπος ως άτομο είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας των Φυσικών Επιστημών. Αντικείμενο γνώσης, όμως, των Πνευματικών Επιστημών είναι μόνο ως μέλος μιας Κοινότητος μέσα στην οποία η ζωή του γίνεται πράξη και αναπτύσσεται πρακτικά…
…Η καθολική σκέψη τοποθετεί ως ανώτατη αρχή την Κοινότητα με τον ίδιο τρόπο που ο Εθνικοσοσιαλισμός θεωρεί όχι το άτομο ή την ανθρωπότητα αλλά το λαό ως το μόνο οργανικό σύνολο που υπάρχει στην πραγματικότητα…
…η ανάπτυξη των δημιουργικών δυνάμεων και αξιών της προσωπικότητος μέσα στην Κοινότητα και προς όφελος της Κοινότητος, είναι το εξέχον ουσιώδες χαρακτηριστικό της εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας…
…η φυσική ελευθερία είναι η ελευθερία της προσωπικότητος του δημιουργικού για την κοινότητα ανθρώπου. Αυτήν την μοναδική αληθινή έννοια της ελευθερίας την είχε διδάξει ο Αριστοτέλης, ο οποίος αναγνώριζε την ελευθερία μόνο στο δημιουργικό άνθρωπο. Δημιουργικός μπορεί να είναι μόνο εκείνος, ο οποίος έχει συνείδηση των καθηκόντων του απέναντι στην κοινότητα, και ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτά. Γι’ αυτό και η έννοια της ελευθερίας προϋποθέτει δέσμευση προς την Κοινότητα. Όποιος διαθέτει αυτό το αίσθημα της Κοινότητος και αναγνωρίζει τους ηθικούς του δεσμούς μ’ αυτήν, αυτός είναι ελεύθερος και αισθάνεται και τον εαυτό του ελεύθερο, γιατί η ελεύθερή του δράση δεν μπορεί ποτέ να κατευθύνεται εναντίον των κανόνων της Κοινότητος, αλλά βρίσκεται σε αρμονία μ’ αυτούς…
Ζούμε σε μια κοινωνία που θεωρεί ότι τίποτε δεν είναι χειρότερο από τον θάνατο, ούτε καν η σκλαβιά. Το λυπηρό είναι, ότι αυτός ο τύπος κοινωνίας είναι πάντοτε καταδικασμένος σε θάνατο. Αφού πρώτα υποδουλωθεί…
…κατά την φιλελεύθερη αντίληψη, ο πολιτικός άνδρας δεν είναι παρά ένας «μεταπράτης» ή ένας «διαχειριστής», το Κράτος θα θεωρηθεί, πρακτικά ως ένα εργαλείο της οικονομικής δραστηριότητας. Θα είναι ένα «ελαχιστοποιημένο κράτος», επιφορτισμένο αποκλειστικά με αστυνομικές δραστηριότητες, έλεγχο και καθορισμό νόμων. Το κράτος καλείται να «επιβλέψει» την υλική περιουσία των πολιτών, να «διαιτητεύει» σε περίπτωση συγκρούσεως, να επαγρυπνεί για την τήρηση των νόμων, να συνεισφέρει στη γενική ευημερία, διαχειριζόμενο τα δημόσια ή συλλογικά αγαθά, δηλαδή εκείνα τα αγαθά που δεν είναι δυνατόν να καταναλωθούν ατομικά… Για το φιλελευθερισμό, τίποτε δεν προκύπτει από τη συλλογική ή κρατική απόφαση. Όλα εξαρτώνται από οικονομικές συνθήκες. Το κράτος, μ’ άλλα λόγια, δεν έχει παρά οικονομικό λόγο υπάρξεως…
…Για το φιλελευθερισμό, οι λαοί και τα έθνη δεν είναι παρά δευτερεύουσες πραγματικότητες. Δεν είναι με κανέναν τρόπο αντικείμενα της οικονομικής σκέψεως. Τι «δι-εθνές» εμπόριο δεν είναι, στην πραγματικότητα, παρά ένα δι-εταιρικό εμπόριο. Η βελτίωση παρέχεται, ανεξαρτήτως εθνικών ή πολιτιστικών συνόρων, από μια συνεχώς εξαπλούμενη αγορά, που αγνοεί τις σχέσεις ισχύος και τις συλλογικές ιδιαιτερότητες. Για κάθε προϊόν, η «παγκόσμια» βελτίωση απορρέει αποκλειστικά από την τάση ισοτιμίας της τιμής των προϊόντων και των υπηρεσιών…
…Ο φιλελευθερισμός, ο οποίος παραμένει η κυρίαρχη ιδεολογία στο πεδίο των διεθνών ανταλλαγών δεν καταλήγει απλώς στην αλλοτρίωση της εθνικής ανεξαρτησίας. Επιφέρει και έναν διεθνή καταμερισμό εργασίας που κάνει εύθραυστες τις εθνικές οικονομίες τόσο στις χώρες του τρίτου κόσμου όσο και στις βιομηχανοποιημένες χώρες…
…Η εμπορική κοινωνία είναι μια κοινωνία, για την οποία κανείς δεν θέλει να πεθάνει, ούτε, γενικότερα, να εκπληρώσει καθήκοντα, για το θαυμάσιο λόγο ότι αυτή δεν κάνει να απορρέουν τα δικαιώματα από καθήκοντα και επειδή αυτή εθίζει τα μέλη της να σκέφτονται ότι τίποτε (και ιδίως η διάλυση της κοινωνίας) δεν είναι χειρότερο από το θάνατο. Ήδη από αυτό και μόνο η κοινωνία αυτή αυτοκαταδικάζεται. Μια κοινωνία που δεν είναι ικανή να σκεφτεί το θάνατό της, βρίσκεται ήδη έξω από η ζωή. Η εμπορική κοινωνία πέπρωται να πεθάνει διότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει στη θέση της…
…Οι φιλελεύθερες κοινωνίες, ευνοώντας τον «ναρκισσισμό», ζουν σε ένα διηνεκές παρόν. Το άτομο δεν μπορεί να θέσει εαυτό σε προοπτική, διότι κάτι τέτοιο απαιτεί σαφή συνείδηση μιας κληρονομιάς και μιας εξαρτήσεως που δεν είναι δυνατό να γίνουν κατανοητές παρά συλλογικά…
Eθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου