ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Ένας άντρας όπου πάνω του βασίλεψε ο ήλιος

EZRA POUND

Έτος 135μ.Χ

 

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού

Η Δύσις υπό την ασπίδα των τέκνων της

Σρατηγού RODOLFO CORSELLI, Ιταλία

Ο σημερινός πόλεμος, που είχε επακόλουθον της ατυχούς συνθήκης των Βερσαλλιών της 20 Ιουνίου 1919, προέκυψε εκ μιας δευτερούσης εδαφικής διαφοράς εξαιτίας της πόλεως του Δάντσιγκ και του Διαδρόμου του Βιστούλα, τμήματα δια τα οποία ήγειρε δικαιολογημένας αξιώσεις η Γερμανία. Η Πολωνία εγκαταλειφθείσα υπό της Αγγλίας και της Γαλλίας, αι όποίαι είχον παράσχει εις αυτήν πλείστας όσας <<εγγυήσεις>>, ητήθη κατόπιν της κεραυνοβόλου γερμανικής εκστρατείας των 18 ημερών. Ματαίως ο Φύρερ έκαμε ακολούθως προτάσεις ειρήνης. Ο αγγλογαλλικός συνασπισμός απέκρουε τας μεγαλόψυχους γερμανικάς προτάσεις, παρασύρων συγχρόνως και άλλα κράτη εις τον πόλεμο: την Νορβηγία, τας Κάτω χώρας και το Βέλγιον. Έτσι η πρωταρχική γερμανοπολωνική δίενεξις έλαβε διαστάσεις πανευρωπαϊκού πολέμου.

Αλλά και τα κράτη αυτά, της Γαλλίας συμπεριλαμβανομένης, κατενικήθησαν υπό της γενναιότητος και της αξιοθαύμαστου τεχνικής εξοπλίσεως των γερμανικών στρατιών. Η Μεγάλη Βρετανία εξώθησεν ακολούθως την Ελλάδα και την Γιουγκοσλαβία εις τον πόλεμο, ενώ η Ιταλία κατήρχετο εις τον αγώνα παρά το πλευρόν της συμμάχου της. Αφού κατεβλήθησαν και αι δύο νέαι εμπόλεμοι χώραι, συνενώθηκαν τότε η ασιατικο- μπολσεβικική Ρωσία και αι Ηνωμέναι Πολιτείαι της Β. Αμερικής- που είχον εν τω μεταξύ εύρει οπαδούς μεταξύ των κρατών της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής- μετά της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία διέκειτο πλέον ή εχθρικώς κατά της Ευρώπης, ενώ από της άλλης πλευράς ο Άξων συνεμάχησε μετά της Ιαπωνίας. Έτσι ο πόλεμος μετετράπη εις παγκόσμιον σύρραξίν.

Εις το ένα στρατόπεδο ίστανται οι λαοί, τους οποίους ο Γαβριήλ Ντ΄Αννούντσιο είχε ονομάσει τοκογλύφους και καταβροχθιστάς. Οι λαοί αυτοί έχονται από μηχανοεμπορικάς ιδέας εν σχέσιν προς την ζωήν και κυριαρχούν ενός μεγάλου μέρους του κόσμου, χάρις εις καταπληκτικώς τυχαίας εξελίξης και χωρίς να είναι ιδιαιτέρως άξιοι των προνομίων αυτών, εμμένοντες εις την κατοχήν αυτήν, ανεξαρτήτων θυσιών και μόχθων. Εις το αντίπαλο στρατόπεδο ευρίσκονται οι νέοι, υγιείς και ισχυροί λαοί, οι οποίοι επιδιώκουν να θραύσουν τα δεσμά της από αιώνων υφισταμένης τούτης πολιτικής και οικονομικής δουλείας, επιθυμούντες να διανοίξουν τον δρόμον προς νέους, δικαιοτέρους ζωτικούς χώρους και να επιτύχουν μια λογικωτέραν κατανομήν των πρώτων υλών και πλουτοπαραγωγικών πηγών της φύσεως, τας οποίας δύναται να αξιοποιήσουν καλλίτερον χάρις εις την εργατικότητα και την παραγωγικήν των ικανότητα. Ο αγών της σήμερον δεν διεξάγεται μόνον επί του οικονομικού και πολιτικού, αλλά και επί του ηθικού και ιδεολογικού τομέως, καθόσον ο βαθύς θρησκευτικός σχεδόν ιδεαλισμός των λαών του Τριημερούς και των μετ΄αυτών συμπαθούντων εθνών, ευρίσκεται εις αντίθεσιν προς τον σκεπτικισμόν των εμπόρων και προς τα δόγματα των άθεων, των ανταξίων αυτών απογόνων του Τατάρου Τζένκινς -Χαν και του Ταμερλάνου.

Τελικώς η σύρραξις προσέλαβε την μορφή <<πολέμου μεταξύ ηπείρων>>, ιδίως δε ενός πολέμου στρεφομένου κυρίως εναντίον της Ευρώπης. Ενώ από της μια πλευράς, συμφώνως  προς την διαθήκη του Λένιν, ο μπολσεβικισμός επιδιώκει βιαίως ή διά της χρησιμοποιήσεως πανούργων μεθόδων να εξαπλωθεί εφ΄ολοκλήρου της Ευρώπης, εφ’ ολοκλήρου μάλιστα του κόσμου, από της άλλης πλευράς ο αγγλοσαξονικός κεφαλαιοκρατικός μερκαντιλισμός προσπαθεί να επεκτείνω την οικονομική εν μέρει δε και εδαφική κυριαρχία του εις ολόκληρο την υδρόγειο. Προς τον σκοπό αυτό άρχισαν οι Ηνωμέναι Πολιτείες από των αρχών Νοεμβρίου1942 να εφαρμόζουν το από πολλών ετών ήδη μελετημένο σχέδιο των της επιθέσεως κατά της Ευρώπης, δια να αναδιοργανώσουν κατά της ίδιας των αντιλήψεις, αφού η Αγγλία είχε αποκλεισθεί πλέον εξ΄αυτής. Συγχρόνως επέπεσαν κατά της Αφρικής (τη συμπράξει Γάλλων λιποτακτών), όχι μόνον δια να την χρησιμοποιήσουν ως βάσιν των πολεμικών των επιχειρήσεων, δηλαδή ως αφετηρία δια την εξόρμηση των κατά του <<ηπειρωτικού φρουρίου>>, αλλά και δια να την εκμεταλλευτούν αποικιακώς, ληστεύοντας ούτω οι Αμερικανοί τας κτήσεις άλλων κρατών.

Καθ’ ον χρόνον εις τον Ειρηνικό Ωκεανό και την Άπω Ανατολή άρχισε ο Αγών που διεξάγεται υπό της Ιαπωνίας κατά των Αγγλοσαξόνων και των οπαδών των, ο Νέος κόσμος επέπεσε κατά της Ευρωπαϊκής ηπείρου με την πρόθεσιν- την οποία άλλωστε διακήρυξε ανενδοιάστως- να την διαιρέση και να τις αποσπάσει όλας τας αφρικανικάς αυτής κτήσεις. Η Αφρική όμως υπήρξε δια την Ευρώπη ένας ζωτικός χώρος, προ του οποίου οι ευρωπαϊκοί λαοί επεζήτησαν παλαιόθεν ήδη να εξαπλωθούν. Είναι μια συμπληρωματική ήπειρος, όπως την εχαρακτήρισεν ο Ντούτσε, διότι υπάρχουν εις αυτήν αι πρώται ύλαι και τα αγροτικά προϊόντα, τα οποία στερείται ακριβώς η Ευρώπη.

Έναντι της σοβαρότατης αυτής απειλής, το πρόβλημα της ευρωπαϊκής συνειδήσεως και αλληλεγγύης τίθεται εις την πρώτη γραμμή. Η μεγάλη μπολσεβικοταταρική επίθεσις εξ΄ανατολών και η αγγλοσαξονική εξόρμησις εκ νότου και δυσμών αποσκοπούν εις την υποδούλωσιν της μητρός του πολιτισμού. Τα προγράμματα που εξήγγειλαν  κατ΄επανάληψιν ο Τσώρτσιλ και ο Ρούσβελτ δεν αφήνουν αμφιβολίας επί του προκειμένου.

Δυστυχώς όμως δεν αντελήφθησαν ακόμη όλοι οι κάτοικοι της Ευρώπης το πρόβλημα τούτο και την επείγουσαν αναγκαιότητα να συμπηχθούν εις ένα ενιαίον συνασπισμόν δια να αντιμετωπίσουν τούς βάρβαρους και ημιβάρβαρους που ετοιμάζονται να επιτεθούν. Μια παλιά, πατροπαράδοτος και αδικαιόλογητος δυσφορία, αι τοπικσταί σεπαρατιστικαί τάσεις κομμάτων και ομάδων, ο άφρων φανατισμός που εμφωλεύει ακόμα εις τους κόλπους ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων μερικών λαών- αυτά είναι τα χωριστικά στοιχεία που ενεργούν κατά της δικαίας αυτής υποθέσεως και ευνοούν το φοβερόν πλήγμα κατά του πολιτισμού, του οποίου η κρίσιμος ώρα θα σημάνει κατά το τρέχον έτος 1943.

Παρηγορητικόν είναι ωστόσο το γεγονός ότι από δύο περίπου ετών η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έχει γίνει πραγματικότης και βαίνει ολοένα και πιο ισχυρή μεταξύ των στρατιών που μάχονται εις το ανατολικό μέτωπον κατά της μπολσεβικικής Ρωσίας, εις τας οποίας συγκαταλέγονται εκτός των γερμανικών, ιταλικών, φιλανδικών, ουγγρικών, ρουμανικών, σλοβακικών και κροατικών στρατευμάτων, επίσης σημαντικά στρατιωτικά τμήματα εξ Ισπανίας, Γαλλίας, Νορβηγίας, Δανίας, Βελγίου και των Κάτω Χωρών. Ο καθένας των στρατιωτών αυτών ομιλεί την ιδική του γλώσσα και έχει την ιδική του νοοτροπία. Εις τας καρδιάς όλων όμως καίει η αυτή φλόγα αισθημάτων, εις τους εγκεφάλους των κυοφορούνται αι αυταί ιδέαι και λάμπουν τα αυτά ιδανικά.

Ο υπολοχαγός Χόρστ Σλεσίνα έχει δίκαιον όταν εις το άρθρο του <<Αμείλικτος Πόλεμος>>, που εδημοσιεύθει εις την <<Νέα Ευρώπη>>, γράφει: Ολόκληρη η Δύση είναι μέσα μας, στην ψυχή του καθενός μας, για να αγωνιστεί τον τελευταίο αποφασιστικό αγώνα>>. Χάρις στους σταυροφόρους αυτούς της εποχής μας που ίστανται εις την πρώτη γραμμή του πυρός, από του Μουρμάνσκ μέχρι της Μαύρης Θαλάσσης, αναπτύσσεται, μέσα στη φωτιά της μάχης και στους κοινούς κινδύνους του μετώπου, η ευρωπαϊκή συνείδησις. Όλοι αποκτούν το συναίσθημα ότι ανήκουν εις την μια μεγάλη πατρίδα, η οποία εκπροσωπεί και σήμερον τον παγκόσμιον πολιτισμόν, θα εκπροσωπεί δε αυτόν εις όλας τας εποχάς ως καρπός της κοινής εργασίας των διαφόρων λαών της. Αυτός ο πολιτισμός συνενώνει τα ευρωπαϊκά έθνη εις τους κοινούς αγώνας κατά των εξ ανατολών  και εκ νότου ερχομένων ξένων βαρβάρων ή ημιβαρβάρων. Σιγά σιγά αρχίζει να επικρατή η ιδέα ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να αποτελεί γεωγραφικό μόνον χώρον, οι λαοί του οποίου αλληλοπολεμούνται διαρκώς εξ εγωιστικών αιτιών ως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά ότι πρέπει αντί τούτου να γίνει μια όασις αληθούς πολιτισμού, μια οργανική ολότης, εμφορουμένη από κοινά ιδεώδη και φωτιζόμενη από μίαν ιστορική αποστολή. Ούτω, αποτέλεσμα του σημερινού παγκοσμίου πολέμου θα είναι η αρχή: Η Ευρώπη είναι η μεγάλη πνευματική πατρίς των λαών που κατοικούν επ΄αυτής. Αυτός θα είναι ο καρπός της επιθέσεως εις την οποία προέβησαν όλαι αι άλλαι ήπειροι ηνωμέναι με σκοπό να βλάψουν την Ευρώπη.

Και κάτι άλλο πρέπει να έχωμεν υπ΄όψει μας: Ο παρών πόλεμος είναι φοβερότερος από κάθε προηγηθέντα λόγω της κολοσσιαίας ισχύος των κρατών που συμμετέχουν εις αυτόν και λόγω των χρησιμοποιουμένων πολεμικών μέσων. Απαιτεί γιγαντιαίας προσπαθείας και άμετρους θυσίας, όχι μόνον από τα μαχόμενα στρατεύματα, αλλά και από τον άμαχο πληθυσμό. Από τώρα ήδη εμφανίζεται λοιπόν ως επείγουσα η ανάγκη ότι τα κράτη, τα οποία πρόκειται να αποτελέσουν  την νέα πολιτική Ευρώπη, οφείλουν να έχουν μία σαφώς καθορισμένη, σχεδόν στρατιωτική οργανική υφή, στηριζόμενη επί των δύο παραγόντων: Της τάξεως και ακτινοβολία της στρατιωτικής πειθαρχίας, η οποία ενεψύχωσε τας στρατιάς, αι όποιαι μάχονται αυτήν την στιγμήν κατά της μπολσεβικικής Λερναίας Ύδρας και κατά του αγγλοαμερικανικού μερκαντιλισμού, όπου υποστηρίζεται από ημιβάρβαρους μισθοφόρους. Αι ολοκληρωτικαί κυβερνήσεις, διαβλέπουν εις την πειθαρχικότητα αυτήν το βάπτισμα των αρχών, που διαμορφώνουν και των δογμάτων που πρεσβεύουν. Η επίδρασή της θα είναι ως εκ τούτου υψίστης ωφελείας προς διάδοσιν, εν ευθέτω χρόνω, των νέων προγραμμάτων και θεμελίωσιν των νέων οργανισμών.

Η νίκη είναι εξασφαλισμένη υπό των Δυνάμεων του Τριμερούς Συμφώνου διότι το ηθικόν και ιστορικόν συναίσθημα κλίνει αναμφισβητήτως προς την εκδοχήν ότι η βέβηλος συμμαχία του μερκαντιλισμού με τον μπολσεβικισμόν δεν δύναται ποτέ να θριαμβεύσει αναστρέφουσα τον τροχόν του πολιτισμού κατά μία χιλιετερίδα προς τα οπίσω.

Η νίκη είναι ασφαλής! Πρέπει όμως να αγωνισθούμε ακόμη να αγωνισθούμε σκληρά! Εις δε την Ευρώπην χρειάζεται να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερον το συναίσθημα της <<αλληλεγγύης>>, εις τρόπον ώστε να κατανοηθεί πλέον από όλους ποιοι είναι οι αληθείς εχθροί μας και ότι είναι ανάγκη να πραγματοποιηθεί η πνευματική ένωση των Ευρωπαίων με αποκλειστικό σκοπό την παρεμπόδιση της πολιτικής και οικονομικής υποδουλώσεως, εις την οποία κινδυνεύουν να παραδοθούν οι Ευρωπαίοι, εις μία δουλεία που θα επιβάλλουν εις αυτούς λαοί υποδεέστεροι υπό υπ΄οψιν πολιτισμού.

Όπως σήμερον ήδη η Ιαπωνία βλέπει το σχετικόν προς την διοργάνωσιν της Μεγάλης Ανατολικής Ασίας πρόγραμμά της εν τη πραγματοποιήσει αυτού, έτσι θα λάβει τελικώς συγκεκριμένη μορφή και το όραμα του Μαζζίνι που εφαντάσθη το 1830 την <<Νέα Ευρώπη ως μοχλό του κόσμου>>, καθώς και το όνειρο που ονειρεύθει ο Βίκτωρ Ουγκώ το 1842, που έθετε την Αγγλία και τη Ρωσία έξω των ευρωπαϊκών ορίων: Η Αγγλία θα εκδιωχθεί εις τας θαλάσσας της και η ταταρική Ρωσία εις τας στέπας>>, είχε προφητεύσει ο μέγας Γάλλος ποιητής. 

Τότε μόνο θα επέλθει η πραγματική ειρήνη, η τόσο ποθητή από όλους, μακριά και διαρκής << ειρήνη της δικαιοσύνης>>, τότε μόνο θα μπορούμε να ελπίζουμε εις ένα <<καλλίτερο μέλλον>>, διά όλους τούς λαούς. Και η ιστορία θα σμιλεύσει εις τας ορειχαλκίνους σελίδας της τον παγκόσμιον αυτόν πόλεμον, τον μακρότερον, πεισματωδέστερων και φοβερώτερον που διεξήχθη ποτέ εις τους αιώνας και ο οποίος θα χαράξει με σαφήνειαν την χωριστικήν γραμμήν μεταξύ δυο διαφόρων εποχών. Αιωνίως θα ευλογείται η μνήμη των σταυροφόρων του πολιτισμού, των ανδρών που διεξήγαγαν τον πόλεμον αυτόν και έθεσαν με την νίκην των το θεμέλιο λίθο του νέου, μεγαλοπρεπούς οικοδομήματος. Προ παντός όμως οφείλουμε να συγκεντρώσουμε όλες μας τις προσπάθειες εις την επίτευξη του πρώτου σκοπού: της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Και ο χρόνος είναι ώριμος ήδη πρός τούτο.

Ροδόλφος Κορζέλλι 

Στρατηγός των θωρακισμένων τμημάτων

Περιοδικό Νέα Ευρώπη Τεύχος -5 

   Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού  

                                                

SENECA- Η δοκιμασία του πεπρωμένου

Με ρώτησες, Λουκίλιε, πως γίνεται οι καλοί άνθρωποι να παθαίνουν τόσα κακά αφού στον κόσμο κυριαρχεί μια πρόνοια. Το ζήτημα τούτο θα μπορούσε να εκτεθεί καλύτερα μέσα στο πλαίσιο ενός μεγαλύτερου συγγραφικού έργου, όπου θέλω να αποδείξω ότι τον κόσμο τον κυριαρχεί η πρόνοια και ότι μέσα μας υπάρχει μια θεϊκή δύναμη. Από το όλο όμως θέλεις να ξεχωρίσεις ένα μικρό πρόβλημα και θέλεις να σου λύσω χώρια μια μεμονωμένη απορία. Για τώρα ας μείνει λοιπόν το κύριο πρόβλημα ανοιχτό. Έτσι θα αναλάβω το ευχάριστο καθήκον να υποστηρίξω  την υπόθεση των Θεών.

Θα σε συμφιλιώσω και πάλι με τους Θεούς που μεταχειρίζονται με το καλό όλους τους καλούς ανθρώπους. Κι΄εξάλου θα ήταν ολότελα αδύνατο η καλή δύναμη να βλάφτει τον καλό άνθρωπο. Ανάμεσα στον καλό άνθρωπο και στους Θεούς υπάρχει η φιλία. Ο Θεός δεν κατατυραννεί τον καλό άνθρωπο. Τον υποβάλει σε δοκιμασίες, τον κάνει να περάσει δύσκολες στιγμές, τον πλάθει σύμφωνα με την ιδέα του.

Γιατί όμως στον καλό άνθρωπο συμβαίνουν τόσα κακά; Ο καλός άνθρωπος δεν μπορεί να πάθει τίποτε κακό, γιατί τα αντίθετα δεν συγχέονται το ένα με το άλλο. Όπως τα πολυάριθμα ποτάμια, οι ραγδαίες βροχές, οι πλούσιες  ιαματικές πηγές δεν αλλάζουν τη γεύση του νερού της θάλασσας και δεν μπορούν καν να την αδυνατίσουν, έτσι και η θύελλα των εχθρικών δυνάμεων δεν μπορούν να κλονίσουν την ηθική σταθερότητα του άφοβου άνδρα. Μένει πάντα ορθός στη θέση του και δίνει σε όλα τα συμβάντα ένα ορισμένο χρωματισμό. Γιατί στέκεται πάντα ψηλότερα από όλα τα γεγονότα του έξω κόσμου. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν νιώθει τίποτε από τις εχθρικές δυνάμεις. Ωστόσο της κατανικά και ορθώνεται με ηρεμία και καταφρόνια πάνω από όλες τις επιθέσεις. Όλες τις δυσκολίες τις θεωρεί ευκαιρίες να ασκηθεί. Ποιος αληθινός άνδρας όμως δεν εύχεται κόπο στην έντιμη προσπάθεια και ποιος δεν θα ήταν πρόθυμος να κάνει το καθήκον του και όταν ακόμα αυτό συνδέονταν  είχε κίνδυνους; Για τον άνθρωπο της δράσης η αδράνεια είναι τιμωρία. Βλέπομε πως οι αθλητές που δίνουν αξία στη δύναμή τους αγωνίζονται μονάχα κατά των πιο θαρραλέων. Ζητούν από αυτούς που με τη βοήθειά τους ετοιμάζονται για τον αγώνα, να βάλουν όλη τη δύναμή τους εναντίον τους.

