Τα προβλήματα που τίθενται ενώπιον της Ευρώπης κατά τον σημερινό παγκόσμιο πόλεμο έχουν απλοποιηθεί:
Η απάντησις είναι εύκολος, εφόσον η ήπειρος έχει να λύσει ανθρώπινα προβλήματα, που αφορούν μόνον αυτήν. Ιδού το πρώτον:
Η ΓΥΝΑΙΚΑ
ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ
Οι χρονικογράφοι του 19ου αιώνος αναφέρουν δύο περιπτώσεις κατά τας οποίας Αγγλίδες γυναίκες αγοράσθηκαν από τους άνδρες των εις την αγορά.
Η μια γυναίκα οδηγήθηκε οικειοθελώς εις την αγορά, συρόμενη από τον λαιμό με ένα ''καπίστρι'', αγοράσθηκε αντί μισής κορώνας και οδηγήθηκε έως το σπίτι του νέου συζύγου της.
Την άλλη, την αγόρασε ένας ξενοδόχος δια να υπηρετή εις το πανδοχείο του.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι η μέθοδος αυτή ήτο στερεότυπος όσον αφορά την κοινωνική μεταχείριση της γυναίκας προ εκατονταετίας.
Δεν ήταν όμως την εποχή εκείνη η γυναίκα απεριορίστως κτήμα του ανδρός;
Ο άνδρας ελέγχει τας προσωπικάς υποθέσις της, της διαγράφει τα όρια που δεν δύναται να υπερπηδήση, αντλεί δύναμιν δηλαδή από το πανάρχαιον δίκαιον του ισχυρότερου, που θέτει το θηλύ υπό την ανδρική εξουσίαν.
Με την γαλλικήν επανάστασιν, δηλαδή προ της εκρήξεως ακόμη της γαλλικής επαναστάσεως, αρχίζει σιγά- σιγά να συντρίβεται αυτή η ''σκλαβιά της γυναίκας''.
Μια νέα κοσμοθεωρία, η επικρατήσασα αρχή της σχέσεως φύσεως και ανθρώπου, συνέβαλεν εις την διάσπασιν των τειχών της δουλείας: η διδασκαλία περί ισότητος.
Επι της βάσεως της ισότητος αυτής προσεδόθη εις την γυναίκα νέα αξία και θέσις.
Δια της ενεργητικής στάσεως αυτών των γυναικών αρχίζει η απελευθέρωσίς των.
Ο αγώνας αυτός του θηλυκού γένους απέβλεπε εις την εξασφάλισιν των αυτών δικαιωμάτων με τον άνδρα.
Χωρίς αμφιβολία αυτό εσήμανε επανάστασις εις τον τρόπο της ζωής μας, που κατά τας παρελθούσας δεκαετίας έφερε προς εσωτερικήν κρίσιν, δεδομένου ότι ανεπτύχθη παραλλήλως από τον φιλελευθερισμόν.
Διότι ναι μεν η γυναικεία επανάστασις του παρελθόντος αιώνος συνέτριψε αναμφιβόλως την '' άλυσιν εκείνην των δεσμών'', ήγειρε όμως ακόμα μεγαλειτέρας αξιώσεις ισχύος.
Την εποχή εκείνη χρειάσθηκε μεγάλη προσωπική γενναιότης εκ μέρους των πρωτοπόρων της επαναστάσεως, όπως π.χ υπό της πρώτης Γερμανίδας ιατρού δόκτορ Τιμπούρτσιους, η οποία σπούδασε εις το ανατομείο από κοινού με τους άλλους άρρενας σπουδαστάς.
Και η γενναιότης της αυτή πρόσφερε την εποχή εκείνη πλούσιο υλικό εις τα ειρωνικά σχόλια των εφημερίδων.
Κεντρικό σημείο της γυναικείας κινήσεως εν Ευρώπη ήταν η εξωτερική υλική ανεξαρτησία από τον άνδρα, σκοπός, τον οποίο η γυναίκα επλησίασε αναμφιβόλως δια της βιομηχανοποίησεως.
Η αυτοπεποίθησις της γυναικός ανυψώθη και η απόδειξις των προσώντων της απεδείχθη.
Πρόκειται περί γεγονότος που θεωρούμε σήμερα σχεδόν ως αυτονόητον.
Η ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΑ '' Οι πρώτες φεμινίστριες ''
Το θηλυκό που απεχθάνεται το νοικοκυριό, αναμασά επιστημονικάς γνώσεις, πολιτικολογεί ή συγγράφει.
Η σουφραζέτα απομακρύνεται και εξωτερικώς κατά το δυνατόν από τον τύπο του γένους της, ενδύετε κατά το ανδρικόν πρότυπον, έκοβε τα μαλλιά της ανδρικά, εν γένει δε έδιδεν εις όλα τον ανδρικόν τόνον.
Εζήτει να έχει ελεύθερη γνώμη εις την επιστήμη, την πολιτική και το δίκαιο, παραλλήλως δε ενεφανίσθη και η απαίτησις της περί ελευθερίας εις τον έρωτα, που εύρε το κορύφωμα της εις την θέσιν που έλαβεν η υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων πρωτοπόρος Ανίτα Άουγκσμπουργκ: <<Ή γυναίκα που έχει συναίσθησιν της αξιοπρέπειας της, δεν μπορεί να ανεχθεί τον νόμιμο γάμο.>>
Εδώ διακρίνεις τις ρίζες από τις οποίες προήλθε η γυναικεία απελευθέρωσις: Πρόκειται περί απεριορίστου ατομισμού, που έθετε πρωτοφανείς απαιτήσεις: Τελευταίος σκοπός ήταν η άλωσις του κράτους, η πλήρης δηλαδή εξίσωσις δικαιωμάτων και όσον αφορά την πολιτική.
Γνωρίζουμε πρωτόγονους λαούς ανάμεσα εις τούς οποίους οι γυναίκες ομιλούν την ιδιαιτέραν των γλώσσαν που οι άνδρες δεν χρησιμοποίησαν ποτέ.
Είναι μια απόδειξις του ιδίου, προσωπικού κόσμου των γυναικών, που έρχεται μεν εις επαφή με τον κόσμο των ανδρών, χωρίς όμως να εξομοιούται.
Η γλώσσα αυτή των γυναικών μας φαίνεται ως σύμβολο του φυσικού χωρισμού των δύο φύλων, από την αντίθεσιν των οποίων γεννώνται αιωνίως νέες δυνάμεις χρήσιμες δια την ύπαρξιν του ανθρώπινου γένους.
ΝΕΟΙ ΔΡΟΜΟΙ
Παντού όμως εις τον κόσμο, όπου συνεκροτήθη μια οιαδήποτε τάξις, όπου κράτη, κοινωνικαί μορφαί και πολιτισμοί εγεννήθησαν υπήρξαν αποτέλεσμα της αποκλειστικής δραστηριότητος του ανδρός.
Εις τα έργα αυτά αφιέρωσε τας δημιουργικάς δυνάμεις του.
Όλες οι προσπάθειες προς καθιέρωσιν της γυναικείας κυριαρχίας προσέκρουσαν εις το γεγονός ότι δια λόγους φυσικούς δεν είναι δυνατή η κυριαρχία αυτή.
Η γλώσσα των γυναικών εις την αρχέγονόν της δημιουργία είναι ακατανόητος από τον κόσμο των ανδρών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής παραχώρησαν εις τας γυναίκας μιαν κακώς νοούμενη << ισότητα δικαιωμάτων >> με το γεγονός δε αυτό υπογράμμισαν την ανικανότητά των να συμβάλουν ενεργώς εις την δημιουργία πολιτισμού.
Ο άνδρας είναι ο δημιουργός της ιστορίας, το θήλυ είναι ο αιώνιος δημιουργός των νέων γενεών.
Η σουφραζέτα προσπάθησε να εξέλθη του γυναικείου κόσμου και να δημιουργήσει μέσα εις το πλαίσιον του ανδρικού φύλου ίδιον δίκαιο - πράγμα που θα μπορούσαμε επιτυχώς να παραβάλωμεν με ένα παιδί Ευρωπαίου που το παραδίδομεν εις τους Κινέζους προς ανατροφή δια να δημιουργήσουμε έναν Κινέζο.
Το αποτέλεσμα θα είναι ότι προέκυψε μια ύπαρξις χωρίς γένος, η οποία εις την γυναικεία γλώσσα ήταν ή και από σκοπού έγινε ακατανόητος, απομακρυνθείσα του ιδίου κόσμου.
Κατά τον τρόπο αυτόν η λιμπεραλιστική εποχή έθραυσε την άλυσιν των δεσμών, με τα οποία η γυναίκα ήταν εξαρτημένη από τον άνδρα , παρά ταύτα όμως δε επέτυχε αυτή την αληθινή ελευθερία της.
Ο μητριαρχισμός απέτυχε. Βεβαίως.
ΜΗΤΕΡΑ: Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
Έναντι του ανδρός η ώριμος γυναίκα πρέπει να κατέχει κάποια ικανότητα εξελίξεως - με άλλους λόγους: η γυναίκα μπορεί να φθάσει τα ανώτατα όρια εξελίξεως μόνον εκ παραλλήλου προς τας απαιτήσεις της μητρότητος.
Ο άνδρας δεν θα ήταν σε θέση να φέρει το βάρος αυτό.
Η γυναίκα αντιθέτως διαθέτει φυσικά προς τούτο ικανότητας, οι οποίες αποτελούν το μοναδικό θαύμα της γυναικείας ζωής.
Αυτήν όμως την ικανότητα που έχει ανεξάντλητους ικανότητας εξελίξεως μπορούμε να το δούμε καθαρά, εάν πάρουμε τρείς αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες του ανδρός, της γυναικός και ενός δεκαετούς παιδιού και τις συγκρίνουμε.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου δεικνύουν καθαρότατα την ομοιότητα μεταξύ παιδιού και γυναικός.
Ο άνδρας, αναλόγως προς την βιολογική του κατάσταση, φαίνεται ώριμος.
Η σύγκρισις μεταξύ νεανίου και γυναίκας μας αποκαλύπτει ολόκληρο το μυστικό των ικανοτήτων του θηλέος.
Μια μητέρα με έξι παιδιά εις διάστημα είκοσι ετών επανέφερε το βάρος του σώματός της τρείς φορές.
Τις αυτές ικανότητες, από σωματικής απόψεως, τα αντλεί από τα υπόλοιπα της ζωτικότητάς της, την οποίαν μεταβιβάζει εις τα παιδιά της.
Εδώ αναγνωρίζουμε την δημιουργικήν, πανάρχαιαν και μεγαλειτέρα αποστολή της γυναίκας, την οποίαν ο άνδρας οφείλει μετά προσοχής να παρακολουθεί, εάν θέλει να βοηθήσει την γυναίκα εις το να εύρει τον δρόμο μιας νέας εσωτερικής και εξωτερικής ελευθερίας.
ΣΥΖΥΓΟΣ: ΝΕΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Η βαθυτέρα μεταμόρφωσις της γυναίκας από της απόψεως της κοινωνικής της θέσεως έλαβε χώραν εις τας βιομηχανικάς πόλεις.
Έν αντιθέσει προς τούς αγρότας, οι βιομηχανικοί εργάτες είναι χωρισμένοι εις δύο κόσμους:
Ο ένας είναι του ανδρός που περικλείεται από τους τοίχους του εργοστασίου, ενώ ο άλλος είναι το σπίτι, όπου διοικεί η γυναίκα και μάλιστα κατά τρόπον, που δεν έγινε ποτέ αισθητός από τους αγρότες.
Ο αγρότης εις το κτήμα του είναι ο κύριος της ζωής και της εργασίας.
Ο εργάτης ότι ευρίσκεται εκτός του κύκλου της εργασίας του το αφήνει εις την γυναίκα του.
Αυτή τον αντιπροσωπεύει ενώπιον των δημοσίων αρχών, είναι η κυρία του σπιτιού, συγκατοικούσα με τους συγγενείς της.
Δια τον αγρότη οι συγγενείς του ανδρός παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο και είναι εκείνοι οι οποίοι συνήθως επισκέπτονται την κατοικία του.
Η μητέρα της γυναίκας, η γιαγιά δηλαδή, παίζει μεγαλύτερο ρόλο εις την ανατροφή των παιδιών του εργάτου παρά η μητέρα του συζύγου.
Η μεταμόρφωσις αυτή της γυναίκας παρατηρείται καθαρά από της αρχέγονου εποχής μέχρι της σημερινής.
Σημαίνει κατ΄εξοχήν τον οριστικό δρόμο της γυναίκας από τον λαβύρινθο των διαφόρων ιδεών προς τον αληθινό κόσμο της.
Το παλαιόν μητριαρχικόν σύστημα ευρίσκεται εις την καμπήν κάποιας νέας αποφασιστικής στροφής.
Αφήνει εις τον άνδρα ένα μεγάλο τομέα της ζωής προς γόνιμον δραστηριότητα, χωρίς να περιορίζει καθόλου την γυναίκα, η οποία με αυτόν τον τρόπο δύναται να εκτελέσει την βιολογικήν αποστολή της, ταυτοχρόνως δε και τα νέα μεγάλα της καθήκοντα που συνδέονται με την ανεξαρτησία της.
Εδώ αρχίζουν τα νέα, μεγάλα προβλήματα, που θα προκύψουν προπαντός μετά την επιστροφή των γυναικείων εργατικών δυνάμεων εις την οικογενειακή ζωή.
Επι του παρόντος βλέπουμε πλήρεις ελπίδων προθέσεις, ταυτοχρόνως όμως και τας άναποφεύκτους συγκρούσεις.
Διότι ακριβώς τα συζυγικά εκείνα ζεύγη που συγκροτούνται από βιομηχανικούς εργάτες και εις τους κόλπους των οποίων αναπτύσσεται η νέα κοινωνική ιδέα της γυναίκας, είναι κατά πολύ μεγαλύτερο ποσοστόν ατυχή ή εκείνα των βιοτεχνών, των εμπόρων ή των χωρικών, όπου άνδρας και γυναίκα ζουν και εργάζονται καθημερινώς εις τον ίδιον κόσμον.
Όσον όμως περισσότερο αναγνωρίζουν οι άνδρες ποίον νέον περιεχόμενον ζωής μπορεί να απασχολήσει την γυναίκα και όσο καλύτερα εννοούν οι γυναίκες τις δυνατότητες τους, που δεν θίγουν φυσικά τον άνδρα, τόσο ευκολότερα πλησιάζουμε προς την εκπλήρωσιν του σκοπού.
ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΟΤΗΣ
Όταν λέμε ότι η γυναικεία επανάστασις απέδειξε ότι πραγματικά η γυναίκα είναι ικανή δια όλα τα επαγγέλματα, δεν αρνούμεθα ότι οι προϋποθέσεις δια έκαστον επάγγελμα είναι διαφορετικές.
Ένα από τα σπουδαιότερα μελλοντικά προβλήματα θα είναι η εξεύρεσις νέων και καταλλήλων δια την γυναίκα επαγγέλματα.
Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο όταν στηριχθούμε εις την ευρωπαϊκή κοσμοθεωρία, συνδεόμενη με την φυσική τάξη.
Επαγγέλματα που ταιριάζουν εις την γυναίκα είναι εκείνα, που συμβάλουν εις την σύναψιν σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και παρέχουν βοήθειαν: ως επιστημονική βοηθός, ως γραμματεύς, ως αδελφή εις το νοσοκομείο θα εργασθεί καλύτερα από τον άνδρα.
Η εισπράκτωρ εις το τραμ βοηθεί συνήθως το κοινό, η διευθύντρια ενός οικοτροφείου είναι ο ιδεωδώς κατάλληλος άνθρωπος εις την κατάλληλον θέσιν που δεν μπορεί να αντικατασταθεί ποτέ από τον άνδρα.
Όταν ο μηχανικός ενός γερανού σηκώνει το εμπόρευμα από το ένα μέρος δια να το μεταφέρει αλλού, η κίνησις της μηχανής, το τεχνικό μέρος, οι κινητήρες, καθώς λειτουργούν, του προσφέρουν χαρά.
Αντιθέτως, μια γυναίκα που θα έκαμε την ίδια εργασία θα έβλεπε εις τον γερανό την απλή διαδικασία του συνδέσμου μεταξύ δυο εργατών, που περνούν το εμπόρευμα από το ένα μέρος εις το άλλο.
Με όσα αναφέραμε δώσαμε απλώς μερικές βασικές ιδέες όσον άφορά την θέσιν του ανδρός και γυναικός εις την κοινωνία.
Ο άνδρας είναι ο δημιουργός και ο αρχιτέκτων, ακόμα και εις τας λεπτομέρειας είναι οικοδόμος.
Δίδει πάντοτε το προβάδισμα εις την νόησις.
Η γυναίκα είναι το συνδετικό στοιχείο και η εξυπνάδα της έχει την έδρα εις την καρδίαν.
Έτσι δημιουργείται ένα νέο μητριαρχικό σύστημα, μια γυναικεία κυριαρχία, κατά την οποία η γυναίκα διευθύνει αυτόνομα τον δικό της κόσμο.
Ας δώσουμε εις αμφοτέρους τούς από χιλιετηρίδων εναντίον αλλήλων αγωνιζόμενους πόλους της ζωής την ισότητα, που λαμβάνει υπόψιν την φυσική διαφορά των ιδιαιτέρων κόσμων ανδρός και γυναικός και ας μη θελήσουμε να πλησιάσουμε τον ένα προς τον άλλο με μέσα τεχνητά.
Από τις ρίζες και των δύο θα αναπηδήσει ένας δημιουργικός και αρμονικός πλούτος, που θα είναι αιωνίως γόνιμος και ικανός προς ανανέωσις.
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ
Ενα από τα σοβαρότερα προβλήματα που θα έχει να επιλύσει η Ευρώπη εις το μέλλον θα είναι η εξεύρεσις επαγγελμάτων καταλλήλων δια τα γυναικεία χέρια.
Ποια είναι τα κατάλληλα γυναικεία επαγγέλματα, αυτό μας το δείχνει δια του εξής παραδείγματος.
Ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι ένας άνδρας χειρίζεται ένα γερανό με πολύ διαφορετικό πνεύμα παρά μια γυναίκα.
Δια το άνδρα έχει ως ελκυστικά στοιχεία την χαράν οργανώσεως, την ταχύτητα της εργασίας και το παιχνίδι με τούς διαφόρους μοχλούς (άνω εικόνα).
Η γυναίκα όμως ελκύεται από την τάσιν να βοηθήση τον εργάτη και να συντείνη εις την διαβίβασιν των αγαθών εις τούς συνανθρώπους της (κάτω εικόνα).
Έτσι βλέπουμε ανάγλυφους τις διαφορές μεταξύ ανδρός και γυναικός εις το ζήτημα της εργασίας.
Ο μελετητής τονίζει ότι έχουν μεν τα δυο φύλλα τα αυτά δικαιώματα, αλλά βασίζεται εις τα βιολογικά δεδομένα.
Η πραγματοποίησις των νέων αυτών τάσεων, αυτή θα αποβεί ένα από τα ωραιότερα, ευγενέστερα και μεγαλύτερα προβλήματα, τα οποία θα τεθούν εις τούς Ευρωπαίους επιστήμονας, τεχνικούς και πολιτικούς ηγέτας.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Μια νέα κοσμοθεωρία, η επικρατήσασα αρχή της σχέσεως φύσεως και ανθρώπου, συνέβαλεν εις την διάσπασιν των τειχών της δουλείας: η διδασκαλία περί ισότητος.
Επι της βάσεως της ισότητος αυτής προσεδόθη εις την γυναίκα νέα αξία και θέσις.
Δια της ενεργητικής στάσεως αυτών των γυναικών αρχίζει η απελευθέρωσίς των.
Ο αγώνας αυτός του θηλυκού γένους απέβλεπε εις την εξασφάλισιν των αυτών δικαιωμάτων με τον άνδρα.
Χωρίς αμφιβολία αυτό εσήμανε επανάστασις εις τον τρόπο της ζωής μας, που κατά τας παρελθούσας δεκαετίας έφερε προς εσωτερικήν κρίσιν, δεδομένου ότι ανεπτύχθη παραλλήλως από τον φιλελευθερισμόν.
Διότι ναι μεν η γυναικεία επανάστασις του παρελθόντος αιώνος συνέτριψε αναμφιβόλως την '' άλυσιν εκείνην των δεσμών'', ήγειρε όμως ακόμα μεγαλειτέρας αξιώσεις ισχύος.
Την εποχή εκείνη χρειάσθηκε μεγάλη προσωπική γενναιότης εκ μέρους των πρωτοπόρων της επαναστάσεως, όπως π.χ υπό της πρώτης Γερμανίδας ιατρού δόκτορ Τιμπούρτσιους, η οποία σπούδασε εις το ανατομείο από κοινού με τους άλλους άρρενας σπουδαστάς.
Και η γενναιότης της αυτή πρόσφερε την εποχή εκείνη πλούσιο υλικό εις τα ειρωνικά σχόλια των εφημερίδων.
Κεντρικό σημείο της γυναικείας κινήσεως εν Ευρώπη ήταν η εξωτερική υλική ανεξαρτησία από τον άνδρα, σκοπός, τον οποίο η γυναίκα επλησίασε αναμφιβόλως δια της βιομηχανοποίησεως.
Η αυτοπεποίθησις της γυναικός ανυψώθη και η απόδειξις των προσώντων της απεδείχθη.
Πρόκειται περί γεγονότος που θεωρούμε σήμερα σχεδόν ως αυτονόητον.
Η ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΑ '' Οι πρώτες φεμινίστριες ''
Το θηλυκό που απεχθάνεται το νοικοκυριό, αναμασά επιστημονικάς γνώσεις, πολιτικολογεί ή συγγράφει.
Η σουφραζέτα απομακρύνεται και εξωτερικώς κατά το δυνατόν από τον τύπο του γένους της, ενδύετε κατά το ανδρικόν πρότυπον, έκοβε τα μαλλιά της ανδρικά, εν γένει δε έδιδεν εις όλα τον ανδρικόν τόνον.
Εζήτει να έχει ελεύθερη γνώμη εις την επιστήμη, την πολιτική και το δίκαιο, παραλλήλως δε ενεφανίσθη και η απαίτησις της περί ελευθερίας εις τον έρωτα, που εύρε το κορύφωμα της εις την θέσιν που έλαβεν η υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων πρωτοπόρος Ανίτα Άουγκσμπουργκ: <<Ή γυναίκα που έχει συναίσθησιν της αξιοπρέπειας της, δεν μπορεί να ανεχθεί τον νόμιμο γάμο.>>
Εδώ διακρίνεις τις ρίζες από τις οποίες προήλθε η γυναικεία απελευθέρωσις: Πρόκειται περί απεριορίστου ατομισμού, που έθετε πρωτοφανείς απαιτήσεις: Τελευταίος σκοπός ήταν η άλωσις του κράτους, η πλήρης δηλαδή εξίσωσις δικαιωμάτων και όσον αφορά την πολιτική.
Γνωρίζουμε πρωτόγονους λαούς ανάμεσα εις τούς οποίους οι γυναίκες ομιλούν την ιδιαιτέραν των γλώσσαν που οι άνδρες δεν χρησιμοποίησαν ποτέ.
Είναι μια απόδειξις του ιδίου, προσωπικού κόσμου των γυναικών, που έρχεται μεν εις επαφή με τον κόσμο των ανδρών, χωρίς όμως να εξομοιούται.
Η γλώσσα αυτή των γυναικών μας φαίνεται ως σύμβολο του φυσικού χωρισμού των δύο φύλων, από την αντίθεσιν των οποίων γεννώνται αιωνίως νέες δυνάμεις χρήσιμες δια την ύπαρξιν του ανθρώπινου γένους.
Παντού όμως εις τον κόσμο, όπου συνεκροτήθη μια οιαδήποτε τάξις, όπου κράτη, κοινωνικαί μορφαί και πολιτισμοί εγεννήθησαν υπήρξαν αποτέλεσμα της αποκλειστικής δραστηριότητος του ανδρός.
Εις τα έργα αυτά αφιέρωσε τας δημιουργικάς δυνάμεις του.
Όλες οι προσπάθειες προς καθιέρωσιν της γυναικείας κυριαρχίας προσέκρουσαν εις το γεγονός ότι δια λόγους φυσικούς δεν είναι δυνατή η κυριαρχία αυτή.
Η γλώσσα των γυναικών εις την αρχέγονόν της δημιουργία είναι ακατανόητος από τον κόσμο των ανδρών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής παραχώρησαν εις τας γυναίκας μιαν κακώς νοούμενη << ισότητα δικαιωμάτων >> με το γεγονός δε αυτό υπογράμμισαν την ανικανότητά των να συμβάλουν ενεργώς εις την δημιουργία πολιτισμού.
Ο άνδρας είναι ο δημιουργός της ιστορίας, το θήλυ είναι ο αιώνιος δημιουργός των νέων γενεών.
Η σουφραζέτα προσπάθησε να εξέλθη του γυναικείου κόσμου και να δημιουργήσει μέσα εις το πλαίσιον του ανδρικού φύλου ίδιον δίκαιο - πράγμα που θα μπορούσαμε επιτυχώς να παραβάλωμεν με ένα παιδί Ευρωπαίου που το παραδίδομεν εις τους Κινέζους προς ανατροφή δια να δημιουργήσουμε έναν Κινέζο.
Το αποτέλεσμα θα είναι ότι προέκυψε μια ύπαρξις χωρίς γένος, η οποία εις την γυναικεία γλώσσα ήταν ή και από σκοπού έγινε ακατανόητος, απομακρυνθείσα του ιδίου κόσμου.
Κατά τον τρόπο αυτόν η λιμπεραλιστική εποχή έθραυσε την άλυσιν των δεσμών, με τα οποία η γυναίκα ήταν εξαρτημένη από τον άνδρα , παρά ταύτα όμως δε επέτυχε αυτή την αληθινή ελευθερία της.
Ο μητριαρχισμός απέτυχε. Βεβαίως.
ΜΗΤΕΡΑ: Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
Έναντι του ανδρός η ώριμος γυναίκα πρέπει να κατέχει κάποια ικανότητα εξελίξεως - με άλλους λόγους: η γυναίκα μπορεί να φθάσει τα ανώτατα όρια εξελίξεως μόνον εκ παραλλήλου προς τας απαιτήσεις της μητρότητος.
Ο άνδρας δεν θα ήταν σε θέση να φέρει το βάρος αυτό.
Η γυναίκα αντιθέτως διαθέτει φυσικά προς τούτο ικανότητας, οι οποίες αποτελούν το μοναδικό θαύμα της γυναικείας ζωής.
Αυτήν όμως την ικανότητα που έχει ανεξάντλητους ικανότητας εξελίξεως μπορούμε να το δούμε καθαρά, εάν πάρουμε τρείς αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες του ανδρός, της γυναικός και ενός δεκαετούς παιδιού και τις συγκρίνουμε.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου δεικνύουν καθαρότατα την ομοιότητα μεταξύ παιδιού και γυναικός.
Ο άνδρας, αναλόγως προς την βιολογική του κατάσταση, φαίνεται ώριμος.
Η σύγκρισις μεταξύ νεανίου και γυναίκας μας αποκαλύπτει ολόκληρο το μυστικό των ικανοτήτων του θηλέος.
Μια μητέρα με έξι παιδιά εις διάστημα είκοσι ετών επανέφερε το βάρος του σώματός της τρείς φορές.
Τις αυτές ικανότητες, από σωματικής απόψεως, τα αντλεί από τα υπόλοιπα της ζωτικότητάς της, την οποίαν μεταβιβάζει εις τα παιδιά της.
Εδώ αναγνωρίζουμε την δημιουργικήν, πανάρχαιαν και μεγαλειτέρα αποστολή της γυναίκας, την οποίαν ο άνδρας οφείλει μετά προσοχής να παρακολουθεί, εάν θέλει να βοηθήσει την γυναίκα εις το να εύρει τον δρόμο μιας νέας εσωτερικής και εξωτερικής ελευθερίας.
ΣΥΖΥΓΟΣ: ΝΕΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Η βαθυτέρα μεταμόρφωσις της γυναίκας από της απόψεως της κοινωνικής της θέσεως έλαβε χώραν εις τας βιομηχανικάς πόλεις.
Έν αντιθέσει προς τούς αγρότας, οι βιομηχανικοί εργάτες είναι χωρισμένοι εις δύο κόσμους:
Ο ένας είναι του ανδρός που περικλείεται από τους τοίχους του εργοστασίου, ενώ ο άλλος είναι το σπίτι, όπου διοικεί η γυναίκα και μάλιστα κατά τρόπον, που δεν έγινε ποτέ αισθητός από τους αγρότες.
Ο αγρότης εις το κτήμα του είναι ο κύριος της ζωής και της εργασίας.
Ο εργάτης ότι ευρίσκεται εκτός του κύκλου της εργασίας του το αφήνει εις την γυναίκα του.
Αυτή τον αντιπροσωπεύει ενώπιον των δημοσίων αρχών, είναι η κυρία του σπιτιού, συγκατοικούσα με τους συγγενείς της.
Δια τον αγρότη οι συγγενείς του ανδρός παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο και είναι εκείνοι οι οποίοι συνήθως επισκέπτονται την κατοικία του.
Η μητέρα της γυναίκας, η γιαγιά δηλαδή, παίζει μεγαλύτερο ρόλο εις την ανατροφή των παιδιών του εργάτου παρά η μητέρα του συζύγου.
Η μεταμόρφωσις αυτή της γυναίκας παρατηρείται καθαρά από της αρχέγονου εποχής μέχρι της σημερινής.
Σημαίνει κατ΄εξοχήν τον οριστικό δρόμο της γυναίκας από τον λαβύρινθο των διαφόρων ιδεών προς τον αληθινό κόσμο της.
Το παλαιόν μητριαρχικόν σύστημα ευρίσκεται εις την καμπήν κάποιας νέας αποφασιστικής στροφής.
Αφήνει εις τον άνδρα ένα μεγάλο τομέα της ζωής προς γόνιμον δραστηριότητα, χωρίς να περιορίζει καθόλου την γυναίκα, η οποία με αυτόν τον τρόπο δύναται να εκτελέσει την βιολογικήν αποστολή της, ταυτοχρόνως δε και τα νέα μεγάλα της καθήκοντα που συνδέονται με την ανεξαρτησία της.
Εδώ αρχίζουν τα νέα, μεγάλα προβλήματα, που θα προκύψουν προπαντός μετά την επιστροφή των γυναικείων εργατικών δυνάμεων εις την οικογενειακή ζωή.
Επι του παρόντος βλέπουμε πλήρεις ελπίδων προθέσεις, ταυτοχρόνως όμως και τας άναποφεύκτους συγκρούσεις.
Διότι ακριβώς τα συζυγικά εκείνα ζεύγη που συγκροτούνται από βιομηχανικούς εργάτες και εις τους κόλπους των οποίων αναπτύσσεται η νέα κοινωνική ιδέα της γυναίκας, είναι κατά πολύ μεγαλύτερο ποσοστόν ατυχή ή εκείνα των βιοτεχνών, των εμπόρων ή των χωρικών, όπου άνδρας και γυναίκα ζουν και εργάζονται καθημερινώς εις τον ίδιον κόσμον.
Όσον όμως περισσότερο αναγνωρίζουν οι άνδρες ποίον νέον περιεχόμενον ζωής μπορεί να απασχολήσει την γυναίκα και όσο καλύτερα εννοούν οι γυναίκες τις δυνατότητες τους, που δεν θίγουν φυσικά τον άνδρα, τόσο ευκολότερα πλησιάζουμε προς την εκπλήρωσιν του σκοπού.
ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΟΤΗΣ
Όταν λέμε ότι η γυναικεία επανάστασις απέδειξε ότι πραγματικά η γυναίκα είναι ικανή δια όλα τα επαγγέλματα, δεν αρνούμεθα ότι οι προϋποθέσεις δια έκαστον επάγγελμα είναι διαφορετικές.
Ένα από τα σπουδαιότερα μελλοντικά προβλήματα θα είναι η εξεύρεσις νέων και καταλλήλων δια την γυναίκα επαγγέλματα.
Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο όταν στηριχθούμε εις την ευρωπαϊκή κοσμοθεωρία, συνδεόμενη με την φυσική τάξη.
Επαγγέλματα που ταιριάζουν εις την γυναίκα είναι εκείνα, που συμβάλουν εις την σύναψιν σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και παρέχουν βοήθειαν: ως επιστημονική βοηθός, ως γραμματεύς, ως αδελφή εις το νοσοκομείο θα εργασθεί καλύτερα από τον άνδρα.
Η εισπράκτωρ εις το τραμ βοηθεί συνήθως το κοινό, η διευθύντρια ενός οικοτροφείου είναι ο ιδεωδώς κατάλληλος άνθρωπος εις την κατάλληλον θέσιν που δεν μπορεί να αντικατασταθεί ποτέ από τον άνδρα.
Όταν ο μηχανικός ενός γερανού σηκώνει το εμπόρευμα από το ένα μέρος δια να το μεταφέρει αλλού, η κίνησις της μηχανής, το τεχνικό μέρος, οι κινητήρες, καθώς λειτουργούν, του προσφέρουν χαρά.
Αντιθέτως, μια γυναίκα που θα έκαμε την ίδια εργασία θα έβλεπε εις τον γερανό την απλή διαδικασία του συνδέσμου μεταξύ δυο εργατών, που περνούν το εμπόρευμα από το ένα μέρος εις το άλλο.
Με όσα αναφέραμε δώσαμε απλώς μερικές βασικές ιδέες όσον άφορά την θέσιν του ανδρός και γυναικός εις την κοινωνία.
Ο άνδρας είναι ο δημιουργός και ο αρχιτέκτων, ακόμα και εις τας λεπτομέρειας είναι οικοδόμος.
Δίδει πάντοτε το προβάδισμα εις την νόησις.
Η γυναίκα είναι το συνδετικό στοιχείο και η εξυπνάδα της έχει την έδρα εις την καρδίαν.
Έτσι δημιουργείται ένα νέο μητριαρχικό σύστημα, μια γυναικεία κυριαρχία, κατά την οποία η γυναίκα διευθύνει αυτόνομα τον δικό της κόσμο.
Ας δώσουμε εις αμφοτέρους τούς από χιλιετηρίδων εναντίον αλλήλων αγωνιζόμενους πόλους της ζωής την ισότητα, που λαμβάνει υπόψιν την φυσική διαφορά των ιδιαιτέρων κόσμων ανδρός και γυναικός και ας μη θελήσουμε να πλησιάσουμε τον ένα προς τον άλλο με μέσα τεχνητά.
Από τις ρίζες και των δύο θα αναπηδήσει ένας δημιουργικός και αρμονικός πλούτος, που θα είναι αιωνίως γόνιμος και ικανός προς ανανέωσις.
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ
Ενα από τα σοβαρότερα προβλήματα που θα έχει να επιλύσει η Ευρώπη εις το μέλλον θα είναι η εξεύρεσις επαγγελμάτων καταλλήλων δια τα γυναικεία χέρια.
Ποια είναι τα κατάλληλα γυναικεία επαγγέλματα, αυτό μας το δείχνει δια του εξής παραδείγματος.
Ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι ένας άνδρας χειρίζεται ένα γερανό με πολύ διαφορετικό πνεύμα παρά μια γυναίκα.
Δια το άνδρα έχει ως ελκυστικά στοιχεία την χαράν οργανώσεως, την ταχύτητα της εργασίας και το παιχνίδι με τούς διαφόρους μοχλούς (άνω εικόνα).
Η γυναίκα όμως ελκύεται από την τάσιν να βοηθήση τον εργάτη και να συντείνη εις την διαβίβασιν των αγαθών εις τούς συνανθρώπους της (κάτω εικόνα).
Έτσι βλέπουμε ανάγλυφους τις διαφορές μεταξύ ανδρός και γυναικός εις το ζήτημα της εργασίας.
Ο μελετητής τονίζει ότι έχουν μεν τα δυο φύλλα τα αυτά δικαιώματα, αλλά βασίζεται εις τα βιολογικά δεδομένα.
Η πραγματοποίησις των νέων αυτών τάσεων, αυτή θα αποβεί ένα από τα ωραιότερα, ευγενέστερα και μεγαλύτερα προβλήματα, τα οποία θα τεθούν εις τούς Ευρωπαίους επιστήμονας, τεχνικούς και πολιτικούς ηγέτας.
Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου