Το μεγάλο χαρακτηριστικό του χριστιανισμού δεν είναι η
μετάβασις από τον πολυθεϊσμό εις τον μονοθεϊσμό. Είναι η ολοκλήρωσις που
συνετελέσθη εις το Ευρωπαικόν θρησκευτικόν αίσθημα δια της διδασκαλίας του
Χριστού.
Μοίρα και συνείδησις! Τα δυο αυτά πράγματα κεντρίζουν βαθύτατα την σκέψη του αρχαίου Ευρωπαίου. Τύχη- μοίρα είναι ο υπό των θεών καθορισμένος εις εμάς κλήρος, είναι αδύνατον να τον αποφύγουμε. Η προσοχή όμως που δίνουμε εις τις αντιδράσεις της συνειδήσεως μας καθιστά άξιους και ίσους προς τους θεούς, με άλλα λόγια προς την μοίρα μας και μας εξασφαλίζει δικαία κρίσιν.
Εις τας δύο αυτάς εννοίας περιλαμβάνεται η ιδέα περί της αθανασίας, την οποία παραλαμβάνει ο χριστιανισμός, ο οποίος ως εκ τούτου διακρίνεται στοιχειωδώς από τον ιουδαϊσμό.
Με την ανακάλυψη της ιδέας περί της συνειδήσεως και την ισχυροποιησίν της η ψυχή του αρχαίου Ευρωπαίου έρχεται εις επαφή με το φως, εγκαταλείπωντας την πνευματική αδράνεια του παρελθόντος. Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ μόνος. Η συνείδησίς του είναι πάντοτε μαζί του, τμήμα του εγώ του.
Η συνείδησίς του, το δαιμόνιον ωθεί τον Σωκράτη να ερευνά δια την αλήθεια. Έτσι ανακαλύπτει τον πλήρη ορισμόν, διότι μόνον ο ακριβής καθορισμός ενός πράγματος μας βοηθεί να ακολουθήσωμεν τα ίχνη της υποστάσεώς του, μέθοδός του είναι ο διάλογος που αναγκάζει τον συνομιλητή να σκεφθεί. Η σοφία του αποκορυφώνεται εις την φράσιν: <<Ένα γνωρίζω, ότι δεν γνωρίζω τίποτε.>> Δια την συνείδησίν του ο Σωκράτης πεθαίνει, όπως αργότερα ο Ιησούς Χριστός κατά την νύχτα της αγρυπνίας εις το όρος των Ελαιών εκφράζει κατά τρόπο θαυμάσιον την περί της μοίρας έννοιαν των Ελλήνων: <<Γεννηθήτω το θέλημά σου!>>
Ο Αθηναίος χειρώναξ Σωκράτης και μετά αυτόν ο Ρωμαίος αριστοκράτης Σενέκα υπήρξαν τόσο συγγενείς και πρόδρομοι και συνοδοιπόροι του εκ Γαλιλαίας ξυλουργού, ώστε οι περισσότερες φράσεις των λόγων των και συγγραμμάτων των να ανευρίσκονται εις την Καινή Διαθήκη. Από την ομοιότητα αυτήν της περί ζωής αντιλήψεως οδήγησαν εις την εσφαλμένη γνώμη ότι μερικά βιβλία του Σενέκα εγράφησαν από τον Απόστολο Παύλο όπου φανερώνουν και τις ιδέες του.
(Εάν αναφέρεται ενταύθα περί του Σενέκα ως πρόδρομου καί συνοδοιπόρου του Χριστού, τούτο ισχύει μόνον δια την σχολή των Στωικών που αντιπροσώπευεν ούτως και η οποία ιδρύθη εις τας Αθήνας μερικούς αιώνες νωρίτερα. Λογική και αυτοκυριαρχία ήσαν οι ανώτεροι σκοποί της, θεός των οπαδών της σχολής αυτής ήταν η Φύσις. Οι Στωικοί ήσαν και αυτοί τόσον ολίγον χριστιανοί, όσον και οι Επικουρικοί δια τούς οποίους η τήρησις των εθίμων αποτελεί την προυπόπθεσιν της αληθούς απολαύσεως.)
Αξιοπρέπεια και απόλαυσις της ζωής είναι οι σκοποί της ζωής του Ευρωπαίου.
Σοφία και αποστροφή προς το χρήμα, όχι πονηρία και φιλοχρηματία, αγνότητα και χαρά της ζωής, όχι δυσπιστία και ασκητισμός, αγάπη και συμπάθεια προς τον πλησίον, όχι σκληρότης και υπεροψία έναντι του πόνου του πλησίον, αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά του χριστιανισμού. Ο άρτος και ο οίνος είναι τα σύμβολά του.
Ό σύ μισείς, έτέρω μη ποιήσης. Η φρόνιμος αυτή προτροπή πρός όλους, είναι το περιεχόμενον της Παλαιάς Διαθήκης. <<Ότι επιθυμείς εσύ να σου κάμουν οι άλλοι, κάμε το πρώτος εις τον αδελφό σου.>> Η μεγάθυμος εντολή προς μια ελάχιστα άνετον ηθική αποτελεί την έννοιαν της Καινής Διαθήκης.
Γραμμένη εις την ελληνική γλώσσα κατέκτησε τον κόσμο, όχι διότι ήταν η θρησκεία των πτωχών ανθρώπων, δηλαδή των πολλών, αλλά διότι απευθύνεται προς την περί ζωής αντίληψις του λευκού ανθρώπου.
<<Πηγαίνετε εις όλον τον κόσμο και διδάξετε όλους τους λαούς!>> Η εντολή αυτή προς τους αποστόλους εννοεί τον περί την Μεσόγειον μικρόν κόσμον. Έτσι ευρίσκομεν τους απεσταλμένους του Ναζωραίου εις την Ελλάδα, την Ρώμην και τας ρωμαικάς επαρχίας και όχι εις τας Ινδίας και το εσωτερικόν της Αφρικής.
Για πρώτη φορά αργότερα ο παπικός καθολικισμός θεωρεί όλους τους ανθρώπους όλων των φυλών και χρωμάτων ως έχοντας δικαίωμα εις δια του χριστιανισμού σωτηρίαν.
Πηγή: Περιοδικό Σύνθημα Τεύχος Νο 11 -1944
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου