Ένας καλός εθνικοσοσιαλιστής είναι ο καλύτερος στρατιώτης.

Απόσπασμα από την ομιλία του Χίτλερ Στο Σπόρτπλάστ του Βερολίνου: 30- 01- 1942 

Η λαϊκή κοινότητα προ εμποδίων:

Και ήμουν τότε υποχρεωμένος να εξακολουθώ τον αγώνα εναντίον τόσο ατομικών συμφερόντων. Ο αριστερός μου έλεγε: Αυτό είναι εναντίον των συμφερόντων μου. Εγώ έχω ταξικό συμφέρον και το ταξικό αυτό συμφέρον με υποχρεώνει να παραμερίσω τον δεξιό! Και ο δεξιός μου απαντούσε: Κύριε, παραμείνετε μακριά από εμάς. Εμείς έχουμε τα παλαιά μας συμφέροντα κοινωνικής θέσεως. Αναγκαζόμουν λοιπόν να στρέφομαι εναντίον και των δύο παρατάξεων. Και, πάνω απ΄όλα τα συμφέροντα αυτά, που φαίνονταν να ΄χαν αγκυροβολήσει στην κοινωνική θέση ή τάξη, είχα να τοποθετήσω τα συμφέροντα του Λαού, της αδιαιρέτου αυτής κοινότητας. 

Ήταν αγώνας εναντίον όλων σχεδόν των συνηθειών της μέχρι τότε ζωής,  πλην δε τούτου ήταν και αγώνας στρεφόμενος εναντίον φυσικότατων συμφερόντων. Ο ένας έλεγε:<<Καλά είναι όλα αυτά, αλλά εάν ταχθώ στο πλευρό του, θα χάσω την δουλειά μου>>. Και ο άλλος : <<Θα με πετάξουν από την θέση μου. Οι συνάδελφοί μου δεν θα το ανεχθούν>>. Πιστέψτε με, συμπατριώτες μου, τότε ήταν ηρωισμός να γίνει κάποιος εθνικοσοσιαλιστής σε ένα ορυχείο ή εργοστάσιο, αλλά επίσης ήταν σχεδόν ηρωισμός να γίνει εθνικοσοσιαλιστής σε ένα σαλόνι, λόγω του ότι οι μεν απειλούνταν σωματικώς οι δε πνευματικώς. Και δεν γνωρίζω ποιο είναι το χειρότερο: μία σωματική απειλή ή μία πνευματική, που σε ορισμένες συνθήκες εκμηδενίζει ίσως τον άνθρωπο περισσότερο από μία σωματική κάκωση. Υπήρξαν ιδεολόγοι εκείνοι που προσήλθαν σε εμάς. Και, εν προκειμένω, επιθυμώ ακόμη να πω κάτι: Ένας καλός εθνικοσοσιαλιστής είναι ο καλύτερος στρατιώτης.

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού