(Εκ της προκηρύξεως του Fuhrer επι τη δεκαετία της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως κατά την 30ην Ιανουαρίου 1943)
[…] Παν ότι όμως, επεβλήθη από του 1919 μέχρι του 1933 εις τον Γερμανικόν
Λαόν αδίκως και καταπιεστικώς, δια οικονομικής λεηλασίας και πολιτικής
διαιρέσεως, δεν αφορά την
Εθνικοσοσιαλιστικήν αλλά πέρα ως πέρα
την Δημοκρατικό- Μαρξιστικήν Γερμανίαν…
[…] Μετά σκληράς επιμονής επροσπαθούσε ο Διεθνής Ιουδαϊσμός να
λεηλατήσει κατά πρώτον οικονομικώς το έθνος δια να το καταστήσει ούτω ώριμον
κατόπιν τόσον οικονομικώς όσον και ψυχολογικώς δια τον Ιουδαϊκόν
Μπολσεβικισμόν…
[…] Ενώ αφ΄ενός οι Ιουδαίοι αρχηγοί των κομμάτων και οι
οικονομικαί Ύαιναι κατέστρεφον τας βάσεις της πολιτικής και οικονομικής ζωής
ολοένα και περισσότερον, εκήρυτον οι ίδιοι Ιουδαίοι δημοκόποι το επάναγκες της
Μπολσεβικικής Επαναστάσεως αφ΄ετέρου. Ήτο συγχρόνως φανερόν, ότι, εάν
κατόρθωσαν εις διάστημα δεκατεσσάρων ετών Μαρξισμός, η Δημοκρατία και ο
Κοινοβουλευτισμός να κατερειπώσουν την Γερμανίαν, θα ήτο αρκετό ένα έτος εις
τον Μπολσεβικισμόν δια να καταστρέψει πλήρως το κράτος. Ούτω ευρίσκετο ο
Γερμανικός Λαός, εσωτερικώς διχασμένος και αποσυντεθειμένος οικονομικώς
καταχρεωμένος και κατασυντριμμένος, προ της τελευταίας χρεωκοπίας…
[…] Αυτή λοιπόν ήτο η κληρονομία, ήτις μου παρεδόθη υπευθύνως
την 30 Ιανουαρίου 1933…
[…] Παρακάλεσα τότε τον Γερμανικόν Λαόν, όπως μου χορηγήσει
προθεσμία τεσσάρων ετών, δια να επανορθώσω ότι είχε καταστραφεί και
κατασυντριβεί εις το δεκατετραετές της καταπτώσεως διάστημα…
[…] Ηργάσθην, υποβοηθούμενος παρά των Συναγωνιστών μου,
ακαταπαύστως έτος προς έτος δια την επανόρθωσιν του Γερμανικού κράτους τόσον
εσωτερικώς όσον και εξωτερικώς. Προ της παρ΄εμού αιτηθείσης προθεσμίας,
ευρίσκετο ήδη και ο τελευταίος άνεργος εις εργασίαν.
Η Ιουδαϊκή επίθεσις εναντίον της ιδιοκτησίας των Γερμανών
χωρικών είχε αποκρουσθεί, η διατήρησις των Μετοχίων συντελέσθη, τα επαγγέλματα
και λοιπή οικονομία ήρχισαν εκ νέου να ακμάζουν, τα οικονομικά του Κράτους της
Χώρας και εν γένει ετακτοποιήθησαν, κατορθώθη να επανέλθη η συγκοινωνία οι
δρόμοι και οι σιδηρόδρομοι εβελτιώθησαν, νέαι διώρυγες κατασκευάσθησαν, οι
κρατικοί αυτοκινητόδρομοι ήρχισαν. Μετά της εξυγιάνσεως της οικονομικής ζωής
συνεβάδιζεν η εξέλιξης της εκπολιτιστικής, της αρχιτεκτονικής, του Θεάτρου, της
Μουσικής, του Κινηματογράφου, του Ραδιοφώνου, άτινα προοδεύσαν τόσον όσον
ουδέποτε πρότερον. Εν ταυτώ ευρίσκετο μια προσταγή: Ολοένα και περισσότερον να
συμμετάσχη ο Λαός όχι μόνον εις τα υλικά, αλλά και εις τα εκπολιτιστικά αγαθά
και τας δημιουργίας του Έθνους. Τον Λαόν αφεώρων αι βάσεις της νέας Αγωγής.
Χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η καταγωγή, η θέσις ή το επάγγελμα των γονέων έπρεπε
να καταστώσει δυναταί καθενός ικανού παιδιού του Λαού μας δια δαπανών της
κοινότητος αι σπουδαί και ούτω η κοινωνική άνοδος αυτού…
[…] Οι ενδιαφερόμενοι δια την οικονομικήν και μπολσεβικικήν του
Λαού λεηλασίαν ήρχισαν να μισούν την Γερμανία τόσο περισσότερον, όσον αυτή
ήρχισε να γίνεται πρότυπον ειρηνικής επιλύσεως ευρισκομένων αντιθέσεων,
κοινωνικών προβλημάτων ή οικονομικών δυσχερειών. Ιδιαιτέρως ο Διεθνής
Ιουδαϊσμός ηύξησε την εναντίον της νέας Γερμανίας δημοκοπίαν του, ήτις δεν
συνεκατένευσεν ούτε να υποκήψη εις τα διεθνή χρηματιστηριακά συμφέροντα αλλά
ούτε και από τας μπολσεβικικάς απειλάς να φοβηθεί. Με όλη αυτήν την εχθρότητα
κατορθώθη από έτος εις έτος να επιτυγχάνονται ολοένα και μεγαλύτεροι πρόοδοι..
[…] Κατά το αυτό όμως χρονικόν διάστημα και προ δέκα ετών
ενωρίτερον προέβαινεν ο μπολσεβικισμός ως συστηματικόν εξοπλισμόν δια την
εναντίον της Ευρώπης επιδρομήν πράγματι γιγαντιαίας εκτάσεως. <<Τι θα ήτο
ο Γερμανικός Λαός και η Ευρώπη, εάν την 22 Ιουνίου 1941 δεν εκρατούσε κατά το
τελευταίον λεπτόν η νέα Γερμανική στρατιωτική δύναμις την ασπίδα της προ της
Ηπείρου!! Ποιος θέλει να πιστεύση, ότι θα έσωζον τον κόσμο αι γελοίαι εγγυήσεις
ή επίσης αι άνευ σημασίας χάρτιναι δηλώσεις των αγγλοσαξόνων Διπλωματιών, από
την επιδρομήν μιας Δυνάμεως ήτις, όπως σήμερον οι αμερικανοί ανταποκριταί
ησύχως εκφράζονται, από είκοσι ετών μόνον έναν Σκοπόν είχε, όπως κάποτε κατά
την εποχήν της μεταναστεύσεως των Λαών ή της επιδρομής των Μογγόλων, να
επιτεθεί εναντίον της Ευρώπης, να καταστρέψει τον Πολιτισμόν της, προ πάντων δε
να εξανδραποδίση τους ανθρώπους της δια να επιτύχει δούλους εργάτας δια τας
Σιβηρικάς Τούνδρας.>>
[...] Ποιόν κράτος εκτός της Γερμανίας θα ήδύνατο να
αντιταχθεί εις αυτόν τον κίνδυνον; …
[…] Η νικά η Γερμανία, η Γερμανική Στρατιωτική Δύναμις και αι
μεθ΄ημών Σύμμαχοι χώραι και μετ΄αυτών η Ευρώπη, ή εφορμά εξ Ανατολών το
έσωασιατικόν -μπολσεβικικόν κύμα εντός της περισσότερον όλων Πολιτισμένης
Ηπείρου, ακριβώς ομοίως καταστρεπτικώς και εξολεθρευτικώς, ως τούτο έχει ήδη
γίνει εις Ρωσσίαν. Μόνον φαντασιόπληκτοι μακράν του κόσμου ευρισκόμενοι δύναται
να πιστεύωσι σοβαρώς εις τας Ιουδαϊκάς Ψευδολογίας το ότι θα ήδύνατο να
αναχαιτίσει μιαν τοιαύτην καταστροφή Λαών κάποια Βρετανική, ή Αμερικανική χάρτινος
δήλωσις…
[…] Πρό του μεγέθους αυτής της γιγαντιαίας Πάλης ωχριούν πάσαι
αι προηγηθείσαι, καθόσον εάν θα επιτύγχανε η εφόρμησις αυτή η εσωασιατική
εναντίον της Ευρώπης, θα αποσυνετίθετο ο σημερινός Κόσμος, όπως απεσυνθέτη ο
παλαιός κατά την επιδρομή των Ούνων. Μια χιλιάδων ετών ανθρώπινος εργασία θα
είχε γίνει εις μάτην, επί της ανθούσης Ηπείρου της Γης θα επήρχετο Χάος, αντί
του Πολιτισμού της θα ενεκαθίστατο η Βαρβαρότης…
Η συνομωσία της Διεθνούς Κεφαλαιοκρατίας και του
Μπολσεβικισμού δεν είναι παράλογος τις εκδήλωσις, αλλά φυσικόν δεδομένον,
καθόσον η εις αμφοτέρους Δρώσα Δύναμις είναι ο λαός εκείνος, ο οποίος δια του
από αιώνων Μίσους του ολοένα και εκ νέου κατασπαράξει την Ανθρωπότητα, την
αποσυνθέτει εσωτερικώς, την λεηλατεί οικονομικώς και την καταστρέφει πολιτικώς…
[...] Ο Διεθνής Ιουδαϊσμός είναι ο <<μύκης της αποσυνθέσεως
των Λαών και των Κρατών και σήμερον ακριβώς ως και εις την Αρχαιότητα και θα
παραμείνει επι τοσούτον, (επικίνδυνος) εφόσον δεν ευρίσκουν την Δύναμιν οι Λαοί
να απαλλαγούν από αυτόν τον νοσηρό παράγοντα…
[...] Έναντι της επιγνώσεως, ότι εις αυτόν τον Πόλεμον δεν θα
υπάρξουν Νικηταί και ηττημένοι, παρά μόνον παραμείναντες εις την ζωήν και
καταστραφέντες, θα εξακολουθήση τον Αγώνα το Εθνικοσοσιαλιστικόν Κράτος μετά
του φανατισμού εκείνου, τον οποίον από της πρώτης στιγμής είχεν η Κίνησις, όταν
αυτή ήρχισεν να κατακτά την εν Γερμανία Εξουσίαν…
[...] Κατά τον παρελθόντα ήδη χειμώνα ηλλαλάζουν επίσης οι εις τας
Κεφαλαιοκρατικάς Χώρας ιουδαίοι αρχηγοί δια την παρ΄αυτών άφευκτον θεωρουμένην
διάλυσιν της Γερμανικής Στρατιωτικής Δυνάμεως. Διαφορετικά όμως ήρθε…
Δύναται κατά τον Χειμώναν αυτόν να ελπίζουν πάλι το ίδιο,
αλλά θα ίδουν, ότι η Ισχύς της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας είναι κάτι πολύ
ισχυροτέρα της επιθυμίας των. Όσον περισσότερο διαρκεί ο Πόλεμος, τόσον
περισσότερο η ιδέα αυτή θα συγκεντρώνει τον Λαόν, θα τον εμψυχώνει δια της
Πίστεως της και ούτω θα αυξάνει τας αποδόσεις του…
Η Ιδέα αυτή θα εξακολουθεί τον Πόλεμο τούτον, έως ότου έλθει
σαφές αποτέλεσμα μια νέα 30 Ιανουαρίου, ήτοι: η αναμφίβολος Νίκη…
Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού
