Βερολίνο, μπούνκερ, 30 Απριλίου 1945, ώρα (Γερμανίας) 15.30: ο Άγιος της Φυλής πεθαίνει εκουσίως, φροντίζοντας να μην αφήσει στους βάρβαρους το σώμα του, το οποίο παρέδωσε στο Σύμπαν. Ο άνθρωπος έπαψε να είναι αισθητός, αλλά την ίδια στιγμή γεννήθηκε ο Μύθος.
Χιλιάδες άνθρωποι Τον ακολούθησαν στον θάνατο. Και από αυτούς που έμειναν πίσω, κάποιοι μπορεί να δείλιασαν και να υπέκυψαν, αλλά άλλοι, οι καλύτεροι, έμειναν πιστοί μέχρι το τέλος, αγωνιζόμενοι εις το όνομά Του. Ο Φύρερ παρέμεινε παρών, παρέμεινε με ένταση στο μυαλό ή στην ψυχή του κόσμου. Δεν περνάει μέρα που να μην μνημονευτεί είτε από εχθρούς είτε από πιστούς, απόδειξη του πόσο ζωντανός παραμένει στη συνείδηση των ανθρώπων. Το πέρασμά Του δεν ήταν εφήμερο και, πολύ περισσότερο, δεν ήταν μάταιο.
Στη Σταυροφορία Του για την Ευρώπη, για τον πολιτισμό, για τον Λευκό Άνθρωπο ενώθηκαν πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί. Κι αν κάποιες χώρες, τις οίδε από ποια κατάρα, δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν μεραρχία για να πολεμήσει κατά του μπολσεβικισμού, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και σε αυτές πιστοί Του, άνθρωποι που Τον ακολούθησαν, αγωνίστηκαν και έμειναν πιστοί σε Αυτόν μέχρι το τέλος.
Από τις 30 Απριλίου 1945, όταν το Αρχέτυπο του Θεού ολοκλήρωσε την εκδήλωσή του, όποιος αγωνίζεται για τη Φυλή, αγωνίζεται στο όνομα του Χίτλερ. Και όποιος εναντιώνεται στη Φυλή, εκφράζει τον αγώνα του κατ’ αυτής, κυρίως με αγώνα εναντίον της μνήμης Του, εναντίον του Εθνικοσοσιαλισμού, εναντίον της διάδοσης της Ιδέας είτε με άμεσες διώξεις είτε με προσπάθεια διαστρέβλωσής της. Και όποιος, καθώς τα χρόνια περνούν, ενώ, αρχικά, υπήρξε πιστός, δειλιάζει και παύει να Τον επικαλείται, συγχρόνως παύει να αγωνίζεται ουσιαστικά για τη Φυλή. Γιατί είναι αδύνατον να μιλάς και να μάχεσαι για τη Φυλή, και να αποσιωπάς τον Χίτλερ.
Σε όλο τον Λευκό Κόσμο, όποιος εντάσσεται στον ευγενή και ιερό αγώνα για τη διατήρηση της Φυλής, για τη διατήρηση του πολιτισμού της Φυλής μας, και την ανάπτυξή του σύμφωνα με τη Φυλή, για την ιστορική αλήθεια, για τη Ζωή, το κάνει στο όνομα του Χίτλερ. Όποιος προσπάθησε να αγωνιστεί για όλα αυτά, χωρίς να το κάνει στο όνομα του Χίτλερ, μόνο σύγχυση προκάλεσε και απέτυχε, χωρίς το πέρασμά του να αφήσει το παραμικρό ίχνος.
Στο πλαίσιο της καθημερινής προπαγάνδας εναντίον Του, λένε, ακόμη, ότι είναι δήθεν αναχρονιστικό να Τον επικαλούμαστε, Αυτόν και την Επανάστασή Του, την πιο σύγχρονη Επανάσταση, και αυτά τα λένε αυτοί που εμπνέονται από τη Γαλλική Επανάσταση, την Οκτωβριανή Επανάσταση, ή την όποια άλλη «ανταρσία του υποκόσμου» (όπως χαρακτήρισε ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ τη Γαλλική Επανάσταση), ή από ασήμαντα, και τις περισσότερες φορές προγενέστερα του Χίτλερ, ιστορικά πρόσωπα…
Όμως, όσο λυσσαλέα και αν συνεχίζουν να Τον πολεμούν, 72 χρόνια μετά, ο Κόσμος, μέσα στην απόλυτη παρακμή του, δεν νιώθει ότι ο Χίτλερ έπαψε να υπάρχει, δεν νιώθει ότι ο Αγώνας Του έληξε, αντίθετα Τον θυμάται, Τον επικαλείται, Τον αναζητεί…
ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου