Η ημέρα αυτή της Μεγάλης Εορτής δεν θα παύση ποτέ να καθηδύνη τας ψυχάς και να δώσει εις τας καρδίας την χαράν των ελπίδων και της Πίστεως. Εγνώρισεν η Ψυχή τα θεία αυτά δώρα εις στιγμάς σκληράς της ιστορίας της και πάντοτε εδέχθη αυτά με βαθείαν αγαλλίασιν, ως μιαν δύναμιν αγαθοποιόν η οποία ανέτειλε μέσα από το σπήλαιον του νεογέννητου Θεού, δια να καταυγάσει τας ψυχάς με το ανέσπερον Φώς της θείας προσδοκίας.
Ευρέθημεν πάλιν δια ακόμη μια φορά, υπό τα ερείπια μιας καταστροφής. Να λησμονήσωμεν την στιγμή αυτήν τους υπευθύνους; Είναι τόσο δύσκολον να καλυφθούν με την λήθη έστω και δια ολίγας στιγμάς, τας στιγμάς της ιεράς αναμνήσεως της Απείρου συγκαταβάσεως εκείνοι οι οποίοι έσυραν την Ελλάδα θύμα εις το άρμα του συμφέροντος των, αιμάσουσαν και ανίσχυροι, δια να ρίψουν αυτήν εις το βάραθρο της καταστροφής, η οποία θα ήτο οριστική, η οποία θα εσήμανε το τέλος της φυλής και του Έθνους, αν ο Νικητής δεν συνεπάνει, αν η μεγαλοφροσύνη του δεν συνεχώρει το θύμα των εχθρών του.
Και ίσταται τώρα παρά το πλευρόν μας ο Νικητής και συνεορτάζει κατά τας στιγμάς ενός μεγάλου αγώνος του υπέρ του πολιτισμού και του χριστιανισμού, υπερ των αρχών τας οποίας διεκύρηξεν επι της Γης ο ενανθρωπίσας θεός με την Γέννησίν του εις το πτωχόν σπήλαιον, εις την φάτνην των αναλόγων, και με την ανοδόν του εις τον Γολγοθάν Ας ανοίξωμεν σήμερα την ψυχήν μας εις το λαμπρόν φώς της Ελπίδος που έρχεται από την Βηθλεέμ από τους ουράνιους κόσμους της πίστεως. Θα λείψει ίσως από πολλούς η πλήρης τράπεζα. Άλλους θα συντροφεύσει η στέρησις. Αλλά η Ελπίς θὰ δωρίσει εις τας ψυχάς όλων την εγκαρτέρησίν, η οποία αποτελεί δια τους λαούς όπως και τα άτομα δύναμιν ακαταγώνιστον, δύναμιν η οποία οδηγεί προς τας καλλίτερας ημέρας. Πότε εχάθη η ελπίς και πότε εσβέσθη η πίστης από την ψυχή των Ελληνικών γενεών που επέρασαν; Έλαμψαν μέσα εις τα βάθη των ψυχών αι δυνάμεις αυταί και οδήγησαν πάντοτε προς την εκπλήρωσιν των πόθων του ΄Έθνους.
Ένας άλλος λαός χωρίς να νικηθεί εγνώρισε και αυτός την συμφοράν μιας τρομερής καταδίκης. Πρόκειται περί του Γερμανικού Λαού. Και αυτός όταν ευρέθει εις τον βάραθρον της απερίγραπτου δυστυχίας, οπλίσθη με την δύναμιν της ελπίδος και την πανοπλίαν της πίστεως προς το μέλλον της πατρίδος του. Ήλθε δια αυτόν το πλήρωμα του χρόνου και με οδηγόν τον Αρχηγόν του, αγωνίζεται τώρα και νικά εις το μεγάλον του Πολιτισμού της Ευρώπης της Χριστιανοσύνης εναντίον αθλίων βαρβάρων και άθεων. Σήμερον ας σιγάσουν των στερήσεων οι πόνοι και η καρδία μας εις την οποίαν δεν έπαυσαν να πάλλουν ποτέ αισθήματα ευγενή και γενναία, ας διαποτισθεί από την προσδοκίαν των καλλιτέρων ημερών τας οποίας ποθούμεν και δια της οποίας εργάζεται μεθ΄ημών ο Νικητής.
Δεν χάνονται οι Λαοί οι οποίοι διατηρούν εις την ψυχήν των την δύναμιν φωτεινών παραδόσεων και ιστορίας Πολιτισμού αιωνίου. Χάνονται μόνον οι Λαοί των οποίων εξασθενεί η πίστη, προς το μέλλον των, των οποίων μολύνεται ο χαρακτήρας των οποίων η ψυχή απαρνείται την λάμψιν της θρησκείας και του Ήλιου της Δικαιοσύνης.
Από τα βάθη των αιώνων, μέσα από το ιερό σπήλαιον, το θείο βρέφος ακτινοβολεί την αγίαν καλοσύνην και την συγκατάβασιν. Η ψυχή του Έθνους, η προσκυνήτρια ας προσέλθει και ας γονυπετήσει προ του Ενσαρκωθέντος Θεού. Το Άστρον της πίστεως θα την οδηγήσει εως εκεί. Δεν είναι άγνωστός της ο δρόμος αυτός. Ας παρακαλέση. Ο Θεός εισακούει τους ατυχούντας τα δυστυχή θύματα. Και ας ζητήσει εν συντριβή να την οδηγήσει προς τα νέα της πεπρωμένα, εις τον Κόσμον που θα ανατείλη αύριον νέος, όταν ο ήλιος δεν θα φωτίζει πλέον επι της γης του εχθρού της θρησκείας, εχθρού του κηρύγματος το οποίον θα συντρίψει ο Θεός της Αγάπης, της Ελπίδας και της Δικαιοσύνης.
Θεσσαλονίκη 25 Δεκεμβριου-1941
Ιερός Δεσμός Αργοσαρωνικού
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου