Αφορισμοί από τους λόγους και το συγγραφικόν έργο του Ντούτσε
Η πιο αρχέγονη δύναμη του ανθρώπου είναι ο ενθουσιασμός. Είναι αδύνατο να εκτελέσουμε έργα μεγάλα αλλιώς, παρά μονάχα σε κατάσταση αγάπης γεμάτης πάθος και έκστασης ολόψυχης, θρησκευτικής θα έλεγα. Και αυτό δεν αρκεί. Μέτρο και έλεγχος του μεγάλου αυτού αισθήματος είναι η δύναμη της νοήσεως του εγκεφάλου. Στο φασιστικό κράτος δεν αφανίζεται το άτομο, αντίθετα μάλλον εξυψώνεται. Όμοια όπως σε ένα σύνταγμα, όπου δεν σβήνει η προσωπικότητα του κάθε στρατιώτη, αλλά το εναντίον εξυψώνεται χάρις στο πλήθος.
Ο φασισμός θέλει τον άνθρωπο πρόθυμο να αυτοθυσιάζεται με
όλο του το είναι. Θέλει τον άνθρωπο να έχει θαρραλέα συναίσθηση των δυσχερειών
που υπάρχουν και έτοιμο να τις αντιμετωπίσει. Αντιλαμβάνεται τη ζωή σαν αγώνα,
γιατί πιστεύει ότι είναι του ανθρώπου υπόθεση να την κατακτήσει, αν θέλει να
φανεί αντάξιός της. Και πρώτα πρέπει να δημιουργήσει το (φυσικό, ηθικό και
πνευματικό) όργανο, με το οποίο μπορεί να ρυθμίσει τη ζωή του. Αυτό έχει ισχύ
στο ίδιο μέτρο για το άτομο, για το έθνος, για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έτσι
εξηγείται η μεγάλη σημασία του πολιτισμού σε όλες του τις μορφές (τέχνη,
θρησκεία και επιστήμη) και η ανυπολόγιστη σημαντικότητα της αγωγής. Έτσι
εξηγείται η ιδιαίτερη αξία της εργασίας, με την οποία ο άνθρωπος δαμάζει τη
Φύση και διαμορφώνει τον δικό του κόσμο, οικονομικό, πολιτικό, ηθικό και
πνευματικό. Ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα έξω από την ιστορία. Ο φασισμός ξέρει
ότι δεν μπορεί να υπάρξει στιγμή στην Ιστορία, όπου να είναι δυνατή η
αποκατάσταση μιας τελεσίδικης και σταθερής τάξης ολοκλήρου του ανθρώπινου
γένους. Μια τέτοια αντίληψη βρίσκεται ολότελα έξω από την Ιστορία, έξω από τη
ζωή μάλιστα, που αποδεικνύεται ένα αέναο γέννημα και αφάνισμα.
Ο φασισμός είναι μια θρησκευτική κοσμοθεωρία, σύμφωνα με την
οποία ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται σε άμεση, αδιάκοπη συσχέτιση με τον υπέρτατο
νόμο- με ένα <<αντικειμενικό πνεύμα>> που τον πλημυρίζει και
διαμορφώνει το κάθε μεμονωμένο όν σε συνειδητό μέλος μιας
πνευματικής κοινωνίας.
Ο άνθρωπος μπορεί να σφάλει γιατί η σάρκα είναι αδύναμη. Όχι
όμως και το πνεύμα που κυριαρχείται από αληθινή πίστη. Και για την ειλικρίνεια της
πίστης μου δεν έχω άλλο μάρτυρα από το Θεό!
Είμαι στρατιώτης της πίστης
Η ζωή, όπως την φαντάζεται ο φασισμός, είναι σοβαρή, αυστηρή
και θρησκευτική. Για αυτόν, το πάν στον κόσμο συντελείται κάτω από την πελώρια
ευθύνη του πνεύματος και στηρίζεται στην επενέργεια ηθικών δυνάμεων. Ο φασιστής
νιώθει καταφρόνηση για την άνετη ζωή.
<<Επανάσταση>> - Ώς τώρα ο όρος αυτός σήμαινε
αταξία, χάος, παράλυση της εργασίας και αποσύνθεση της κοινωνικής ζωής.
Απορρίψτε την αντίληψη αυτή των Μπολσεβίκων ηγετών! Επανάσταση είναι η τάξη
ανώτερου βαθμού, είναι αδυσώπητη ανιούσα εξέλιξη πολιτικών, οικονομικών,
κοινωνικών και ηθικοπλαστικών ιδεών. Μονάχα όταν είναι προικισμένη με τη δύναμη
της αρχής αυτής αξίζει το όνομα Επανάσταση. Ειδάλως λέγεται βανδαλισμός ή
Αντίδραση. Η Επανάσταση είναι πειθαρχία που έρχεται να πάρει την θέση μιάς πιο
παλιάς και από καιρό σαθρής τάξης.
Μπορεί κανείς να μετοικίσει από τη στρατιωτική σκηνή σε ένα
παλάτι, αρκεί να είναι σε κάθε στιγμή έτοιμος να επιστρέψει στη σκηνή του
στρατιώτη.
Η έννοια της ελευθερίας δεν είναι κάτι το απόλυτο, γιατί στη
ζωή δεν υπάρχει τίποτε απόλυτο. Η ελευθερία δεν είναι δικαίωμα, αλλά καθήκον.
Δεν πέφτει άκοπα στην αγκαλιά μας, αλλά πρέπει να την κατακτήσουμε. Δεν είναι
κοινό αγαθό, αλλά προνόμιο. Η έννοια της ελευθερίας μεταβάλλεται με το πέρασμα
του χρόνου.
Στο κράτος μας κανένα άτομο δεν στερείται της ελευθερίας.
Την έχει σε πλατύτερο μέρος από τον μεμονωμένο άνθρωπο. Γιατί προστατεύεται από
το κράτος και συμμετέχει στα πράγματα του κράτους. Ο μεμονωμένος άνθρωπος μένει,
αντίθετα, απροστάτευτος.
Είμαστε κατά των προλήψεων και κατά των δογματισμών.
Προτιμούμε τα προβλήματα γιατί ξέρουμε την προωθητική τους δύναμη.
Είναι γενικότερη αλήθεια ότι το αδύνατο είναι ακατόρθωτο.
Ορθά. Ωστόσο ολόκληρη η ιστορία του κόσμου δεν αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα
ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος και τα ανθρώπινα νεύρα πραγματοποίησαν και πραγματώνουν ολοένα το Αφάνταστο, το
Άτοπο, το ολότελα Αδύνατο. Η πίστη σε αυτό το παράδειγμα είναι ένας
μυστικιστικός ενθουσιασμός. Όταν μπορούμε να αντλήσουμε την πίστη αυτή από τον
ίδιο τον ευατό μας, τότε είμαστε ικανοί να επηρεάσουμε την άμπωτη και την παλίρροια της παγκόσμιας ιστορίας.
Η μεγαλοφυΐα έρχεται από τη πιο επιμελημένη μεθοδικότητα και
την μεγαλύτερη υπομονή, Αλλά και από το πιο αμείλικτο καθήκον: Μόλις φτάνει στο
σκοπό της ξανανοίγει τα πανιά για νέο ταξίδι.
Έχουμε γυρισμένα τα βλέμματά μας στο μέλλον! Ό,τι θα
επιτύχουμε είναι πολύ σπουδαιότερο από ό,τι επιτύχαμε ως τώρα. Η ζωή και η δόξα
του έθνους βρίσκεται στο πνεύμα αυτό του μέλλοντος. Ακούραστα να ανυψωνόμαστε
πάνω από το θνητό Σήμερα- αυτό είναι το
ηρωικό χαρακτηριστικό της πίστης μας.
Η νεότητα είναι μια θεϊκή αρρώστια, από την οποία, δυστυχώς,
γιατρευόμαστε μέρα με την ημέρα.
Δεν υπάρχει γεροντότερος από εκείνον που ζηλεύει τα νιάτα.
Θέλομε η νεολαία μας να πάρει από τα χέρια μας τη λαμπάδα, να την ανάψει στην
πίστη μας και να είναι έτοιμη και αποφασισμένη να συνεχίσει τις προσπάθειές
μας.
Μπενίτο Μουσολίνι
Περιοδικό Νέα Ευρώπη Τεύχος-2