Χτυπιούνται και πληγώνονται, και όταν δεν βρίσκουν ένα αντίπαλο αντάξιό τους, τότε αντιμετωπίζουν πολλούς μαζί. Η ανδρεία φθίνει σαν δεν έχει αντίπαλο. Μονάχα όταν μπορεί να δείξει το τι μπορεί, τότε μόνον αποκαλύπτεται το μεγαλείο και η δύναμή της.

Στις πολλές υπέροχες εκφράσεις  του Δημητρίου μου είναι και αυτή που τη θυμάμαι ακόμη καλά. Αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου:

Εκείνος ο άνθρωπος, έλεγε, είναι κατά τη γνώμη μου ο πιο δυστυχισμένος. Που δεν είχε ποτέ να αντιμετωπίσει εχθρικές δυνάμεις. Αν δεν είχε ευκαιρία να υποστεί τη δοκιμασία, αν όλα πήγαν στη ζωή του κατ΄ευχήν, αν όλα ήρθαν βολικά, προτού καν το θελήσει- για αυτόν τον άνθρωπο οι Θεοί έχουν δυσμενή γνώμη. Είναι σαν να μην ήταν άξιος να διεξάγει ένα νικηφόρο αγώνα με το πεπρωμένο. Το πεπρωμένο αποφεύγει τον δειλό, σαν να θέλει να πει: <<Τι να διαλέξω αυτόν τον δειλό για αντίπαλο; Θα καταθέσει αμέσως τα όπλα. Εναντίον του δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω όλη μου τη δύναμη. Θα αναποδογυριστεί από μια ελαφριά απειλή. Ούτε τη ματιά μου δεν μπορεί να υποφέρει. Θα κοιτάξω να βρω κανέναν άλλο, με τον οποίο να μπορώ να παλέψω. Θα ήταν ντροπή να αγωνιστώ με έναν άνθρωπο που θα αφήσει τον εαυτό του να νικηθεί>>.

Ο γλαδιατόρος νιώθει αισχύνη όταν βάζουν απέναντί του έναν κατώτερο συναγωνιστή. Ξέρει ότι η νίκη χωρίς κινδύνους είναι νίκη χωρίς δόξα.

Έτσι κάνει και η μοίρα: Διαλέγει τους γενναιότερους ανταγωνιστάς. Άλλους ανθρώπους τους προσπερνά με καταφρόνηση. Το πεπρωμένο στρέφετε προς τούς ανθρώπους με μεγάλη δύναμη αντίστασης και ισχυρή θέληση να κρατηθούν. Εναντίον αυτών των ανθρώπων ρίχνει ολόκληρη τη δύναμή του. Στο Μούκιο επέβαλε τη φωτιά, στο φαβρίκο τη φτώχεια, στο Ρουτίλιο την εξορία, στο Ρεγούλο τα βασανιστήρια, Στο σωκράτη το κώνειο, Στο Κάτωνα τον θάνατο.

Μονάχα στη δυστυχία μπορούμε να δώσουμε μεγάλα παραδείγματα. Εξωτερική ευτυχία μπορεί να δοθεί στη μάζα και στα κοινά πνεύματα. Η κατανίκηση της δυστυχίας και όλων των φρικαλεοτήτων της ανθρωπότητος. Αυτό είναι προνόμιο των μεγάλων ανδρών. Δεν γνωρίζουμε την άλλη όψη του κόσμου όταν ζούμε πάντα στην ευτυχία και στην ασυννέφιαστη καλή ατμόσφαιρα. Για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας πρέπει να δοκιμασθούμε. Ότι μπορούμε το αντιλαμβανόμαστε μονάχα στη δοκιμασία. Για αυτό και πολλοί άνθρωποι ρίχτηκαν κυριολεχτικά στην αγκαλιά της δυστυχίας, όταν αυτή δεν έτυχε στο δρόμο τους. Αναζήτησαν την ευκαιρία να δείξουν ολόλαμπρη την ηθική τους τελειότητα που αλλιώς θα έμενε για πάντα κρυμμένη. Ισχυρίζομαι ότι οι μεγάλοι άνδρες χαίρονται πολλές φορές όταν συναντούν δυσκολίες, με τον ίδιο τρόπο όπως χαίρονται οι γενναίοι στρατιώτες για τον πόλεμο. Ο Θεός φροντίζει πολύ για το καλό των ανθρώπων, για τούς οποίους ποθεί την ανώτερη ηθική ανάπτυξη. Έτσι παραχωρεί σε αυτούς τις προϋποθέσεις για τολμηρές και γενναίες πράξεις. Για να δημιουργηθεί ωστόσο μια τέτοια κατάσταση χρειάζονται πάντοτε ορισμένες εξωτερικές δυσχέρειες. Τον καλό τιμονιέρη τον εκτιμούμε στην τακίμια και τον καλό στρατιώτη στη μάχη.

Σας ικετεύω, μη φοβάστε λοιπόν τις δυσκολίες, που οι Θεοί σας επιβάλλουν για να σας κεντρίσουν! Ευδαιμονία είναι να σας δοθεί η ευκαιρία να δείξετε γενναία στάση. Δίκαια χαρακτηρίζουμε δυστυχισμένους τους ανθρώπους που χάνουν κάθε ζωηράδα γιατί ζουν σε υπερβολική ευτυχία. Μένουν ακίνητοι στην οκνή αδράνεια σαν το πλοίο στην ακύμαντη θάλασσα.

Να αποφεύγεται την εκνευριστική ευτυχία! Η ευτυχία κάνει τους ανθρώπους μαλθακούς. Ζουν σαν ένα ατελείωτο μεθύσι, αν κανένα γεγονός δεν τους θυμίσει ότι είναι άνθρωποι και μονάχα αυτό. Ότι ξεπερνά το σωστό μέτρο είναι βλαβερό. Ωστόσο η υπερβολική ευδαιμονία κρύβει μέσα της ιδιαίτερα πολλούς κινδύνους: Αναταράζει το μυαλό, φέρνει μπροστά στα μάτια μας ψεύτικες οπτασίες και περικαλύπτει την Αλήθεια και το Σφάλμα με αδιαπέραστο σκοτάδι.

Γιατί λοιπόν να μας κάνει έκπληξη ότι ο Θεός υποβάλει σε σκληρές δοκιμασίες τα ευγενικά πνεύματα; Η δοκιμασία ανδρείας δεν είναι τόσο απλή. Τ ο πεπρωμένο μας πληγώνει βαθιά. Ας υποστούμε ακλόνητοι τα χτυπήματα αυτά! Μια και δεν πρόκειται για τυφλό μαστίγωμα, αλλά για ευγενικό ανταγωνισμό. Όσο πιο συχνά παίρνουμε μέρος στον ανταγωνισμό αυτό τόσο γενναιότεροι θα γινόμαστε. Πρέπει να θέτομε τον εαυτό μας στη διάθεση της μοίρας και να αφηνόμαστε να μας σκληραγωγεί η μοίρα κατά των χτυπημάτων της. Σιγά σιγά θα νιώσουμε ότι είμαστε ισοδύναμοι με το πεπρωμένο. Φτάνομε να περιφρονούμε όλους τους κινδύνους όταν ζούμε αδιάκοπα μέσα στον κίνδυνο. Έτσι φτάνουν οι θαλασσινοί να μην προσβάλλονται από ναυτία, έτσι σκληραίνουν τα χέρια του χωρικού, έτσι δυναμώνουν οι μυς του στρατιώτου τόσο που να σφεντονίζει βλήματα, έτσι γίνονται ευλύγιστα τα μέλη ενός δρομέως. Στον καθένα από αυτούς είναι περισσότερο αναπτυγμένη η ικανότητα, στην οποία ασκείται. Θα φθάναμε να περιφρονούμε τον πόνο τότε μονάχα όταν τον έχομε υποφέρει.

Ένα δέντρο τότε μόνο είναι γερό και ανθεκτικό, όταν ταράζεται μια δύναμη από τον άνεμο γιατί εξαιτίας των σφοδρών αυτών κινήσεων βυθίζει τα ριζάρια του όλο και πιο βαθιά και γαντζώνεται με αυτά. Τα δέντρα που φυτρώνουν στις απάνεμες κοιλάδες δεν είναι τόσο ανθεκτικά. Είναι λοιπόν συμφέρον των καλών ανθρώπων να έχουν να αντιμετωπίζουνε δύσκολες καταστάσεις. Αυτοί γίνονται ατρόμητοι πολεμιστές. Έτσι μαθαίνουν να δέχονται με καρτερικότητα τα χτυπήματα του πεπρωμένου. Μόνον εκείνος που δεν έχει τη δύναμη να υποστεί τέτοια χτυπήματα τα θεωρεί σαν κάτι κακό.

Πολλά πράγματα δεν μπορούν να χωριστούν. Είναι μεταξύ τους αχώριστα δεμένα.  Άνθρωποι χωρίς ενεργητικότητα που έχουν κλίση στον ύπνο ή στον ξύπνιο που μοιάζει με υπνηλία, είναι φτιαγμένοι  από στοιχεία νωθρά. Για να δημιουργηθεί ωστόσο ένας άνδρας, με την πραγματική έννοια της λέξης , χρειάζεται η σκληρότητα του πεπρωμένου. Ο δρόμος του δεν πρέπει να είναι χαραγμένος σε ομαλό επίπεδο. Πρέπει να ελίσσεται σε ύψη και σε βάθη. Ρίχνεται από εδώ και από εκεί και πρέπει να διευθύνει το σκάφος στην τρικυμία. Πρέπει να κρατήσει σταθερή πορεία ενάντια στο πεπρωμένο. Πρέπει να συναντήσει πολλές δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις να τις κάνει υποφερτές και να ισοπεδώσει μοναχός το δρόμο του. Το χρυσάφι δείχνει την αγνότητα του στη φωτιά και ο γενναίος άνδρας στη δυστυχία.

Παρόλα όμως αυτά γιατί το επιτρέπει ο Θεός να συμβαίνουν τόσα κακά στους καλούς ανθρώπους; Δεν το επιτρέπει. Κάθε κακό το απομακρύνει από αυτούς, εγκλήματα και άτιμες πράξεις, επαίσχυντες θέσεις και λαίμαργες προθέσεις, τον τυφλό πόθο και τον φθόνο, που στρέφετε σε ξένη ιδιοκτησία. Διαφυλάσσει και προστατεύει το πραγματικό τους είναι. 

Υπόθεσε λοιπόν ότι ο Θεός σού λέγει:

<<Γιατί θέλετε να παραπονιέστε πάντοτε εναντίον μου, εσείς, που χαίρεσθε για το ορθό; Άλλους τους προίκισα με φαινομενικές αξίες και τους παραπλάνησα στον εγωισμό τους με ένα μακροχρόνιο απατηλό όνειρο. Τούς χάρισα χρυσάφι ασήμι  και ελεφαντόδοντο. Εσωτερικές αξίες τους λείπουν όμως ολότελα . Οι άνθρωποι που τους νομίζεται ευτυχισμένους είναι στην πραγματικότητα άθλιοι, με κακή νοοτροπία, αν δεν κοιτάζει κανένας μονάχα την εξωτερική του εμφάνιση, αλλά βλέπει και πίσω από τα παρασκήνια. Η ευτυχία τους δεν είναι σταθερή και αληθινή. Είναι μονάχα φλούδα, μια πολύ λεπτή φλούδα. Όσο οι άνθρωποι αυτοί είναι ψηλά και μπορούν να δείχνονται με την όψη αυτή, όπως τους αρέσει, η εντύπωση που κάνουν είναι λαμπρή. Αν συμβεί όμως κάτι που θα τους συγχύσει και θα τούς ξεγυμνώσει, τότε φαίνεται πια ότι ένα βάραθρο ακαθαρσίας ήταν κρυμμένο πίσω από την ψεύτικη λαμπρότητα.

<<Σε εσάς έδωσα αληθινές αξίες που είναι διαρκείας που κερδίζουν σε μεγαλείο και πλούτο όταν ασχοληθεί κανένας με αυτές και θέληση να τις κρίνει από όλες τίς πλευρές. Σας έδωσα τη δύναμη να περιφρονείται, ότι οι άλλοι φοβούνται. Σας έμαθα να απεχθάνεστε τις κατώτερες διασκεδάσεις. Από έξω δεν λαμποκοπάτε… Η αξία σας είναι εσωτερική. Να μη χρειάζεται την ευδαιμονία, αυτό είναι για εσάς ευδαιμονία.>>

Σενέκας- Ρωμαίος φιλόσοφος

(4 π.χ- 65μ.χ.)

Περιοδικό Νέα Ευρώπη Τεύχος-4

Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού